Εγκαινιάζουμε την νέα Σχολική (και εκκλησιαστική) Χρονιά υπο το πανσέληνο πρίσμα της ...Εκάτης (σήμερα θυμίζουμε το εντυπωσιακό τριήμερο "Harvest Moon"/"Corn Moon"/"Fruit Moon", -ξενικά, νεοελληνιστί "Φθινοπωρινό Φεγγάρι") ή μάλλον στον αστερισμό της μνήμης!
Ο μακαρίτης φίλος μας Αλέξης Κλαμαρής υπήρξε ιδρυτικό μέλος καί του Συλλόγου Α.Ε.Κ. ΑΒΑΞ ΚΑΙ ΠΕΣΣΟΙ καί του Ιστολογίου μας. Με την απώλειά του η παρέα μας απέμεινε ανεπανόρθωτα ανάπηρη. Ήταν απο την αρχή φανερό οτι ο λίαν αγαπητός Αντιπρόεδρος ήταν ισοδύναμος του Ιδρυτή και Προέδρου. Το δέ ομώνυμο με το Ιστολόγιο, περιοδικό “Νέος Παλαμήδης” ήταν σαν να ξεψύχησε μαζί του! Απο καιρό, λοιπόν, θέλαμε να επικαλεστούμε την σκιά της απουσίας του! Κάτι η πρόσφατη μνημόνευσι του Αλέξη στο Διοικητικό Συμβούλιο του Ιουλίου κάτι οι τρέχουσες φαντασμαγορικές υπαίθριες συναυλίες του Διονύση Σαββόπουλου στον Κήπο του Μεγάρου (σήμερα Τρίτη 1 Σεπτεμβρίου και αύριο το βράδυ), η κατάλληλη ευκαιρία βρέθηκε.
Στο επανεκδιδόμενο κείμενό του (τώρα πια όχι ως περίπου χαμένο σχόλιο) ο Αλέξης κάνει μια ωραιότατη παρουσίασι της εκδήλωσης στον Ιανό, της αφιερωμένης στο 14ο τεύχος του περιοδικού Μανιφέστο (του φίλου εκδότη Θ. Παντούλα). Θαυμάστε πόσο όμορφα προβαίνει στην παρουσίασι της εκδήλωσης, θίγοντας εύστοχα τα κύρια θέματα γύρω απο τον κύκλο του περιοδικού, το σαββοπουλικό θεατρικό (Καραγκιόζης!) εκείνης της βραδιάς και βεβαίως τον ίδιο τον Νιόνιο!
ΚΑΛΗ ΚΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΧΡΟΝΙΑ (2020-2021) !!
.................................................
ΟΙ ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ ΜΟΥ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΤΕΥΧΟΥΣ 14, ΣΤΟΝ «ΙΑΝΟ» !
Πήγα απόψε
στην εκδήλωση στον «Ιανό» για την
παρουσίαση του νέου τεύχους του
περιοδικού (ΣΣ: Ενν. του "Manifesto").
Ο «Ιανός» κατ’ αρχήν,
είναι ένα κεντρικό μεγάλο Βιβλιοπωλείο
της Αθήνας, με άνετους και όμορφους
χώρους. Η εκδήλωση έγινε στο «πατάρι»
του, που είναι μιά μεγάλη αίθουσα με
μπάρ και τραπέζια, για την εξυπηρέτηση
των αναγνωστών. Απόψε, ήτανε κατάμεστη
απο κόσμο. Μέτρησα πάνω απο 100 ανθρώπους,
σε κάποια στιγμή. Βρήκα το μοναδικό
ελεύθερο σκαμπό στον τοίχο και κάθησα,
ευτυχώς, γιατι σε λίγο εμφανίστηκαν και
κάποιοι όρθιοι. Το καλό ήταν ότι απο τη
θέση μου είχα φάτσα απέναντί μου τον
ομιλητή, αλλα και τη μεγάλη σκηνή του...
καραγκιόζη!
Ο κόσμος, που καθότανε
παρέες-παρέες στα τραπέζια, μου έκανε
εντύπωση. Ήταν όλοι τους άνθρωποι
καλλιεργημένοι και σοβαροί, απο 30 έως
50 χρονών, στην πλειοψηφία τους. Μήν
περιμένετε όμως να σας πώ για επώνυμες
παρουσίες, γιατι απλώς δέν σκέφτηκα να
ψάξω για τέτοιους. Πχ με ρώτησε ο Πρόεδρος
όταν του τηλεφώνησα μετά την εκδήλωση
άν ήταν εκεί ο Γιανναράς. Δέν ξέρω! Γιατι
δέν είχα στο νού μου να ψάξω να δώ άν θα
ήταν εκεί. Συγχωρήστε μου λοιπόν αυτή
την απροσεξία, άλλωστε δέν είμαι
συνηθισμένος απο τέτοιες εκδηλώσεις
και ήταν η πρώτη μου φορά που ήρθα σε
επαφή με τον κόσμο που στηρίζει το
«Manifesto»..
Ο Διονύσης Σαββόπουλος
πάντως, δέν ήρθε. Άν και, απ’ ό,τι είπε ο
Θοδωρής Παντούλας, τον περίμενε.. Ο
καιρός ήταν απρόσμενα άσχημος απόψε
όμως, με πολύ κρύο στην Αθήνα, και
σκέφτομαι πως μάλλον αυτό θα εμπόδισε
τον Σαββόπουλο να ξεκινήσει..
