Βιβλιοπαρουσίασι: Τασία Βενέτη: «ΤΟΥ ΧΙΟΝΙΟΥ» (απο την φιλόλογο Ευαγγελία Στάθη). La presentazione del libro di Tassia Veneti “Della Neve” (prima collaborazione di Litsa Stathi)

Η πρώτη συνεργασία στο ιστολόγιο γαι το 2018 είναι γεγονός! Διπλή η χαρά και η τιμή για τον “Νέο Παλαμήδη” και τον δαχειριστή του: μία εκλεκτή συνάδελφος και φίλη, η κα Ευαγγελία Στάθη, να μας κάνει φιλολογικό “ποδαρικό” στο νέο έτος!
Η αγαπητή Λίτσα, κατ' εξοχήν βιβλιοφάγος και φιλαναγνώστρια (ως ιδανικός -και σπανίζων πλέον- τύπος φιλολόγου δηλαδή), μάς έστειλε, τηρώντας στο ακέραιο σχετική υπόσχεσί της, μια πρότασι ενός όμορφου βιβλίου. Μας είχε μιλήσει στο σχολείο με ενθουσιασμό για το βιβλίο της Τασίας Βενέτη: «ΤΟΥ ΧΙΟΝΙΟΥ» και με την συνήθη αβροφροσύνη προς τους φίλους της να δανείζει ή και να χαρίζει βιβλία, μας έδωσε για λίγο το αντίτυπο με την ιδιόχειρη αφιέρωσι της συγγραφέως να το διαβάσουμε. Πρόκειται για μια συλλογή αφηγημάτων (καμμια 30ριά μικρές αλλά αληθινές και ψυχωμένες ιστορίες που συνδυάζουν το λογοτεχνικό στοιχείο του λόγου με την ιστορικο-κοινωνική διάστασι του περιεχομένου) μια νέας λογοτεχνικής φωνής, τόσο αξιόλογης, που δυσκολεύεσαι να πιστέψεις οτι πρόκειται για πρωτόλειο. Την ευχαριστήσαμε απο την πρώτη στιγμή που μοιράστηκε μαζί μας την χαρά του ευρήματος και την παρακαλέσαμε να μας κάνει η ίδια την τιμή τής βιβλιοπαρουσίασης .
 Λίτσα Στάθη, καλώς όρισες!!
...............................................................................................

ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ.

Τασία Βενέτη: «ΤΟΥ ΧΙΟΝΙΟΥ» (εκδόσεις ΤΟ ΡΟΔΑΚΙΟ 2013)

Υπάρχουν διαμάντια ανεκτίμητα και δυσεύρετα, αλλά και διαμαντάκια κρυμμένα σε σημεία που δεν τα βάζει ο νους σου και φανερώνονται μπροστά σου εκεί που δεν το περιμένεις! Ένα τέτοιο λογοτεχνικό διαμαντάκι (με την έννοια του μικρού μεγέθους και όχι της αξίας) έπεσε στα χέρια μου σε πρόσφατο ταξίδι στην γενέτειρά μου, τα Γιάννενα! Πρόκειται για το βιβλίο της Τασίας Βενέτη από τις εκδ. Ροδακιό, με τον τίτλο: «του χιονιού». 
Ως εδώ τίποτε το ιδιαίτερο, θα πει κανείς. Κι όμως, εδώ είναι το ξεχωριστό (και είναι και η γνωριμία μου με την συγγραφέα που έτυχε να είναι και πατριώτισσά μου!!) : Το οτι απέχει από την εικόνα που έχουμε συνήθως για τους συγγραφείς, ότι ξημεροβραδιάζονται πάνω από τόμους βιβλίων!

Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή: Η γνωριμία μου μαζί της έγινε σε ένα οικογενειακό και ζεστό περιβάλλον ένα κρύο φθινοπωρινό απόγευμα του περασμένου Οκτωβρίου με έναν απροσδόκητο τρόπο, αφού η ίδια με περίμενε, μόλις πληροφορήθηκε το ενδιαφέρον μου για το βιβλίο της, περιχαρής με ένα αντίτυπο στο χέρι της και διάθεση για συζήτηση και επικοινωνία. Στην συνομιλία μας αυτή μου αποκάλυψε μερικά από τα μυστικά της ξεχωριστής γραφής της: δεν διαβάζει λογοτεχνία, στο σχολείο δεν ήταν καλή μαθήτρια, έγραφε όμως καλές εκθέσεις και η συγγραφή του συγκεκριμένου βιβλίου ήταν η λυτρωτική ψυχοθεραπεία της σε μια πολύ δύσκολη και επώδυνη οικογενειακή κατάσταση. Άνθρωπος χαμηλών τόνων, δεν ήθελε να δώσει στη δημοσιότητα τα αφηγήματά της, θεωρώντας ότι δεν θα ενδιέφεραν κανέναν. 
Δεν έβρισκε λοιπόν κανέναν άλλο από τους συνήθεις λόγους να το κάνει, εκτός από τον κοινωφελή σκοπό να βοηθήσει τα παιδιά με σοβαρές καρδιακές παθήσεις της ιδιαίτερης πατρίδας της, στο σύλλογο των οποίων και διαθέτει τα έσοδα από τις πωλήσεις του βιβλίου, μια και η ίδια βίωσε το πρόβλημα μέσα από το δικό της παιδί!

Όποιος πάρει το βιβλίο στα χέρια του θα δει την λιτή αφιέρωση στους γονείς της. Ίσως τον ξενίσει το γεγονός, είναι όμως απόλυτα δικαιολογημένη, καθώς είναι ο δεύτερος λόγος για τον οποίο προχώρησε στην έκδοση αυτών των ιστοριών: να προλάβουν να το διαβάσουν οι γονείς της και ιδιαίτερα η μητέρα της, πριν χάσει το φως της από ωχρά κηλίδα! Συμπάθησα και εκτίμησα πολύ αυτόν τον άνθρωπο, γι’ αυτό και, όταν ο εκλεκτός συνάδελφος και αγαπημένος φίλος Αλέξανδρος Σελλενίδης, με τον οποίο έσπευσα να μοιραστώ αυτή μου την εμπειρία και να του δώσω το βιβλίο, μου ζήτησε να γράψω... δυο λόγια, έσπευσα ασμένως να ανταποκριθώ!

Μέσα από τις εικοσιοκτώ ιστορίες αυτού του βιβλίου η Τασία Βενέτη δίνει με πυκνή, μεστή αφηγηματική λιτότητα, μικρές ρηματικές προτάσεις και χρησιμοποιώντας το γλωσσικό ιδίωμα της ιδιαίτερης πατρίδας της, ανάγλυφη την εικόνα της ελληνικής επαρχίας, (κυρίως στην Ήπειρο) στα δύσκολα για τον τόπο χρόνια της κατοχής και του εμφύλιου. Πρωταγωνίστριες γυναίκες, που βίωναν περισσότερο απ΄όλους αυτές τις τραγικές καταστάσεις μέσα από τους πολλαπλούς ρόλους της γιαγιάς, της μάνας, της κόρης, της αδερφής, της συζύγου!! Παιδί μεταναστών και η ίδια, που επέστρεψε στην πατρίδα, μεταφέρει με ξεχωριστή ευαισθησία, αφηγηματική δεξιοτεχνία και θεατρικότητα [ο Καβάφης είναι ο αγαπημένος της ποιητής] την απογοήτευση από την ματαίωση της φυγής για ένα καλύτερο κόσμο, στο διήγημά της με τον τίτλο: «Κουβέντες ως τον ήλιο», που ξεχώρισα και μου άρεσε περισσότερο, χωρίς αυτό να σημαίνει κάτι για την ομορφιά και την αξία των υπολοίπων!!

Φλυάρησα, νομίζω, αρκετά και καθώς τα …….. πολλά λόγια είναι φτώχεια και το συγκεκριμένο βιβλίο δεν είναι καθόλου φτωχό, ακριβώς επειδή δεν …….φλυαρεί, το παραδίνω στα χέρια σας και στην κρίση σας!!!!!

Ευχαριστώ για την φιλοξενία


Ευαγγελία Στάθη.