Μια τριλογία χαϊκού για το 2012: Έτος ισχνών αγελάδων...
Μνημόνιο 3
Πάγωσε η χώρα.
Η φτώχεια μπήκε σπίτι.
--Ύπουλο χρέος!
Χρεοκοπία
Τέρμα τα φράγκα.
Η Ευρώπη άνω κάτω:
Παγκόσμιο κράχ!
Αντι-Νέα Τάξι
Χρόνος και χρήμα:
Η Εξουσία του σκότους.
--Με αίμα και βία!
[Όπως τα προηγούμενα τρία έτσι και τα επόμενα 4 είναι περσινές συνθέσεις κι ανέκδοτα. ]
Τέσσερα νυχτερινά χαϊκού (για αδέξιους εραστές; )
Quattro haiku notturni ( per amanti maldestri?)
Σερφάροντας
Όρθρισε η νύχτα
Κυνηγός στην οθόνη
Άπιαστη η πλήξι!
Ισοβίτης
Κελιά στα μάτια
Οι σκέψεις του δεσμώτες
Τον κλείνουν μέσα…
Σαφάρι
Άγρυπνη νύχτα.
Ιχνηλάτης μιας τίγρης
…Κι όπλο τα νύχια!
Βραδύτης φωτός
Τάχα βαρδιάνος:
Λαμπυρισμών συλλέκτης.
--Τ’ άστρα σβησμένα!
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΣΕΛΛΕΝΙΔΗΣ
Τρίτη 31 Ιανουαρίου 2012
Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2012
ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ: ΕΓΚΩΜΙΟΝ ΠΟΙΗΤΙΚΟΤΗΤΟΣ (μέρος γ’). GREGORIO DI NAZIANZO (io dico: Arianzeno); Un Santo Grande Poeta Ed Erudito. ΙII
Το παρακάτω κείμενο κατά την σημερινή εορτή των τρισμεγίστων Φωστήρων Ιεραρχών αποτελεί συνέχεια περσινής ανάρτησής μας:
Ο ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ
"Βεβαίως δικαίωμα του κάθε μελετητού είναι να εκτιμήση την αξία της ποιήσεως του Γρηγορίου κατά την κρίσι του –όσο κι αν υπάρχουν σταθερά σημεία με τα οποία μπορεί να αποφανθή η φιλολογική κριτική αντικειμενικά για την αξία της ποιητικής τέχνης οποιουδήποτε λογοτέχνη – αλλά, κανείς δεν έχει το δικαίωμα να μην δεχθή την μεγάλη πρωτοτυπία που σφραγίζει ανεξίτηλα το μεγάλο ποσοστό της ποιητικής αυτής κληρονομιάς, πράγμα το οποίο είναι το καθαρά προσωπικό περιεχόμενο με πρωτοφανή εξομολογητικό χαρακτήρα.
Και φυσικά, το ποιητικό έργο ενός ανθρώπου , ο οποίος έζησε με συνέπεια τις ιδέες του, βίωσε τα ιδανικά του και αντιμετώπισε υπαρξιακά κάθε γεγονός της ζωής του, δεν θα μπορούσε να μην διαπνέεται από μια γνήσια εσωτερικότητα και έναν αυθεντικό στοχασμό. Αλλά το παράδειγμα του Γρηγορίου είναι μοναδικό: γράφει από εσωτερική ανάγκη να εκφρασθή και υλοποιεί ποιητικά τις ιδέες του, τα συναισθήματα και τα διάφορα γεγονότα της ζωής του, δημόσια και ιδιωτικά ακόμα, δίχως να αποζητά την ποιητική αναγνώρισι, μακριά από οποιαδήποτε εξωτερική σκοπιμότητα και χωρίς κάν ν’ απευθύνεται σε ωρισμένο κοινό. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο οι στίχοι του είναι (κατά το περιεχόμενο) προσιτοί στην αιώνια ανησυχία του κάθε ανθρώπου.
Αναμφίβολα το τόσο σημαντικό αυτό χαρακτηριστικό της ποιήσεως αυτής δεν θα μπορούσε να έχη αγνοηθή απ’ τους εκάστοτε ερευνητές.
Επ’ αυτού λοιπόν, ο Ξύδης {Θεοδώρου Ξύδη, Προσωδιακά χριστιανικά ποιήματα, [Αθήναι] 1958} σωστά παρατηρεί: «Είναι πάντως ενδεικτικό της ποιήσεως αυτής η επίγνωση που κινεί πάντοτε τον ποιητή της, η τεχνική του, κι ακόμα η έντονη εσωτερικότητα που αντηχούν οι στίχοι του Γρηγορίου του Θεολόγου» {ό.π. σ.5).
Περισσότερο συγκεκριμένος ο Τωμαδάκης γράφει: «Ενώπιον του θανάτου, της πικρίας, της ματαιότητος, ο Γρηγόριος, βαθύτατα Έλλην, αναλαμβάνει τον κάλαμον, όχι δια να θεολογήση, αλλά δια να τραγουδήση. Και η ποίησίς του είναι το ξέσπασμα της αγνής, αφελούς, απατηθείσης ψυχής. Βιογραφικαί σελίδες με πολύν φόρτον λεπτομερειών, σατιρικαί σελίδες κατά των φαύλων συγχρόνων του και των αντιπάλων του, λυρικαί σελίδες εξομολογήσεως, οδύνης, εσωτερικού σπαραγμού», και ολοκληρώνει: «Σπανίως εσωτερικός ποιητής ωμίλησε με την ειλικρίνεια και το πάθος του Γρηγορίου».
Με το ίδιο πνεύμα εκφράζεται κι ο Στασινόπουλος, που βρίσκει ότι η ποίησι του Γρηγορίου «υπακούει σε μιαν έντονη εσωτερικότητα, μιαν ενόραση και αναζήτηση του μυστηρίου της ζωής, με κέντρο πάντοτε τον έρωτα προς την απομόνωση» και ότι «έχει βαθύ ανθρώπινο στοιχείο…».
Και μια τελευταία γνώμη: «τα ποιήματα του Γρηγορίου είναι γεννήματα ωρών εγκλεισμού και διακοπής επικοινωνίας με τα έξω, στροφής προς τα μέσα και τα άνω…Είναι εξωτερικεύσεις και ομιλήματα ψυχής, προσευχαί που ξεχειλίζουν από αίσθημα και λυρισμόν. Είναι εξομολογήσεις εκ βαθέων ενός σοφού και ενός αγίου, που η σοφία και η αγιότης του έχουν έχουν μετουσιωθή μέσα εις την υψηλήν θερμοκρασίαν της εμπνεύσεως εις την καθαυτό ποίησιν».
Ως εκ τούτου λοιπόν, σε μια προσωπική ποίησι με τα ανωτέρω αναφερθέντα χαρακτηριστικά, είναι φυσικό να ενυπάρχη άφθονο το υποκειμενικό στοιχείο του συγγραφέως. Και το υποκειμενικό αυτό στοιχείο μας προσφέρεται τόσο ευκρινώς και με τόση ειλικρίνεια μέσα από αυτήν την ποίησι, ώστε εξ αιτίας του αβίαστα να μπορεί να χαρακτηρισθή ο Γρηγόριος «ως ασταθής, σκεπτικιστής, σχολαστικός, ρομαντικός» {Κομίνης}"
(…)
= (Continua...)
Αλέξανδρος Σοϊλεμέζης
Απο το νεανικό κείμενο μου: "ΤΟ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΣΤΑ ΕΠΙΓΡΑΜΜΑΤΑ ΤΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΝΑΖΙΑΝΖΗΝΟΥ ..." (Ο ποιητής Γρηγόριος ο Θεολόγος ή Αριανζηνός)
[Όσο γι’ αυτό το απο εμένα –χρόνια- παρατιθέμενο επίθετο Αριανζηνός, αντί για το έτσι κι αλλιώς δυτικόφερτο «Ναζιανζηνός», ας μην σκανδαλίζονται οι φίλοι. Δεν θα επέτρεπα στην μνήμη του αγαπημένου μου Αγίου να αυθαιρετήσω με σκοπό την αυτοπροβολή.
Αλλά υπόσχομαι να επιχειρηματολογήσω υπέρ της πρότασής μου οσονούπω!]. ΄
Ο ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ
"Βεβαίως δικαίωμα του κάθε μελετητού είναι να εκτιμήση την αξία της ποιήσεως του Γρηγορίου κατά την κρίσι του –όσο κι αν υπάρχουν σταθερά σημεία με τα οποία μπορεί να αποφανθή η φιλολογική κριτική αντικειμενικά για την αξία της ποιητικής τέχνης οποιουδήποτε λογοτέχνη – αλλά, κανείς δεν έχει το δικαίωμα να μην δεχθή την μεγάλη πρωτοτυπία που σφραγίζει ανεξίτηλα το μεγάλο ποσοστό της ποιητικής αυτής κληρονομιάς, πράγμα το οποίο είναι το καθαρά προσωπικό περιεχόμενο με πρωτοφανή εξομολογητικό χαρακτήρα.
Και φυσικά, το ποιητικό έργο ενός ανθρώπου , ο οποίος έζησε με συνέπεια τις ιδέες του, βίωσε τα ιδανικά του και αντιμετώπισε υπαρξιακά κάθε γεγονός της ζωής του, δεν θα μπορούσε να μην διαπνέεται από μια γνήσια εσωτερικότητα και έναν αυθεντικό στοχασμό. Αλλά το παράδειγμα του Γρηγορίου είναι μοναδικό: γράφει από εσωτερική ανάγκη να εκφρασθή και υλοποιεί ποιητικά τις ιδέες του, τα συναισθήματα και τα διάφορα γεγονότα της ζωής του, δημόσια και ιδιωτικά ακόμα, δίχως να αποζητά την ποιητική αναγνώρισι, μακριά από οποιαδήποτε εξωτερική σκοπιμότητα και χωρίς κάν ν’ απευθύνεται σε ωρισμένο κοινό. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο οι στίχοι του είναι (κατά το περιεχόμενο) προσιτοί στην αιώνια ανησυχία του κάθε ανθρώπου.
