ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ : Ο ΤΟΤΟΣ, Η ΕΚΘΕΣΗ ΚΑΙ ΤΑ…ΣΚΟΥΛΗΚΙΑ
Αγαπητοί φίλοι,
μετά από περίοδο απουσίας μου επανήλθα δριμύτερος με την κοινωνικοπολιτική μου
σάτιρα. Ο στόχος μου δεν είναι να διορθώσω κάτι ( ποιος είμαι εγώ άλλωστε;).
Απλά, προσπαθώ να ρίχνω λίγο «αλατοπίπερο» στα επίκαιρα δρώμενα και να βοηθώ τους συνανθρώπους μου να χαμογελούν, κυρίως στα δύσκολα. Το σημαντικό,
φίλοι μου, είναι να έχουμε τη βούληση, να θέλουμε να χαμογελάμε. Γιατί, αν δεν
θέλουμε να μπορούμε, κάποια στιγμή δεν θα μπορούμε ούτε να θέλουμε. Αν πάψουμε να κυνηγάμε το ανέφικτο και για
τους πολλούς το ακατανόητο, τότε θα
καταλήξουμε σε κάποια στιγμή να ταυτιστούμε με το ΑΚΑΤΑΛΟΓΙΣΤΟ…
Παρακολουθώντας σε όλη τη μέχρι
τώρα διάρκεια της κρίσης τη συμπεριφορά , τις δηλώσεις, τις παλινωδίες , τα
ΕΙΠΑ-ΞΕΙΠΑ των πολιτικών μας σχετικά με την πορεία της Ελλάδας μέσα στη μέγγενη
του μνημόνιου, τα αναμασημένα λόγια, την
πολλάκις ξαναζεσταμένη σούπα που μας σερβίρουν με την ξύλινη γλώσσα της
εξουσίας, θυμήθηκα μια μικρή ιστορία με τίτλο: Ο ΤΟΤΟΣ , Η ΕΚΘΕΣΗ ΚΑΙ ΤΑ
ΣΚΟΥΛΗΚΙΑ:
Ο μικρός Τοτός
άκουσε μια μέρα στο σχολείο τη δασκάλα του να λέει πως την επόμενη μέρα θα τους
βάλει να γράψουν την πρώτη Έκθεση με θέμα : « Γιατί αγαπώ την πατρίδα μου». Ο
Τοτός στο σπίτι δεν βρήκε ανάλογο θέμα. Έκατσε, όμως, και έμαθε «παπαγαλία» μια Έκθεση για τα σκουλήκια, που
βρήκε πρόχειρη σε ένα βιβλίο. Την επόμενη μέρα έγραψε για τα …σκουλήκια! Όταν η
δασκάλα τούς επέστρεψε τις Εκθέσεις τους, του έκανε τις σχετικές παρατηρήσεις,
δηλαδή ότι είναι εκτός θέματος και διάφορα άλλα …εμπριμέ.
Μετά από λίγο καιρό, τους έβαλε τη δεύτερη Έκθεση με θέμα: «
Ο καλύτερός μου φίλος». Ο Τοτός έγραψε πάλι τη μόνη Έκθεση που είχε μάθει,
φυσικά για τα σκουλήκια: «- Το θέμα αυτό είναι πολύ ωραίο, γιατί ο καλός φίλος
είναι πολύ χρήσιμος. Όμως, εμείς οι
άνθρωποι έχουμε και κάποιους φίλους που δεν τους φανταζόμαστε. Είναι τα σκουλήκια , τα οποία κ.λ.π.» ( η
συνέχεια ήταν πάλι το γνωστό κείμενο που
είχε γράψει και στην πρώτη Έκθεση).
Στην Τρίτη Έκθεση με θέμα: « Γιατί πρέπει να αγαπάμε τη
φύση» ο Τοτός έγραψε: «- Η φύση είναι η μητέρα όλων των ανθρώπων. Όμως, μέσα
στη φύση ζουν και τα σκουλήκια, τα οποία σκουλήκια… κ.λ.π.» και ακολούθησε το
ίδιο κείμενο, το μόνο που είχε αποστηθίσει
ο Τοτός.
