ΤΙΜΗ ΣΤΗΝ ΔΑΣΚΑΛΑ ΧΑΡΑ ΝΙΚΟΠΟΥΛΟΥ (Η ομιλία της 14.04.10 και το σχετικό βίντεο)+ «Αρνιέμαι». Onore alla maestra Nikolopoulou ( il suo discοrso...)

Η συνέντευξι της Χαράς Νικοπούλου στην προχθεσινή εκπομπή του Κ. Χαρδαβέλλα ήταν η αφορμή να αναδημοσιεύσουμε το παρακάτω ντοκουμέντο που είχαμε από καιρό φυλάξη. Πρόκειται για την ομιλία της μαχητικής Ελληνίδας δασκάλας κατά την εν Θεσσαλονίκη βράβευσί της από τη Νομαρχία Θεσσαλονίκης και το Συμβούλιο Αποδήμου Ελληνισμού (ΣΑΕ) στις 14/04/2010.
Στην ομιλία της (παραθέτουμε απομαγνητοφωνημένο το σχετικό κείμενο) η ηρωϊκή δασκάλα δίνει την δική της ΕΛΛΗΝΙΚΗ απάντησι στις πεμπτοφαλαγγίτικες απόψεις που έχουν διεισδύση στην νεοελληνική εκπαίδευσι τις τελευταίες δεκαετίες και στους συστηματικά αναπαραγόμενους και προωθούμενους κρατικούς λειτουργούς που αναρωτιούνται τάχα μου αθώα "Τι είναι η Πατρίδα μας".
Εγκάθετοι πολιτικοί σε θέσεις νευραλγικές, αλλά και εκπαιδευτικοί κυρίως στην τριτοβάθμια εκπαίδευσι συντονίζουν με Δραγωνορεπούσικες αποστολές το μελετημένο σχέδιο υπονόμευσης της εθνικής συνοχής και συνείδησης στον κρίσιμο χώρο της παιδείας.
Άξιος ο μισθός τους, αλλά κάποιοι αυτό το ποικιλώνυμο στράτευμα που επελαύνει με τα μπαϊράκια της αποδόμησης και του εθνομηδενισμού, το έχουν πάρει χαμπάρι και το πολεμάνε ήδη από κλέφτικα ταμπούρια …

Η ομιλία (-απάντησι "περι Πατριδογνωσίας") της Χαράς Νικοπούλου
Onore alla maestra Chara Nikopoulou (video con il suo discorso "cos' e' la patria" del 14 Aprile 2010 a Salonicco)


ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ:
Είναι ιδιαίτερη η συγκίνηση μου σήμερα να βραβεύομαι στη γη που με γέννησε και με μεγάλωσε, στη Μακεδονία!
Ευχαριστώ θερμά το νομάρχη της Θεσσαλονίκης κ. Ψωμιάδη, καθώς και τον πρόεδρο του συμβουλίου αποδήμου ελληνισμού κ. Ταμβάκη, όχι μόνο για την τιμητική διάκριση που μου αποδίδουν στη σημερινή εκδήλωση, αλλά κυρίως γιατί αναγνωρίζουν μέσα από την πορεία μου στα Πομακοχώρια, το πρόβλημα που υπάρχει στη Θράκη, με την παρουσία του Τουρκικού Προξενείου Κομοτηνής, που συντελεί στην πολιτιστική γενοκτονία των Πομάκων και των Ρωμά της Θράκης.
<…Τα επόμενα λόγια που θα ακούσετε είναι το μήνυμα που στέλνουν μέσα από εμένα οι Πομάκοι της Θράκης… >
Όπως ίσως γνωρίζετε, τα τελευταία χρόνια, επέλεξα να εγκατασταθώ μόνιμα και να διδάξω στο ακριτικό πομακοχώρι του Έβρου, στο Μεγάλο Δέρειο, έχοντας δίπλα μου ακούραστο συμπαραστάτη το σύζυγο μου Ηλία και την ευχή των γονέων μου!
Έζησα απίστευτες στιγμές με τους μαθητές μου, που διψούσαν να μάθουν "τι είναι η πατρίδα μας".
Ταξιδέψαμε μαζί στα μονοπάτια της Ελλάδας και συγκροτήσαμε τη χορωδία του Μεγάλου Δερείου, που με περηφάνια ερμηνεύει τα τραγούδια του Θεοδωράκη, του Χατζιδάκη, του Τσιτσάνη, και εθνικά κομμάτια στις εορτές.
Τα απογεύματα μαζί με τις μητέρες των Πομάκων παιδιών μου, μαθαίναμε.
Ελληνικά ήθη και έθιμα των Πομάκων και των Αλεβητών. Τα χρόνια κύλησαν δημιουργώντας ανάμεσά μας σχέσεις αγάπης, εμπιστοσύνης και σεβασμού.
Δυστυχώς πολλές φορές βρέθηκα αντιμέτωπη με τους εγκάθετους του Τουρκικού Προξενείου Κομοτηνής που με κάθε τρόπο αντιδρούσαν στην παρουσία μου στο Δέρειο, μια και προκλητικά κάνουν τα πάντα για να εκτουρκίσουν τους Πομάκους και τους Ρωμά και ευτυχώς αποτέλεσα εν μέρει τροχοπέδη στα σχέδια τους.
Αφ’ ενός θέλω λοιπόν να στείλω ένα μήνυμα στο Σάρνιτς στον Πρόξενο της Κομοτηνής:
Η μειονότητα στη Θράκη είναι ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΚΗ, δεν είναι Τουρκική!
Αν και μαζί με τους Πομάκους και τους Αλεβήτες του Δερείου αντιμετωπίσαμε πολλά προβλήματα, εντούτοις αντέξαμε , γιατί ο Θεός μας έστειλε ως οδηγούς στο δύσκολο αγώνα μας, τα παιδιά, τους μαθητές μου, τους πιο αξιοπρεπείς ΕΛΛΗΝΕΣ της Θράκης.
Τα "δικά μου Πομακόπουλα" ως γνήσια Ελληνόπουλα με κάθε τρόπο στέλνουν ένα ηχηρό ράπισμα σε όσους αναρωτιούνται σήμερα μέσα από εγχειρίδια ντροπής "Τι είναι η πατρίδα μας."
Ο κάθε ΕΛΛΗΝΑΣ του χθες και του σήμερα ΦΩΝΑΖΕΙ "τί ειναι η Πατρίδα μας":
Μέσα από τα βάθη των αιώνων το θρυλικό "ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ" του Λεωνίδα και των 300 ορίζει τι είναι η Ελλάδα....
Ο ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ είναι η ΕΛΛΑΣ του χθες και του σήμερα , έτσι όπως θα θέλαμε όλοι να είναι, "Πατρίδα μας" είναι ο Σωκράτης, ο Περικλής, οι αρχαίοι φιλόσοφοι, οι ρήτορες...
Πατρίδα μας είναι οι βυζαντινοί Αυτοκράτορες, ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ, ο δάσκαλος του γένους Ευγένιος Βούλγαρης...
ο Έλλην φιλόσοφος Μιχαήλ Ψελλός, ο φιλόσοφος Γεώργιος Γεμιστός ή Πλήθων, η Άννα Κομνηνή.
ΟΙ ΕΠΙ 400 ΟΛΟΚΛΗΡΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΚΛΑΒΩΜΕΝΟΙ ΜΑ ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑΣ, οι Φιλικοί, Ο ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ που διαχρονικά κήρυττε: " τα σχολειά χτίστε, εκεί ο Θεός μένει της ελευθερίας"...
Ελλάδα είναι ο Κολοκοτρώνης, ο Μακρυγιάννης, ο Μιαούλης, η Μπουμπουλίνα, οι ιερείς του γένους που ακούραστα στα κρυφά σχολειά διατήρησαν στους αιώνες ΤΟ ΟΜΟΓΛΩΣΣΟΝ, ΤΟ ΟΜΟΤΡΟΠΟΝ, ΤΟ ΟΜΟΘΡΗΣΚΟΝ , όπως απ' την αρχαία ακόμη Ελλάδα όριζε ο Ηρόδοτος.
ΕΛΛΑΔΑ, Πατρίδα μας, είναι ο ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ που αγωνίστηκε για να απελευθερώσει αυτή εδώ την ιερή γη των Μακεδόνων, ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης που θυσιάστηκε για την Κύπρο, ο Διγενής, ο οπλαρχηγός στον αγώνα της ανεξαρτησίας της Βορείου Ηπείρου ο προπάππους μου θρυλικός Αθανάσιος Φαρμάκης.
Αλλά μέχρι και σήμερα "πατρίδα μας ΕΛΛΑΔΑ" είναι οι Ήρωες των Ιμίων... o Κωνσταντίνος Ηλιάκης... ο Παναγιώτης Βλαχάκος, μα και κάθε εν ζωή Έλληνας πιλότος που καθημερινά αναχαιτίζει στο Αιγαίο τα τουρκικά αεροσκάφη.
ΕΛΛΑΔΑ, Πατρίδα μου, δικιά μου και δικιά σας, είναι ΚΑΘΕ ΕΛΛΗΝΑΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΠΟΥ ΦΘΑΝΕΙ ΣΤΑ ΑΚΡΙΤΙΚΑ ΜΕΡΗ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΔΑΞΕΙ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΟΠΟΥΛΑ ΑΥΤΟ ΤΟ "ΑΛΦΑ ΚΑΙ ΤΟ ΕΨΙΛΟΝ" που ίδιο αναπαρίσταται γραφικά εδώ και χιλιάδες χρόνια και φωνάζει πως
ΗΜΑΣΤΑΝ -ΚΑΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΛΛΗΝΕΣ...
"Πατρίδα μας" είναι κάθε ξεριζωμένος Έλληνας του Πόντου, κάθε ξενιτεμένος Ηπειρώτης, κάθε αγέρωχος Μακεδόνας, κάθε Θεσσαλός, κάθε Στερεοελλαδίτης, Πελοποννήσιος, νησιώτης, κάθε Έλληνας της Διασποράς.
Μα πάνω από όλα για εμένα τη δασκάλα του Δερείου:
ΕΛΛΑΔΑ είναι κάθε Πομάκος μαθητής μου, που φωνάζει μέσα από σχολικές εφημερίδες ΠΩΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥΡΚΟΣ ειναι ΕΛΛΗΝΑΣ, μα κάποιοι τόσο άκριτα και ανεύθυνα τον ρίχνουν στα δίχτυα της Τουρκίας, δημιουργώντας δίγλωσσα νηπιαγωγεία και αρνούμενοι πεισματικά την ίδρυση δημοσίων σχολείων στα Πομακοχώρια.
Μπορεί κάποιοι να απαγόρευσαν στους Πομάκους μαθητές μου να φορέσουν με υπερηφάνεια, λίγες μέρες πριν, στις 25 Μαρτίου την εθνική φορεσιά του Τσολιά που τόσο επιθυμούσαν, μα ο Χασάν, ο Ρετζέπ, ο Οκτάϊ, η Γελής, η Νουράν, η Μελίσα, ο Σαμπρί, ο Σαλή, η Νουρτζάν, ο Ερτζάν, ο Μπαρής, η Ετζέ, η Φατμέ, η Γκιζέμ, ο Σαμπρί, ο Τζελάλ, η Ντιλάρα, ο Σετσκήν, ο Αλή, ο Γιουνούς, οι δικοί μου μαθητές, αλλά και εμείς οι δασκάλες του ελληνόγλωσσου προγράμματος του Μειονοτικού σχολείου Μεγάλου Δερείου Έβρου, η κυρία Σουμάκα Ζαφείρω, η
κυρία Ελπίδα Τζώρτζη και εγώ, δεν πτοηθήκαμε.
Αντίθετα, ΣΕ ΚΑΘΕ ΞΕΝΟ Ή ΕΓΧΩΡΙΟ ΠΟΥ ΕΠΙΒΟΥΛΕΥΕΤΑΙ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ, στον Αλβανό που εγείρει θέμα Τσάμηδων, στον Σκοπιανό που προκλητικά οικειοποιείται τη ΓΗ των Μακεδόνων, και στον Τούρκο που καταδυναστεύει την Κύπρο και επιβουλεύεται τη Θράκη και το Αιγαίο, αφιερώνουμε μέσα από τα βάθη της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΨΥΧΗΣ μας το τραγούδι που ακούστηκε στη φετινή επέτειο της 25ης Μαρτίου:
«Αρνιέμαι να είσαι εσύ και να μην είμαι εγώ,
Που τη δική μου μοίρα διαφεντεύεις
με τη δική μου γη και το νερό.

Αρνιέμαι στους Τούρκους να δηλώσω υποταγή.
Αρνιέμαι σε οποιονδήποτε να δώσω,
Απ τη δική μου γη μια σπιθαμή!..».


Αρνιέμαι, αρνιέμαι, ΑΡΝΙΕΜΑΙ!
(Βασίλης Παπακωνσταντίνου)


ΑΡΝΙΕΜΑΙ!

(Στίχοι: Ιάκωβος Καμπανέλλης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης)

Αρνιέμαι, αρνιέμαι, αρνιέμαι
οι άλλοι να βαστάνε τα σκοινιά
αρνιέμαι να με κάνουν ό,τι θένε,
αρνιέμαι να πνιγώ στην καταχνιά.

Αρνιέμαι, αρνιέμαι, αρνιέμαι
να είσαι σύ και να μην είμαι εγώ
που τη δική μου μοίρα διαφεντεύεις
με τη δική μου γή και το νερό.

Αρνιέμαι, αρνιέμαι, αρνιέμαι
να βλέπω πια το δρόμο μου κλειστό
αρνιέμαι νά 'χω σκέψη που σωπαίνει
να περιμένει μάταια τον καιρό.