Αναμφίβολα το τόσο σημαντικό αυτό χαρακτηριστικό της ποιήσεως αυτής δεν θα μπορούσε να έχη αγνοηθή απ’ τους εκάστοτε ερευνητές.
Επ’ αυτού λοιπόν, ο Ξύδης {Θεοδώρου Ξύδη, Προσωδιακά χριστιανικά ποιήματα, [Αθήναι] 1958} σωστά παρατηρεί: «Είναι πάντως ενδεικτικό της ποιήσεως αυτής η επίγνωση που κινεί πάντοτε τον ποιητή της, η τεχνική του, κι ακόμα η έντονη εσωτερικότητα που αντηχούν οι στίχοι του Γρηγορίου του Θεολόγου» {ό.π. σ.5).
Περισσότερο συγκεκριμένος ο Τωμαδάκης γράφει: «Ενώπιον του θανάτου, της πικρίας, της ματαιότητος, ο Γρηγόριος, βαθύτατα Έλλην, αναλαμβάνει τον κάλαμον, όχι δια να θεολογήση, αλλά δια να τραγουδήση. Και η ποίησίς του είναι το ξέσπασμα της αγνής, αφελούς, απατηθείσης ψυχής. Βιογραφικαί σελίδες με πολύν φόρτον λεπτομερειών, σατιρικαί σελίδες κατά των φαύλων συγχρόνων του και των αντιπάλων του, λυρικαί σελίδες εξομολογήσεως, οδύνης, εσωτερικού σπαραγμού», και ολοκληρώνει: «Σπανίως εσωτερικός ποιητής ωμίλησε με την ειλικρίνεια και το πάθος του Γρηγορίου».
Με το ίδιο πνεύμα εκφράζεται κι ο Στασινόπουλος, που βρίσκει ότι η ποίησι του Γρηγορίου «υπακούει σε μιαν έντονη εσωτερικότητα, μιαν ενόραση και αναζήτηση του μυστηρίου της ζωής, με κέντρο πάντοτε τον έρωτα προς την απομόνωση» και ότι «έχει βαθύ ανθρώπινο στοιχείο…».
Και μια τελευταία γνώμη: «τα ποιήματα του Γρηγορίου είναι γεννήματα ωρών εγκλεισμού και διακοπής επικοινωνίας με τα έξω, στροφής προς τα μέσα και τα άνω…Είναι εξωτερικεύσεις και ομιλήματα ψυχής, προσευχαί που ξεχειλίζουν από αίσθημα και λυρισμόν. Είναι εξομολογήσεις εκ βαθέων ενός σοφού και ενός αγίου, που η σοφία και η αγιότης του έχουν έχουν μετουσιωθή μέσα εις την υψηλήν θερμοκρασίαν της εμπνεύσεως εις την καθαυτό ποίησιν».
Ως εκ τούτου λοιπόν, σε μια προσωπική ποίησι με τα ανωτέρω αναφερθέντα χαρακτηριστικά, είναι φυσικό να ενυπάρχη άφθονο το υποκειμενικό στοιχείο του συγγραφέως. Και το υποκειμενικό αυτό στοιχείο μας προσφέρεται τόσο ευκρινώς και με τόση ειλικρίνεια μέσα από αυτήν την ποίησι, ώστε εξ αιτίας του αβίαστα να μπορεί να χαρακτηρισθή ο Γρηγόριος «ως ασταθής, σκεπτικιστής, σχολαστικός, ρομαντικός» {Κομίνης}"
(…)
= (Continua...)
Αλέξανδρος Σοϊλεμέζης
Απο το νεανικό κείμενο μου: "ΤΟ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΣΤΑ ΕΠΙΓΡΑΜΜΑΤΑ ΤΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΝΑΖΙΑΝΖΗΝΟΥ ..." (Ο ποιητής Γρηγόριος ο Θεολόγος ή Αριανζηνός)
[Όσο γι’ αυτό το απο εμένα –χρόνια- παρατιθέμενο επίθετο Αριανζηνός, αντί για το έτσι κι αλλιώς δυτικόφερτο «Ναζιανζηνός», ας μην σκανδαλίζονται οι φίλοι. Δεν θα επέτρεπα στην μνήμη του αγαπημένου μου Αγίου να αυθαιρετήσω με σκοπό την αυτοπροβολή.
Αλλά υπόσχομαι να επιχειρηματολογήσω υπέρ της πρότασής μου οσονούπω!]. ΄
Κυριακή 29 Ιανουαρίου 2012
ΆΒΑΞ ΚΑΙ ΠΕΣΣΟΙ΄: Η κοπή της Βασιλόπιττας το Σάββατο (Πρόσκλησι) Invito (x l’ inizio ufficiale del Club con il panettone del Capodanno)
ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
Το Διοικητικό Συμβούλιο και τα μέλη του
Αθλητικού Εκπολιτιστικού Συλλόγου «ΑΒΑΞ ΚΑΙ ΠΕΣΣΟΙ»
σας προσκαλούν
στην κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίττας του σωματείου μας
το Σάββατο 4 Φεβρουαρίου 2012, στις 12.15 μμ
στην έδρα του Σκακιστικού Τμήματος, το 4ο Γυμνάσιο Χαλκίδος,
(Πάροδος 28ης Οκτωβρίου, α΄ Όροφος)
Η παρουσία σας θα είναι τιμή και χαρά για όλους μας.
Με φιλικούς και αγωνιστικούς χαιρετισμούς
Το Διοικητικό Συμβούλιο
Κυριακή 15 Ιανουαρίου 2012
Για την προχθεσινή «κηδεία της Ελλάδας» στα Σκόπια, ένα εύγλωττο κείμενο για τα εκεί καζίνα
Σατιρικές ονειρώξεις Σκοπίων ή προφητικά σενάρια για σύγχρονους Εφιάλτες;
Μια ακόμη εθνικιστική πρόκλησι (μικρού εύρους) από τους φυρομιανούς γείτονες (σε κωμόπολι των Σκοπίων) διαβάσαμε (μέσω … «Ινφογνώμονα»!) στο διαδικτυακό «Έθνος». Την παραθέτουμε εν περιλήψει, αλλά σκεφτήκαμε να την σχολιάσουμε κάπως πρωτότυπα. Αναδημοσιεύοντας αυτούσιο ένα πρόσφατο κείμενο που στηλιτεύει κατάλληλα το πραγματικό πρόβλημα του εθνικού αυτού ζητήματος: την ένοχη ανικανότητα των ηγετών μας και επι πλέον την αδιάφορη στάσι ή μάλλον την ηθική κατάπτωσι που χαρακτηρίζει μεγάλο ποσοστό συμπατριωτών μας.
1. Η ΧΘΕΣΙΝΗ ΕΙΔΗΣΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΗ «ΣΑΤΙΡΑ» ΤΩΝ ΨΕΥΤΟΜΑΚΕΔΟΝΩΝ
«ΤΟ...ΓΙΟΥΝΑΝΙΣΤΑΝ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΜΑΣ ΑΦΗΣΕ ΧΡΟΝΟΥΣ»
"«Κήδεψαν» την Ελλάδα και έκαψαν την γαλανόλευκη στα Σκόπια
Η "κηδεία της Ελλάδας", τελέστηκε κατά τη διάρκεια του φετινού καρναβαλιού στην κωμόπολη Βέβτσανι των Σκοπίων. Η προκλητική «έμπνευση» των διοργανωτών περιελάμβανε κάψιμο της ελληνικής σημαίας και κηδειόχαρτο στο οποίο η χώρα μας αναφερόταν ως «Γιουνανιστάν και πρώην τουρκική επαρχία».
Στη διάρκεια καρναβαλικής παρέλασης με που διοργανώνεται στην εν λόγω κωμόπολη κάθε χρόνο στις 13 και 14 Ιανουαρίου (δηλαδή την πρωτοχρονιά για όσους ακολουθούν το Ιουλιανό Ημερολόγιο) παρουσιάστηκε ένα φέρετρο, τυλιγμένο με τη σημαία της Ελλάδας και ένα κηδειόχαρτο στο οποίο αναφερόταν μεταξύ άλλων:
"Καλά νέα. Απροσδόκητα, μετά από παρατεταμένη ταραχή, μας άφησε ο αγαπητός μας γείτονας, η πρώην τουρκική επαρχία - Ελλάς (Hell-ass) Greece, Ελλάδα, Γιουνανιστάν ή όπως αλλιώς αυτοαποκαλούνται- στην ηλικία των 181 χρόνων. 1830 (Πρωτόκολλο του Λονδίνου) - 2011 (Χάγη). Η κηδεία θα λάβει χώρα στο κέντρο του Βέβτσανι στις 13 και 14 Ιανουαρίου. Οι πενθούντες: Ευρωπαϊκή Ένωση, ΗΠΑ, Ρωσία, Σερβία..."
Μάλιστα, μεταξύ των "πενθούντων" στο κηδειόχαρτο αναγράφονται ακόμη και ονόματα δημοσιογράφων των Σκοπίων οι οποίοι έχουν εκφράσει μετριοπαθείς θέσεις για το ζήτημα της ονομασίας, ενώ γίνεται κακόγουστο λογοπαίγνιο με την λατινική γραφή της λέξης Ελλάς (Hellas/ Hell-ass) που παραποιείται ορθογραφικά, ώστε το δεύτερο συνθετικό να παραπέμπει στην αγγλική λέξη για τα οπίσθια (ass).
Οι συμμετέχοντες στην προκλητική αυτή «παράσταση», προχώρησαν ακόμη περισσότερο την ατυχώς αποκαλούμενη «πολιτική σάτιρα» καίγοντας την ελληνική σημαία με την οποία ήταν τυλιγμένο το φέρετρο.(...)"
[Μπορείτε να διαβάσετε το υπόλοιπο εδώ.]
2. ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ-ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟ ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΓΙΑ ΤΗΝ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΞΕΥΤΙΛΑ ΜΕ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟ ΤΗΝ ΓΕΥΓΕΛΗ
Για όνειρα στα Σκόπια
του Γιάννη Παπαδημητρίου
Καθόταν στο διπλανό μου τραπέζι. Μόνος του, με μοναδική συντροφιά ένα μπορντό μπεγλέρι. Ήταν αφημένο δίπλα σε δυο πακέτα τσιγάρα, με σλαβομακεδόνικα γράμματα. Ο αναπτήρας διαφημιστικός από το καζίνο «Flamingo», αυστριακών συμφερόντων. Έγραφε πάνω του τζακ ποτ 2.500.000 ευρώ. Είχε περασμένη μια λευκή πετσέτα στο μπλε ριγέ πουκάμισό του.
Σκυφτός, έτρωγε λαίμαργα. Παρά τη βουή του εστιατορίου, ήταν ευδιάκριτη η φασαρία που έκανε. Ήχος νευρικός, βιαστικός, άτσαλος, λες και τα κιτρινισμένα δάχτυλα του έπιαναν πιρούνι για πρώτη φορά.
Μπροστά του είχε τρία πιάτα, παραφορτωμένα, σε διάταξη αντίστροφης πυραμίδας. Είχε σηκώσει όλο το μπουφέ. Γεύσεις αταίριαστες μεταξύ τους. Τέσσερις φέτες λεμονάτου κρέατος συνόρευαν με μπόλικο γύρο, βουτηγμένο σε τζατζίκι και σκεπασμένο από δυο πίττες. Παραδίπλα τους πατάτες φούρνου, πιλάφι με μανιτάρια και γεμιστές ντομάτες. Οι μπουκιές του συνοδεύονταν από μια γενναία ρουφηξιά κρασί. Κόκκινο, ελληνικής προέλευσης. Συγκεκριμένα, από τη Βόρεια Μακεδονία.
Απορρίψαμε το γεωγραφικό προσδιορισμό του ονόματος της ΠΓΔΜ. Γι αυτό τώρα αναφέρεται παντού ως σκέτη Μακεδονία. Το κρασί πάντως ήταν από τη Δράμα.
Μόλις τελείωσε το φαγητό του, σηκώθηκε για να επιλέξει επιδόρπιο.
Συνόδευσε την καρυδόπιτα του με παγωτό βανίλια. Χώνεψε με καφέ, διπλό εσπρέσο. Λογαριασμό δεν πλήρωσε. Είναι πολιτική του καζίνου οι παίκτες να δικαιούνται ένα γεύμα σε κάθε τους επίσκεψη. Χωρίς το παίξιμο να είναι υποχρεωτικό. Έτσι, προσελκύουν κόσμο. Δεν είναι τυχαίο ότι τα καζίνα στη Θεσσαλονίκη φέτος έβαλαν μπουφέ με τέσσερα ευρώ. Ο κύριος Κώστας, εξήντα δύο ετών, συνταξιούχος Ο.Γ.Α και μόνιμος κάτοικος Θεσσαλονίκης, περίπου τέσσερις φορές την εβδομάδα παίρνει το λεωφορείο από τα Δικαστήρια με προορισμό τη Γευγελή. Η μεταφορά είναι δωρεάν, ευγενική χορηγία των καζίνων. Είτε του «Flamingo» είτε του «Princess». (ΣΣ. Το δεύτερο, μάλιστα, είναι …τουρκικών συμφερόντων). Και τα δύο, βρίσκονται ελάχιστα λεπτά με τα πόδια, από το συνοριακό σταθμό των Ευζώνων. Είσοδο δεν σου χρεώνουν. Ούτε απαιτούν επίσημη ενδυμασία. Και με φόρμα μπαίνεις.
Σχολάς ιδρωμένος από τη δουλειά και πετάγεσαι για ρουλέτα. Μια ώρα δρόμος.
Οι διαφημίσεις τους έχουν κυριολεκτικά κατακλύσει την πόλη του λευκού πύργου. Ταξί, ολοσέλιδες καταχωρήσεις σε εφημερίδες, οπισθόφυλλα σε περιοδικά, ραδιοφωνικά σποτάκια, γιγάντιες διαφημιστικές πινακίδες στην περιφερειακή οδό, αφίσες στις στάσεις των λεωφορείων. Πλύσιμο εγκεφάλου. Πεντακόσια εξήντα ναυλωμένα πούλμαν την εβδομάδα φεύγουν από διάφορα σημεία της Θεσσαλονίκης, σε τακτική ημερήσια συχνότητα.
Πλούσια είναι τα δρομολόγια κι από τις γειτονικές πόλεις. Αισίως ξεκίνησαν κι από τη Λάρισα. Χιλιάδες βορειοελλαδίτες καθημερινά περνούν τα σύνορα για να επισκεφτούν τα καζίνα. Όταν φτάνουν στους Ευζώνους, τους περιμένουν στη νεκρή ζώνη τα πουλμανάκια. Λαοθάλασσα, ειδικά το Σάββατο, όπου διεξάγεται η μεγάλη χρηματική κλήρωση με έπαθλο 25.000 ευρώ. Τους στοιχίζει πιο φθηνά από το να παίξουν τζόκερ. Κατά την είσοδό τους λαμβάνουν ειδικούς λαχνούς, με τους οποίους συμπεριλαμβάνονται αυτομάτως στις κληρώσεις. Μάλιστα, υπάρχουν και φρουτάκια που αντί να κερδίζεις ευρώ, κερδίζεις λαχνούς.
Οι κληρώσεις είναι το πιο ισχυρό δέλεαρ. Λειτουργούν ακριβώς με τη λογική των λαχείων. Όποτε δεν προκύπτει νικητής, τα ποσά συσσωρεύονται. Ποτά, καφέδες, αναψυκτικά, όλα τσάμπα. Επίσης, συχνά προσκαλούν διάσημους έλληνες καλλιτέχνες (Καίτη Γαρμπή, Δημήτρης Σταρόβας, Σταμάτης Γονίδης, Λένα Παπαδοπούλου, κ.ά) για μεγαλοπρεπείς εμφανίσεις. Τις αρπαχτές που συνήθιζαν στην επαρχία, τώρα τις κάνουν στα Βαλκάνια, που διψούν για στρασάτη βλαχογκλαμουριά.
Ωστόσο, αυτό που μαγνητίζει τους συμπατριώτες μας, είναι το δωρεάν γεύμα. Ουρές δεκάδων ανθρώπων σχηματίζονται στα εστιατόρια των καζίνων. Σύγχρονα συσσίτια, δίχως σειρά προτεραιότητας μήτε κουπόνι ανεργίας. Η ποιότητα του φαγητού δεν έχει καμία σημασία. Όταν πλέον δεν μπορείς να αγοράσεις κρέας, δεν σκέφτεσαι την προέλευσή του. Πολλώ δε μάλλον αν σου προσφέρεται άφθονο στο πιάτο.
«Βόλτα κάνω, δεν μου κοστίζει και τίποτα. Ανεβαίνω στο λεωφορείο και σε μία ώρα είμαι εδώ. Χαζεύω κανένα γκομενάκι, ξεφεύγω από τη γκρίνια του σπιτιού, ξεχνιέμαι από τη μιζέρια. Τρώω ό,τι φαγητό γουστάρω, πίνω όσο κρασί αντέξω, γίνομαι λιάρδα. Μέχρι να επιστρέψω, έχω ξεσουρώσει.
Φτου κι από την αρχή», μου λέει χαμηλόφωνα ο κύριος Κώστας.
Το αλκοόλ έλεγε αλήθειες. Που σοκάρουν. Και να φανταστεί κανείς ότι στις διαδηλώσεις για το Μακεδονικό, στις αρχές του ‘90, πρωτοστατούσε. Με στολή Μακεδονομάχου, οικογενειακό κειμήλιο από τον πατέρα του, φώναζε «η Μακεδονία είναι Ελληνική, πάρτε το χαμπάρι μαλάκες Σκοπιανοί».
Κατάπιε το στείρο εθνικισμό του, τώρα τον ταΐζουν οι «μαλάκες». Με μπουκωμένο το στόμα, δεν μπορεί να βρίσει. Ούτε καν να μιλήσει.
Σιωπή.
Πηγή
Μια ακόμη εθνικιστική πρόκλησι (μικρού εύρους) από τους φυρομιανούς γείτονες (σε κωμόπολι των Σκοπίων) διαβάσαμε (μέσω … «Ινφογνώμονα»!) στο διαδικτυακό «Έθνος». Την παραθέτουμε εν περιλήψει, αλλά σκεφτήκαμε να την σχολιάσουμε κάπως πρωτότυπα. Αναδημοσιεύοντας αυτούσιο ένα πρόσφατο κείμενο που στηλιτεύει κατάλληλα το πραγματικό πρόβλημα του εθνικού αυτού ζητήματος: την ένοχη ανικανότητα των ηγετών μας και επι πλέον την αδιάφορη στάσι ή μάλλον την ηθική κατάπτωσι που χαρακτηρίζει μεγάλο ποσοστό συμπατριωτών μας.