Συνεπής
όμως στο ραντεβού του, ήταν ο... καραγκιόζης!
Είχα χρόνια να δώ παράσταση καραγκιόζη,
απο παιδί σχεδόν! Και ξαφνιάστηκα, γιατι
μου φάνηκε αναπάντεχα απολαυστική, και
όμορφη!! Δέν μιλάμε για «θέατρο σκιών»
πλέον σήμερα, γιατι στο πανί βλέπεις
ΕΓΧΡΩΜΟ καραγκιόζη, με κούκλες που ήταν
καλλιτεχνικά αριστουργήματα, μιά
χρωματική απόλαυση για το μάτι... Το
έργο, «ο Καραγκιόζης Σαββόπληκτος»,
ήταν προσαρμοσμένο στην τρέχουσα
επικαιρότητα ( Βατοπέδι κλπ ), αλλα οι
μορφές ήταν οι κλασσικές, Χατζηαβάτης,
Νιόνιος, κλπ..
Δέν είμαι ειδικός για
να κρίνω την παράσταση με τεχνικές
λεπτομέρειες, αλλα σάν θεατής την
απόλαυσα. Μου φάνηκε ότι είναι μιά μορφή
τέχνης ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΑΝΕΤΑ ΝΑ ΣΤΑΘΕΙ ΣΗΜΕΡΑ,
και να ομορφήνει τη ζωή μας. Ναί, ΔΕΝ
πιστεύω πιά, ότι ο καραγκιόζης ανήκει
στο παρελθόν, ότι «έχει πεθάνει» για τη
σύγχρονη κοινωνία! Τα ωραία Κεφαλλονίτικα
του Νιόνιου πχ, ΘΕΛΩ να τα ξανακούσω κι’
άλλες φορές στη συνέχεια. Είναι κάτι
που μου αρέσει, με συγκινεί, κι’ ΕΧΕΙ
ΝΟΗΜΑ στη ζωή μου. Δέν είναι μιά αρλούμπα
που περνάει και φεύγει, όπως όλες οι
Χολλυγουντιανές ταινίες και τα σήριαλ
της τηλεόρασης.. Βέβαια, ο καραγκιόζης
στην τηλεόραση ΔΕΝ έχει την ίδια ομορφιά
και δυναμική, προφανώς... Και ίσως αυτό
να είναι που τον κρατάει μακρυά απο τη
δημοσιότητα σήμερα. Θά ‘λεγε κανείς,
ότι παραμένει ΠΙΣΤΟΣ στην ΑΜΕΣΗ ΕΠΑΦΗ
με το κοινό του, και δέν καταδέχεται να
εκμοντερνίσει το πανί του σε γυάλινη
οθόνη...
Τέλος πάντων όμως, αρκετά
είπα για τις εντυπώσεις μου απο τον
καραγκιόζη.
Γεγονός είναι, ότι
παρακολούθησα μιά ωραία εκδήλωση, χωρίς
ψεγάδι. Αγόρασα το περιοδικό και το
ξεφύλλισα πρόχειρα για να πάρω μιά ιδέα
(...επειδή ΔΕΝ είμαι Χαλκιδαίος, δέν είχα
ξαναδιαβάσει παλιότερα τεύχη του
περιοδικού.. ), χαιρέτησα τον Θοδωρή
Παντούλα που τον πρωτογνώρισα απόψε,
λέγοντάς του πως είμαι στον σύλλογο
«Άβαξ και πεσσοί» του Αλέξανδρου
Σοϊλεμέζη, χάρηκε, του ευχήθηκα να πάει
καλά το τεύχος, και έφυγα ευχαριστημένος
απο όσα έζησα εκεί...
Απο το περιοδικό,
σας μεταφέρω την εισαγωγή της συνέντευξης
του Διονύση Σαββόπουλου στον Θοδωρή
Παντούλα και στον Κων/νο Μπλάρθα, επειδή
μου άρεσε με τη σύντομη ματιά που έριξα,
για να πάρετε μιά γεύση κι’ εσείς για
το τί ακολουθεί:
-- Ο
κύριος Σαββόπουλος είναι ένας γοητευτικός
αφηγητής. Έτσι τον ξέρουμε κι’ απ’ τα
τραγούδια του. Μας κέρασε καφέ. Εσπρέσσο.
«Με τα τραγούδια σας μεγαλώσαμε», του
είπαμε σαν σηκώθηκε για λίγο να φτιάξει
κι ένα δικό του. Γύρισε και μας κοίταξε,
ψηλοί κι οι δυό μας, «Απ’ ό,τι βλέπω μια
χαρά σας μεγάλωσα!»....
Όσο
για την πολιτική τοποθέτηση του
περιοδικού, εγώ δέν είμαι ο σωστός
άνθρωπος για να μιλήσω γι’ αυτή. Δέν
μπορώ όμως και να αποφύγω να πώ τουλάχιστον,
ότι σε κάθε περίπτωση με καλύπτει και
πάλι ο Διονύσης Σαββόπουλος, στη φράση
του που αποτελεί και τον τίτλο της
συνέντευξης :
-- «Μακάρι να διαφωνούμε,
και νάναι κοντά οι καρδιές μας...!»
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου