Τετάρτη προ της Αναλήψεως. Απόδοσις του Πάσχα και παύσις του «Χριστός Ανέστη!». Mercoledi' vigilia dell’ Ascensione; fine saluto “Cristo e’ risorto!”

Απόψε κατά την ορθόδοξο παράδοσι οι πιστοί (όσοι πιστοί) σταματούν την χρήσι του αναστάσιμου χαιρετισμού. Αύριο …γαρ, η μεγάλη Εορτή της Αναλήψεως του Κυρίου.

Το «Χριστός Ανέστη!» με το συγκλονισμό του μηνύματός του παραδόθηκε από τους Πατέρες για να συνοδεύει κάθε έαρ του πλανητικού χρόνου των πιστών και να νοηματοδοτεί την καθημερινότητά τους, από την εκκωφαντικά πανηγυρική πρώτη στιγμή της μελικής σε πλάγιο πρώτο ήχο εκφώνησής του (σχεδόν αμέσως μετά το Ευαγγέλιο του Όρθρου της Κυριακής του Πάσχα) και επι σαράντα ημέρες, τόσο στην μεταξύ των χριστιανών επικοινωνία, όσο και κατά την κοινή ή κατ’ ιδίαν προσευχή τους.

Σήμερα όμως, εδώ στα μέρη μας,
υπάρχει ο Χριστός στην ζωή μας;
Του αφήσαμε έστω κάποια θέσι; [Παραβλέπω στην ενοχλητική μου ερώτησι την υπόμνησι της αυστηρής –αλλά συχνά επαληθευόμενης- γνώμης πως «Όποιος δεν δίνει στον Θεό την πρώτη θέσι, δεν του δίνει καμμία θέσι»]…

Κάποια αδέλφια μας στον Αραβόφωνο κόσμο πάντως, δεν ντρέπονται να το κάνουν το Χριστός Ανέστη! στα χείλη τους τραγούδι.
Ας το ακούσουμε (και να το δούμε στο βίντεο αυτό από το «Γιουτιούμπ») από αυτούς για τελευταία φορά εφέτος:

Jesus is Risen song ترنيمة: المسيح قام Cristo e’ risorto (= Χριστός Ανέστη!)