«Κάϊν και Άβελ», Ένα χριστουγεννιάτικο κείμενο του Αιθεροβάμονα με πνεύμα αδελφικότητας, με ελπίδα και με ευχές! “Caino e Abele”; un testo in spirito natalizio (da Eterovamon, nostro collaboratore).

                             Κάϊν και Άβελ

 1

    Πολύ σύντομα έρχονται τα Χριστούγεννα, αυτή η κατεξοχήν γιορτή της ΑΓΑΠΗΣ και της ΣΥΝΑΔΕΛΦΩΣΗΣ, που είναι ουσιαστικά πανανθρώπινη, γιατί απλά είμαστε όλοι παιδιά του ίδιου Θεού, άσχετα από το γεγονός με ποιο όνομα τον αποκαλούμε ( Βούδα. Αλλάχ, Δαλάϊ Λάμα κ.λ.π.).  Όσο για τους αθεϊστές, υλιστές, πραγματιστές, εμπειριστές και όπως αλλιώς θέλουν να αυτοαποκαλούνται, η ταπεινή μου γνώμη είναι πως αν πιστεύουν μόνο σ’ αυτά που βλέπουν, τότε είναι τυφλοί, ΘΕΟΣΤΡΑΒΟΙ. Ο λόγος που τους θεωρώ τυφλούς είναι ότι υπάρχουν πολύ πιο σπουδαία και ανώτερα πράγματα (που δεν είναι πράγματα, σύμφωνα με το τηλεοπτικό μήνυμα) που δεν τα βλέπουμε με τα μάτια μας, αλλά με τα μάτια της ψυχής μας. Ο Κωστής Παλαμάς λέει χαρακτηριστικά: «- Πάντα ανοιχτά, πάντα άγρυπνα τα μάτια της ψυχής μας».

   Στον καιρό μας η ΑΓΑΠΗ γενικά έχει γίνει είδος υπό εξαφάνιση. Οι περισσότεροι από εμάς την ταυτίζουν με το ατομικό συμφέρον: Θεωρούν φίλους και αδελφούς αυτούς που συνδέονται άμεσα με την προώθηση και εξυπηρέτηση των προσωπικών φιλοδοξιών τους. Και εδώ ακριβώς παρατηρείται ο εξής ΤΡΑΓΕΛΑΦΟΣ, η ΦΑΡΣΟΚΩΜΩΔΙΑ: Φορούν το πιο μελιστάλακτο ύφος τους, το υποκριτικό τους χαμόγελο και χρησιμοποιούν  επιδεικτικά τις λέξεις: ΔΙΚΕ ΜΟΥ, ΑΔΕΛΦΕ ΜΟΥ, ΦΙΛΕ ΜΟΥ, ΚΟΛΛΗΤΕ ΜΟΥ, ΨΥΧΗ ΜΟΥ, ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ, ΧΑΡΑ ΜΟΥ και πολλά άλλα για να εμπλουτίσουν τη ΣΑΛΑΤΑ της ψευτιάς και της υποκρισίας που σερβίρουν. Στον τομέα αυτό έχουν ιδιαίτερο ταλέντο.

  Όμως, το χειρότερο δεν είναι αυτό. Το χείριστο είναι το μίσος , η αντιζηλία, η εμπάθεια και στην καλύτερη περίπτωση η αδιαφορία ανάμεσα σε πραγματικά αδέλφια. Όλοι μας γνωρίζουμε την ατάκα:  «ΠΟΙΟΣ ΜΟΥ ΕΒΓΑΛΕ ΤΟ ΜΑΤΙ ΜΟΥ; Ο ΕΧΘΡΟΣ ΜΟΥ; ΟΧΙ!  Ο ΑΔΕΛΦΟΣ ΜΟΥ!!!».   Τα βιολογικά αδέλφια, στη μεγάλη πλειοψηφία τους, από τα παιδικά τους χρόνια λειτουργούν ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΑ, αλλά με άφθονη δόση παιδικής αφέλειας. Μελλοντικά ,όμως, στις μεγάλες ηλικίες κατά κανόνα γίνονται επικίνδυνοι ο ένας για τον άλλο. ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΩΡΙΜΟΙ ΚΑΙ ΓΝΗΣΙΟΙ ΑΠΟΓΟΝΟΙ ΤΟΥ ΚΑΪΝ, Υιοθετούν το σύνθημα: ΦΑΤΟΥΣ ΠΡΙΝ ΣΕ ΦΑΝΕ, ΧΤΥ-ΠΑ ΤΟΥΣ ΠΡΙΝ ΣΕ ΧΤΥΠΗΣΟΥΝ.

2

    Ο Χριστός είχε πει:  - Όποιος σε ραπίσει στο ένα μάγουλο, γύρισέ του και το άλλο… Οι σύγχρονοι ΚΑΪΝ λένε: - Όποιος με χτυπήσει στο ένα μάγουλο, δεν θα προλάβει να με χτυπήσει στο άλλο… Θεωρούν πολύ καλύτερο το να χτυπήσουν αυτοί πρώτοι τον συνάνθρωπό τους, τον αδελφό τους. Στον σημερινό κόσμο μας αλλοίμονο στους ΑΒΕΛ. Είναι από χέρι χαμένοι.

  Δυστυχώς, βλέπουμε αδέλφια να αλληλοκατηγορούνται, να καταφεύγουν σε δικηγόρους και δικαστήρια για κληρονομικές διαφορές, ακόμα και ένα μέτρο γης. Βλέπουμε να φτάνουν κάποιες φορές μέχρι το φόνο. Η ελληνική ράτσα έχει γνωρίσει  τον αδελφοκτόνο  εμφύλιο πόλεμο μετά την γερμανική κατοχή. Έλληνες σκότωναν Έλληνες, αδελφός τον αδελφό μέσα σε μια χωρίς προηγούμενο παράνοια, σε ένα ακραίο φανατισμό, σε μια απόλυτη ηθική ισοπέδωση. Όμως, η κατάρα του ΚΑΪΝ συνεχίζεται, γιατί η κοινωνία μας δεν βρίσκεται απλά σε ηθικό κατήφορο, ΑΛΛΑ ΣΕ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΠΤΩΣΗ! Οι απόγονοί του, εκτός από λίγους ΑΒΕΛ, σαρώνουν την κοινωνική ζωή με κάθε μορφή εγκληματικότητας και βίας, απάτης, παλιανθρωπιάς. Έχουν σπείρει μέσα στην ψυχή μας το φόβο, την καχυποψία, το μίσος, την εμπάθεια, την εγωπάθεια. Την απανθρωπιά, τη ζήλια.

   Υπάρχει μια παράδοση που λέει πως μετά το φόνο του Άβελ , ο Κάϊν έφυγε και έκανε δική του οικογένεια και ΠΟΛΛΟΥΣ ΑΠΟΓΟΝΟΥΣ. Ούτε ψύλλος στον κόρφο μας! Τι μπορούμε να κάνουμε; Να υιοθετήσουμε την ατάκα που λέει: Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΑΜΥΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΕΠΙΘΕΣΗ; Προσωπικά υποστηρίζω πως ΟΧΙ. Πιστεύω πως η καλύτερη άμυνα… είναι η ΑΥΤΟΑΜΥΝΑ. Τουτέστιν, δεν μισώ κανένα ούτε τον αδελφό μου και δεν επιτίθεμαι. Όμως, αν κάποιος επιχειρήσει να μου επιτεθεί, θα αυτοπροστατευθώ. Γιατί πολύ απλά οφείλω να προφυλάξω τον εαυτό μου. Δεν θέλω να κάνω κακό, αλλά να εμποδίσω τον κακό αδελφό μου να μου κάνει εκείνος! Να τον αφοπλίσω να τον εξουδετερώσω, ώστε να γίνει ΑΚΙΝΔΥΝΟΣ.

  Θα κλείσω με μια ατάκα, που λέγεται μεταξύ σοβαρού και αστείου: - Ο Θεός συγχωρεί, αλλά εγώ όχι, γιατί απλά εγώ είμαι άνθρωπος και όχι θεός! Ελπίζω να μην πάρετε  στα σοβαρά αυτό το λογοπαίγνιο.

3  

    Η συγγνώμη δεν είναι αδυναμία, αλλά δύναμη. Δεν είναι υποχώρηση, αλλά προσέγγιση, Απλώνουμε το χέρι για να συναντήσουμε το χέρι του άλλου, Ανοίγουμε την πόρτα της ψυχής μας για να επικοινωνήσουμε με την ψυχή του αδελφού μας, του συνανθρώπου μας. Ας ξυπνήσουμε επιτέλους από τον λήθαργο της απάθειας και της αδιαφορίας. Ας απεγκλωβιστούμε από τα άπειρα αδιέξοδα της καθημερινής μιζέριας, ωχαδελφισμού, εγωκεντρισμού κ.λ.π. Ας κάνουμε εμείς το πρώτο βήμα για να συμφιλιωθούμε με τους άλλους. Μη φοβάστε, δεν θα χάσετε την αξιοπρέπειά σας. Δεν θα φανείτε αδύναμοι ή κορόϊδα. Αν, βέβαια, μερικοί σχηματίσουν αυτή την εντύπωση για σας, δικό τους το πρόβλημα και δική τους αποκλειστικά και η ΒΛΑΚΕΙΑ! Τι να κάνουμε; Βλέπετε, ΚΡΑΝΙΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΛΛΑ, ΕΓΚΕΦΑΛΟΙ ΟΜΩΣ … ΛΙΓΟΙ (Νουνού όμως ένα)…

   Συνάνθρωποι, ΑΔΕΛΦΙΑ, 
Καλά Χριστούγεννα και ο καινούργιος χρόνος να είναι λιγότερο οδυνηρός! 

Υπομονή. Τα πρώτα εκατό χρόνια είναι δύσκολα. Που θα πάει; Θα περάσουν! Η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία. Πάνω από όλα ΥΓΕΙΑ (ΟΣΟ ΜΑΣ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ Ο …ΑΔΩΝΙΣ) και ΑΓΑΠΗ!!! Να είσαστε καλά…

  

 Δράττομαι της ευκαιρίας τώρα που τελειώνει ακόμα ένας χρόνος συνεργασίας με τον καλό φίλο και εξαίρετο συνεργάτη ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ ΣΟΪΛΕΜΕΖΗ, να τον ευχαριστήσω δημόσια που με υπομένει και με φιλοξενεί στον ΝΕΟ ΠΑΛΑΜΗΔΗ. Του εύχομαι ολόψυχα ακόμη καλύτερη συνέχεια…

                            

 Ο αδελφός σας 

            

 ΑΙΘΕΡΟΒΑΜΩΝ (ΑΕΡΟΒΑΤΗΣ)

Η ΠΑΛΙΑ ΕΔΕΜ (Κ. Χατζής)

Η παλιά Εδέμ, που λένε οι γραφές
είναι λίγες ώρες με το αεροπλάνο
Ά, έτσι και το αποφασίσω φτάνω,
μα τι να κάνω, μα τι να κάνω;

Θα είμαι πάλι στον Παράδεισο
αλλά θ' αφρίζει το θεριό
και θα λυσσά μες στην καρδιά μου.
Τα πολυβόλα θα σκοτώνουν τα πουλιά
τα ραδιόφωνα θα στέλνουν μακριά
τα εγκλήματά μου.

Και θα φανεί ένας άγγελος χλωμός
και θα μου πει: δεν ήρθε ακόμα ο καιρός σου
κι ο λυτρωμός σου
Και θ' ακουστεί πίσω απ' την πόρτα ο Θεός
και θα ρωτάει: Κάιν πού ‘ναι ο αδερφός σου;

Η παλιά Εδέμ, που λένε οι γραφές,
είναι στην Ασία, στον Ευφράτη επάνω
--έτσι και τ' αποφασίσω φθάνω,
αλλά τι να κάνω, μα τι να κάνω;

Θα είμαι πάλι στον Παράδεισο
τ΄ αεροπλάνο μου από ψηλά
θα καίει τον κόσμο κάτω.
Απ' τους καπνούς θα σκοτεινιάσουν οι ουρανοί
και οι τηλέγραφοι θα στέλνουν συνεχώς
σήμα θανάτου.

Και θα φανεί ένας άγγελος με μια πληγή
και θα μου πει, γιατί με χτύπησες γιατί;
δεν είμαι εχθρός σου
και θ' ακουστεί πίσω απ' την πόρτα ο Θεός
και θα ρωτάει, Ιούδα πού ‘ναι ο Κύριός σου;

 

Στίχοι ΣΩΤΙΑ ΤΣΩΤΟΥ