Ολυμπιακοί Αγώνες Λονδίνου 2012. Μια από τα ίδια: ειλικρίνεια, καθαρότης, αμεροληψία... Και παραλίγο μετάλλιο-δώρο στην βρετανική ενόργανη γυμναστική! London 2012: medaglia-regalo alla Ginnastica inglese...

Η σκοπιμότητα διέπει το σύγχρονο  ολυμπιακό κατασκεύασμα. Η υποκρισία βασιλεύει. Και βέβαια, μεταξύ άλλων,  η αβάσταχτη …αμεροληψία των κριτών καλά κρατεί..

Παρακολουθώ τους Ολυμπιακούς του Λονδίνου, έστω και ανόρεχτα. Από χρόνια ο ενθουσιασμός μου για τον ολυμπιακό αθλητισμό έχει -μαζί με την νεανική αθωότητα, τότε που υπήρξα όχι απλώς φίλαθλος αλλά αθλητής στίβου- σε μεγάλο βαθμό εξατμισθή. 

Ειδικά για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, ο σκεπτικισμός μου γύρω από την παθογένεια που παρουσιάζει κι αυτός ο θεσμός της εποχής μας, (ένας χώρος που έχοντας μπή σε τροχιά απομάκρυνσης από τον κλασικό αθλητισμό, έχει ταυτισθή με τον άκρατο πρωταθλητισμό και τον στυγνό επαγγελματισμό), δεν μου επιτρέπει πια να απολαμβάνω το υπερθέαμα του μέγιστου αυτού οικονομικού γεγονότος του πλανήτη μας ανα τετραετία.

Πίσω από τα ρεκόρ βλέπω συνήθως τα επιστημονικά στελεχωμένα επιτελεία φαρμακευτικής υποστήριξης των (υπερ)αθλητών ή απλώς τα τελικά χημικά παρασκευάσματα, δηλαδή τα αναβολικά, πίσω από τα μετάλλια τον σχεδιασμό των μεγαλοχορηγών ή συχνά και τον εθνικισμό κάποιων κρατών. Τα πάντα μπροστά μου –δυστυχώς ακόμα και η ομορφιά των αρμονικά γυμνασμένων σωμάτων, ακόμα και τα σπινθηροβόλα βλέμματα των νέων ανθρώπων και ο συναισθηματισμός τους- σκιάζονται από τα πάσης φύσεως πυροτεχνήματα των επισήμων και είναι τεχνητά φωτισμένα απο την λάμψι της βιομηχανίας της Διαφήμισης.    

Προσωπικά, λοιπόν, εκτός απο τον στίβο, με μεγάλο ενδιαφέρον παρακολουθώ στους εκάστοτε Ολυμπιακούς τα αγωνίσματα της γυμναστικής.

Το προχθεσινό γεγονός με το παρ’ ολίγο έγκλημα των κριτών στο ομαδικό σύνθετο της ενόργανης είναι η αφορμή να επαναφέρουμε το ιστολόγιο απο την παρατεταμένη καλοκαιρινή ραστώνη. Όλοι θα ακούσαμε την εκφωνήτρια που αναμετάδιδε για λογαριασμό της μάλλον θλιβερής εν γένει Ελληνικής Τηλεόρασης, να δηλώνει κάποια στιγμή μετά απο μια επιεική βαθμολόγησι βρεττανού αθλητή, πως είναι «ένας άγραφος νόμος να έχουν κάπως ευνοϊκή μεταχείρισι οι αθλητές της χώρας που φιλοξενεί τους αγώνες», αλλά δεν ξέρω αν όλοι προσέξαμε την ...φιλότιμη προσπάθεια που κατέβαλαν οι κριτές να κρατάν σε κοντινή απόστασι απο την κορυφή την Αγγλική ομάδα που λίγο έλειψε να προσφέρει το –αν είναι δυνατόν!- αργυρό μετάλλιο στους Άγγλους, πετώντας εκτός βάθρου τους κλάσεις καλύτερους Ιάπωνες.

Τελικά –και οι ανυποψίαστοι απο κριτική δημοσιογραφία αθλητικογράφοι της Κρατικής Τηλεόρασης δεν το πήραν έγκαιρα χαμπάρι- οι Ιάπωνες (Κάτο, Τανάκα Κ, Τανάκα Γ., Γιαμαμούρο και ο θεαματικός αστέρας τους Κοχέι Ουτσιμούρα που μπήκε στο στόχαστρο των κριτών στο έδαφος, αλλά κυρίως στον πλάγιο ίππο), έκαναν ένστασι (Inquiry) και έστω κατά ένα ποσοστό αποκαταστάθηκε η αδικία.

Τελικό αποτέλεσμα:

1.Κίνα  με 275.997 βαθμούς

2.Ιαπωνία 271.952 και

3.Μ. Βρετανία με 271.711 βαθμούς

Με αυτά και μ’ αυτά πάντως, οι σχεδόν ανύπαρκτοι στην γυμναστική Βρετανοί (Ολνταμ, Πάρβις, Σμιθ, Τόμας και Γουάιτλοκ) ήλθαν τρίτοι, κατακτώντας μετάλλιο για την χώρα τους στην ενόργανη μετα από 100 ακριβώς χρόνια …

[Αλλά θα επανέλθουμε με μια ανάλογη ανάμνησι από τους Ολυμπιακούς του 2004 που σχετίζεται αν όχι με την  εθνικιστική υστερία των Αμερικανών για τα μετάλλια, σίγουρα με την προκατάληψι των κριτών υπέρ των εκάστοτε Υπερδυνάμεων]