Τελικά, σας ερωτώ:
«- Το αντιληφθήκατε, το «πιάσατε», το υποψιαστήκατε το υπονοούμενο για
τους πολιτικούς όλων των μέχρι τώρα
κυβερνήσεων της κρίσης; Να σας διευκολύνω λίγο, έτσι για να χαμογελάσουμε έστω και πικρόχολα; Τι μας έχουνε πει κατ’
επανάληψη μέχρι σήμερα;
Θα αγωνιστούμε για την πατρίδα μας
Θα προσπαθήσουμε να μην επιβαρύνουμε πολύ τον απλό
πολίτη χαμηλόμισθο, συνταξιούχο κ.λ.π.)
Δεν θα επιβάλουμε νέα επώδυνα μέτρα
Δεν θα κάνουμε άλλες οριζόντιες περικοπές
Θα κάνουμε επαναδιαπραγμάτευση των όρων του μνημονίου
Θα απαιτήσουμε επιμήκυνση του προγράμματος προσαρμογής
Θα πατάξουμε τη φοροδιαφυγή
Θα βρούμε όλους αυτούς που τόσα χρόνια λήστευαν το ελληνικό
δημόσιο και θα επιστρέψουν τα κλεμμένα χρήματα του λαού.
Τελικά, τι γίνεται από όλα αυτά; Τ Ι Π Ο Τ Α! Σκύβουν το
κεφάλι, άβουλοι και μοιραίοι αντάμα προσμένοντας τάχα ένα θάμα. Κάθε φορά που
φτάνει ο κόμπος στο χτένι, κάθε φορά που νοιώθουν πως το καζάνι βράζει
επικίνδυνα γι’ αυτούς, εφαρμόζουν τη μέθοδο του Τοτού: Επαναλαμβάνουν τα ίδια
και τα ίδια , της ζωής μας ροκανίδια. Η
Έκθεση για τα σκουλήκια είναι πολυεργαλείο, «πασπαρτού», δηλαδή κολλάει παντού.
Είναι φυσικό, αφού «σκουλήκια» υπάρχουν παντού!
Σ’ αυτή τη δόλια
πατρίδα ό,τι διαψεύδεται. Αυτό εφαρμόζεται. Ισχυρίζονται πως δεν έχουν πρόθεση
να κάνουν άλλες οριζόντιες περικοπές. Φυσικά λένε την αλήθεια, αφού οι
περικοπές είναι ΚΑΘΕΤΕΣ, δηλαδή κάνουν κάθετη εφόρμηση στην τσέπη μας
αλαλάζοντας: «- Αλό ζ’ ανφάν ντε λα πατρί» αφού μας έχουν χτυπήσει στο …ΔΟΞΑ
ΠΑΤΡΙ. Γνωρίζουν πως με τις αδιάκοπες περικοπές ανάπτυξη δεν υπάρχει, παρά μόνο
ΥΦΕΣΗ – ΥΦΕΣΗ- ΥΦΕΣΗ.
ΕΠΙΜΥΘΙΟ:
Φίλοι
μου, η εξουσία είναι μια …πόρνη, που μας γελάει, μας ξεπουλάει, μας παγιδεύει
με δολώματα και με ταξίματα.
Ειλικρινά υμέτερος!
Α Ι Θ Ε
Ρ Ο Β Α Μ Ω Ν
ΕΞΟΥΣΙΑ
Είμαι μια πόρνη που σέρνει το βήμα εδώ κι από κει,
είμαι αράχνη που δένει το θύμα της στην σκηνή.
με θέλουν πρόσωπα χίλια, με παίρνει ο πιο δυνατός,
κι απ' την μισάνοιχτη γρίλια, κρυφοκοιτάζει στρατός.
Σε μια στροφή έχω βάλει δολώματα,
είμαι σκιά και καπνός,
έχω αλλάξει πολλά γυναικεία ονόματα,
και δεν με νικάει εμένα ποτέ ο καιρός.
Σπέρνω ελπίδες στον δρόμο, είμαι σειρήνα γυμνή,
θερίζω πτώματα μόνο, είμαι φριχτή μηχανή.
είμαι ο λόγος που σβήνει, του έρωτα η ορμή,
είμαι η σκέψη που δίνει αιτία σ' ένα κορμί.
Σε μια στροφή έχω βάλει δολώματα,
είμαι σκιά και καπνός,
έχω αλλάξει πολλά γυναικεία ονόματα,
και δε με νικάει εμένα ποτέ ο καιρός.
Διονύσης Τσακνής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου