Για το Μνημόσυνο της Ζωής Κωνσταντινίδου: Το Αγγελτήριο και ένα Επιτύμβιο (σχεδίασμα). Sul servizio commemorativo (dei 40 giorni) della moglie Zoi; annunzio ed un epitaffio. An Epitaph ("Specimen") for my wife Zoe in Heaven; 40 Days after her death.

Κοντεύουν κι όλας σαράντα μέρες...

Μεθαύριο Σάββατο το πρωί στον Άγιο Δημήτριο το Μνημόσυνο...

.........................................................

 

ΤΟ ΑΓΓΕΛΤΗΡΙΟ του 40ήμερου ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ

 

 .........................................................................

ΣΧΕΔΙΑΣΜΑ (Ημιτελές και Επιτύμβιον)

Έφυγα στη μέση δρόμου δίστρατου με άχνα δυσαστρίας.

(Περαστικέ διαβάτη, βιαστικέ, περαστικά μας!)

Αβάσταχτος ο πόνος μου, βουβός κι απαρατήρητος.

Μάνα και κύρη πένθησα στα πρόθυρα του γάμου·

Προίκα μου δώσαν τ’ όνομα Ζωή, μα και έρμη μοίρα

(τρία παιδιά, ‘σείς σπλάχνα μου κι άντρα μου ‘σύ στα μαύρα!).

Κι άφησα πίσω όνειρα, μαρμαρυγών νυχτέρια...

Οι φλέβες τρύπες γέμισαν, μου ατόνισαν τα χέρια·

κάναν την άρρωστη καρδιά στόχο για τα νυστέρια...

Πρόλαβα κι έδωσα: πνοή, τριπλή στοργή, απλόχερη

αγκαλιά, χάδια, φιλιά πολλά και μύρια δάκρυα.

Μα κι έχω δω πάνω αστέρευτα, στο φώς, τα τρία πρώτα!

Α. Σ.  (Χαλκίδα, 7.02. 2025)