Παρ’ όλη την απογοήτευσί μας για την συλλογική αδιαφορία των πολιτών αυτής της πόλης απέναντι στην πολιτιστική τους κληρονομιά, δεν μπορούμε να μην συνυπογράψουμε το παρακάτω κείμενο-έκκλησι "για τη διάσωση της Δημοτικής Αγοράς", που με περισσή ευαισθησία συνέταξε ο κ. Δημήτριος Δ. Τριανταφυλλόπουλος. Πολύ θα θέλαμε πάντως να είχαμε δή στα 20 τόσα χρόνια διαμονής μας στην Χαλκίδα, ένα ανάλογο κείμενο ή μια αντίστοιχη πρωτοβουλία υπέρ της διάσωσης και αναζωογόνησης της μνήμης της αρχαίας ή προϊστορικής περιόδου της πόλης μας.
Χαρακτηριστικό είναι το ειδεχθές έγκλημα (με το τσιμέντωμα) κατά της προϊστορικής Μάνικας!
ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΑΓΟΡΑ ΧΑΛΚΙΔΑΣ: ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΜΙΚΡΗΣ ΜΑΣ ΠΟΛΗΣ;
Γράφω
από μακριά, με εικόνες του χώρου από πέρυσι – δεν έχει βελτιωθεί βέβαια τίποτε, το αντίθετο. Η εσκεμμένη εγκατάλειψη του πριν ενιαίου
χώρου, Δημοτικής Αγοράς και των δύο Πλατειών της, έχει κάνει το θαύμα της γιά
χάρη των καραδοκούντων “αξιοποιητών” της, που πάντα προτάσσουν την “πρόοδο” της
πόλης για να τσιμεντώσουν ό,τι ακόμη
απέμεινε. Μόνο που σήμερα ξεγελάνε όλο και πιο λίγους. Διαβάζω αποσβολωμένος
από ξένα χείλη για την κάποτε “νυφούλα τῆς Ευβοϊκού”, σήμερα αδηφάγο μέγαιρα:
Η τωρινή Χαλκίδα κτίστηκε πάνω στα
χειρότερα αθηναϊκά πρότυπα, εξαφάνισε το μεγαλύτερο μέρος της νεότερης
αρχιτεκτονικῆς κληρονομιάς – αυτά από το “πρακτικό” Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας το 2010! Μπορεί να
νιώθουμε δικαιωμένοι όσοι φωνάζουμε, εδώ και μισόν αιώνα, για το διαρκές αίσχος
συστηματικής εξαφάνισης μνημείων όλων των εποχών στην πόλη μας, αλλά τι βγαίνει
με τους θρήνους; Οι Μήδοι –συγγνώμη,
οι εργολάβοι– περιμένουν επιτέλους να
διαβούνε θριαμβευτικά πάνω από τα ερείπια της καταδικασμένης Αγοράς!
Αν είναι έτσι, έχει νόημα ακόμη μια έκκληση για τη
διάσωση της Δημοτικής Αγοράς; Πιστεύω ακλόνητα πως ναι! Γιατί δεν θα είναι μόνο
μια πράξη σωτήρια για την πόλη αλλά και μια απόδειξη ισχυρή, ότι επιτέλους
αρχίσαμε και στον τόπο μας να σκεφτόμαστε λιγότερο εγωκεντρικά, να μαθαίνουμε
ξανά, συλλαβίζοντας την έσχατη έστω ώρα, τα κάποτε τίμια και αδιαπραγμάτευτα:
Την ποιότητα ζωής, τη ζωή ως κοινότητα και σχέση, τον βίο μας ως συν-ύπαρξη εν
αγάπη και όχι ως εγωλατρική ανθρωποφαγία.
Πιθανόν να απογοητευτούμε ακόμη μια φορά, η πόλη με τους
εκάστοτε σπιθαμιαίους “άρχοντές” της να θυσιάσει άδικα και ασυλλόγιστα ακόμη
ένα μέγα μέρος της ιστορικής της μνήμης 140 χρόνων, όπως το ξανάκανε τόσες
φορές με ακατανόητη ελαφρότητα: όταν ξεθεμέλιωσε το Κάστρο, έπνιξε τον Καράμπαμπα
στις πολυκατοικίες, ξύρισε τον Βελήμπαμπα, μπάζωσε αλύπητα τη θάλασσα, κατεδάφισε
την “Παλίρροια”, κούρσεψε συστηματικά το
ατίμητο Παλαιό Νεκροταφείο της, έπνιξε δρόμους αρχοντικούς με οκταόροφα
μεγαθήρια, εξαφανίζει καθημερινά κάθε ίχνος από τη μεγαλύτερη τραγωδία του Νέου
Ελληνισμού, τη μικρασιατική καταστροφή, και...και... Αλλά εμείς, οι πολίτες
της, δεν έχουμε πια κανένα άλλοθι ελαφρυντικών, όταν όλοι οι υπεύθυνοι επιστημονικοί φορείς –Υπουργείο Πολιτισμού,
Υπουργείο Περιβάλλοντος, Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, Τεχνικό Επιμελητήριο
Ελλάδας, ICOMOS κλπ.– επιμένουν ανυποχώρητα: Η Παλαιά Δημοτική Αγορά είναι μοναδικής
πολιτιστικής, αρχιτεκτονικής, ιστορικής και πολεοδομικής αξίας. Παρά τη
σημερινή άθλια εικόνα που αφέθηκε εσκεμμένα να έχει, είναι αποκαταστάσιμες και
οι δύο φάσεις της, που συνυπάρχουν αρμονικά. Πρέπει να διατηρήσει τη μορφή της
και τη μακραίωνη λειτουργία της μαζί με τις Πλατείες προς όφελος όλων!
***
Πάλι απαισιόδοξη φωνή ψιθυρίζει πως είμαι φωνή
βοώντος εν τη ερήμω, πως σκιαμαχώ μόνος εναντίον πάντων για χαμένη εκ των
προτέρων μάχη, όπου τα ποικίλα οικονομικά συμφέροντα υποδύονται ξαδιάντροπα
“προοδευτικό” μανδύα προστασίας από τον ... “ποντικώνα”(!!!), όταν, όταν...
Αλλά τα πράγματα αλλάζουν: Το θαρραλέο μανιφέστο από την “Ομάδα Πρωτοβουλίας Πολιτών για τη Διάσωση και
Επαναλειτουργία της Δημοτικής Αγοράς» και η πρόσκληση προς όλους μας για υπογραφή του, τα αλλεπάλληλα
δημοσιεύματα του τοπικού και αθηναϊκού τύπου, η συνέγερση πολλών φορέων
επιστημονικών και πολιτιστικών – όλα δείχνουν πως οι συμπολίτες μας δεν θα
παραδοθούν και πάλι αμαχητί στις σειρήνες φθηνής πολιτικάντικης ρητορείας.
Ας σταθμίσουμε, για μια φορά
επιτέλους, την ευθύνη μας απέναντι στην πόλη μας. Ας μη της δώσουμε στις μέρες μας τη χαριστική βολή, ας της αντιδωρίσουμε ζωή,
δημιουργία, μνήμη, πολιτισμό.
Οι Ηρόστρατοι περίσσεψαν στη δύσμοιρη Χαλκίδα, καιρός για
αναστοχασμό και δράση από πολίτες έμφρονους! Πρόκριμα ας είναι η διάσωση και αποκατάσταση της Δημοτικής
Αγοράς μας!
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία
Δημήτριος Δ. Τριανταφυλλόπουλος
τ. Καθηγ. Πανεπιστημίου Κύπρου
πρ. Κοσμήτορας Φιλοσοφικής Σχολής
Λευκωσία
– Κύπρος
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου