ΠΟΙΗΜΑ Γ.Θ. ΒΑΦΟΠΟΥΛΟΥ @@@ BILANCIA: POESIA di G. VAFOPOYLOS

Η ΖΥΓΑΡΙΑ

Στη μια πλάστιγγα βάλε τον ήλιο,
βάλε τη θάλασσα, βάλε το τραγούδι.
Στοίβαξε όλα τα νησιά του Αιγαίου,
με τα κοχύλια των ευτυχισμένων ποιητών.
Τι άλλο μένει; Ο έρωτας. Βάλε, λοιπόν,
στην κορφή, πάνω απ’ όλα, και τον έρωτα.

Όμως η πυραμίδα τούτη της χαράς
κατακόρυφα θα μπορούσε να υψωθεί,
αν στην άλλη πλάστιγγα ακουμπούσαν
ένα μικρό αντικείμενο νοσοκομείου.

Γ. Θ. ΒΑΦΟΠΟΥΛΟΣ
(«Η Μεγάλη Νύκτα και το Παράθυρο»)


......................................................................
{ BILANCIA / Oppure ‘Il Peso del Dolore’
(La traduzione …prossimamente) . ‘ sDv

Το λέω:
Προτίμησα την παλιά μου αυτή αναγνωστική εμπειρία. Ενός αγαπημένου (!?) ποιήματος που μιλάει και για το ειδικό βάρος του πόνου. Να την αφιερώσω σε μια γυναίκα, μια άρρωστη μάνα – σε όλες τις μάνες…
Δεν ήθελα να αναδημοσιεύσω, από την ίδια συλλογή του 1959, το ποίημα (ΧΩΡΙΣ ΠΑΝΤΑ ΤΗΝ ΑΔΕΙΑ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΟΥ- συγγνώμη, μακαριστέ, εκ Θεσσαλονίκης, βραβευμένε αδελφέ !) υπο τον τίτλο ΤΑ ΠΑΡΑΘΥΡΑ, όπου, μέσα στην νύκτα, διακρίνεται μια γυναίκα. Μια μάνα που:
(…)
«απ’ των δικών της την απόγνωση κρέμεται, δίχως
να μπορεί τη βοήθειά τους ν’ αδράξει.»
Πώς να κοιτάξη κανείς απαθής σ’ ένα άλλο παράθυρο, όπου:
«μιας μάνας στέκεται το φάντασμα» προσμένοντας – μάταια; - εκεί γυρισμούς και ειδήσεις;
Α. Σ.}


ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
Π.χ. : http://www.thessalonikicity.gr/politistika/vafopoyleio/vafopouloi.htm
ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ (+ Το Αρχείο του + παραπομπή σε συστηματική Βιβλιογραφία + φωτογραφίες) : http://www.thessalonikicity.gr/politistika/vafopoyleio/vafopoyleio_archeio.htm