Μια ναπολεόντεια παρτίδα

Napoleon Bonaparte - Henri Gatien Bertrand
( St Helena St Helena, 1820) , [C44]

1. e4 e5 2. Nf3 Nc6 3. d4 Nxd4 4. Nxd4 exd4 5. Bc4 Bc5 6. c3 Qe7 7. O-O Qe5 8. f4 dxc3+ 9. Kh1 cxb2 10. Bxf7+ Kd8 11. fxe5 bxa1=Q 12. Bxg8 Be7 13. Qb3 a5 {13.α5? Έπρεπε 13..., Βxε5 με αμφίρροπο παιχνίδι. Τώρα τα λευκά παίζουν και κερδίζουν θεαματικά!} 14. Rf8+ Bxf8 15. Bg5+ Be7 16. Bxe7+ Kxe7 17. Qf7+ Kd8 18. Qf8#
Οι τελευταίες 5 κινήσεις του λευκού ήταν ένας εναλλακτικός/χωρίς λόγια ...ορισμός του "φορσέ'! :)

Η ΠΑΡΤΙΔΑ
Napoleon Bonaparte - Henri Gatien Bertrand [C44]

Play online chess

ΚΥΠΕΛΛΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΥ 2016. ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ - ΑΕΚ 1-2: ΤΑ 3 ΤΕΡΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ (απο την ΕΡΤ 1). GRECIA, CALCIO. COPPA NAZIONALE. FINALE: OLYMPIAKOS - AEK 1-2: I GOL DELLA PARTITA. GREEK FOOTBALL, CUP 2016. The three goals in the final: Olympiakos-AEK 1-2.

Η ΑΕΚ ("Αθλητική Ένωσις Κωνσταντινουπόλεως - ΑΕΚ Ποδοσφαιρική Ανώνυμη Εταιρεία"), τρία χρόνια μετά τον υποβιβασμό της (λόγω χρεών) στην Γ΄Εθνική Κατηγορία και ενώ συμπληρώθηκαν και 13 χρόνια που συνεχίζει να αγωνίζεται ΧΩΡΙΣ ΓΗΠΕΔΟ, κατάφερε να κατακτήσει το Κύπελλο Ελλάδος!  
Για 15η φορά στην ιστορία του θεσμού.

Το σύνθημα "ΗΡΘΑΜΕ" τελικά...είχε νόημα.

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ - ΑΕΚ 1-2: ΤΑ 3 ΤΕΡΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ

Θύμα μινιατούρας ο Νάιγκελ Σόρτ! Πώς έχασε πρόσφατη επίσημη παρτίδα σε 18 κινήσεις με Άμυνα Καρο-Κάνν. Una recente partita: Sam Collins- Nigel Short 0-1 in miniatura! A recent short game in Caro Kann: GM Sam Collins crushed GM Nigel Short in 18 moves.

ΠΑΙΖΟΥΝ ΤΑ ΛΕΥΚΑ (τελευταία κίνησι των μαύρων: 15..., Ιxθ5?)

Γνωστή η απόλυτη ισότητα στο σκακιστικό σύμπαν: όλοι έχουν …δικαίωμα στο λάθος! ΄Ετσι και ο συμπαθής Άγγλος Γκρανμαίτρ Νάιγκελ Σόρτ στο εφετινό Ομαδικό Τουρνουά των Τεσσάρων Εθνών (Four Nations Chess League) παίζοντας απρόσεκτα την Κάρο-Κάνν μαύρος, αιφνιδιάστηκε από την συνέχεια που βρήκε ο αντίπαλός του, ο Σάμ Κόλλινς, πρώην πρωταθλητής Β. Ιρλανδίας. Ο Κόλλινς με μια θεαματική θυσία ανάγκασε τον Άγγλο Γκρανμαίτρ να εγκαταλείψη στην 18η κίνησι!

Η ΠΑΡΤΙΔΑ

Sam Collins (2439) - Nigel Short (2655)

May 2016, 4NCL

1.e4 c6 2.d4 d5 3.Nd2 dxe4 4.Nxe4 Nd7 5.Ng5 Ngf6 6.Bd3 g6 7.N1f3 Bg7

8.0–0 0–0 9.c3 a5 [9...c5]

10.a4 Nd5 11.Re1 b6 12.Qe2 Ra7 13.h4 N7f6 14.Ne5 Rc7 [14...Qd6 15.Bd2]

15.h5 Nxh5? [15...h6 16.Ngxf7 Rxf7 17.Nxf7 Kxf7 18.hxg6+ Kg8 etc +/-]

(see first diagram)

16.Qxh5!! [16.Nxh7 Nhf4 (16...Kxh7 17.Qxh5+ Kg8 18.Qh2 c5 19.Be4 Nf6 20.Bh6) ]

16...h6 [16...gxh5 17.Bxh7+ Kh8 18.Nexf7+ Rxf7 19.Nxf7+ Kxh7 20.Nxd8]

17.Nexf7 Rxf7 18.Nxf7+-  1-0

 

Play chess online

"Δυσεύρετοι οι πολιτικοί στου Γλιτωμού το Χάζι": Δύο κέντρωνες με δεκαπεντασύλλαβους στίχους απο την ποίησι του Θ. Ντόρρου. Cogliendo 15sillabi nella raccolta “Stu Glitomu To Hasi” di Teodoros Dorros.

Δυσεύρετοι οι πολιτικοί στου Γλιτωμού το Χάζι:   Δύο δεκατετράστιχοι κέντρωνες με δεκαπεντασύλλαβους στίχους απο την ποίησι του Θ. Ντόρρου.
(ΥΠΕΡΡΕΑΛΙΣΜΟΣ Ή ΜΟΝΤΕΡΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ;)
 Το Ιστολόγιο για μια ακόμη φορά θα φιλοξενήση κάτι σχετικό με τον θεωρούμενο πρωτοπόρο ποιητή του νεοελληνικού μοντερνισμού, αλλά οπωσδήποτε ελάχιστα γνωστόν στο ευρύτερο κοινό, Θεόδωρο Ντόρρο. Δεν είναι δυσεξήγητο. Ο διαχειριστής του Νέου Παλαμήδη έχει …προηγούμενα με τον ιδιόρρυθμο και κάπως παράδοξο Ελληνοαμερικανό ποιητή. Το 1994 είχε λάβει μέρος, ως εισηγητής, στο Διεθνές Συμπόσιο για τον «ευρωπαϊκό και νεοελληνικό υπερρεαλισμό» που έγινε στην Aθήνα. Το θέμα που είχε αναπτύξει ήταν η περίπτωσι του Θ. Ντόρρου ή κάπως έτσι. Εν τούτοις, τα χειρόγραφα της μελέτης του τα έσκισε –ή τα καταχώνιασε κάπου και τα έχασε;-- μετά από την τραυματική εμπειρία που του επεφύλαξε η επι τόπου απαξιωτική κριτική του Πανεπιστημιακού Καθηγητή Ν.Β…
(ΑΧΑΡΤΟΓΡΑΦΗΤΗ ΝΕΩΤΕΡΙΚΟΤΗΤΑ ΜΕ ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΣΥΛΛΑΒΟΥΣ;)
Προϊόν λοιπόν ψυχολογικών απωθημένων, αλλά και υπερρεαλιστικού πειραματισμού --ή έστω παραφιλολογικής εκκεντρικότητας-- είναι τα δύο "δεκατετράστιχα", τα οποία δεν είναι άλλο, βέβαια, απο ποιητικά κολλάζ με ατόφιους στίχους απο την ποιητική συλλογή του Ντόρρου "Στου γλιτωμού το χάζι". Αλλά, προσοχή! Το επιλεχθέν υλικό για αυτούς τους δύο παράδοξους "κέντρωνες" είναι στίχοι δεκαεντασύλλαβοι. Και μάλιστα ιαμβικοί! Ό,τι παραδοσιακότερο, δηλαδή, θα μπορούσε κανείς να επιθυμήση. Εκεί λοιπόν παραπέμπει το δίσημον "πολιτικοί" του τίτλου.
Και μπορεί μεν ούτε το τελικό αισθητικό αποτέλεσμα αυτής της συγκολλητικής μεθόδου απο τον υποφαινόμενο να μην αποδεικνύεται και ιδιαίτερα σπουδαίο, ούτε ενδεχομένως και οι 28 δεκαπεντασύλλαβοι να αξίζουν το παραδοσιακό όνομα "πολιτικοί" στο σύνολό τους (π.χ. δεν έχουν άπαντες την επιθυμητή τομή στην 8η συλλαβή), αλλά πάντως όλοι τους προέρχονται απο το ποιητικό σώμα της συλλογής αυτούσιοι ή όντας εγκιβωτισμένοι επι του ίδιου στίχου και ακέραιοι. Δεν τους κατασκεύασα εγώ εκ των υστέρων, αναδιατάσσοντας λ.χ. δύο ημιστίχια παρμένα απο διαδοχικούς στίχους, έναν οκτασύλλαβο και έναν επτασύλλαβο, απο τα ποιήματα της εν λόγω συλλογής.
(ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ Ή ΕΛΕΥΘΕΡΩΜΕΝΟΣ ΣΤΙΧΟΣ;)
Μετα την παρούσα όχι απλώς χάριν παιδιάς παρουσίασι/έρευνα του υποφαινομένου, και απο όσα ακόμη θα έχουν την ευκαιρία –ελπίζω- οι επισκέπτες φίλοι του Νέου Παλαμήδη να διαπιστώσουν σε προσεχή ανάρτησί του σχετικά με το ίδιο ζήτημα, η άποψι πολλών εγκύρων κατά τα άλλα νεοελληνιστών/μελετητών περι «ελευθέρου στίχου» στον Ντόρρο καταρρίπτεται.

