2201 ;!
Μετά το τέλος της χθεσινής ανάρτησης το πρόσεξα: Η ανάρτησι με θέμα τα εννιάμηνα της αγαπημένης μου γυναίκας είχε στον Blogger τον αριθμό 2200. Συν Θεώ!
Και, ως συνήθως, απροσχεδιάστως και εκ του προχείρου, προέκυψε η σημερινή ανάρτησι.
Το "Dust in the wind" των Kansas.
Ένα αριστουργηματικό (στο είδος του) κομμάτι που όπου νά ‘ναι ...θα πενηνταρίσει!
Δεν είναι γιατί κατα το μήνυμα φέρνει κάτι σαν ηχώ των εκκλησιαστικών-βιβλικών παροιμιωδών εκφράσεων τύπου “Χούς εί…” και “Τα πάντα ματαιότης...” κττ (ΣΣ Άσχετο προς το παρόν, αλλά υπάρχουν αντίστοιχα αποσπάσματα/αποφθέγματα στην αρχαιοελληνική μας Γραμματεία).
Δεν είναι γιατί το κομμάτι είναι μια απο τις μεγαλύτερες επιτυχίες του αμερικάνικου συγκροτήματος (μαζί με το “Carry on my Wayward Son”).
Είναι οτι εγώ το αγάπησα αμέσως απο τότε που βγήκε στο ελληνικό βινίλιο και πάνω απ όλα οτι το ακούγαμε μαζί με τη Ζωή (στο σπίτι και στ' αυτοκίνητο) και οτι η ίδια το σιγοτραγουδούσε όλο και πιο συχνά τα τελευταία χρόνια...
ΟΙ ΣΤΙΧΟΙ ΤΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ (LYRICS):
Dust in the wind
I close my eyes
Only for a moment, and the moment's gone
All my dreams
Pass before my eyes, a curiosity
Dust in the wind
All they are is dust in the wind
Same old song
Just a drop of water in an endless sea
All we do
Crumbles to the ground though we refuse to see
Dust in the wind
All we are is dust in the wind
Don't hang on
Nothing lasts forever,
but the earth and sky
It slips away
And all your money won't another minute buy
Dust in the wind
All we are is dust in the wind
Dust in the wind
Everything is dust in the wind
Dust in the wind
KANSAS (“Point of Know Return", 1977)
..................................................
ΜΙΑ ΜΕΤΑΦΡΑΣΙ ή μάλλον ΠΑΡΑΦΡΑΣΙ:
ΣΚΟΝΗ Ή ΤΕΦΡΑ ΣΤΟΝ ΑΝΕΜΟ
Κλείνω τα δυό μου μάτια
Μόνο για μια στιγμή
Και η στιγμή πνοή που πάει και χάνεται.
Τα πάθη μου όλα, καημοί και όνειρα,
Περνούν πίσω απ' τα μάτια μου· τί φάσμα παράξενο!
Κονιορτός, μπουχός στο φυσομάνι.
Όλα είναι σαν σκόνη στο φύσημα τ’ ανέμου.
Σαν μισό κουπλέ απο παλιό τραγούδι:
"Στο αχανές της θάλασσας, απλώς νεροσταγόνα"
Κι όλα που κάνουμε, κι αυτά κι εκείνα,
Στο έδαφος ρέπια και συντρίμμια -δεν λέμε να τα δούμε!
Κονιορτός, μπουχός στο φυσομάνι
Όλα γίνονται σκόνη στο φύσημα τ’ ανέμου.
Μήν περιμένεις άλλο κάτι:
Τίποτα δεν κρατεί για πάντα
-Πέρα απ’ την γή και τα ουράνια-
Όλα περνούν και χάνονται
Και μ' όλο το βιός και τα λεφτά σου
Ούτε λεπτό ακόμα δέν φτάνουν ν’ αγοράσεις.
Σκόνη ή τέφρα στον άνεμο
Ό,τι κι αν είμαστε, σκόνη ή τέφρα στον άνεμο.
Σκόνη ή τέφρα στον άνεμο
Τα πάντα είναι σκόνη ή τέφρα στον άνεμο.
Σκόνη ή τέφρα στον άνεμο...
Α. ΣΕΛΛΕΝΙΔΗΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου