COVID-19: Η παρέμβασι του Μητροπολίτου Χαλκίδος, Χρυσοστόμου, στην νέα ενοχοποίησι της Θείας Κοινωνίας από Δημοσιογράφους. COVID-19: La risposta del metropolita Crisostomo di Calcide contro la presunta pericolosità della Santa Comunione.

 

Το βίντεο της επίμαχης εκπομπής:(ΣΚΑΪ, 21/09/2020)

(ΣΣ Βλ κυρίως μετά το 11' κ.ε.)

...........................................................................................

Η ΠΑΡΕΜΒΑΣΙ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΧΑΛΚΙΔΟΣ:

 

 «Επικίνδυνη σίγουρα δεν είναι η Θεία Κοινωνία»

 

Του Μητροπολίτου Χαλκίδος Χρυσοστόμου

 

Διάβασα σε ιστότοπο την είδηση, ότι ο δημοσιογράφος κ. Μανώλης Καψής, συνομιλών σε τηλεοπτικό διάλογο, σε πρωινή εκπομπή του τηλεοπτικού σταθμού ΣΚΑΪ, μεταξύ άλλων συνομιλητών και με τον Υπουργό Ανάπτυξης κ. Άδωνι Γεωργιάδη, δήλωσε, αυτό που ο ιστότοπος έθεσε ως τίτλο: Η Θεία Κοινωνία είναι επικίνδυνη για τους πιστούς!

Αναγκαστικά, παρακολούθησα το video και αυθόρμητα γράφω τούτες τις γραμμές, με πόνο πολύ και αγάπη ανυπόκριτη, ασφαλώς και για τον κ. Καψή, του οποίου μάλιστα το βαπτιστικό όνομα (Εμμανουήλ) φανερώνει την λαχτάρα του Θεού να είναι μαζί με τους ανθρώπους και να ενοικεί στις καρδιές τους.

Και αυτό επιτυγχάνεται, κατά την αψευδή διαβεβαίωση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, δια της Θείας Κοινωνίας! Με την συμμετοχή μας στο άγιο Ποτήριο. «Ο τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα εν εμοί μένει καγώ εν αυτώ» (Ιωάν. στ΄, 56) και «...έχει ζωήν αιώνιον...» (Ιωάν.στ΄, 54).

Παρατήρησα, κατ'αρχάς, χωρίς καμμία προκατάληψη, ότι οι δύο φιλοξενούμενοι της εκπομπής δημοσιογράφοι φορούσαν την προβλεπόμενη μάσκα, αλλά σαν να μην ένοιωθαν πολύ άνετα... Δεν φαντάζομαι να την φόρεσαν μόνον για την τηλοψία...

Εκτός τούτου, είναι φανερό ότι, όπως και οι περισσότεροι συνάνθρωποί μας, δεν χρησιμοποίησαν σωστά και ωφέλιμα την μάσκα, διότι, παρά τις υποδείξεις των ειδικών, έπιαναν με το χέρι τους την εμπρόσθια πλευρά της μάσκας, που είναι γεμάτη μικρόβια, όπως μας λένε οι επαΐοντες.

Εντύπωση, βέβαια, μου έκανε, ακόμη, το γεγονός, πως ο κ. Μ. Καψής, για αρκετή ώρα του διαλόγου έμενε «στο παράθυρό του» σιωπών. Κανείς δεν του απευθυνόταν και αυτός ήταν (ασυνήθιστο για τα ελληνικά τηλεοπτικά δεδομένα) βουβός!

Αδημονούσε, έτσι κατάλαβα, από τις κινήσεις των χεριών του και τις αναπνοές του, αλλά, επαναλαμβάνω, δεν μιλούσε, σαν κάτι να περίμενε...

Διερωτήθηκα προς στιγμήν, καλά για «γλάστρα» (όπως λένε στην καθομιλουμένη) τον κάλεσαν τον άνθρωπο; Αλλά, εν τω μεταξύ, μου λύθηκε η απορία. Περίμενε να του δοθεί η ευκαιρία! «η πάσα...», όπως λέγεται και στην τηλεοπτική γλώσσα, την οποία γνωρίζει καλά ο κ. Καψής.

Την έδωσε, απευθυνόμενη στον Υπουργό, η οικοδέσποινα της εκπομπής! Οπότε και «ξέσπασε» ο κ. Καψής.

«Δεν είχα σκοπό να το θίξω....»! Δεν είχα σκοπό να το θίξω, είπε, απευθυνόμενος με ένταση στον Υπουργό, αλλά γιατί δεν απαγορεύετε την Θεία Κοινωνία, αφού, όλοι οι Επιστήμονες συμφωνούν ότι πρόκειται για μια διαδικασία, μια τελετή να την πω που είναι πολύ επικίνδυνη για τους πιστούς...

Ο κ. Δερμιτζάκης είπε να πάρετε μέτρα. Κακώς δεν παίρνετε μέτρα κατά της Θείας Ευχαριστίας, πάρτε τα λοιπόν. Τί φοβάστε; επανέλαβε στον Υπουργό... και πρόσθεσε, έχετε καμμιά αμφιβολία ότι αν κοινωνήσει ένας, που έχει κορωνοϊό, θα κολλήσει και ο επόμενος, που θα κοινωνήσει με το ίδιο κουταλάκι;

Αγαπητέ μου, κ. Καψή!

Η των πραγμάτων αλήθεια και η εμπειρία πολλών Κληρικών, που υπηρέτησαν και υπηρετούν άφοβα και θυσιαστικά σε Νοσηλευτικά Ιδρύματα και κοινώνησαν και κοινωνούν λεπρούς και φυματικούς και άλλους αναξιοπαθούντες συνανθρώπους μας πάσχοντες από λοιμώδη και μεταδοτικά νοσήματα και εν συνεχεία καταλύουν με την ίδια αγία λαβίδα (το ίδιο κουταλάκι, που λέτε κι Εσείς) το υπόλοιπο περιεχόμενο του αγίου Ποτηρίου χωρίς να πάθουν τίποτε, διαλύει κάθε αμφιβολία και μας βεβαιώνει ότι η Θεία κοινωνία όχι απλώς δεν είναι επικίνδυνη για τη ζωή μας, αλλ' είναι η ίδια η ζωή μας.

Όχι, αγαπητέ μου, κ. Καψή!

Επικίνδυνη δεν είναι η Θεία Κοινωνία, αλλά μπορεί να είναι επικίνδυνος όποιος ομιλεί δημοσίως και με αξίωση επιβολής μάλιστα για σοβαρά θέματα, τα οποία δεν γνωρίζει και είναι φανερό πως δεν έχει μαζί τους καμμιά σχέση, συνεπώς και εμπειρία.

Επικίνδυνη δεν είναι η Θεία Κοινωνία, αλλά μπορεί να είναι επικίνδυνος όποιος γκρεμίζει και το τελευταίο στήριγμα του πανταχόθεν βαλλόμενου Λαού, που είναι ο Θεός του και η πίστη του.

Επικίνδυνη δεν είναι η Θεία Κοινωνία, αλλά μπορεί να είναι επικίνδυνος αυτός που κλείνει τα μάτια του μπροστά στην πραγματικότητα του θαύματος, το οποίο, εν τούτοις, είναι και ψηλαφητό. Αυτός, ο οποίος σπέρνει τον φόβο στις ψυχές των ανθρώπων και κάνει την καρδιά τους να δειλιάσει και να λυγίσει.

Επικίνδυνη δεν είναι η Θεία Κοινωνία, αλλά μπορεί να είναι επικίνδυνος αυτός που, μέσα στην σύγχυση, τον πανικό και τον τρόμο που επικρατεί (κατάσταση πρόσφορη και για διχασμό) προκαλεί την Πολιτεία, στοχοποιεί τα μέλη της Εκκλησίας (Κληρικούς και Λαϊκούς) και, εν τέλει, συντελεί στην διαίρεση του Λαού.

Έφθασε, θεωρώ, δυστυχώς, ο κ. Καψής τα όρια της ύβρεως (κατά την αρχαιοελληνική έννοια) και της βλασφημίας κατά του Αγίου Πνεύματος (κατά την Καινοδιαθηκική).

Εάν αγαπά την αλήθεια, θάπρεπε να πει, ότι, εκτός από τους Επιστήμονες, τους οποίους επικαλέστηκε, που ενοχοποιούν την Θεία Κοινωνία, ως μέσον μεταδόσεως του ιού, υπάρχουν και άλλοι Επιστήμονες με υψηλή επιστημονική επάρκεια και διεθνή αναγνώριση, οι οποίοι ισχυρίζονται τα αντίθετα και σε αυτή την εποχή της πανδημίας κοινωνούν αφόβως!

Και, εάν όντως αγαπά το Λαό, αντί να επιχειρεί να τον προστατεύσει από τον επικίνδυνο, κατ' αυτόν, Θεό του, ας κάνει πράγματα που, κατά την άποψή μου, είναι μέσα στα καθήκοντά του και τις αρμοδιότητές του!

Να ερευνήσει π.χ. και να μας πληροφορήσει, πώς και από πού προέκυψε αυτός ο ιός;

Είναι αποτέλεσμα ατυχήματος; Υπάρχει περίπτωση να είναι αυτό που ονοματίζουν μερικοί βιολογικό πόλεμο;

Πώς εξαπλώθηκε στην Χώρα μας; Από τις Εκκλησίες; Από την Θεία Κοινωνία; Από κάπου αλλού;

Να μας παρουσιάσει στοιχεία για την πορεία και την εξέλιξη της νόσου. Να ερευνήσει, σωστά χρεώνονται όσοι θάνατοι χρεώνονται στον ιό;

Να ερευνήσει ακόμη και να μας πληροφορήσει, πώς αξιοποιήθηκαν τα εκατομμύρια ευρώ που δόθηκαν για την υπόθεση αυτή από το Κράτος σε Μέσα Ενημερώσεως και εάν τελικά ενημερώνεται, από όλους τους υπευθύνους για το λειτούργημα αυτό, αντικειμενικά και όχι φοβικά και παραπλανητικά ο Λαός.

Τέτοιες υπηρεσίες, νομίζω, συμβάλλουν στην διαλεύκανση των πραγμάτων, την αποκάλυψη και εξουδετέρωση fake news, αποστομώνουν συνωμοσιολόγους, ενώ συνάμα ενδυναμώνουν την εμπιστοσύνη του Λαού απέναντι στην Πολιτεία και την δράση της.

Και, βέβαια, επειδή αυτά τα ερωτήματα ενδεχομένως να δημιουργήσουν κάποια σε βάρος μου υπόνοια, δηλώνω ότι δεν ανήκω σε αυτούς που δεν παραδέχονται την ύπαρξη του ιού και δεν είμαι εναντίον μέτρων προλήψεως και καταστολής.

Θέλω, όμως, να γνωρίζω την αλήθεια και να αισθάνομαι ότι ο καθένας μας εργάζεται σοβαρά στον τομέα του, για να σώσουμε όλοι μαζί όχι μόνο την σωματική μας υγεία, αλλά και την ψυχική μας ισορροπία, την ελευθερία μας και την αξιοπρέπειά μας! Αυτά, όπως και η πίστη μας, κυρίως αυτή, θεωρώ, είναι πάνω και από την σωματική μας υγεία!

Και το να λακτίζουμε την Εκκλησία, που, ευκαίρως ακαίρως και κατά τα ποικίλα συμφέροντα, θεωρείται από πολλούς εύκολος στόχος και σάκκος του μπόξ, στοχεύοντας μάλιστα στην καρδιά της -την Θεία Ευχαριστία-, δεν είναι τίμιο και αξιοπρεπές, αλλ' άκρως επικίνδυνο!

ΠΗΓΗ

Εντυπώσεις και παραλειπόμενα από την κηδεία του Νίκου Σκαλκώτα (Φωτογραφίες) Impressioni ed omissioni dal funerale di Nikos Skalkotas (Foto)

Χθές, Τετάρτη μεσημέρι, πραγματοποιήθηκε o τελευταίος αποχαιρετισμός για τον Νίκο Σκαλκώτα. Έχοντας την σχετική πληροφόρησι εγκαίρως από την ιστοσελίδα της ΕΣΟ παρευρεθήκαμε κι εμείς στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών για το καθήκον της συμμετοχής στην εξόδιο ακολουθία του αγαπητού φίλου. Πιστεύαμε πως παρ’ όλους τους περιορισμούς των ημερών θα συναντούσαμε επι τόπου ένα πλήθος φίλων και θαυμαστών του κεκοιμημένου φίλου, ο οποίος ήταν ευρύτατα αναγνωρισμένος –ειδικά στον σκακιστικό κόσμο- για την αξιωσύνη και το ήθος του. 

Το σύντομο σημείωμα της Ομοσπονδίας, αναγνωρίζοντας ρητά την «πολύ μεγάλη προσφορά» του αποδημήσαντος, έδινε ακόμα και στους μή γνωρίζοντες ή στους νεώτερους ηλικιακά σκακιστές, κάποιες βασικές πληροφορίες για την μεγάλη αυτή προσωπικότητα του ελληνικού σκακιού: 

«Ιδιαίτερα αγαπητός άνθρωπος, βαθιά καλλιεργημένος, υπήρξε σπουδαίος σκακιστής και με την αγωνιστική παρουσία 60 σχεδόν χρόνων, πρόσθεσε ένα σημαντικό κεφάλαιο στην σύγχρονη ιστορία του ελληνικού σκακιού. Έμαθε σκάκι σε ηλικία 9 ετών και από το 1962 αγωνιζόταν σε επίσημες διοργανώσεις. Ήταν ο πρώτος Έλληνας σκακιστής που πήρε πρώτη θέση σε διεθνές τουρνουά (Αλμπένα 1978). Συμμετείχε πολλές φορές στους τελικούς του πρωταθλήματος Ελλάδας και αναδείχθηκε πρωταθλητής το 1982. Την ίδια χρονιά πήρε την πρώτη θέση στο 6ο Διεθνές Τουρνουά Ακρόπολις. Το 1985 έγινε Διεθνής Μαιτρ. Ήταν βασικό μέλος της εθνικής ομάδας ανδρών από το 1967 έως το 1990, με την οποία έδωσε συνολικά 185 αγώνες και συμμετείχε σε 34 διεθνείς διοργανώσεις (Ολυμπιάδες, Κύπελλα Εθνών, Βαλκανιάδες και φιλικές συναντήσεις)…» 

Κι όμως, δεν είδαμε να συρρέει ούτε στον ειδικό χώρο του κοιμητηρίου (την ειδική αίθουσα αναμονής της σωρού) ούτε και στο ξόδι το αναμενόμενο από εμάς πλήθος. Πολύ λιγότεροι από εκατό ή μάλλον ογδόντα άτομα μας φάνηκαν οι παρόντες. Πολλοί άνθρωποι του σκακιστικού κόσμου έλαμψαν τελικά δια της απουσίας των. Τιτλούχοι σκακιστές και επώνυμοι παράγοντες του πνευματικού αθλήματος πού ήσαν; Τόσοι γνωστοί και φίλοι, μεγαλόσχημοι αντίπαλοι, συναθλητές, συναγωνιστές, αλλά και μαθητές επι πέντε περίπου δεκαετίες; 

Δικαιολογία υπάρχει και δεν είναι αμελητέας βαρύτητας: η γενικευμένη επιφύλαξι έως φοβικό σύνδρομο από την επιδημία του κορωνοϊού και τα κατά καιρούς αυστηρά μέτρα προφύλαξης που εκδίδει σχετικά με το φαινόμενο COVID-19 η ελλαδική Πολιτεία. Ο ίδιος ο παρευρισκόμενος Πρόεδρος της ΕΣΟ και παλιά φίλος του Νίκου, ο Γιώργος Μακρόπουλος μας τόνισε, όταν συλλυπούμενοι χαιρετηθήκαμε με το υποκατάστατο της χειραψίας σκούντημα, πως κι αυτός ανήκει σε ιδιαίτερα ευπαθή ομάδα. 

Αρκετά (καμμια δεκαριά) τα στέφανα. Όμως ένας και μοναδικός επικήδειος λόγος μπροστά στο φέρετρο τού Νίκου, και αυτός από έναν άνθρωπο της Τέχνης, τον φίλο του μουσικό (γνωστό μουσικοκριτικό, συγγραφέα και συνθέτη) Χάρη Βρόντο. Έναν επίσημο εγκωμιαστικό λόγο από την διοίκησι του Αθλήματος ή έστω έναν τυπικό επικήδειο λόγο από κάποιον εκπρόσωπο της σκακιστικής γενιάς του, τον περιμέναμε. Ματαίως!? Την αμηχανία μας δεν την εξαφάνιζε η από την αρχή μέχρι τέλος υποχρεωτική μασκοφορία...

Αλλά για μάς, (ήτοι εμένα τον υπογράφοντα και τον Δημήτρη Προβελέγγιο) το άκρον άωτον της αμηχανίας που σταδιακά νοτίστηκε με το βαθύτερο αίσθημα της λύπης, υπήρξε η όχι τόσο ευχάριστη και κάπως καθυστερημένη διαπίστωσι πως παρευρισκόμασταν σε μια κηδεία πολιτική! Δεν γεννάται θέμα σεβασμού των ιδεολογικών ή θρησκευτικών πεποιθήσεων του οποιουδήποτε. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για τον αποδημήσαντα, τον από όλους αγαπητό και εκλεκτό φίλο του μικρού συλλόγου μας, τον επι σχεδόν δεκαετία συνεργάτη μας. Αλλά δεν είχαμε προσέξει ή και δεν φροντίσαμε να το πληροφορηθούμε πιο έγκαιρα και έτσι δεν αποφύγαμε την έκπληξι. 

Παρηγορητική ήταν η διαπίστωσι πως στο συντριπτικό τους ποσοστό οι παρευρεθέντες εκδήλωναν με την όλο τάξι και σεβασμό συμπεριφορά τους καθ όλην την διάρκεια της εξοδίου διαδικασίας, την λύπη τους, την βαθειά εκτίμησι και τα ειλικρινώς φιλικά προς τον Νίκο αισθήματα. 

Υπήρξε όμως και μια λεπτομέρεια που ως τελική πράξι του δράματος επεχείρησε να σκεπάσει την αμηχανία που προείπαμε και την εγγενή ψυχρότητα της πολιτικής κήδευσης, με κάτι γνήσια ανθρώπινο (και εν τέλει συμβολικό και -ας το παραδεχθούμε- μεταφυσικό) και εξόχως καλλιτεχνικό: 

Πρίν να σκεπάσει το αττικό χώμα το φέρετρο του φιλόμουσου και μουσικόφιλου Πρωταθλητή στο Σκάκι, μία άγνωστη σε μάς φίλη του, άνοιξε το βιολί που είχε φέρει μαζί της και με την διαπεραστική φωνή του βασιλιά των οργάνων μέσα στην κάψα του μεσημεριάτικου ήλιου, εκεί ανάμεσα στα συνήθως γλυπτά και φορτωμένα, αλλά αιωνίως παγερά μάρμαρα του κοιμητηρίου και την αυστηρή σιγή των κυπαρίσσων, εκεί πάνω από τον στενόχωρα φτωχό φρεσκοσκαμμένο τάφο, άπλωσε υποβλητικά, για 3 περίπου λεπτά, ένα μουσικό όλο μαγεία πέπλο. 

Επρόκειτο για το «Νερατζοφίλημα», την σύνθεσι του πατέρα του (ο δωδέκατος από τους «12 ελληνικούς χορούς» του). Μια μουσική σπονδή ή μια μουσική χειραψία ως τελευταίος –κι απ’ όλους μας- αποχαιρετιστήριος εναγκαλισμός! 

Αλέξανδρος Σοϊλεμέζης

 

ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΑ ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΟΣ:

Α. Πρώτα πρώτα αυτό που θέλαμε να διαβάσουμε ή έστω να ακούγαμε:

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ 

Πρὸς Θεσσαλονικεῖς Αʹ Ἐπιστολῆς Παύλου τὸ ἀνάγνωσµα. (4:13-18) 

Ἀδελφοί, οὐ θέλοµεν ὑµᾶς ἀγνοεῖν περὶ τῶν κεκοιµηµένων, ἵνα µὴ λυπῆσθε καθὼς καὶ οἱ λοιποὶ οἱ µὴ ἔχοντες ἐλπίδα. Εἰ γὰρ πιστεύοµεν ὅτι Ἰησοῦς ἀπέθανε καὶ ἀνέστη, οὕτω καὶ ὁ Θεὸς τοὺς κοιµηθέντας διὰ τοῦ Ἰησοῦ ἄξει σὺν αὐτῷ. Τοῦτο γὰρ ὑµῖν λέγοµεν ἐν λόγῳ Κυρίου, ὅτι ἡµεῖς οἱ ζῶντες οἱ περιλειπόµενοι εἰς τὴν παρουσίαν τοῦ Κυρίου οὐ µὴ φθάσωµεν τοὺς κοιµηθέντας· ὅτι αὐτὸς ὁ Κύριος ἐν κελεύσµατι, ἐν φωνῇ ἀρχαγγέλου καὶ ἐν σάλπιγγι Θεοῦ καταβήσεται ἀπ' οὐρανοῦ, καὶ οἱ νεκροὶ ἐν Χριστῷ ἀναστήσονται πρῶτον, ἔπειτα ἡµεῖς οἱ ζῶντες οἱ περιλειπόµενοι ἅµα σὺν αὐτοῖς ἁρπαγησόµεθα ἐν νεφέλαις εἰς ἀπάντησιν τοῦ Κυρίου εἰς ἀέρα, καὶ οὕτω πάντοτε σὺν Κυρίῳ ἐσόµεθα. [Ὥστε παρακαλεῖτε ἀλλήλους ἐν τοῖς λόγοις τούτοις.] 

Β. Τέλος αυτό που ακούστηκε (αλλά σε πιο επαγγελματική εκδοχή):

Nikos Skalkottas Nerantzofilima (Official Audio Video)

12 Greek Dances by Nikos Skalkottas (Official Audio Video) 

Gregory Millar · Little Symphony Orchestra of San Francisco