Ι

ΤΟ ΠΑΦΛΑΣΜΑ ΤΗΣ ΛΑΣΠΗΣ

Ξεχάστε τις αντίζωες του πίθηκου αξίες

εκείνες που θα ήταν επικίνδυνες μονάχες

- γιατι οι αληθινές δεν φανερώνονται σε κόσμο-

οι μυρουδιές, τα χρώματα, τα σχήματα κι ουσίες

που καρτερούν αμίλητες τον ερχομό του ήλιου:

το μόνο που κρατάει στη ζωή τέτοιους ανθρώπους

πού ‘χει η πάστα τους ξαναγινεί απ’ το χρήμα.

Η τελευταία μας αριστοκρατική φρεσκάδα

και μαρτυρούν επίσημα οι σκελετοί του πόνου.

Δεν ξέρει έπειτα ποτέ να θέλει τη ζωή του

(και σώθηκε απ’ το λάθος που την έσερνε στα ξένα)

το σώμα του, τα μέταλλα, τα μάτια τους, τα πιάτα,

κατάδικο σ’ ανήθικη συνέχεια κατάντιας.

Και ξαναρχίζει χτυπητό το πάφλασμα της λάσπης.

ΙΙ

ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΟΥ ΝΑ ΖΗΣΩ

Έτσι ξαλάφρωνα απ’ την επίσημη μιζέρια.

Σ’ ανοίγματα φωταδερά οι πρωινές ελπίδες.

Ποτέ δεν έτυχε να είμ’ εγώ σε κάποιο μέρος

--τον τελευταίο πυρετό της σάρκας θα δροσίζει.

Οι εκλεκτοί  του τραγουδιού ανοίγουν τα καινούρια

τα φίλτρα που κολλούν στα γινομένα τη ζωή μας,

βαλμένα στους ορίζοντες που κάνουμε μαζί της

και λίγο λίγο ανάβουνε στο φούντωμα του γέλιου:

(ακόμα ούτε όσοι σταματάνε τη βραδιά τους,

που ολωνώνε η ζωή βαραίνει την ψυχή μου)

δυνάμωσε και πέρασε αφήνοντας την πίκρα.

Κι εγώ θα πήγαινα να βρώ τον πιο καλό μου φίλο.

Θα πρόφταινα να δώ θαμπά στο μουσκεμένο φώς του…

Δε με χωρούν οι τόποι σας. Δεν ξέρω πού να ζήσω.

"Ανάσταση" και στο Σκάκι; (Στην Ελλάδα μας;) Ένα θεματικό σκακιστικό πρόβλημα 6 κινήσεων. A “resurrection” themed six-mover chess problem by Theodor Nissl. Un problema di scacchi Meredith a 6 mosse, in tema “Risurrezione”!

ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΕ ΤΟ ΘΕΜΑ «ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ»
Ανάμεσα στα διάφορα επι μέρους θέματα στις συνθέσεις σκακιστικών προβλημάτων υπάρχει και το θέμα «Ανάστασι»; Δεν το ήξερα. Πάντως σύμφωνα με αυτό ένα λευκό κομμάτι «πεθαίνει» και στην συνέχεια «ανασταίνεται» μέσω της προαγωγής ενός πιονιού.
Ωραίο παράδειγμα το σημερινό  
πρόβλημα έξη κινήσεων του Τεοντόρ Νίσλ (1936):

Theodor Nissl, (Deutsche Schachzeitung, 1936)   #6

Αντί για την λύσι θα σας δώσουμε από κάτω  –συσκοτισμένο ως συνήθως- το κλειδί.

1.♗e4!!

Υστερόγραφα θα κλείσουμε την ανάρτησι με ένα ξένο δημοσιοραφικό σχόλιο σχετικά με την ποθούμενη ανάστασι της πολύπαθης χώρας μας:


"…Έξι χρόνια στερήσεων, προσπαθειών, βίαιης φτωχοποίησης της χώρας δεν θα έχουν καμία αξία, εάν η χώρα δεν γυρίσει άμεσα σε αναπτυξιακό πρόσημο. Εάν δεν βγούμε -επιτέλους- από το υφεσιακό τούνελ, που έχουμε εγκλωβιστεί τόσο από δικά μας λάθη και παραλείψεις, όσο και από εξόχως εσφαλμένες υποδείξεις των δοκησίσοφων, εντεταλμένων τιτουλάριων, που μας διαφεντεύουν από τις σουίτες του Χίλτον. Η Μεγάλη Εβδομάδα είναι ευκαιρία συλλογικής περισυλλογής. Ο Χριστός συναντάται με το Θάνατο. Τη Μεγάλη Παρασκευή ενθυμούμαστε “τους εμπτυσμούς, τα ραπίσματα, τα κολαφίσματα, τας ύβρεις, τους γέλωτας, την πορφυράν χλαίναν, τον κάλαμον, τον σπόγγον, το όξος, τους ήλους, την λόγχην, και προ πάντων τον σταυρόν και τον θάνατον”. Ως χώρα βιώνουμε τα τελευταία χρόνια τη δική μας Μεγάλη Παρασκευή. Δυστυχώς, όμως, αν συνεχίσουμε έτσι -με ευθύνη όλων μας και κυρίως του “κυρίαρχου λαού”- τη συλλογική μας Σταύρωση δεν θα ακολουθήσει καμία Ανάσταση. Εκτός εάν, επιτέλους, αφυπνιστούμε. Καλό Πάσχα!"

Με Αναστάσιμες Ευχές και ελληνορθόδοξο ήθος: Μια επιστολή 100 χρόνια πρίν, του Αλέξ. Μωραϊτίδη. Una lettera di 1916, con auguri pasquali ed in spiritualità ortodossa. Di Alessandro Moraitidis (1850- 1929). A letter of 1916, with Easter greetings and Orthodox spirituality (By Alexander Moraitides).

ΕΝΑ ΜΕΘΕΟΡΤΙΟ ΓΡΑΜΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!

Πρόκειται για μια ευχετήρια επιστολή γραμμένη από έναν σημαντικό εκπρόσωπο των ελληνικών γραμμάτων, τον Αλέξανδρο Μωραϊτίδη, ακριβώς έναν αιώνα πρίν.

Tο γράμμα το απευθύνει στην δόκιμη μοναχή Θεοδώρα, πνευματική αδελφή του. Το βρήκαμε στην ιστοσελίδα της ΙΜ Χαλκίδος και το αναδημοσιεύουμε από την μια  ως τεκμήριο ορθόδοξης πνευματικότητας ενός από τους Διοσκούρους της νεοελληνικής μας Λογοτεχνίας, κι από την άλλη ως ευχετήριο κείμενο αφιερωμένο σε όλους τους επισκέπτες του Ιστολογίου, και ειδικά σε όσους όπως ο φίλος και συναγωνιστής Γιώργος Φραντζής, καθηγητής στην έδρα Ν. Ελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Ντάργουιν, μας έστειλαν Ευχές και δή Σταυραναστάσιμες!  

 

Ἐν Ἀθήναις τῇ 17η Ἀπριλίου 1916 (Σημ.1)

Χριστὸς Ἀνέστη !

Μᾶς ἡξίωσεν ὁ Πολυεύσπλαχνος Κύριος καὶ Θεὸς ἠμῶν νὰ ἑορτάσωμεν καὶ ἐφέτος τὴν Λαμπροφόρον ἡμέραν τῆς Ἀναστάσεώς του. Ἄς εὐχηθῶμεν νὰ μακροθυμήσῃ ἀκόμα ἕως ὄτου ἐν καλῇ μετανοίᾳ λογοδοτήσωμνεν ἐνώπιον τῶν Ἁγίων Ἀγγέλων καὶ ἀκαταίσχυντοι νὰ ἀντικρύσωμεν τὴν δόξαν τῆς Δευτέρας του Παρουσίας καὶ ἀκούσωμεν τῆς μακαρίας φωνῆς «εὖ δοῦλοι ἀγαθοὶ καὶ καλοὶ, εἰσέλθητε εἰς τὴν χαρὰν τοῦ Κυρίου ὐμῶν. Εἰσέλθετε ἀγαλλόμενοι μὲ τὰς λαμπαδας τῶν ψυχῶν ἡμῶν καταυγαζούσας». Ὤ, τὶ χαρὰ θὰ εἶνε ἐκείνη, τὶ ἀπερίγραπτος θὰ εἶνε ἐκείνη ἡ ἀγαλλίασις. Νὰ γείνωμεν (sic) συμμέτοχοι τῆς αἰωνίου δόξης μὲ ὅλα τὰ τάγματα τῶν ἀπ ̓ αἰῶνος εὐαρεστησάντων τῷ Κυρίῳ. Ὁλίγη βία, ὀλίγη ὑπομονή, ὀλίγη ἐγκαρτέρησις καὶ ἐπιμέλεια εἰς τὴν ἁγιότητα τοῦ νοὸς ἠμῶν, ὅπως ἐξακολουθήσωμνεν ἀκόμα τὸν ὀλίγον ἀγῶνα τῆς πολυμόχθοιυ ζωῆς καὶ φωτισμένοι μὴ ἀποκάμωμεν εἰς τὴν τήρησιν τῶν ἁγίων του ἐντολῶν, διότι κατὰ τὸ ἀψευδέστατον τοῦ Σωτῆρος μας στὀμα αἰ ἐντολαὶ βαρεῖαι οὐκ εἰσὶ δι ̓ ἐκείνους βέβαια οἰ ὀποῖοι μὲ τὴ φλόγα τῆς πίστεως κατέκαυσαν τὸν δρυμῶνα τῶν παθῶν καὶ κεκαθαρμένοι, κοῦφοι ὠς ἀετοί, πετοῦν ὐψηλά, ὠς μηδὲν λογιζόμενοι τὰ γήϊνα καὶ ταπεινά, τὰ μάταια καὶ φθαρτά. 

Βλέπεις, θεοπεφιλημένη ἀδελφὴ ἐν Χριστῷ κυρία Θεοδώρα, πόσον ὡραῖα μὲ ὀλίγας λέξεις παρέστησα τοῦ ἀληθινοῦ Χριστιανοῦ τὸν πόθον. Ποῖον εἶναι ἐκεῖνο τὸ μέγα βάρος τὸ ὀποῖον βαρύνει τὸ ἄθλιον σῶμα, ὥστε διόλου νὰ μὴ δελεάζεται ἀπὂ τὰ ἀνέκφραστα καὶ ἀπερίγραπτα κάλλη τοῦ Παραδείσου, ἀλλ ̓ ὡς λίθος νὰ καταπίπτῃ κάτω εἰς τὴν γῆν, οὔτε νὰ θέλγεται ἀπό ὅσα ἐδιάβασεν, ἀπό ὅσα ἐμελέτησεν, ὥστε νὰ ζητήσῃ μὲ νηστείαν καὶ ἀγρυπνίαν νὰ ἀποκτήσῃ πτέρυγας ὡσεὶ περιστερᾶς καὶ νὰ πετασθῇ καὶ νὰ ἀναπνεύσῃ. Τὶ ἦταν ἡ ὁλίγη νηστεία ἀπέναντι τῆς εὐφροσύνης αὐτῆς ὁποὺ ἀπολάυσαμεν εἰς τὴν ἁγίαν Ἀνάστασιν;Ἔτσι εἶναι καὶ ἡ ζωὴ, μία νηστεία καὶ ἰδοὺ νά, ἔφθασεν ἡ νὺξ τοῦ Πάσχα, ὁ ἄγγελος ὁ ψυχοσώστης ! Δὲν ἀκούεις τὰ πτερυγίσματά του; Τὸν κρότον τῶν πτερῶν τοῦ ἐρχομοῦ του; Ἰδοὺ ὀ Νυμφών, ἰδοὺ τὸ ἀνέσπερον φῶς τοῦ ἡλίου τῆς Δικαιοσύνης !... 

Τὶ ὡραῖαι ἑορταὶ καὶ ἐφέτος, ἐκτάκτως συνέπεσαμ ἔτσι ὕστερα ἀπό 85 χρόνια. Πολὺ μὲ συγκινοῦν τὰ ἔκτακτα. Τώρα ἀναλογἰζομαι τὰ ἀηδόνια ὁποὺ ἀναρίθμητα κελαϊδοῦν εἰς τὸν Τίμιόν μου Πρόδρομον (Σημ.2). Τουλάχιστον θὰ ἀξιωθῶμεν νὰ τὰ ἀπολαύσωμεν εἰς τὴν αἰώνιαν χαράν; Τώρα εὐωδιάζουν ἐκεῖ καὶ αἱ πέτραις. Ἀλλὰ αὐτὰ ὁποὺ στερούμεθα πρέπει νὰ μᾶς προξενοῦν ἐσωτερικὴν χαρὰν, ὅτι ὀ Κύριος δέν θὰ μᾶς στερήσῃ ἐκεῖ ψαλμωδίας, ὕμνους ἀνθρώπων, ἀηδόνων, εύωδίας, κρίνους, ὅλα τὰ ἀνέκφραστα καλὰ ἅ ὀφθαλμὸς οὐκ εἶδε καὶ οὖς οὐκ ἤκουσε. Παὐω διότι εἰς τὴν ἀναμνησίν των μοῦ ἔρχονται θρῆνοι γοεροί... 

Εὐχαριστοῦμεν ἐγκαρδίως διὰ τὰς εὐλογίας, εὐχαριστοῦμεν διὰ τὰ εὐλογημένα αὐγά. Ἐζήλευσα τὴν χάριν σου, ὁποὺ ἡ Κυρία Θεοτόκος καὶ Πανάχραντος Δέσποινα τοῦ κόσμου σὲ κατηξίωσε τόσον πλησίον της νὰ μένεις (Σημ.3), ὤστε νὰ ἐπισκέπτεσαι συχνὰ τὸ ἐπίγειόν της ἀνάκτορον καὶ νὰ πίνῃς ἀπό τὸν ἀθάνατον δροσισμὸν τῶν χαρίτων της. Νὰ ἠξεύρεις πόσην δύναμιν, πόσην χάριν λαμβάνεις ἀπό αὐτὸ τὸ ἱερόν σου προσκύνημα! Ὅλους τοὺς κόπους σου τοὺς μεγάλους τοὺς διαλύει ἀμέσως εἰς τὴν δρόσον τῶν χαρίτων της καὶ μὲ νέας δυνάμεις ἀναβαίνεις πάλιν εἰς τὸν ἀγώνα, ὅν αὐτὴ ἡ Πανάχραντος Κυρία τῶν Ἀγγέλων σοὶ διήνοιξεν ἵνα στεφανωθῇς μετὰ τῶν ἁγίων Μαρτύρων. Καὶ τοῦ χρόνου πάλιν εὔχομαι νὰ ξαναλειτουργήσῃς κατὰ τὸ Ἅγιον Πάσχα εἰς τὴν ὡραίαν Κοίμησίν σου (Σημ.4). 

Ἀσπαζόμεθα ὅλοι τὴν δεξιὰν τῆς ἁγίας Ἡγουμένης καὶ τῶν σεβασμίων γεροντισσῶν. 
Ἀσπαζόμεθα τὴν σὴν δεξιάν.

 Ἀ(λέξανδρος). Μ(ωραϊτίδης)


ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:

1. Τὸ γράμμα. πρωτοδημοσιεύθηκε  στὸ τ. 52 (Ἀπρ. 1950) τῆς Ἑλλ. Δημιουργίας. 

2. Αναπολεί το μικρό μοναστήρι του Γενέθλιου του Τιμίου Προδρόμου το οποίο το είχε ανακαινίσει ο ίδιος, και το φαντάζεται πνιγμένο ανοιξιάτικα μέσα στην ομορφιά της σκιαθίτικης φύσης..

3. Η Θεοδώρα βρίσκεται ως δόκιμη μοναχὴ στὴν μονὴ τοῦ Κεχροβουνίου τῆς Τήνου.

4. Προφανώς το μοναστήρι αυτό θα ήταν αφιερωμένο στην Κοίμησι της Θεοτόκου.