Επιτέλους στείλαμε στον ευρωπαϊκό αυτό διαγωνισμό της Γιουροβίζιον ένα ωραίο τραγούδι σε γλώσσα ελληνική, με Έλληνες συντελεστές (τραγουδίστρια, συνθέτη, χορογράφο) και στίχο εθνικό! Και επιπλέον κατα το περιεχόμενο με έμμεσες, αλλά σαφείς αναφορές στην πρόσφατη ιστορία του Νέου Ελληνισμού και συγκεκριμένα στην Μικρασιατική καταστροφή. Ακόμα και η παρουσία της ποντιακής καταγωγής νεαρής ερμηνεύτριας ανέδιδε ήθος φιλογενές και κάτι απο αρχαίο κάλλος. Ποιός το περίμενε; Και επιπλέον, μέσα σ’ αυτόν τον ορυμαγδό με τα εμπορικά προτάγματα των πολυεθνικών, τις woke ατζέντες, αλλά και τις γεωπολιτικές αγκυλώσεις, ποιός φανταζόταν και την πανάξια διάκρισι της τιμητικής έκτης θέσης!
Το κείμενο του άσματος δέν θα το αναλύσω. Θα βάλω τους (δεκαπεντασύλλαβους ομοιοκατάληκτους) στίχους για να το χαρούμε και να το ξανατραγουδήσουμε.
Μια μόνο διόρθωσι στην ορθογράφησι της επαναλαμβανόμενης προστακτικής “γείρε”. Αυτό είναι το ορθό, απο το ρ. γέρνω, και όχι το “γύρε” που πρόχειρα αντιγράφουν, όπως βλέπω, οι πάντες στο διαδίκτυο.
ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ:
ΟΙ ΣΤΙΧΟΙ:
ΑΣΤΕΡΟΜΑΤΑ
--Αστέρι μου, αστέρι μου...
Γλυκιά μου
μάνα, μη μου κλαίς, μαύρα κι αν σου
φορούνε
το ξέθωρο το σώμα μου φλόγες
δεν το νικούνε.
Τα χελιδόνια
της φωτιάς θάλασσες κι αν περνούνε,
του
ριζωμού τα χώματα ποτέ δε λησμονούνε.
--Αστερομάτα
μου μικρή, γείρε
να σε φιλήσω,
στα άγια σου τα δάκρυα
τα χείλη μου να σβήσω.
Αστερομάτα
μου μικρή, γείρε μου να σε πιάσω,
τα
ξεχασμένα μου φτερά στερνά να ξαποστάσω.
--Αχ αστέρι μου, τζιβαέρι μου, ώω...
Γλυκιά μου
μάνα μη μου κλαις, καράβι είν' η ζωή
μου
που ψάχνει για το γυρισμό, αγέρα
το πανί μου.
--Αστερομάτα
μου μικρή, γύρε μου να σε πιάσω,
τα
ξεχασμένα μου φτερά στερνά να ξαποστάσω.
[Haa, haa, haa,
ah
Ah αστέρι μου, τζιβαέρι μου, ooh
(ooh)
Haa, haa, haa
Ah αστέρι μου, τζιβαέρι
μου
Αστέρι μου...]
Lyrics (English translation)
ASTEROMATA
My star
My star
My sweet mother, do not
weep
Though they dress you in mourning black
This faded,
weary body of mine
No flame can ever crack
The
swallows born of fire’s embrace
No matter how far they
roam
Shall never forget the sacred earth
That once they
called their home
Oh, my little starry-eyed one
Lean,
let me kiss you
Upon your holy tears of light
Let my
parched lips rest anew
Oh, my little starry-eyed one
Lean,
let me hold you
Let these weary, forgotten wings
Find their
last breath upon you
Ah, my star,
My precious
light
My sweet mother, do not weep
My life’s a
vessel, drifting free
Forever searching for its home
The
wind, its sail at sea.
Oh, my little starry-eyed one
Lean,
let me hold you
Let these weary, forgotten wings
Find their
last breath upon you
Ah, my star
My precious
light
My star…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου