Γιάννη Σκαρίμπα, δυό ποιήματα, μια (εις διπλούν!) μελοποίηση. Giannis Skaribas; 30 anni dalla sua morte: due poesie e una canzone (in due versioni)

Για τα 30 χρόνια από τον θάνατο του Γιάννη Σκαρίμπα (28.9.1893- 21.1.1984) αναρτούμε 2 ποιήματα, από τα καλύτερά του κατα το δικό μας γούστο. Το «Φαντασία» και το «Σπασμένο Καράβι», αμφότερα από την πρώτη του ποιητική συλλογή.
Το δεύτερο μάλιστα το συνοδεύουμε με μια απίστευτα επιτυχή μελοποίηση (όπου ο συνθέτης Γιάννης Σπανός πρώτος προσέγγισε την λυρική ατμόσφαιρα του ποιήματος με τρόπο θα λέγαμε ιδανικό ) και διπλή ερμηνεία, παραθέτοντας σε κοινή απόλαυσι και ελεύθερη σύγκρισι τα δύο τραγούδια. Με τις δύο εν πολλοίς ισάξιες φωνητικά ερμηνείες: εννοούμε και την πρώτη εκτέλεσι του Κώστα Κάραλη και την νεότερη, του Δημήτρη Μπάση.

1.

ΦΑΝΤΑΣΙΑ

Νάναι σά να μας σπρώχνει ένας αέρας μαζί
προς έναν δρόμο φιδωτό που σβεί στα χάη,
και σένα του καπέλου σου πλατειά και φανταιζί
κάποια κορδέλα του, τρελά να χαιρετάει.

Και νάν' σάν κάτι να μου λές, κάτι ωραίο κοντά
γι' άστρα, τη ζώνη πού πηδάν των νύχτιων φόντων,
κι αυτός ο άνεμος τρελά-τρελά να μας σκουντά
όλο προς τη γραμμή των οριζόντων.

Κι όλο να λές, να λές, στα βάθη τής νυκτός
για ένα – με γυάλινα πανιά – πλοίο πού πάει
Όλο βαθιά, όλο βαθιά, όσο πού πέφτει εκτός:
έξω απ' τον κύκλο των νερών – στα χάη.

Κι όλο να πνέει, να μας ωθεί αυτός ο άνεμος μαζί
πέρ' από τόπους και καιρούς, έως ότου – φώς μου –
(καθώς τρελά θα χαιρετάει κείν' η κορδέλα η φανταιζί)
βγούμε απ' την τρικυμία αυτού του κόσμου . . .

 

Γιάννης Σκαρίμπας (ΟΥΛΑΛΟΥΜ, 1936)

2.

Σπασμένο καράβι

Σπασμένο καράβι νά ‘μαι πέρα βαθιά,
-έτσι νά ‘μια-
με δίχως κατάρτια με δίχως πανιά
να κοιμάμαι

Νάν’ αφράτος ο τόπος κι η ακτή νεκρική
γύρω γύρω,
με κουφάρι γειρτό και με πλώρη εκεί
που θα γείρω.

Νάν’ η θάλασσα άψυχη και τα ψάρια νεκρά,
-έτσι νά ‘ναι-
και τα βράχια κατάπληκτα και τ’ αστέρια μακριά
να κοιτάνε.

Δίχως χτύπο οι ώρες και οι μέρες θλιβές
-δίχως χάρη-
κι έτσι κούφιο κι ακίνητο μές σε νύχτες βουβές
το φεγγάρι.

Έτσι νά ‘μαι καράβι γκρεμισμένο νεκρό,
-έτσι νά ‘μαι-
σ’ αμμουδιά πεθαμένη και κούφιο νερό
να κοιμάμαι.

Γιάννης Σκαρίμπας

ΣΠΑΣΜΕΝΟ ΚΑΡΑΒΙ. ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΑΛΗΣ 1975

 Σπασμένο καράβι, Δημήτρης Μπάσης