ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ, ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ 900 ΧΡΟΝΩΝ

«Τους τρεις μεγίστους φωστήρες
της Τρισηλίου Θεότητος,
τους την οικουμένην κτίσι
δογμάτων θείων πυρσεύσαντας
τους μελιρρύτους ποταμούς της Σοφίας,
τους την κτίσιν πάσαν
θεογνωσίας νάμασι καταρδεύσαντας,
Βασίλειον τον Μέγαν και τον Θεολόγον Γρηγόριον
συν τον κλεινόν Ιωάννην τω την γλώτταν χρυσορρήμονι…»

"Όταν η κ. Διευθύντρια με κάλεσε να πώ δυό λόγια για την σημερινή γιορτή αισθάνθηκα ένα σύνηθες ΔΕΟΣ. Τί να πής και τί να θυμηθής μπροστά σ’ αυτές τις γιγάντιες μορφές; Παρηγορήθηκα με την σκέψι του Έκο: «Είμαστε νάνοι, μα μπορούμε να ανέβουμε σε πλάτες γιγάντων για να δούμε μπροστά».

Βασίλειος, Γρηγόριος και Ιωάννης ως άγιοι πατέρες στην ορθόδοξη παράδοσι εορτάζονται κατ’ ιδίαν –ως συνήθως- στην μνήμη της κοιμήσεώς τους, αλλά εδώ και 900 περίπου χρόνια καθιερώθηκε ( το 1100 επι Αλεξίου Κομνηνού και με πρότασι του Μητροπολίτου Ιωάννη Μαυρόποδα) να εορτάζονται και την 30η Ιανουαρίου από κοινού.

Τους ενώνουν πολλά πράγματα:
 Κοινή ΕΠΟΧΗ (ο φοβερός 4ος αιώνας)
 Κοινή ΚΑΤΑΓΩΓΗ (Μικρασιάτες. Πόντιοι οι δύο πρώτοι, στον Πόντο πέθανε ο τρίτος)
 Κοινός ΤΟΠΟΣ ΣΠΟΥΔΩΝ (Αθήνα!)
 Κοινά ΙΔΑΝΙΚΑ & ΑΞΙΕΣ (μην πούμε και αξιώματα, αφού ο πρώτος διετέλεσε Αρχιεπίσκοπος και οι δύο άλλοι Πατριάρχες)
 Κοινοί ΑΓΩΝΕΣ και ταυτόσημη ΑΝΤΙΛΗΨΙ ΕΥΘΥΝΗΣ και ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ . Μέσα σε πνεύμα ελευθερίας, μακριά από κάθε καθεστηκυία εξουσία, υπηρέτησαν (στα όρια της αυτοθυσίας) μόνο τον ΑΝΘΡΩΠΟ εν ονόματι του ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΥ.

Μαζί αγωνίσθηκαν:
1.Για την διάδοσι και διάσωσι της αληθούς Χριστιανικής ΠΙΣΤΗΣ και την οριστική επικράτησι της ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ απέναντι στον εφιάλτη τών ΑΙΡΕΣΕΩΝ.
2. Για την κοσμογονική συνθηκολόγησι ανάμεσα στον ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ και τον ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ. Από το ΕΡΓΟ τους προέκυψε τελικά η ΣΥΝΘΕΣΙ ΤΩΝ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΩΝ (στην αρχή ΕΧΘΡΙΚΩΝ) ΠΑΡΑΔΟΣΕΩΝ, Η ΕΛΛΗΝΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΚΕΨΙ. Η εναρμόνισι, δηλ., τών πνευματικών αποσταγμάτων των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων με το αποκαλυπτικό πνεύμα τής Χριστιανικής διδασκαλίας.

Συνειδητοποιημένοι χριστιανοί ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟΙ αλλά και ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ.
Με απαράμιλλο ΗΘΟΣ και πνευματικό ΑΝΑΣΤΗΜΑ και με ένα απίστευτα μεγάλο (ποσοτικά και ποιοτικά) ΣΥΓΓΡΑΦΙΚΟ ΕΡΓΟ (με επιπλέον ανυπολόγιστο ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΟ και ΜΟΡΦΩΤΙΚΟ ΒΑΡΟΣ ˙ τρομάζουμε σήμερα μπροστά στα πολύτομα ΣΥΓΓΡΑΜΜΑΤΑ και των τριών τους) σε συνδυασμό με ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ και σπάνιο ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΚΟ ΕΡΓΟ, είναι, νομίζω, αυτονόητο ότι μοιράζονται επαξίως τον τίτλο των ΜΕΓΑΛΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ και ότι παραμένουν ανυπέρβλητα ΠΡΟΤΥΠΑ διαχρονικά και οικουμενικά.

Και μια μόνο κουβέντα για την αντιεξουσιαστική τους στάσι:
Αγωνίστηκαν για ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ.
Αλλά και έγραψαν.
Στο στόχαστρό τους όχι σπάνια μπαίνει ο πλούτος και η πλουτοκρατία:
«Πενία και πλούτος ύστερον επεισήλθον τω γένει των ανθρώπων ώσπερ αρρωστήματα.», «και το της φύσεως ευγενές, πλεονεξία κατέτεμε, προσλαβούσα και νόμον, της δυναστείας επίκουρον»,
διαβάζουμε στο « Περί Φιλοπτωχείας», του άγιου Γρηγορίου τού Θεολόγου.
Η κοινωνική αδικία, νοείται ως εκτροπή από τη φυσική τάξη των πραγμάτων, ως απομάκρυνσι από την θεϊκή τάξι. Ως εκτροπή δηλαδή από την ισότητα, προκύπτει ως αποτέλεσμα της άνισης κατανομής του πλούτου και ταυτίζεται με την αρχαία ύβρι για να καταδικαστή με βιβλική σφοδρότητα κι από τους τρείς τους.
(Άλλοι περιορίζονται να λένε μόνο την ομοφυλοφιλία κουσούρι.
Οι τρείς Ιεράρχες λένε πως ο καπιταλισμός είναι ΤΟ ΚΟΥΣΟΥΡΙ!)
(…)
Γι’ αυτό αξίζει και σήμερα (…) να στεκόμαστε ευλαβικά απέναντι στις σεβάσμιες μορφές τους και ΑΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΜΕΛΕΤΟΥΜΕ ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΑ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥΣ, τουλάχιστον να εκτιμούμε ευγνωμόνως την συμβολή τους στην ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΜΑΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ και να τιμάμε την ΜΝΗΜΗ τους επικαλούμενοι την μεσολάβησί τους μέσα και από τα λόγια του υμνωδού τής Εκκλησίας μας στο απολυτίκιο της ημέρας:
«…Πάντες οι των λόγων αυτών ερασταί
Συνελθόντες ύμνοις τιμήσωμεν˙
Αυτοί γαρ τη Τριάδι υπέρ ημών αεί πρεσβεύουσιν»".

[ Από σημείωμά μου την περσινή Σχολική χρονιά ] Α. Σ..