1. Η ΧΘΕΣΙΝΗ ΕΙΔΗΣΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΗ «ΣΑΤΙΡΑ» ΤΩΝ ΨΕΥΤΟΜΑΚΕΔΟΝΩΝ
«ΤΟ...ΓΙΟΥΝΑΝΙΣΤΑΝ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΜΑΣ ΑΦΗΣΕ ΧΡΟΝΟΥΣ»
"«Κήδεψαν» την Ελλάδα και έκαψαν την γαλανόλευκη στα ΣκόπιαΗ "κηδεία της Ελλάδας", τελέστηκε κατά τη διάρκεια του φετινού καρναβαλιού στην κωμόπολη Βέβτσανι των Σκοπίων. Η προκλητική «έμπνευση» των διοργανωτών περιελάμβανε κάψιμο της ελληνικής σημαίας και κηδειόχαρτο στο οποίο η χώρα μας αναφερόταν ως «Γιουνανιστάν και πρώην τουρκική επαρχία».
Στη διάρκεια καρναβαλικής παρέλασης με που διοργανώνεται στην εν λόγω κωμόπολη κάθε χρόνο στις 13 και 14 Ιανουαρίου (δηλαδή την πρωτοχρονιά για όσους ακολουθούν το Ιουλιανό Ημερολόγιο) παρουσιάστηκε ένα φέρετρο, τυλιγμένο με τη σημαία της Ελλάδας και ένα κηδειόχαρτο στο οποίο αναφερόταν μεταξύ άλλων:
"Καλά νέα. Απροσδόκητα, μετά από παρατεταμένη ταραχή, μας άφησε ο αγαπητός μας γείτονας, η πρώην τουρκική επαρχία - Ελλάς (Hell-ass) Greece, Ελλάδα, Γιουνανιστάν ή όπως αλλιώς αυτοαποκαλούνται- στην ηλικία των 181 χρόνων. 1830 (Πρωτόκολλο του Λονδίνου) - 2011 (Χάγη). Η κηδεία θα λάβει χώρα στο κέντρο του Βέβτσανι στις 13 και 14 Ιανουαρίου. Οι πενθούντες: Ευρωπαϊκή Ένωση, ΗΠΑ, Ρωσία, Σερβία..."
Μάλιστα, μεταξύ των "πενθούντων" στο κηδειόχαρτο αναγράφονται ακόμη και ονόματα δημοσιογράφων των Σκοπίων οι οποίοι έχουν εκφράσει μετριοπαθείς θέσεις για το ζήτημα της ονομασίας, ενώ γίνεται κακόγουστο λογοπαίγνιο με την λατινική γραφή της λέξης Ελλάς (Hellas/ Hell-ass) που παραποιείται ορθογραφικά, ώστε το δεύτερο συνθετικό να παραπέμπει στην αγγλική λέξη για τα οπίσθια (ass).
Οι συμμετέχοντες στην προκλητική αυτή «παράσταση», προχώρησαν ακόμη περισσότερο την ατυχώς αποκαλούμενη «πολιτική σάτιρα» καίγοντας την ελληνική σημαία με την οποία ήταν τυλιγμένο το φέρετρο.(...)"
[Μπορείτε να διαβάσετε το υπόλοιπο εδώ.]
2. ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ-ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟ ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΓΙΑ ΤΗΝ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΞΕΥΤΙΛΑ ΜΕ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟ ΤΗΝ ΓΕΥΓΕΛΗ
Για όνειρα στα Σκόπια
του Γιάννη Παπαδημητρίου
Καθόταν στο διπλανό μου τραπέζι. Μόνος του, με μοναδική συντροφιά ένα μπορντό μπεγλέρι. Ήταν αφημένο δίπλα σε δυο πακέτα τσιγάρα, με σλαβομακεδόνικα γράμματα. Ο αναπτήρας διαφημιστικός από το καζίνο «Flamingo», αυστριακών συμφερόντων. Έγραφε πάνω του τζακ ποτ 2.500.000 ευρώ. Είχε περασμένη μια λευκή πετσέτα στο μπλε ριγέ πουκάμισό του.
Σκυφτός, έτρωγε λαίμαργα. Παρά τη βουή του εστιατορίου, ήταν ευδιάκριτη η φασαρία που έκανε. Ήχος νευρικός, βιαστικός, άτσαλος, λες και τα κιτρινισμένα δάχτυλα του έπιαναν πιρούνι για πρώτη φορά.
Μπροστά του είχε τρία πιάτα, παραφορτωμένα, σε διάταξη αντίστροφης πυραμίδας. Είχε σηκώσει όλο το μπουφέ. Γεύσεις αταίριαστες μεταξύ τους. Τέσσερις φέτες λεμονάτου κρέατος συνόρευαν με μπόλικο γύρο, βουτηγμένο σε τζατζίκι και σκεπασμένο από δυο πίττες. Παραδίπλα τους πατάτες φούρνου, πιλάφι με μανιτάρια και γεμιστές ντομάτες. Οι μπουκιές του συνοδεύονταν από μια γενναία ρουφηξιά κρασί. Κόκκινο, ελληνικής προέλευσης. Συγκεκριμένα, από τη Βόρεια Μακεδονία.
Απορρίψαμε το γεωγραφικό προσδιορισμό του ονόματος της ΠΓΔΜ. Γι αυτό τώρα αναφέρεται παντού ως σκέτη Μακεδονία. Το κρασί πάντως ήταν από τη Δράμα.
Μόλις τελείωσε το φαγητό του, σηκώθηκε για να επιλέξει επιδόρπιο.
Συνόδευσε την καρυδόπιτα του με παγωτό βανίλια. Χώνεψε με καφέ, διπλό εσπρέσο. Λογαριασμό δεν πλήρωσε. Είναι πολιτική του καζίνου οι παίκτες να δικαιούνται ένα γεύμα σε κάθε τους επίσκεψη. Χωρίς το παίξιμο να είναι υποχρεωτικό. Έτσι, προσελκύουν κόσμο. Δεν είναι τυχαίο ότι τα καζίνα στη Θεσσαλονίκη φέτος έβαλαν μπουφέ με τέσσερα ευρώ. Ο κύριος Κώστας, εξήντα δύο ετών, συνταξιούχος Ο.Γ.Α και μόνιμος κάτοικος Θεσσαλονίκης, περίπου τέσσερις φορές την εβδομάδα παίρνει το λεωφορείο από τα Δικαστήρια με προορισμό τη Γευγελή. Η μεταφορά είναι δωρεάν, ευγενική χορηγία των καζίνων. Είτε του «Flamingo» είτε του «Princess». (ΣΣ. Το δεύτερο, μάλιστα, είναι …τουρκικών συμφερόντων). Και τα δύο, βρίσκονται ελάχιστα λεπτά με τα πόδια, από το συνοριακό σταθμό των Ευζώνων. Είσοδο δεν σου χρεώνουν. Ούτε απαιτούν επίσημη ενδυμασία. Και με φόρμα μπαίνεις.
Σχολάς ιδρωμένος από τη δουλειά και πετάγεσαι για ρουλέτα. Μια ώρα δρόμος.
Οι διαφημίσεις τους έχουν κυριολεκτικά κατακλύσει την πόλη του λευκού πύργου. Ταξί, ολοσέλιδες καταχωρήσεις σε εφημερίδες, οπισθόφυλλα σε περιοδικά, ραδιοφωνικά σποτάκια, γιγάντιες διαφημιστικές πινακίδες στην περιφερειακή οδό, αφίσες στις στάσεις των λεωφορείων. Πλύσιμο εγκεφάλου. Πεντακόσια εξήντα ναυλωμένα πούλμαν την εβδομάδα φεύγουν από διάφορα σημεία της Θεσσαλονίκης, σε τακτική ημερήσια συχνότητα.
Πλούσια είναι τα δρομολόγια κι από τις γειτονικές πόλεις. Αισίως ξεκίνησαν κι από τη Λάρισα. Χιλιάδες βορειοελλαδίτες καθημερινά περνούν τα σύνορα για να επισκεφτούν τα καζίνα. Όταν φτάνουν στους Ευζώνους, τους περιμένουν στη νεκρή ζώνη τα πουλμανάκια. Λαοθάλασσα, ειδικά το Σάββατο, όπου διεξάγεται η μεγάλη χρηματική κλήρωση με έπαθλο 25.000 ευρώ. Τους στοιχίζει πιο φθηνά από το να παίξουν τζόκερ. Κατά την είσοδό τους λαμβάνουν ειδικούς λαχνούς, με τους οποίους συμπεριλαμβάνονται αυτομάτως στις κληρώσεις. Μάλιστα, υπάρχουν και φρουτάκια που αντί να κερδίζεις ευρώ, κερδίζεις λαχνούς.
Οι κληρώσεις είναι το πιο ισχυρό δέλεαρ. Λειτουργούν ακριβώς με τη λογική των λαχείων. Όποτε δεν προκύπτει νικητής, τα ποσά συσσωρεύονται. Ποτά, καφέδες, αναψυκτικά, όλα τσάμπα. Επίσης, συχνά προσκαλούν διάσημους έλληνες καλλιτέχνες (Καίτη Γαρμπή, Δημήτρης Σταρόβας, Σταμάτης Γονίδης, Λένα Παπαδοπούλου, κ.ά) για μεγαλοπρεπείς εμφανίσεις. Τις αρπαχτές που συνήθιζαν στην επαρχία, τώρα τις κάνουν στα Βαλκάνια, που διψούν για στρασάτη βλαχογκλαμουριά.
Ωστόσο, αυτό που μαγνητίζει τους συμπατριώτες μας, είναι το δωρεάν γεύμα. Ουρές δεκάδων ανθρώπων σχηματίζονται στα εστιατόρια των καζίνων. Σύγχρονα συσσίτια, δίχως σειρά προτεραιότητας μήτε κουπόνι ανεργίας. Η ποιότητα του φαγητού δεν έχει καμία σημασία. Όταν πλέον δεν μπορείς να αγοράσεις κρέας, δεν σκέφτεσαι την προέλευσή του. Πολλώ δε μάλλον αν σου προσφέρεται άφθονο στο πιάτο.
«Βόλτα κάνω, δεν μου κοστίζει και τίποτα. Ανεβαίνω στο λεωφορείο και σε μία ώρα είμαι εδώ. Χαζεύω κανένα γκομενάκι, ξεφεύγω από τη γκρίνια του σπιτιού, ξεχνιέμαι από τη μιζέρια. Τρώω ό,τι φαγητό γουστάρω, πίνω όσο κρασί αντέξω, γίνομαι λιάρδα. Μέχρι να επιστρέψω, έχω ξεσουρώσει.
Φτου κι από την αρχή», μου λέει χαμηλόφωνα ο κύριος Κώστας.
Το αλκοόλ έλεγε αλήθειες. Που σοκάρουν. Και να φανταστεί κανείς ότι στις διαδηλώσεις για το Μακεδονικό, στις αρχές του ‘90, πρωτοστατούσε. Με στολή Μακεδονομάχου, οικογενειακό κειμήλιο από τον πατέρα του, φώναζε «η Μακεδονία είναι Ελληνική, πάρτε το χαμπάρι μαλάκες Σκοπιανοί».
Κατάπιε το στείρο εθνικισμό του, τώρα τον ταΐζουν οι «μαλάκες». Με μπουκωμένο το στόμα, δεν μπορεί να βρίσει. Ούτε καν να μιλήσει.
Σιωπή.
Πηγή
Τετάρτη 11 Ιανουαρίου 2012
Ένα τετράστιχο (του Όσκαρ Ουάιλντ!) κι ένα βίντεο-ποίημα για την Ελλάδα. Από ψηλά! Una strofe di Oscar Wilde + 1 splendido video x la Grecia ...
Una strofe (4 versi) di Oscar Wilde e uno splendido video x la Grecia, dall’ alto!
Το παρακάτω δεκαπεντάλεπτο βίντεο είναι αυτό που σημαίνει κυριολεκτικά η λέξι αξιοθέατο.
Πρόκειται για μια καταπληκτική σύνθεσι (ελληνοαμερικάνικη παραγωγή) οπτικού υλικού που συλλέχθηκε μετά από πολύωρες πτήσεις με ελικόπτερο πάνω από εμβληματικές τοποθεσίες της Ελλάδας.
Το είδαμε πριν από λίγο σε περιθωριακό τηλεοπτικό κανάλι (“Kontra Channel”) και μας γοήτευσε. Το αναζητήσαμε αμέσως και το βρήκαμε στο διαδίκτυο. Μάλιστα μαζί με ένα τετράστιχο του Όσκαρ Γουάιλντ, που κι αυτό εντυπωσιάζει με εκείνο το ύφος των απανταχού εραστών της πατρίδας μας. Των ιδανικών εραστών εννοούμε, βεβαίως, όχι των εγχωρίων ή εισαγομένων «λάτιν λόβερς», αλλά των αθεράπευτα ερωτευμένων με την Ελλάδα φιλελλήνων.
Το τετράστιχο του Ιρλανδού ποιητή-συγγραφέα του ευρηματικού πορτραίτου του Ντόριαν Γκρέυ το αναδημοσιεύουμε και το μεταφράζουμε εκ του προχείρου (ως συνήθως).
Ειδικά όμως το βίντεο, το καρφιτσώνουμε στο ιστολόγιο για να πάρουμε μια ανάσα αισιοδοξίας και να κρατήσουμε κάτι από αυτήν την αίσθησι φωτεινής μεγαλοπρέπειας και γαλανόλευκης μαγείας.
Η χώρα αυτή έχει κατακλυσθή εσχάτως από ανθρώπους και τρόπους χαμερπείς.
Αλλά αποδεικνύεται πως για όσους μπορούν να την βλέπουν σε ύψος και βάθος παραμένει ένα διαμαντένιο άγαλμα λουσμένο μές σε φώς, ακόμα, αβασίλευτο!
Το ποίημα (1 τετράστιχο):
The sea was sapphire coloured, and the sky
Burned like a heated opal through the air;
We hoisted sail; the wind was blowing fair
For the blue lands that to the eastward lie.
"Greece" by Oscar Wilde
Η θάλασσα ήταν ένα τόνος στο ζαφειρί, κι ο ουρανός
Είχε πυρποληθή σαν από έναν οπάλιο διάττοντα στον αέρα.
Υψώσαμε πανιά κι ο άνεμος μας φύσαγε στα ίσια
Για τα μέρη του γαλανού που προς ανατολάς απλώνονται.
(Απόδοσι στα ν.ε. από τον διαχειριστή Α.Σ.)
Το βίντεο:
Aerial viewing of Greece ( Από αέρος Θέα της Ελλάδας)
Μεταφέρουμε αυτούσια τα εξαιρετικά χρήσιμα πληροφοριακά στοιχεία που έχει συμπεριλάβη (προς τιμήν του) ο άγνωστος (Έλληνας) χρήστης (ονόματι Gladiator33111) που έχει ανεβάση το αξιοθαύμαστο αυτό βίντεο στο You Tube. (ΣΗΜ. Αξίζει μια επίσκεψι και στο κανάλι του)
"Ενδεικτικά τα μέρη που φαίνονται στο βίντεο είναι:
Όλυμπος, Αθήνα, Πειραιάς, "Υψηλή Γέφυρα" (κρεμαστή) της Χαλκίδας, Φάρος Ρέπι - Σκιάθου (μάλλον), Ναός του Ποσειδώνα στο Σούνιο, Αιγαίο, Κυκλάδες, Μύκονος, Ο Φάρος Αρμενιστής - Μυκόνου,
Δήλος, Νάξος (Η Πορτάρα, η μαρμάρινη πύλη στη νησίδα Παλάτια),
Φιλώτι Νάξου, Αμοργός - Η Παναγία Χοζοβιώτισσα, Αντίπαρος, Σίφνος, Πάρος, Κρατήρας Σαντορίνης, Νέα Καμένη, Αμμούδι (Σαντορίνης), Σαντορίνη, Ηφαιστειογενές έδαφος - Θηρασία, Οία, Κνωσός, Κρήτη, Ρόδος, Λίνδος Ρόδου, Λέσβος, Μυτιλήνη - Η Παναγία της Πέτρας, Γενοβέζικο Φρούριο Μήθυμνας, Θράκη, Άλογα στο ποτάμι του Αξιού, Καβάλα, Αρχαιολογικός χώρος των Φιλίππων, Χερσόνησσος όρους Άθως (Άγιο Όρος), Θεσσαλονίκη, Καταρράκτες Έδεσσας, Λίμνη Πρέσπα, Φαράγγι του Βίκου, Γέφυρα στην τεχνητή λίμνη του Αλιάκμονα, Λίμνη Ιωαννίνων, Μετέωρα, Διώρυγα της Κορίνθου, Οδοντωτός στο φαράγγι του Βουραϊκού, Μονεμβασιά, Πύλος, Νιόκαστρο Πύλου, Μπούρτζι Μεθώνης, Σπαρτιάτικο φρούριο Σφακτηρίας, Ναός της Αφαίας στην Αίγινα, Μυκήνες, Θέατρο της Επιδαύρου, Αρχαίο στάδιο της Ολυμπίας, Ζάκυνθος, Ναυάγιο στη Ζάκυνθο, Ποντικονήσι - Κέρκυρα, Δελφοί, Ακρόπολη - Αθήνα, Ξωκλήσι και θάλασσα.. :)
--
Η μουσική (εδώ) είναι από τους Βαγγέλη Παπαθανασίου, Σταύρο Ξαρχάκο, Γιάννη Μαρκόπουλο, Ευανθία Ρεμπούτσικα και Κυριάκο Καλαϊτζίδη.
Music (here) is by Vangelis Papathanasiou, Stavros Xarhakos, Giannis Markopoulos, Evanthia Reboutsika and Kyriakos Kalaitzidis.
---
Παραγωγή: Σταύρος Νιάρχος, 2003 (Producer: Stavros Niarchos, 2003)
Executive Producer: Roy Hammond
Producer, Writer, Editor: Sam Toperoff
Producer, Aerial Director: Duby Tall
Wescam Technician and Operator: Grant Bieman
Helicopter Pilot: Στέλιος Μπούνας (Stelios Bounas)
85 ώρες πτήση πάνω από την Ελλάδα (85 hours flight)
Γυρίστηκε επ΄ ωφελεία Αμερικάνικου Τηλεοπτικού Σταθμού"
Το παρακάτω δεκαπεντάλεπτο βίντεο είναι αυτό που σημαίνει κυριολεκτικά η λέξι αξιοθέατο.
Πρόκειται για μια καταπληκτική σύνθεσι (ελληνοαμερικάνικη παραγωγή) οπτικού υλικού που συλλέχθηκε μετά από πολύωρες πτήσεις με ελικόπτερο πάνω από εμβληματικές τοποθεσίες της Ελλάδας.
Το είδαμε πριν από λίγο σε περιθωριακό τηλεοπτικό κανάλι (“Kontra Channel”) και μας γοήτευσε. Το αναζητήσαμε αμέσως και το βρήκαμε στο διαδίκτυο. Μάλιστα μαζί με ένα τετράστιχο του Όσκαρ Γουάιλντ, που κι αυτό εντυπωσιάζει με εκείνο το ύφος των απανταχού εραστών της πατρίδας μας. Των ιδανικών εραστών εννοούμε, βεβαίως, όχι των εγχωρίων ή εισαγομένων «λάτιν λόβερς», αλλά των αθεράπευτα ερωτευμένων με την Ελλάδα φιλελλήνων.
Το τετράστιχο του Ιρλανδού ποιητή-συγγραφέα του ευρηματικού πορτραίτου του Ντόριαν Γκρέυ το αναδημοσιεύουμε και το μεταφράζουμε εκ του προχείρου (ως συνήθως).
Ειδικά όμως το βίντεο, το καρφιτσώνουμε στο ιστολόγιο για να πάρουμε μια ανάσα αισιοδοξίας και να κρατήσουμε κάτι από αυτήν την αίσθησι φωτεινής μεγαλοπρέπειας και γαλανόλευκης μαγείας.
Η χώρα αυτή έχει κατακλυσθή εσχάτως από ανθρώπους και τρόπους χαμερπείς.
Αλλά αποδεικνύεται πως για όσους μπορούν να την βλέπουν σε ύψος και βάθος παραμένει ένα διαμαντένιο άγαλμα λουσμένο μές σε φώς, ακόμα, αβασίλευτο!
Το ποίημα (1 τετράστιχο):
The sea was sapphire coloured, and the sky
Burned like a heated opal through the air;
We hoisted sail; the wind was blowing fair
For the blue lands that to the eastward lie.
"Greece" by Oscar Wilde
Η θάλασσα ήταν ένα τόνος στο ζαφειρί, κι ο ουρανός
Είχε πυρποληθή σαν από έναν οπάλιο διάττοντα στον αέρα.
Υψώσαμε πανιά κι ο άνεμος μας φύσαγε στα ίσια
Για τα μέρη του γαλανού που προς ανατολάς απλώνονται.
(Απόδοσι στα ν.ε. από τον διαχειριστή Α.Σ.)
Το βίντεο:
Aerial viewing of Greece ( Από αέρος Θέα της Ελλάδας)
Μεταφέρουμε αυτούσια τα εξαιρετικά χρήσιμα πληροφοριακά στοιχεία που έχει συμπεριλάβη (προς τιμήν του) ο άγνωστος (Έλληνας) χρήστης (ονόματι Gladiator33111) που έχει ανεβάση το αξιοθαύμαστο αυτό βίντεο στο You Tube. (ΣΗΜ. Αξίζει μια επίσκεψι και στο κανάλι του)
"Ενδεικτικά τα μέρη που φαίνονται στο βίντεο είναι:
Όλυμπος, Αθήνα, Πειραιάς, "Υψηλή Γέφυρα" (κρεμαστή) της Χαλκίδας, Φάρος Ρέπι - Σκιάθου (μάλλον), Ναός του Ποσειδώνα στο Σούνιο, Αιγαίο, Κυκλάδες, Μύκονος, Ο Φάρος Αρμενιστής - Μυκόνου,
Δήλος, Νάξος (Η Πορτάρα, η μαρμάρινη πύλη στη νησίδα Παλάτια),
Φιλώτι Νάξου, Αμοργός - Η Παναγία Χοζοβιώτισσα, Αντίπαρος, Σίφνος, Πάρος, Κρατήρας Σαντορίνης, Νέα Καμένη, Αμμούδι (Σαντορίνης), Σαντορίνη, Ηφαιστειογενές έδαφος - Θηρασία, Οία, Κνωσός, Κρήτη, Ρόδος, Λίνδος Ρόδου, Λέσβος, Μυτιλήνη - Η Παναγία της Πέτρας, Γενοβέζικο Φρούριο Μήθυμνας, Θράκη, Άλογα στο ποτάμι του Αξιού, Καβάλα, Αρχαιολογικός χώρος των Φιλίππων, Χερσόνησσος όρους Άθως (Άγιο Όρος), Θεσσαλονίκη, Καταρράκτες Έδεσσας, Λίμνη Πρέσπα, Φαράγγι του Βίκου, Γέφυρα στην τεχνητή λίμνη του Αλιάκμονα, Λίμνη Ιωαννίνων, Μετέωρα, Διώρυγα της Κορίνθου, Οδοντωτός στο φαράγγι του Βουραϊκού, Μονεμβασιά, Πύλος, Νιόκαστρο Πύλου, Μπούρτζι Μεθώνης, Σπαρτιάτικο φρούριο Σφακτηρίας, Ναός της Αφαίας στην Αίγινα, Μυκήνες, Θέατρο της Επιδαύρου, Αρχαίο στάδιο της Ολυμπίας, Ζάκυνθος, Ναυάγιο στη Ζάκυνθο, Ποντικονήσι - Κέρκυρα, Δελφοί, Ακρόπολη - Αθήνα, Ξωκλήσι και θάλασσα.. :)
--
Η μουσική (εδώ) είναι από τους Βαγγέλη Παπαθανασίου, Σταύρο Ξαρχάκο, Γιάννη Μαρκόπουλο, Ευανθία Ρεμπούτσικα και Κυριάκο Καλαϊτζίδη.
Music (here) is by Vangelis Papathanasiou, Stavros Xarhakos, Giannis Markopoulos, Evanthia Reboutsika and Kyriakos Kalaitzidis.
---
Παραγωγή: Σταύρος Νιάρχος, 2003 (Producer: Stavros Niarchos, 2003)
Executive Producer: Roy Hammond
Producer, Writer, Editor: Sam Toperoff
Producer, Aerial Director: Duby Tall
Wescam Technician and Operator: Grant Bieman
Helicopter Pilot: Στέλιος Μπούνας (Stelios Bounas)
85 ώρες πτήση πάνω από την Ελλάδα (85 hours flight)
Γυρίστηκε επ΄ ωφελεία Αμερικάνικου Τηλεοπτικού Σταθμού"
Δευτέρα 9 Ιανουαρίου 2012
Η ανοιχτή επιστολή- υπερκομματική έκκλησι των Μαρκεζίνη - Καρυώτη περί Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ)
Φίλος του ιστολογίου μάς επεσήμανε ως σημαντική την χθεσινή ανοικτή επιστολή στον αθηναϊκό Τύπο, την οποία υπογράφουν ο ακαδημαϊκός Βασίλειος Μαρκεζίνης, και ο καθηγητής Πανεπιστημίου Θεόδωρος Καρυώτης, περί της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) του Καστελόριζου και των τελευταίων κρίσιμων εξελίξεων στο μείζον αυτό εθνικό ζήτημα.Αναδημοσιεύουμε το βαρυσήμαντο κείμενο χωρίς να παραγνωρίζουμε
α’: ότι αμφότεροι οι επιστολογράφοι έχουν κατ’ επανάληψι εκφρασθή δημοσίως (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι οι μόνοι) για τα σχετικά με το ζήτημα της ΑΟΖ καθώς και τα ευρύτερα γεωπολιτικά θέματα του Αιγαίου (ελληνική εξωτερική πολιτική κλπ) και
β’: ότι η επι δεκαετίες συσκότισι/απόκρυψι των πορισμάτων εγχωρίων και διεθνών ερευνών σχετικά με την ύπαρξι κοιτασμάτων πετρελαίου και η εκκωφαντική σιγή των αρμοδίων του ελλαδικού κράτους γύρω απο το ζήτημα "Πετρέλαια στο Αιγαίο", ίσως τώρα να βρίσκουν την εξήγησί τους.
Όπως, δηλαδή, κάποιοι πολιτικοί δηλώνουν σήμερα ανερυθρίαστα, ως πρότασι, να εκχωρήσουμε δικαιώματα εκμετάλλευσης του αρχαιολογικού χώρου της Ακρόπολης (!), έτσι κάποια στιγμή θα προταθή αύριο η αναγκαιότητα ξεπουλήματος του ορυκτού πλούτου της χώρας μας, των όποιων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων -γνωστών ή μη- συμπεριλαμβανομένων.
Και βέβαια θα έπρεπε για ένα τέτοιο στόχο να γιγαντωθή όσο γίνεται το έλλειμμα και η οικονομική κρίσι της Ελλάδας να εγγίση την απόλυτη καταστροφή (η απειλή χρεοκοπίας), ούτως ώστε οι φανεροί και αφανείς δανειστές να φτάσουν –φυσιολογικά- να περιλάβουν στην λίστα των αιτημάτων τους κάτι τόσο μεγάλο. Το αρχαίο ζητούμενο των κατά καιρούς επίδοξων κατακτητών μας: «Γήν και ύδωρ»!
Ή μήπως η δυνατότητα κατάσχεσης των κοιτασμάτων φυσικού αερίου και πετρελαίου (όπως και το σύνολο του ορυκτού πλούτου) μιας χώρας θα μείνη ανεκμετάλλευτη από τους ...φιλάνθρωπους «ανθρώπους των αγορών» σε περίπτωση που η χώρα αυτή βρίσκεται σε ολική αδυναμία αποπληρωμής των δανείων τους;
Προς τους Διευθυντές των εφημερίδων (κατ’ αλφαβητική σειρά):
Αυγή
Βήμα
Έθνος
Ελεύθερος Τύπος
Εστία
Ναυτεμπορική
Τα Νέα
Το Παρόν
8 Ιανουαρίου 2012
Κύριε Διευθυντά,
Εδώ και αρκετό καιρό οι δύο υπογράφοντες, από κοινού και χωριστά o καθένας μας, επισημαίνουμε την ανάγκη κήρυξης και οριοθέτησης της ΑΟΖ μας, αντιμετωπιζόμενοι από τους «σοφούς» που επηρεάζουν το Υπουργείο των Εξωτερικών με δήθεν εχέφρονες συμβουλές απραξίας ή και ακόμη και με θρασεία αμφισβήτηση ως προς το αν υπάρχουν καν αποθέματα φυσικού αερίου και πετρελαίου στην περιοχή του ανατολικού Αιγαίου! Σήμερα, τα ίδια τα γεγονότα έρχονται να μας δικαιώσουν πλήρως, καθώς και να ενισχύσουν την πεποίθησή μας ότι ο υπάρχων πλούτος υδρογονανθράκων αποτελεί μοναδικό περιουσιακό στοιχείο της χώρας μας τη στιγμή που όλοι οι Ευρωπαίοι «φίλοι» μας μας «μαδούν» ζωντανούς.
