Ένα …άλλο «σιμουλτανέ»: “Σύγχρονη” Προσευχή στο Internet, με Απόδειπνο και Ακάθιστο Ύμνο! Un esperimento stupefacente tramite il PC: Preghiera simultanea con Inno Akathistos (Acatisto)!!

Η ιδέα μιας ταυτόχρονης διαδικτυακής προσευχής είχε κατέβη στον υπογραφόμενο διαχειριστή του Νέου Παλαμήδη από δεκαημέρου! Ένας πρωτόφαντος μινι-εκκλησιασμός! Τεχνολογία …μεταφυσικής επίβασις*!
Την φαεινή ιδέα την είχε μοιραστεί αρχικώς μόνο με τον πάλαι ποτέ συνδιαχειριστή και νύν επιστήθιο φίλο Δημήτρη Προβελέγγιο, αλλά ήταν γραφτό να λάβη σάρκα και οστά μετά την ηλε-επικοινωνία με τον κουμπάρο και φίλο του Γεώργιο Φρατζή. Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου του Ντάργουιν και παλιός συμφοιτητής, δεν χρειάστηκε χθές το απομεσήμερο πολλές εξηγήσεις. Ως άλλος εαυτός, σε τέτοια ζητήματα «μίλαγε» και εξακολουθεί να «μιλάει» την ίδια γλώσσα. Με καταλυτικό τρόπο λοιπόν, όχι μόνο αποδέχτηκε την ιδέα, αλλά και αντιπρότεινε άλλη, ακόμα καλύτερη διαδικτυακή πλατφόρμα για την υλοποίησι του σχεδίου. Και επιπλέον έσπευσε να συντονίσει το πείραμα από το γραφείο του, αδιαφορώντας για την προχειρότητα του εμπνευστή και το απαγορευτικό εμπόδιο της 7ωρης διαφοράς στο ρολόι του. Όλοι «μένουμε μέσα, μένουμε σπίτι», αλλά αυτουνού το σπίτι είναι στους Αντίποδες, στην μακρινή Αδελαΐδα! Κι η ώρα της εικονικής συν-εύρεσης για αυτήν την πειραματική και ελλιπώς σχεδιασμένη απόπειρα στον χαοτικό ιστοχώρο, τον υποχρέωνε σε μεταμεσονύχτια δραστηριότητα. Για εμάς τους εν Ελλάδι τα πράγματα θα ήταν πιο απλά απ’ αυτήν την πλευρά. Ίσως όμως και λιγότερο κατανυκτικά…
Δόξα τω Θεώ, το εγχείρημα πέτυχε!!!
Αυτό πάντως που δεν φανταζόταν ο υπογραφόμενος, ήταν πως ο άλλος της παρέας, ο αδελφός του από τον Άγιο Στέφανο που ειδοποιήθηκε ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ και μάλιστα στο παρα πέντε (!!), θα είχε ομού με τον ΕΝΘουσιασμό, καί την έμπνευσι να καταγράψη  (μυστικώς!) το όλο πείραμα!
Έ, αφού βρέθηκαν και οι σχετικές μαρτυρίες (όλες από την ιστοσελίδα του Γιώργου στο Φατσόβιβλο) ας το αναρτήσουμε και στο Ιστολόγιο.
Άλλωστε οι τρείς στους τέσσερις είμαστε συνιδρυτές του Α.Ε.Κ. Άβαξ Και Πεσσοί!
……………

Αλλά το ουσιώδες ζήτημα είναι ότι αυτήν την Παρασκευή της πέμπτης εβδομάδας των Νηστειών, κάποιοι (και δεν εννοώ φυσικά μόνο εμάς τους 4) εκκλησιαστήκαμε έστω και με τους ναούς μας κλειστούς. Άλλωστε «πνεύμα ο Θεός» και η προς Αυτόν προσευχή, νοερά ή αρθρουμένη, μπορεί να γίνεται καί οίκοι καί κατά μόνας, όπου δεί. Η (ελληνική και χριστιανική) παράδοσί μας φυσικά προκρίνει τον εκκλησιασμό (εκκλησία < εκ+ καλώ). Και ο λόγος «όπου εισί δύο ή τρείς…» του Λόγου αντηχεί ακόμη. 
Έτσι κι εμείς οι 3+1 το αποτολμήσαμε με κάτι τις το πρωτότυπο, το εκτός του παραδοσιακού τυπικού, που έγινε μέσω της τεχνολογίας. [Παρέκβασις: Ποιος ξέρει; Σε έναν όχι και τόσο μακρινό μελλοντικό χρόνο (αν, συν Θεώ, η ανθρωπότητα …επιβιώση) θα μπορούσαν οι ενδιαφερόμενοι πιστοί να συμπροσεύχονται/εκκλησιάζονται τηλεμεταφερόμενοι ή και παρουσιαζόμενοι ολογραμματικώς! ] 

Τί λέγαμε για την τετραμελή παρέα; Ότι από τέσσερα «σημεία του ορίζοντα» (οι τρείς οίκαδε, ο είς μακρόθεν της πατρώας γής) βρεθήκαμε εχθές τ' απόγευμα νεωτερικώ τω τρόπω συνηγμένοι στο όνομά Του. 
Ως μικρός «πνευματικός θίασος» αποπειραθήκαμε να συμπροσευχηθούμε με οδηγό την ακολουθία του Μικρού Αποδείπνου. Άλλοτε εναλλάξ κι άλλοτε όλοι μαζί, διαβάσαμε, ψάλλαμε, νιώσαμε... 
Οίκοθεν νοείται ότι δεν εψάλαμε τον Ακάθιστο «ὀρθοστάδην», αλλά καθήμενοι μπροστά στις οθόνες των Η/Υ μας. Έτσι νιώσαμε εφέτος την ανάγκη να αποδώσουμε τιμητική προσκύνησι στην Θεοτόκο. Να μην χάσουμε την ευκαιρία να της πούμε το «ΧΑΙΡΕ!». Ως μεσίτρια προς τον Σωτήρα μας. Ας είμαστε πελαγωμένοι εν σκότει, ας είμαστε άσωτοι βουτηγμένοι στον ρύπο, σ’ αυτήν όλοι μας -και ειδικά στα δύσκολα- καταφεύγουμε. Σ’ αυτήν την Άσπιλο, που ως ευδοκία του Θεού και ως η πιο Άξια εκπρόσωπός μας, έχει παρρησία στον Θεό για όλη την ανθρωπότητα. 
Τώρα που οι πάντες βρισκόμαστε σε έναν πρωτόγνωρο --αγνώστου τύπου, βιολογικό, υβριδικό ή μήπως …«Υβριστικό»;-- πόλεμο: τον αόρατο εχθρό μάς λένε να τον αντιμετωπίσουμε κλεισμένοι μένοντας στα σπίτια μας. Ευτυχώς όχι ακόμα σε αντιαεροπορικά ή αντιπυρηνικά καταφύγια! Αλλά ας μην χάσουμε την πίστι μας, κι ας μην ξεχάσουμε το δοκιμασμένο φυλακτήριον πάντων. 
Δεν είναι η πρώτη φορά που ζητάμε από την Υπέρμαχο Στρατηγό, την αληθινή Πρόμαχό μας, ως ἔχουσα τὸ κράτος ἀπροσμάχητον να μας λυτρώσει από τα δεινά. 
Άς ευχηθούμε του χρόνου να της προσφέρουμε τα ευχαριστήριά μας για τα νέα νικητήρια, όλοι ομοθυμαδόν, όχι οίκοι και καθήμενοι, αλλά ιστάμενοι όρθιοι εν οίκοις Θεού ημών. 

Γένοιτο! 

ΣΗΜ: Πρβλ. "Πράξις θεωράς επίβασις" (= Η πράξι, η εμπειρία, είναι θεμέλιο στήριξης της θεωρίας). Βασικό αξίωμα του Γρηγορίου του Θεολόγου ή -κατ'εμέ-Αριανζηνού!

Τεκμήρια 

Αλέξανδρος Σοϊλεμέζης