Δύο κείμενα για την Απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης. Εν μέσω εθνικής κατάθλιψης. 100 anni Salonicco libero ma la Grecia in bancarotta; 2 testi in ristampa.

Ποιος το περίμενε να εορτάσουμε την εκατονταετηρίδα της απελευθέρωσης της Θεσσαλονίκης μέσα σε τέτοιο κοινωνικό ζόφο και τέτοια εθνική κατήφεια; 
Αναδημοσιεύουμε δυο κείμενα που δεν τα αποκαλούμε ξένα, διότι όσο κι αν διαφέρουν ανάμεσά τους και με των δύο τους συντάκτες έχουμε πολλά κοινά και, θα λέγαμε, συντονιζόμαστε ως προς το πατριωτικό ήθος. 
Πρώτα παραθέτουμε το κείμενο της ανάρτησης «Ζεί ο βασιληάς Αλέξανδρος;» από το ιστολόγιο «Σελίδες Πατριδογνωσίας» του διαχειριστή του ονόματι Φειδίας, και στην συνέχεια το (προ τριημέρου δημοσιευθέν στο ιστολόγιο του Συνδέσμου Επιστημόνων Πειραιώς) ιστορικό σημείωμα του φίλου Κ. Χολέβα με τον τίτλο «H Θεσσαλονίκη της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού». 
Αμφότερα χωρίς άλλα σχόλια. 
 .....................................................................

1.

 Ζεῖ ὁ βασιληᾶς Ἀλέξανδρος; 

26 Ὀκτωβρίου 1912... Κι οἱ στρατιῶτες, μὲ τὸν βασιλέα καὶ τὸν ἀρχιστράτηγο στὰ ἄλογα ἐμπρός, στὴν Νύφη τοῦ Βορρᾶ, τὴν Συμβασιλεύουσα, μὲ τὸν κόσμο νὰ τοὺς ραίνῃ μὲ δάφνες καὶ λουλούδια, καὶ στὰ μπαλκόνια οἱ κρυφοκεντημένες στὸ φῶς τοῦ καντηλιοῦ, πεντακόσια χρόνια, σημαῖες νὰ λάμπουν στὸν ἥλιο. Κι ἡ Γοργόνα τοῦ Μεγαλέξανδρου νὰ βλέπῃ λεύτερη τὴν ἀδελφή της καὶ νὰ μὴν ρωτᾷ πιά, νὰ χορεύῃ μόνον στοῦ Αἰγαίου τὰ κύματα. 

26 Ὀκτωβρίου 2012... Ἑκατὸ χρόνια. Ἀλλὰ φοβοῦμαι νὰ εὐχηθῶ Χρόνια Πολλὰ στοὺς Δημήτρηδες, τὶς Δημητροῦλες καὶ σ᾿ ὅλους τοὺς Μακεδόνες. Καὶ ντρέπομαι, διότι, ἑκατὸ χρόνια, τέτοια ἐπέτειος, καὶ οὔτε ποὺ τὸ ἀντιληφθήκαμε καλά-καλά. Ἀλλὰ καὶ τί νὰ ἑορτάσουμε καὶ νὰ τιμήσουμε ἄραγε; Καὶ ποιοί; Τί σημαίνει γιὰ μᾶς ἡ Μακεδονία; Σίγησαν τὰ τραγούδια κι οἱ κραυγὲς τῶν Μακεδονομάχων, τὰ ἄγρια πανηγύρια τῆς φωτιᾶς καὶ τοῦ μπαρουτιοῦ; Ξεθώριασε τὸ αἷμα τοῦ Ἄγρα καὶ τοῦ Μελᾶ στ᾿ ἁγιασμένα χώματα; Ἔσβησε καὶ τὸ τζάκι ὅπου ἡ γιαγιὰ ἱστοροῦσε τοὺς θρύλους τῆς Πηνελόπης Δέλτα; Βούλιαξαν ὅλα, σὰν τὶς βυθισμένες πλάβες, στὸ ἕλος τῶν Γιαννιτσῶν, στὸν βοῦρκο τῆς σημερινῆς φθορᾶς, παρακμῆς κι ἀπογοήτευσης; 
 [Φωτο]
Ἑκατὸ χρόνια... Καὶ δὲν ἀξιωθήκαμε νὰ ζωντανέψουμε τὰ παλιὰ παραμύθια. Κι οὔτε τὰ παιδιὰ οὔτε τὰ ἐγγόνια μας, τὰ δισέγγονά μας κι ἄν, θὰ ξανἄχουν τέτοια ἐπέτειο. Θὰ τοὺς ἀφήσουμε τουλάχιστον κάτι νἄχουν νὰ γιορτάσουν, νὰ τραγουδήσουν καὶ νὰ ὀνειρευτοῦν, ἀφοῦ δὲν μπορέσαμε ἐμεῖς;
Ἡ λίμνη τῶν Γιαννιτσῶν κρύβει βαθιὰ στὴν ἀγκαλιά της, φυλάσσει καὶ τρέφει τὸ μέλλον...

Φειδίας 

2.
H Θεσσαλονίκη της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού 

Επιτρέψτε μου, αγαπητοί αναγνώστες, να αποτίσω τον οφειλόμενο φόρο τιμής στη γενέτειρά μου Θεσσαλονίκη, η οποία στις 26 Οκτωβρίου εορτάζει τα 100 χρόνια από την απελευθέρωσή της, την ίδια ημέρα που τιμά και τη μνήμη του πολιούχου της.

