Μελωδική επίκλησι στο Αστέρι της Βηθλεέμ: Ένα Χριστουγεννιάτικο (;) ιταλικό τραγούδι. La canzone “Stella” di Antonello Venditti

Θα κλείσουμε το αφιέρωμα στο μυστηριώδες Άστρο με μια μελωδία ιταλική από τον με τον Αντονέλλο Βεντίτι. Όμως, τελευταία ευκαιρία να πούμε κι εμείς ένα "Basta"!

Επιτέλους «μπάστα» (= φτάνει!) με αυτά τα αλλόδοξα πεντάκτινα ή εξάκτινα σύμβολα που από χρόνια έχουν πλημμυρίση την χώρα, τις πλατείες, τους δρόμους. Τώρα μπήκαν σ’ όλα σχεδόν τα σπίτια των χριστιανών και έχουν γεμίση τα βιβλία και τα τετράδια των παιδιών μας! Δεν βλέπει κανείς ότι αυτά τα ξενόφερτα αστέρια έχουν ξεκολλήση / ξεπατικωθή από τα χαρτονομίσματα, τις σημαίες και τα τάνκς των αντίχριστων εξουσιαστών του κόσμου μας;
Τα δικά μας αστέρια ας είναι μόνο αυτά της ανατολικής χριστιανικής και της ελληνικής μας παράδοσης: τετράκτινα (ως προτύπωσι του Σταυρού;) και οκτάκτινα (Χριστόγραμμα;) (Και αυτό ακόμη το αστέρι-ήλιος της Βεργίνας, όταν δεν είναι οκτάκτινο, στο πολλαπλάσιο του 4 λογίζεται!)…


Και το ωραίο τραγούδι του Αντ. Βεντίτι για το Άστρο:
Antonello Venditti - Stella



Stella (i versi):

Stella che cammini, nello spazio senza fine
fermati un istante solo un attimo,
ascolta i nostri cuori caduti in questo mondo
siamo in tanti ad aspettare
donaci la pace ai nostri simili
pane fresco da mangiare
proteggi i nostri sogni veri dalla vita quotidiana
e salvali dell'odio e dal dolore
noi che siamo sempre soli nel buio della notte
occhi azzurri per vedere.
Questo amore grande, grande, grande
questo cielo si rischiara in un istante
non andare via, lasciati cadere
stella, stella mia resta sempre nel mio cuore.
Proteggi i nostri figli puri nella vita quotidiana
e salvali dall'odio e dal potere
come il primo giorno, come nella fantasia
occhi azzurri per vedere.
Grande, grande, grande
questo cielo si rischiara in un istante
non andare via, non ci abbandonare,
stella, stella mia resta sempre nel mio cuore.



Μετάφρασι:

ΑΣΤΕΡΙ

Διαβατάρικο αστέρι, μες στο άπειρο το σύμπαν
Κάνε μία στάσι μόνο, να ‘ποστάσης μια στιγμή,
Κι άκου τις καρδιές μας, άκου, ειν’ πεσμένες εδώ κάτου
Κι είμαστε μαζεμένοι τόσοι που περιμένουμε στη γή.

Χάρισε στους ομοίους μας ειρήνη, και μόνο
Ψωμί ζεστό να έχουμε.
Σκέπασε τα αληθινά μας όνειρα στον κόπο της ημέρας
Και σώστα από το μίσος και σώστα απ’τον πόνο
Εμείς που είμαστε μόνοι στο σκοτάδι κάθε νύκτας
-καταγάλανα μάτια για να βλέπουμε-

Αυτή η μεγάλη αγάπη, η τρισμέγιστη,
Αυτός ο ουρανός που ανοίγει στη στιγμή
Μην φεύγεις τώρα εσύ, μην μας εγκαταλείπεις
Άστρο μου, αστέρι, μείνε πάντα στην καρδιά μου!

Φύλαξε τα αγνά παιδιά μας μέσ’ τον μόχθο της ημέρας
Και σώσ’ τα από το μίσος, σώσ’ τα απ’ την εξουσία
Όπως την πρώτη μέρα, όπως στην φαντασία
-καταγάλανα μάτια για να βλέπουμε-

Τί τρανός, τεράστιος, μέγας κι όλος στην απειροστή
Τούτος ο ουράνιος θόλος δές: νετάρει στην στιγμή!
Για τ’ αλλού μην πάς, αφέσου, πέσε, φώς μου, εδώ χάμου,
Άγγελε, καλό μου αστέρι, μείνε αιώνια στην καρδιά μου!


Απόδοσι στην νεοελληνική: Αλέξανδρος ΣΟΪΛΕΜΕΖΗΣ