Ζωή Κωνσταντινίδου: η είδησι του θανάτου της στην Ευβοϊκή Γνώμη. La notizia della morte di Zoi Konstantinidu sul giornale "Evvoiki Gnomi".

 Εκτός απο την ηλεκτρονική της έκδοσι η εβδομαδιαία εφημερίδα "Ευβοϊκή Ηνώμη" της Χαλκίδας, αναφέρθηκε στην είδησι του θανάτου της Ζωής Κωνσταντινίδου και στην έντυπη έκδοσί της και συγκεκριμένα στο προχθεσινό υπ' αρ. 2407 φύλλο, της Παρασκευής 21 Φεβρουαρίου 2025. 

Στην σ. 23 το δημοσίευμα φέρει τον τίτλο "Θλίψη για τον χαμό της 59χρονης Ζωής Κωνσταντινίδου", ο οποίος συνοδεύεται με τονισμένων στοιχείων υπότιτλο: "Ψάχνουν τα αίτια του θανάτου της".

Ευχαριστώντας το έντυπο και τον υπεύθυνο της σύνταξης, αναδημοσιεύουμε (φωτογραφικά έστω) την είδησι:

 

 

Το Ισλάμ θρησκεία ειρήνης και άλλα παραμύθια. Η αλήθεια απο έναν αποστάτη (video)

 Δεν πέρασε εβδομάδα απο την δολοφονική επίθεσι Αφγανού στο Μόναχο (που εκτός των δεκάδων τραυματιών στοίχισε τον θάνατο σε μια νέα γυναίκα και το 2 ετών κοριτσάκι της), νέα τρομοκρατική επίθεσι ισλαμιστή σήμερα στην Ε.Ε., με έναν νεκρό και 2 βαριά τραυματίες στην πόλι Μιλούζ της Γαλλίας. 

Ο τίτλος σε γνωστό ΜΜΕ κρύβει (συμπτωματικά;) τον δολοφόνο:

Αλλά και στον The Guardian δεν φαίνεται η ταυτότητα του δράστη, ενώ μόνο στον υπότιτλο μπαίνει το κίνητρο. 

Και επειδή κάποιοι και εδώ στην χώρα μας διδάσκουν το παραμύθι του ειρηνικού Ισλάμ, ας θυμηθώ τί είδα τις προάλλες στο youtube:

Mosab Hassan Yousef EXPOSES the SHOCKING Truth About Islam

k

[ΣΣ Με τον Muṣʿab Ḥasan Yūsuf έχω επιφυλάξεις -ειδικά για κάποιες απόψεις του για τους Παλαιστίνιους-- αλλά και τα μισά να ισχύουν απο όσα καταγγέλλει για το ΚΟΡΑΝΙ και την πατρώα θρησκεία του, φτάνει.]

ΤΕΜΠΗ (Φεβρουάριος 2023-Φεβρουάριος 2025). Άλλος για το τρένο;

Άλλος για το τρένο;

 

Έλεγα να μην αναδημοσιεύσω το τρενοβαλτικό τραγούδι (επιτυχέστερη παραλλαγή του άλλου σατιρικού-σακκοβαλτικού και πορτοσαλτικά διαβεβλημένου), αλλά η πολιτική επικαιρότητα με έφερε μέχρι το λαιμό.

 

Ειδικά αυτή η απύθμενη υποκρισία κάποιων (ακόμη και ιερωμένων) που εν μέσω προχωρημένης ηθικής σήψης του ελλαδικού κρατικού μορφώματος, βγήκαν την ώρα να υπερασπιστούν ...τους θεσμούς (sic)!!

 

Δεν μας έφταναν λοιπόν, (εκτός τους μαζιτατρώνες της κομματοκρατίας και τους συμβιβασμένους αρχι-δικαστικούς), οι αριστεροδέξιοι σφογγοκωλάριοι της τέταρης εξουσίας, τώρα έχουμε και εκπροσώπους του άλλου (ενίοτε -και συνήθως στα υψηλότερα αξιώματα- προβληματικού) θεσμού μας: του Κλήρου!

 

Ένας Αρχιμανδρίτης κι ένας Μητροπολίτης (ή μικροπωλητής;) έφτασαν ασθμαίνοντες την ύστατη στιγμή πρίν το κατ εξοχήν ξέσπασμα του ακομμάτιστου ελληνικού λαού κατα την 3η επέτειο του εγκλήματος. Έφτασαν να γράψουν δημόσια για να στιγματίσουν την χαροκαμένη Μάνα, που σαν σύγχρονη Αντιγόνη τα έβαλε με την διαπλεκόμενη Εξουσία για λογαριασμό όλων των αδικοχαμένων ψυχών.

 

ΟΚ! Οι συγκεκριμένοι το ...πρόλαβαν το τρένο. Δώστε τους, αφού το θέλουν τόσο, την θέσι που έκλεισαν. Αυτήν πίσω απο την τσιμινιέρα του σύγχρονου νεοελληνικού Καρβουνιάρη. Και μέχρι να βγή η αλήθεια, κρατήστε θέσεις και για άλλους…

 

Α.Σ.

 

Μέσα σ' ένα τρένο βάλτε (2025 edition)

 

..........................................

ΥΓ Και για να είμαστε δίκαιοι, ας μην αποσιωπήσουμε 

1. την έγκαιρη όσο και εκκωφαντική παρέμβασι του Πατριάρχη μας:

“Στήριξη Βαρθολομαίου στην Μαρία Καρυστιανού...” 

2.  το κυριακάτικο κήρυγμα του παπα-Χρήστου από τη Θεσσαλονίκη, που συγκινημένος και μαχητικός “ξεσπαθώνει για τα Τέμπη & καλεί τους πιστούς στον δρόμο...”

Σύντομο βιογραφικό Ζωής Κωνσταντινίδου (μετά τα βουβά εννιάμερα)

 ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΟΥ (1965-2025)

ΑΝΤΙ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟΥ  (CURRICULUM VITAE)

 

Η Ζωή Κωνσταντινίδου (κόρη του Μικρασιατικής καταγωγής Γεωργίου Κωνσταντινίδη) γεννήθηκε το 1965 στην Θεσσαλονίκη. Μετά τις εγκύκλιες σπουδές της στην Αθήνα, σπούδασε Αγγλική Φιλολογία στο Α.Π.Θ. απο όπου το 1987 έλαβε το Πτυχίο της. Το 1991 έως το 1993 εργάσθηκε ως αναπληρώτρια καθηγήτρια Αγγλικής Γλώσσας στην Χαλκίδα, πρώτα στο Γυμνάσιο Κανήθου και την επόμενη χρονιά στο στο 2ο ΤΕΛ. Το έτος 1993 διορίζεται ως δόκιμος καθηγήτρια Κλάδου ΠΕ06 στην Αιτωλοακαρνανία διδάσκοντας κατα το σχολικό έτος 1993/4 στο Λύκειο και στο Γυμνάσιο Ματαράγκας. Διορίσθηκε ως μόνιμος εκπαιδευτικός στην Εύβοια αναλαμβάνοντας υπηρεσία κατα το σχολικό έτος 1994/5 στο 4ο Γυμνάσιο της Χαλκίδας. Στο ίδιο σχολείο 30 χρόνια (με ενδιάμεσο σταθμό μια διετή απόσπαση στο Εσπερινό Γυμνάσιο Χαλκίδος κατα το 2000-2002) υπηρέτησε, δίδαξε και διατέλεσε και για ένα έτος υποδιευθύντρια. Είχε παρακολουθήσει επιτυχώς δεκάδες σεμινάρια, μετεκπαιδεύσεις και επιμορφώσεις με στόχο την ανέλιξη και τελειοποίησή της ως ανήσυχη εκπαιδευτικός. Πολλές οι συμμετοχές της σε καινοτόμες δράσεις και εκπαιδευτικά προγράμματα, υλοποιημένα εντός του σχολείου, αλλά και στο εξωτερικό.

 

Ήταν κάτοχος του τριετούς Μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών “Δίπλωμα Ειδίκευσης στις Επιστήμες της Αγωγής” του Ανοικτού Ελληνικού Πανεπιστημίου (Α.Ε.Ι., έτη σπουδών 2017- 2020. βαθμός προγράμματος 7,89).)

 

Υπήρξε ιδρυτικό μέλος αρχικά της Σκακιστικής Ακαδημίας Χαλκίδος "Παλαμήδης ο Ευβοεύς" και στη συνέχεια του Πολιτιστικού - Αθλητικού Συλλόγου ΑΘΛΗΤΙΚΟ ΕΚΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ "Άβαξ και Πεσσοί", στον οποίο διατέλεσε επι σειράν ετών Γενική Γραμματέας (τελευταία ήταν αναπληρωματικό μέλος του τρέχοντος Δ.Σ.).

 

Ήταν σύζυγος του επίσης εκπαιδευτικού Αλέξανδρου Σοϊλεμέζη, με τον οποίον απέκτησε τρία άρρενα τέκνα, (Κωνσταντίνο, Γεώργιο και Παναγιώτη-Αριστοτέλη).

 

Απεβίωσε αιφνιδίως σε Νοσοκομείο των Αθηνών την 6.02.2025, μετά απο πολύχρονη μάχη με σοβαρά (κυρίως καρδιολογικού χαρακτήρα) προβλήματα υγείας.

 

Αφιερωμένα: ένα τρίστιχο (του Σελλενίδι), κι ένα τραγούδι (των Domenica).

Το τρίστιχο ( ή ...τρίστυχο;) του Σελλενίδη

 

Το βιντεοτράγουδο των Domenica

Domenica - Μέσα στη βουή του δρόμου | Mesa sti voui tou dromou - Official Video Clip

“Πέρασες όπως περνούνε / όσα δε θα ξαναρθούνε / σε κρατώ στο νου μου ακόμα / σαν τριαντάφυλλο στο στόμα ...”

Κηδεία Ζωής Κωνσταντινίδου: Ο "Επικήδειος Λόγος" απο τον Σύλλογο Διδασκόντων του 4ου Γυμνασίου Χαλκίδος

...............................
 Επικήδειος Λόγος (Χαλκίδα, 12.02.2025)

Αγαπητοί συνάδελφοι, φίλοι και συγγενείς,
Σήμερα, βρισκόμαστε εδώ για να αποχαιρετήσουμε με βαθιά θλίψη αλλά και
με απέραντο σεβασμό μια αγαπημένη μας συνάδελφο, μια εξαιρετική εκπαιδευτικό, μα πάνω απ’ όλα μια ανεκτίμητη φίλη. Υπάρχουν στιγμές που ο λόγος φαντάζει φτωχός, όπως και τώρα, αδύναμος να αποτυπώσει την αξία μιας ξεχωριστής προσωπικότητας που αφιέρωσε τη ζωή της στην εκπαίδευση, στους μαθητές της και στην οικογένειά της διαπνεόμενη από υψηλές ηθικές αξίες και αρχές. Αυτόν τον δρόμο αργά ή γρήγορα θα τον διαβούμε όλοι. Το σημαντικό είναι το τι αφήνει ο καθένας πίσω του, ως παρακαταθήκη. Και εσύ, Ζωή μας, άφησες τη δική σου σφραγίδα στα μονοπάτια που διένυσες.
Σε όλη τη μακρά εκπαιδευτική σου διαδρομή κατά την οποία τα 30 τελευταία χρόνια ανήκες στο εκπαιδευτικό δυναμικό του σχολείου μας, η προσφορά σου δεν μπορεί να μείνει αλησμόνητη. Υπηρέτησες με αφοσίωση, με πάθος και αγάπη το λειτούργημά σου. Αγαπούσες τη γνώση και επεδίωκες έμπρακτα τη δια βίου μάθηση παρακολουθώντας αδιαλείπτως μετεκπαιδεύσεις και επιμορφώσεις που θα σου έδιναν τη δυνατότητα να εξελιχθείς περαιτέρω. Ευφυής, ευρηματική και οξυδερκής, καθώς ήσουν, αναζητούσες καινοτόμα εκπαιδευτικά προγράμματα και δράσεις, τα οποία
μεταλαμπάδευες στους συναδέλφους σου λειτουργώντας ως φωτεινός σηματοδότης και φάρος έμπνευσης και καθοδήγησης των νέων εκπαιδευτικών. Οι μαθητές σου σε λάτρευαν την ώρα που προσπαθούσες να τους εμφυσήσεις την αγάπη σου για τη μάθηση. Οι συνάδελφοι σου σε εκτιμούσαν και επιζητούσαν τη συνεργασία σου, γιατί ήξεραν ότι θα σταθείς αρωγός στην προσπάθειά τους, έχοντας δίπλα τους μια διακριτική παρουσία. Χάρη στην αξία σου και με την ομόφωνη απόφαση του συλλόγου ανέλαβες να προσφέρεις στη σχολική κοινότητα από τη θέση της υποδιευθύντριας του 4ου Γυμνασίου. Στα διοικητικά σου καθήκοντα αποδείχτηκες εξαιρετική επιβεβαιώνοντας πως ήσουν ικανή να προσφέρεις τα μέγιστα από οποιοδήποτε μετερίζι και αν βρισκόσουν.
Αλλά αυτό που σε διέκρινε και σε καθιστούσε μοναδική είναι η συναισθηματική σου νοημοσύνη, η ενσυναίσθηση , η ανθρωπιά, η ακεραιότητα τουήθους σου, η εμπιστοσύνη που απόπνεες. Ο λόγος σου μειλίχιος, ενθαρρυντικός, παρηγορητικός, μα πάνω απ΄όλα αισιόδοξος αποτελώντας στήριγμα για όλους μας.
 

Αντιμετώπισες τη σοβαρότητα της ασθένειάς σου με απαράμιλλο θάρρος, ψυχραιμία και στωικότητα στοιχεία που αποτελούσαν για σένα στάση ζωής. Εκτιμούσες κάθε στιγμή της ζωής σου και δεν έχανες ποτέ την αισιοδοξία σου, τη χαρά και το λεπτό χιούμορ με το οποίο ήσουν απλόχερα προικισμένη εκφράζοντας πάντα την ευγνωμοσύνη και την πίστη σου στον Θεό. Δεν επέτρεπες στους άλλους να σε λυπούνται δείχνοντας το ψυχικό σου σθένος. Συγχώρεσέ μας, Ζωή, που λυγίσαμε στο άκουσμα του αιφνίδιου θανάτου σου και νιώθουμε αδύναμοι να διαχειριστούμε την απώλειά σου.

Θα θέλαμε να εκφράσουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στην οικογένειά σου.
Υποδειγματική μητέρα και σύζυγος, συχνά μοιραζόσουν μαζί μας τις ανησυχίες σου και το πρόσωπό σου έλαμπε, όταν μας ανακοίνωνες τις επιτυχίες των παιδιών σου πλημμυρίζοντας από καμάρι και υπερηφάνεια. Συνηθίζουμε να λέμε «ουδείς αναντικατάστατος», όμως, για το σχολείο μας το κενό που άφησες, Ζωή μας, είναι δυσαναπλήρωτο. Σε κάθε γωνιά, σε κάθε ψυχή – τη δική μας ψυχή- που άγγιξες έχει χαραχτεί ανεξίτηλο το αποτύπωμά σου! Η αλήθεια είναι ότι δεν σου ταιριάζει ο θάνατος παρά μόνο το φως και η ζωή, όπως ομολογεί και το όνομά σου. Έτσι θα ήθελες να σε θυμόμαστε. Δε θα σε ξεχάσουμε. Δε θα μας ξεχάσεις και εσύ από κει ψηλά. Οι ψυχές που συναντιούνται αληθινά ποτέ δεν χάνονται.
 

Εις το επανιδείν, Ζωή μας!
 

Με αγάπη και βαθιά εκτίμηση ο Σύλλογος Διδασκόντων του 4ου Γυμνασίου

Απο την εξόδιο τελετή της Ζωής Κωνσταντινίδου: Ύστατος χαιρετισμός του συζύγου.

ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΟΥ

Απο το κινητό του Α.Σ.

...

Η φρικτή είδησι στην e-gnomi

 

Απο σήμερα το απόγευμα στην ηλεκτρονική έκδοσι της Ευβοϊκής Γνώμης το παρακάτω δημοσίευμα:

Διαβάζουμε:

 

“Σε ηλικία 59 ετών, έφυγε από την ζωή η καθηγήτρια Αγγλικών του 4ου Γυμνασίου Χαλκίδας Ζωή Κωνσταντινίδου, η οποία είχε διατελέσει υποδιευθύντρια του σχολείου, λίγους μήνες μετά από σοβαρή χειρουργική επέμβαση στην οποία υποβλήθηκε. 

Ο θάνατός της βύθισε στο πένθος τον σύζυγό της Αλέξανδρο Σοϊλεμέζη- Σελλενίδη, επίσης καθηγητή (φιλόλογο), τους τρεις γιους της Κωνσταντίνο, Γιώργο και Παναγιώτη - Αριστοτέλη, τον αδελφό της Ευρυβιάδη, τα ξαδέλφια της και τους υπόλοιπους συγγενείς.

Ο σύζυγός της Αλέξανδρος Σοϊλεμέζης έχει συνδέσει το όνομά του με το σκάκι στη Χαλκίδα, αφού είναι ιδρυτής αρχικά της Σκακιστικής Ακαδημίας Χαλκίδος "Παλαμήδης ο Ευβοεύς" και στη συνέχεια του Πολιτιστικού - Αθλητικού Συλλόγου "Άβαξ και Πεσσοί", στον οποίο διατελεί πρόεδρος επί σειρά ετών.

Με το σκάκι και τα δρώμενα του Συλλόγου " Άβαξ και Πεσσοί" ασχολείτο και η σύζυγός του Ζωή Κωνσταντινίδου, την οποία χαρακτήριζε ως άνθρωπο η ηρεμία και η έμφυτη ευγένεια.

Η απώλειά της έχει προκαλέσει συγκίνηση σε όλη την εκπαιδευτική κοινότητα της Χαλκίδας, αλλά και στον χώρο του σκακιού, με τον οποίο έχει συνδεθεί ολόκληρη η οικογένειά της…” (ΕΔΩ η συνέχεια)

ΑΓΓΕΛΤΗΡΙΟ ΚΗΔΕΙΑΣ (Ζωής Κωνσταντινίδου, 1965-2025)

ΠΑΡΑΚΛΗΣΙΣ: Η οικογένεια παρακαλεί αντί καταθέσεων στεφάνων τυχόν χρηματικές προσφορές να δοθούν επ' ονόματί της σε εκκλησιαστικά ιδρύματα ή σε αναγνωρισμένα φιλανθρωπικά μή κερδοσκοπικά σωματεία του κράτους μας.

"ΠΑΓΩΝΙΑ" μια ακόμη ριμάδα του Σελλενίδη (απλοϊκή και ατελέσφορη)

Για τα βουβά τριήμερα.

Το αποτροπαϊκό στοιχείο δέν έπιασε...

 

ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ ΣΕΛΛΕΝΙΔΗ (για το Screenshot στο κινητό του)

 

Η πρώτη ρίμα ("Λίγα ή πολλά τα χρόνια / μακρυά απο τελώνια") γράφτηκε εν είδει  σχολίου σε ευχετήριο μνμ φίλου (Σ.Λ.), το βράδυ ανήμερα των γενεθλίων μου (31.01).  

Το βράδυ της Δευτέρας (3 Φεβ) με την Ζωή στο αθηναϊκό Νοσοκομείο έγραψα το υπόλοιπο (προφανώς απλοϊκό και ατελέσφορο) στιχούργημα στο κινητό μου...

Earth calling Heaven... Αποστολεύς: Α.Σ. Παραλήπτης: Ζ.Κ.

 

ΥΠΟΣΧΕΣΙ

 

Ζωή, αγάπη μου, Ζωή μου,

μ΄ ωχρή κηλίδα μάτιασε ο ήλιος την καρδιά σου…

Κι αν δεν μπορώ μισή να κόψω την

για σένα την δική μου

μοιράζοντας αντίδωρο στη μέση την ζωή μου,

θα μοιραστώ έστω αυτό: την ζωτικότητά μου

-όσο απ’ αυτό μαζί σου μου απομένει-

αδικημένο μου μοναδικό μου ταίρι,

μαύρο εγώ, λευκό εσύ, ψυχή μου περιστέρι!

 

Α.Σ. (Αθήνα – Χαλκίδα 8.9.2022..)

Για τα εξηνταεφτάχρονα του διαχειριστή ένα τετράστιχο σε έμμετρη “μετάφραση” (ενός αρχαιοελληνικού επιγράμματος του Λουκιανού στην Ελληνική Ανθολογία)

 

TO 67

Το 67% της δυνατής συνολικής βαθμολογίας έδινε ...νόρμα στα σκακιστικά τουρνουά της νιότης μου. Τώρα στην συμπλήρωσι του 67ου έτους της ηλικίας μου (πάντοτε χάριτι του Παναγάθου), κάθε άλλο παρά σε φόρμα (σκακιστική ή άλλη) νιώθω.

 

ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟΝ

Όμως σε όλους εκείνους που μου ευχηθήκανε εχθές ανήμερα των γενεθλίων μου, ήθελα να αφήσω ένα μικρό ευχαριστήριο κειμενάκι σαν, ας πούμε, αφιέρωσι. Έστω χωρίς την απόλυτη πρωτοτυπία ή τον αμεσότερο προσωπικό τόνο και χωρίς οποιονδήποτε φιλολογικό σχολιασμό, επιτρέψτε μου, εδώ στο ιστολόγιο, κάτι μάλλον πρόχειρο και πάντως πολύ μικρό:

:

Μια έμμετρη απόδοσι στην καθομιλουμένη μας ενός αρχαιοελληνικού τετράστιχου επιγράμματος που συνάντησα εχθές το βράδυ φυλλομετρώντας (browserικά) ένα κεφάλαιο της Ελληνικής Ανθολογίας.

 

 

ΛΟΥΚΙΑΝΟΥ (νόθον;)

Σάν που θά ‘σαι μακαρίτης, γλένταγε τα αγαθά σου,

ααν που θα πολυχρονίσεις, φύλαγε γερά το βιός σου.

Νά ο συνετός ο άντρας πού ‘χει γνώσι και σοφία:

μέτρον άριστον σαν βάζει σε φειδώ και σ' ασωτία!

                                 

                                [Μεταφρ.  Αλέξανδρος Σελλενίδης, 31.01.2025]

Pseudo-Lucianus (Anthologia Graeca, X 26)