Η πόλη του Αγίου Δημητρίου ιδρύθηκε από τον Κάσσανδρο το 315 π. Χ. και ονομάσθηκε έτσι προς τιμήν της συζύγου του, ετεροθαλούς αδελφής του Μ. Αλεξάνδρου. Αποτέλεσε σημαντικό σταθμό στο αποστολικό έργο του Αποστόλου Παύλου, ο οποίος μάλιστα στην Α΄ προς Θεσσαλονικείς Επιστολή του λέγει ότι οι Θεσσαλονικείς έγιναν υπόδειγμα για όλους τους πιστούς στη Μακεδονία και στην υπόλοιπη Ελλάδα. 
Το μαρτύριο του Αγίου Δημητρίου το 305 μ.Χ. έκανε την πόλη επίκεντρο Πανορθοδόξου προσκυνήματος και μέχρι σήμερα η λατρεία προς τον Μυροβλήτη Άγιο συγκεντρώνει στο ναό του πιστούς από την Οικουμενική Ορθοδοξία.
Στα τείχη της με τη βοήθεια του Αγίου οι Βυζαντινοί Έλληνες αποκρούουν δεκάδες επιδρομές αλλοφύλων.
Η Οικουμενική της ακτινοβολία αναδεικνύεται με τον εκχριστιανισμό Σλαβικών λαών από τους Θεσσαλονικείς αδελφούς Κύριλλο και Μεθόδιο τον 9ο αιώνα. Η νομοθεσία του Θεσσαλονικέως Κωνσταντίνου Αρμενόπουλου υπήρξε η βάση του Αστικού Δικαίου των Ελλήνων από τον 14ο αιώνα μέχρι και το 1946!
Η συμβίωση των Ορθοδόξων με την εβραϊκή κοινότητα που δημιουργήθηκε τον 15ο αιώνα ήταν αρμονική, ενώ αρνητικά ήταν πάντα τα αισθήματα των Ελλήνων για την τουρκική κατοχή επί 5 αιώνες.
Η πόλη καταστράφηκε από το τουρκικό μαχαίρι μετά την εξέγερση της Χαλκιδικής το 1822. Στα σχολεία της δίδαξαν μεγάλες μορφές του υποδούλου Γένους, όπως ο Κοσμάς Μπαλάνος και ο Αθανάσιος Πάριος. Τ
ο 1850 ο Ελληνόβλαχος Γκαρμπολάς ιδρύει το πρώτο ελληνικό τυπογραφείο της πόλης. Και στην ένοπλη αποκορύφωση του Μακεδονικού Αγώνος το Ελληνικό Προξενείο και η Ιερά Μητρόπολις στη Θεσσαλονίκη γίνονται το επίκεντρο της διπλωματικής και πνευματικής προετοιμασίας. Στήριγμά τους οι Φιλεκπαιδευτικοί Σύλλογοι τα σχολεία και οι έμποροι.

Όταν στις 26 Οκτωβρίου 1912 ο Ταχσίν πασάς υπέγραφε την παράδοση της πόλης στον Αρχιστράτηγο Διάδοχο Κωνσταντίνο όλοι συνειδητοποίησαν ότι επρόκειτο για ένα ακόμη θαύμα του Αγίου Δημητρίου. Όμως από τότε η Θεσσαλονίκη του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας προοδεύει με βάση το ρητό «Συν Αθηνά και χείρα κίνει». Δηλαδή να ζητάς τη βοήθεια του Θεού, αλλά ταυτοχρόνως να δραστηριοποιείσαι και εσύ. 
Στην πόλη ακούσθηκε για πρώτη φορά ελληνικός Ραδιοφωνικός Σταθμός, το Ράδιο Τσιγκιρίδη. Εκεί επίσης πρωτοπροβλήθηκε τηλεοπτικό πρόγραμμα. Ήταν αρχές της δεκαετίας του 1960 στο περίπτερο της ΔΕΗ στη Διεθνή Έκθεση. Η έλευση των προσφύγων από τις ελληνικές πατρίδες της Ανατολής βοήθησε την πόλη διότι οι Μικρασιάτες και οι Κωνσταντινουπολίτες μετέφεραν την Χριστιανική τους ευλάβεια,, την αγάπη τους στα γράμματα και την επιχειρηματική τους ικανότητα. Εξάλλου το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης είναι σήμερα το πληρέστερο και το πιο οργανωμένο κτηριακά και επιστημονικά από όλα τα ΑΕΙ της χώρας μας. 
Το λιμάνι, το αεροδρόμιο, το σιδηροδρομικό και οδικό δίκτυο καθιστούν την πόλη πραγματική συμπρωτεύουσα της Ελλάδος, όπως υπήρξε άξια συμβασιλεύουσα της Ρωμανίας (Βυζαντίου) 

Το μέλλον της Θεσσαλονίκης βασίζεται στην ορθή, δημιουργική και όχι μουσειακή αξιοποίηση του παρελθόντος της. 
Ας αφήσουν ορισμένοι τα φληναφήματα για πολυπολιτισμική Θεσσαλονίκη. Ουσιαστικά προσπαθούν να εξωραίσουν την Τουρκοκρατία και να προετοιμάσουν την αποδοχή του νέου Οθωμανισμού. Η πόλη υπήρξε σημαντική για όλους τους λαούς της περιοχής διότι αποτέλεσε προπύργιο Ορθοδοξίας και Ελληνισμού. Έτσι θα αναπτυχθεί και στο άμεσο μέλλον, τώρα μάλιστα που η πτώση του Κομμουνισμού οδήγησε τους γειτονικούς λαούς να ξαναβρούν την βυζαντινή κληρονομιά τους. Η Θεσσαλονίκη μάς συνδέει με τον ένδοξο βυζαντινισμό μας και μαρτυρεί τη διαχρονική συνέχεια του Ελληνισμού. 

Κωνσταντίνος Χολέβας 
Πολιτικός Επιστήμων