Η χθεσινή δήλωση της Αιγύπτου ότι σχεδιάζει να έλθει σε επαφή με την Κύπρο και την Τουρκία για να οριοθετήσουν την ΑΟΖ των τριών κρατών απαιτεί την άρδην μεταβολή της ουσιαστικής πολιτικής και διπλωματικής αδράνειας των δύο τελευταίων ετών και καθιστά αναγκαία μιαν άμεση απάντηση από την πλευρά της κυβέρνησης.
Η ΑΟΖ της Αιγύπτου δεν συνορεύει με την ΑΟΖ της Τουρκίας. Η Αίγυπτος έχει θαλάσσια σύνορα με την Τουρκία μόνον εάν δεν αναγνωρίζει την ΑΟΖ του Καστελόριζου.
Εάν ανεχθούμε αυτή την έμμεση αναγνώριση των τουρκικών θέσεων, θα δυσχεράνουμε αφάνταστα τη μέλλουσα διαπραγματευτική μας θέση. Εάν σε αυτό προσθέσουμε και τη φημολογούμενη πρόθεση του Προέδρου της Κύπρου να μεταφέρει το πετρέλαιο και το αέριο της χώρας του στην Τουρκία, αντί να συνδράμει άμεσα και να συμβάλει στην περαιτέρω ενεργοποίηση των στενών σχέσεων Ελλάδας- Κύπρου-Ισραήλ, τότε ο Ελληνισμός της Ανατολικής Μεσογείου θα υπογράψει μόνος του την υποταγή του στους Νεο-Οθωμανούς.
Η σημερινή χάωδης πολιτική και οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα δεν σημαίνει ότι όλοι μας πρέπει να αναμένουμε μοιρολατρικά το τέλος μας.
Πρέπει, λοιπόν, όχι μόνον η κυβέρνηση της Κύπρου να αρνηθεί να προσέλθει στο τραπέζι των συζητήσεων με τα άλλα δύο κράτη, αλλά και η Ελλάδα, η Κύπρος και το Ισραήλ να διακηρύξουν τρανταχτά την πρόθεση κοινής δράσης αμέσως μετά το πέρας των επικείμενων, ελπίζουμε, ελληνικών εκλογών.
Σε αυτή την έκκλησή μας ζητούμε την στήριξη όλων των πολιτικών κομμάτων της χώρας, καθότι εν προκειμένω δεν διακυβεύονται κομματικά, αλλά εθνικά συμφέροντα υψίστης σημασίας.
Με φιλικούς χαιρετισμούς
Βασίλειος Μαρκεζίνης, Ακαδημαϊκός
Θεόδωρος Καρυώτης, Καθηγητής Πανεπιστημίου
(Σημ. Το κείμενο της επιστολής το αντιγράψαμε από το Αντίβαρο.
Όσο για την φωτογραφία, αξίζει να κοιτάξετε κι εδώ )
Παρασκευή 6 Ιανουαρίου 2012
Αντιρρητικόν νιτσεϊκής παντογνωσίας (τελική μεταγραφή παλαιοτέρου κειμένου περι Σοφών Ελλήνων και Αγίων). Confutando un aforismo di Nietzsche.
Το παρακάτω αποτελεί επέκτασι παλαιότερου κειμένου, το οποίο είχε γραφτή το 2005 και πρωτοδημοσιευθή πέρυσι με την υπογραφή Αλέξανδρος Σελλενίδης σε σημείωσι ομώνυμης σελίδας του «Facebook» και με τον τίτλο «Σημείωσι Του Παραφραστού». Νομίζουμε πως είναι καιρός να φιλοξενηθή και στο ιστολόγιο. ......................................................
"Αλλοι λαοί έχουν αγίους, οι Έλληνες έχουν σοφούς" Φρειδερίκος Νίτσε 1844-1900
Εγώ λέω: ο λαός μου έχει καί αγίους καί σοφούς! Για να μην μιλήσουμε για ήρωες. Ήρωες του αίματος και Ήρωες του Πνεύματος. Κι απ’ αυτούς άλλοι είναι ήρωες αγράμματοι κι άλλοι ήρωες της γραφής και των γραμμάτων. Ανάμεσά τους μυριάδες οι Μάρτυρες. Άλλοι μαρτύρησαν για την Πίστι κι άλλοι για την Πατρίδα. Και ουκ ολίγοι και για τα δύο! Άλλωστε και ο πολιτισμός του λαού μου είναι συναμφότερα πλασμένος. Με ιχώρ και νάμα, με αμβροσία και Μετάληψι. Ένα πανελλήνιο γένος Δικέφαλο με το ένα βλέμμα-Παλλάδιο στις Αθήνες του Περικλέους και του Πλάτωνα, και το άλλο στην Κωνσταντίνου Πόλιν με τα Παλάτια των Παλαιολόγων. Οι αντίστοιχες καρδιές, Παρθενών και Αγία Σοφία, με πλήθος κίονες, άθραυστες χορδές μιας άρπας μυστικής και ακατάλυτης, αντηχούν οκτώηχα ακόμη, σε ένα σώμα κάπως λαβωμένο, αλλά με πνεύμα διγενικό και αιώνια παιδικό.
Επιμύθιο: Δεν πρέπει να αφήσουμε σε φρειδερίκους να προσδι-ορίζουν την μνήμη ή την ψυχή την δική μας ή της μάνας μας. Θά ‘μαστε ανόητοι να ευλαβούμαστε τις βαρύγδουπες ρητορείες των εκάστοτε Νίτσων και να αγνοούμε τους καημούς των Κάλβων & των Καβάφηδων ή τον παλμό των Παλαμάδων & των Παπαδιαμάντηδων. Ο δικός μου λαός λέει «το κερί ΚΑΙ το λιβάνι»: ίσως υπονοεί και το μελάνι , απαραίτητο για να καταγραφή και η φωτισμένη σκέψι σ’ έναν διάλογο καί το βίωμα του ιερού σ’ έναν ψαλμό. Αν και δεν μου επιτρέπεται να ομιλώ εξ ονόματος του αγιασοφίτου λαού μου, κανείς δεν μπορεί να μου απαγορεύση να αφουγκράζομαι - όποτε αξιώνομαι - ανάμεσα στους κτύπους της καρδιάς μου και κάποιες απόμακρες χαμηλόφωνες κουβέντες, (έπεα κι ονόματα με πολλά πολλά κάππα: ίσως πιο πολλά τα Πα από τα Κά, αλλά το Κά εδώ τονίζεται) κοντοζυγώνοντας με θαυμασμό και δέος στα ιερά και όσια τραπέζια, όπως αυτό, όπου συμποσιάζονται οι σκιές του σοφού (και ήρωα) Παλαμήδη, αφανούς τρωικού πολεμιστή, ποιητή, διανοούμενου και ευρέτη γραμμάτων και πεσσών, ο οποίος έπεσε προδοτικά λιθοβολημένος έξω από το ομηρικό Ίλιον, και του Καππαδόκη Γρηγορίου από την Αριανζό, πεφωτισμένου άγιου, πολυγραφότατου ποιητού , παρ’ ολίγον Καθηγητή στην πανεπιστήμονα Σχολή των Αθηνών και (δι’ ολίγον, αφού προτίμησε την παραίτησι από τους συμβιβασμούς) Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως. Στο ίδιο τραπέζι, μάλιστα, οι δύο διαφορετικών ιερών παραδόσεων και εποχών Έλληνες Αθλητές, μπορεί φθεγγόμενοι πάντα στην (ανεπίσημη) γλώσσα των αγγέλων, να απαγγέλλουν στίχους τους ή άμα λάχη να παίξουν και καμμιά παρτίδα πεσσούς!
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΣΕΛΛΕΝΙΔΗΣ
Ένα ποίημα με συμπαντικό φώς: «Ο θάνατος του ποιητή» του Αριστομένη Προβελέγγιου. Una poesia di Aristomenis Proveleghios “La morte del poeta”
«Οἱ στοχασμοί μου, ἀναλαμπές, ποῦ στέλλουν οἱ αἰῶνες…»
Για τα Άγια Θεοφάνεια εφέτος ένα ακυκλοφόρητο στο ελληνόφωνο διαδίκτυο ποίημα του δόκιμου, αλλά ελάσσονος, νεοέλληνα λογοτέχνη-ποιητή κατά κύριο λόγο και θεατρικού συγγραφέα, Αριστομένη Προβελέγγιου (1850-1936).
Πρώτη διαδικτυακή κυκλοφορία (ΣΗΜ. Ο διαχειριστής του Νέου Παλαμήδη χρεώνεται ως συγγνωστή παράλειψι την αδυναμία του να πληκτρολογήση το ποιητικό κείμενο στην οφειλόμενη ορθογραφική μορφή: στο πολυτονικό)
Για τα Άγια Θεοφάνεια εφέτος ένα ακυκλοφόρητο στο ελληνόφωνο διαδίκτυο ποίημα του δόκιμου, αλλά ελάσσονος, νεοέλληνα λογοτέχνη-ποιητή κατά κύριο λόγο και θεατρικού συγγραφέα, Αριστομένη Προβελέγγιου (1850-1936).
Πρώτη διαδικτυακή κυκλοφορία (ΣΗΜ. Ο διαχειριστής του Νέου Παλαμήδη χρεώνεται ως συγγνωστή παράλειψι την αδυναμία του να πληκτρολογήση το ποιητικό κείμενο στην οφειλόμενη ορθογραφική μορφή: στο πολυτονικό)
Ο θάνατος του ποιητή
Έγυρ’ εκεί στ’ αγαπημένο περιγιάλι
κι αφήκε την πνοή του την στερνή.
Κοντά του η λύρα του. το κύμα παίζει αγάλι
και λάμπουν οι αστροφώτιστοι ουρανοί.
Κι έρχοντ’ από τα βάθη των κυμάτων
και κάθονται τριγύρω του γαλανοφόρες,
του βάλλουν για προσκέφαλο τα γόνατά των
οι αφρογεννημένες Νεροκόρες.
Δέν τον μοιρολογούν, δέν κλαίνε,
ένα τραγούδι μαγεμένο σιγανό,
απ’ τον μυστηριώδη Ωκεανό
στον άψυχο τραγουδιστή των λένε:
«-Είμεθα τα θαλασσινά σου τ’ άσματα,
δικά σου ονείρατα, δικά σου πλάσματα.
Είμεθα εμείς της αρμονίας η ψυχή,
που μέσ’ απ’ τη γλυκειά σου λύρα εχύθη,
σαν νά ‘ρχεται απ’ της θάλασσας τα βύθη,
σαν μέσ’ από τους βράχους ν’ αντηχή.»
Φθάνουν Νεράιδες από λόγγους και βουνά,
αέρινες, μ’ ολόχλωρα στεφάνια,
μ’ αρώματα, παρμέν’ από βοτάνια,
που τα χαϊδεύ’ η πεταλούδα και περνά.
Δέν τον μοιρολογούν, δέν κλαίνε,
άσμα, που μοιάζει σαν ανέμου στεναγμός,
ωσάν βαθύσκιωτης νεροσυρμής μουρμουρισμός
στον άψυχο τραγουδιστή των λένε:
«-Είμεθα του βουνού, του λόγγου τ’ άσματα,
δικά σου ονείρατα, δικά σου πλάσματα.
Είμεθα εμείς της αρμονίας η ψυχή,
που μέσ’ απ’ τη γλυκειά σου λύρα απλώθη,
και μυστικά μέσ’ στα λαγκάδια κλώθει,
και στης πηγής, στου δέντρου το μουρμούρισμ’ αντηχεί.»
Ονειροφάνταστες παρθένες απ’ τα’ αστέρια,
με φωτοβόλα στέφανα στα χέρια,
πλεγμέν’ από του Γαλαξία τις ακτίνες,
έρχονται στον τραγουδιστή κι εκείνες.
Δέν τον μοιρολογούν, δέν κλαίνε,
Η ασύλληπτη, χρυσόπλοκη, αιωνία,
σεραφική των άστρων αρμονία
αυτό είναι το τραγούδι που του λένε:
«-Είμεθα τα υπερκόσμιά σου τ’ άσματα,
δικά σου ονείρατα, δικά σου πλάσματα.
Είμεθα εμείς της αρμονίας η ψυχή,
που μέσ’ απ’ τη γλυκειά σου λύρα εχύθη,
έως στ’ ανεξερεύνητα των άστρων πλήθη,
σαν έκστασις, σαν ύμνος και σαν προσευχή».
Έγυρ’ εκεί στ’ αγαπημένο περιγιάλι
κι αφήκε την πνοή του την στερνή.
Κοντά του η λύρα του. το κύμα παίζει αγάλι
και λάμπουν οι αστροφώτιστοι ουρανοί.
Κι έρχοντ’ από τα βάθη των κυμάτων
και κάθονται τριγύρω του γαλανοφόρες,
του βάλλουν για προσκέφαλο τα γόνατά των
οι αφρογεννημένες Νεροκόρες.
Δέν τον μοιρολογούν, δέν κλαίνε,
ένα τραγούδι μαγεμένο σιγανό,
απ’ τον μυστηριώδη Ωκεανό
στον άψυχο τραγουδιστή των λένε:
«-Είμεθα τα θαλασσινά σου τ’ άσματα,
δικά σου ονείρατα, δικά σου πλάσματα.
Είμεθα εμείς της αρμονίας η ψυχή,
που μέσ’ απ’ τη γλυκειά σου λύρα εχύθη,
σαν νά ‘ρχεται απ’ της θάλασσας τα βύθη,
σαν μέσ’ από τους βράχους ν’ αντηχή.»
Φθάνουν Νεράιδες από λόγγους και βουνά,
αέρινες, μ’ ολόχλωρα στεφάνια,
μ’ αρώματα, παρμέν’ από βοτάνια,
που τα χαϊδεύ’ η πεταλούδα και περνά.
Δέν τον μοιρολογούν, δέν κλαίνε,
άσμα, που μοιάζει σαν ανέμου στεναγμός,
ωσάν βαθύσκιωτης νεροσυρμής μουρμουρισμός
στον άψυχο τραγουδιστή των λένε:
«-Είμεθα του βουνού, του λόγγου τ’ άσματα,
δικά σου ονείρατα, δικά σου πλάσματα.
Είμεθα εμείς της αρμονίας η ψυχή,
που μέσ’ απ’ τη γλυκειά σου λύρα απλώθη,
και μυστικά μέσ’ στα λαγκάδια κλώθει,
και στης πηγής, στου δέντρου το μουρμούρισμ’ αντηχεί.»
Ονειροφάνταστες παρθένες απ’ τα’ αστέρια,
με φωτοβόλα στέφανα στα χέρια,
πλεγμέν’ από του Γαλαξία τις ακτίνες,
έρχονται στον τραγουδιστή κι εκείνες.
Δέν τον μοιρολογούν, δέν κλαίνε,
Η ασύλληπτη, χρυσόπλοκη, αιωνία,
σεραφική των άστρων αρμονία
αυτό είναι το τραγούδι που του λένε:
«-Είμεθα τα υπερκόσμιά σου τ’ άσματα,
δικά σου ονείρατα, δικά σου πλάσματα.
Είμεθα εμείς της αρμονίας η ψυχή,
που μέσ’ απ’ τη γλυκειά σου λύρα εχύθη,
έως στ’ ανεξερεύνητα των άστρων πλήθη,
σαν έκστασις, σαν ύμνος και σαν προσευχή».
Αριστομένης Προβελέγγιος
Πέμπτη 5 Ιανουαρίου 2012
Γενέθλια του ιστολογίου! Κι ένα τραγούδι… Compleanno del nostro blog; con una canzone!
Σαν σήμερα πριν από τέσσερα συναπτά χρόνια εμφανίστηκε στην μπλογκόσφαιρα το ιστολόγιό μας. Ήταν Σάββατο 8 Ιανουαρίου του 2008, αργά το βράδυ, όταν για να δοκιμάσουμε το επιτυχές της κατασκευής του ιστολογίου, δειλά-δειλά βγάλαμε στον διαδικτυακό αέρα με τον Αλέξη τον Κλαμαρή (Θεός σχωρέστον! μακαρίτη ήδη από διετίας…) το σήμα μας. Προηγήθηκαν –αλλά και ακολούθησαν –ατελείωτες κουβέντες και ακόμα μακρές τηλεφωνικές συνδιαλέξεις για τις τεχνικές λεπτομέρειες της εμφάνισης της ιστοσελίδας (99% επίτευγμα του Αλέξη!), αλλά και για παράπλευρα ζητήματα γύρω απο την λειτουργία του «Νέου Παλαμήδη»…Από σήμερα, λοιπόν, μπαίνουμε στον πέμπτο χρόνο της λειτουργίας μας. Συν Θεώ!
Για ιστορικές αναδρομές σχετικά με το εγχείρημα δεν υπάρχει διάθεσι και χρόνος.
Τα στατιστικά στοιχεία που αφορούν την τρέχουσα συμπεριφορά του ιστολογίου σκοπεύουμε να τα θίξουμε λίαν προσεχώς.
Για απόψε φτάνει μια μικρή μουσική αφιέρωσι. Το ωραίο «Τραγούδι της χαράς» του ΚΩΣΤΑ ΤΟΥΡΝΑ από τον δίσκο ¨Τα Λευκά Φτερά" του 1975.
Ένα βιντεοτράγουδο που για τις ανάγκες της σημερινής επετείου πήρε την τελευταία στιγμή την θέσι ενός άλλου αγαπημένου μας τραγουδιού του Κώστα Τουρνά : (για τον λόγο ότι εκείνο ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΚΟΜΑ αναρτημένο στο "You Tube"). Αναφερόμαστε στο κομμάτι «Τον στέφανο της ζωής» του 1974...
KOSTAS TOURNAS το τραγούδι της χαράς ΚΩΣΤΑΣ ΤΟΥΡΝΑΣ
Κυριακή 1 Ιανουαρίου 2012
Ένα «τραγώδιον» αγάπης για το άνοιγμα του ημερολόγιου του 2012. Ως καλωσόρισμα. Una canzone d’amore (di Apolas Lermi) per l’ inizio di un anno nuovo.
Αγαπώ σε κάλεσαμ αμόν κόκκινον μήλον…
Μια λυρική ευχή στα «ρωμαίικα»
για Καλή Χρονιά σε όλους.
Χωρίς σχόλια…
Apolas Lermi - Agapose
"Aağapose kalesam amon kokinon milo..."
Μουσική και στίχοι: Apolas Lermi
Μια λυρική ευχή στα «ρωμαίικα»
για Καλή Χρονιά σε όλους.
Χωρίς σχόλια…
Apolas Lermi - Agapose
"Aağapose kalesam amon kokinon milo..."
Μουσική και στίχοι: Apolas Lermi
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Αναρτήσεις
