Ο αδελφικός φίλος Δημήτρης
Προβελέγγιος, ως γνωστόν, είναι καί ιδρυτικό μέλος του Α.Ε.Κ. ΑΒΑΞ ΚΑΙ ΠΕΣΣΟΙ καί
ένας από τους τρείς αρχικούς
διαχειριστές του «Νέου Παλαμήδη. Είναι κατανοητή, επομένως, η ιδιαίτερη χαρά
και περισσή ικανοποίησι που αισθανόμαστε φιλοξενώντας, σήμερα μετά από καιρό,
μια έκτακτη συνεργασία του. Και με δεδομένο πως η συνεργασία που επέλεξε να μας
προσφέρει, αφορά την παρουσίασι πρόσφατου άρθρου του άλλου αδελφικού φίλου, του Γιώργου Φραντζή, στον ελληνορθόδοξο ιστότοπο ΕΡΩ, η χαρά μας ...τετραγωνίζεται!! Το κείμενο του καθηγητού Φραντζή το εντόπισε αμέσως ο Δημήτρης και με ενθουσιασμό -ου μην αλλά και μετα της συνήθους προθυμίας του- έσπευσε να μας στείλη μια κατατοπιστικότατη παρουσίασι. Αυτά προ εβδομάδων. Η καθυστέρησι της δημοσίευσης οφείλεται πρωτίστως σε έκτακτο φόρτο εργασίας και συνάμα αδυναμία εκπλήρωσης υποχρεώσεων σχετικών με το ιστολόγιο απο την πλευρά του διαχειριστού. Την συγγνωστή (;) μας αμέλεια/καθυστέρησι ερχόμαστε να την θεραπεύσουμε με την σημερινή δημοσίευσι, η οποία συμπίπτοντας με την έναρξι του 12ου Προγράμματος Ελληνικής Γλώσσας (1 Ιουλ. - 21 Ιουλ. 2018) μπορεί να θεωρηθή και ως αφιερωματική προς τον καθηγητή Φραντζή, ο οποίος ως Ιδρυτής και Διευθυντής (όπως έχουμε επανειλημμένα αναφέρει σε αναρτήσεις μας) αποτελεί και την ψυχή του Προγράμματος.
Καλή επιτυχία στο 12o In Country Program!
.................
Καλή επιτυχία στο 12o In Country Program!
.................
ΤΟ
ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ Γ. ΦΡΑΝΤΖΗ ΣΤΗΝ “ΕΝΩΜΕΝΗ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ”
Ενα
πολύ ενδιαφέρον άρθρον αλιεύσαμεν από
τον ιστότοπον του συλλόγου «ΕΝΩΜΕΝΗ
ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ». Πραγματεύεται την ιστορία
της Ελληνικής παρουσίας και της Ορθοδόξου
Εκκλησίας στην Αυστραλίαν και είναι
πόνημα του καθηγητού Ελληνικής γλώσσης
του Πανεπιστημίου του Darwin βόρειας
Αυστραλίας, του ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΦΡΑΝΤΖΗ,
επιγραφόμενον:
Παρακάτω
θα προσπαθήσουμε να το παρουσιάσουμε
εν συντομία.
Στην
εισαγωγήν αναφέρεται κατ’ αρχάς στην
δυσκολίαν του εγχειρήματος λόγω ελλείψεως
στοιχείων και αξιόπιστων πηγών, και
όπως λέγει χαρακτηριστικά ο συγγραφεύς
του πρώτου βιβλίου: «...Εὐκολώτερον
θά ἐπετύγχανέ
τις τήν τοῦ
Νοτίου
Πόλου ἐξερεύνησιν,
παρά τήν τοῦ
Ἑλληνισμοῦ
τῆς
Αὐστραλίας
ἐξιχνίασιν,
καί δή, τοῦ
τά
πρῶτα
ἐν
αὐτῇ
ἀποβιβασθέντος...».
Τα
πρώτα λοιπόν στοιχεία έρχονται από τα
βιβλία:
α)«Η
ζωή εν Αυστραλία»
Σύδνευ 1916 υπό Γεωργίου Κενταύρου(!) και
Ανδρονίκου,
β)«International
Directory of 1927» Αδελαίδα
1927, Διεθνής Εκδοτική Εταιρεία, παρέχον
πληροφορίες και διά τον πρώτον μητροπολίτην
Αυστραλίας ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΝ,
γ)
«Australians
and Greeks»,
μιά σειρά τριῶν τόμων πού ἐκδίδονται
μεταξύ τῶν ἐτῶν 1992 καί 2004 του Hugh
Gilchrist, η πλέον συστηματική προσπάθεια.
Επίσης
αντλούνται αρκετά από τις εκδόσεις της
Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας.
Εν
συνεχεία η ιστορία χωρίζεται σε δύο
περιόδους: στην εποχή προ της ιδρύσεως
της μητροπόλεως Αυστραλίας και στην
μετά την ίδρυσιν αυτής. Οπως αναφέρει:
«...Ἡ
πρώτη
Ὀρθόδοξη
θεία Λειτουργία πού ἀναφέρεται,
γίνεται τό 1820 ἀπό
ἕναν
Ρῶσσο
ἱερομόναχο
ὀνόματι
Διονύσιο,
ἐπιβάτη
ἑνός
ρωσσικοῦ
πλοίου
πού πέρασε ἀπό
τό Σίδνεϋ. Ἄλλη
πληροφορία δίνεται τό 1862 ἀπό
μιά ἐπίσκεψη
ἄλλου
ρωσσικοῦ
πλοίου,
στό ὁποῖο
ἀναφέρεται
μεταξύ τῶν
ἐπιβατῶν
τοῦ
πλοίου
κάποιος πατήρ Ἱερώνυμος,
ὁ
ὁποῖος
τελεῖ
κι
αὐτός
θρησκευτικές Ἀκολουθίες...».
Κατόπιν ήλθαν στην Αυστραλίαν κάποιοι
Ελληνες μοναχοί, προσπαθώντες να
στηρίξουν ενορίες με την σύμπραξιν της
Ελλαδικής Εκκλησίας. Αξιοσημείωτον
είναι το γεγονός, ότι οι πρώτες Ορθόδοξες
ενορίες συνεκροτήθησαν από Ορθοδόξους
Ελληνες και Αραβόφωνους Σύριους, δι’
αυτό και οι πρώτοι ιερείς εστάλησαν από
το Πατριαρχείον Ιεροσολύμων, γνωρίζοντες
και την Ελληνικήν και την Αραβικήν.
Χαρακτηριστικόν απόσπασμα: «...Ἡ
πορεία,
λοιπόν, τῆς
Ἑλληνικῆς Ὀρθοδόξου
Ἐκκλησίας
στήν Αὐστραλία οὐσιαστικά
ξεκινᾶ
μέ
τούς δύο διορισμένους κληρικούς τῆς
θρησκευτικῆς
δικαιοδοσίας τοῦ
Πατριαρχείου
Ἱεροσολύμων, τόν
π. Ἀθανάσιο
Καντόπουλο
πού
φτάνει στήν Μελβούρνη τό 1898 καί τόν
π. Σεραφείμ
Φωκᾶ
πού
φτάνει στό Σίδνεϋ τό 1899. Ἡ
αὔξηση
τοῦ
ἀριθμοῦ
τῶν
μεταναστῶν
ὁδηγεῖ
στήν
ἀνέγερση
τῶν
πρώτων Ναῶν,
τῆς
Ἁγίας
Τριάδος στό Σίδνεϋ (1898) καί τοῦ
Εὐαγγελισμοῦ
τῆς
Θεοτόκου στήν Μελβούρνη (1900). Στήν
συνέχεια μόνιμοι κληρικοί ἐμφανίζονται
στό Perth, στό Darwin, στό Port Pirie καί
στό Brisbane...».
Στην
δεύτερην φάσιν έχουμε την ίδρυσιν της
ιεράς Μητροπόλεως Αυστραλίας από το
Πατριαρχείον Κωνσταντινουπόλεως το
1924, και λίγο αργότερα την ανύψωσίν της
σε Αρχιεπισκοπή και την εισαγωγή του
θεσμού των βοηθών επισκόπων και των
κληρικολαικών συνελεύσεων. Παραθέτουμε
το κείμενον αυτούσιον: «...Σταθμό
γιά τά ἐκκλησιαστικά
δρώμενα τῆς
Αὐστραλίας
ἀποτελοῦν
οἱ
Κληρικολαϊκές
Συνελεύσεις, οἱ
ὁποῖες
συγκαλοῦνται κάθε
τέσσερα χρόνια καί ἀποτελοῦν
τό ἀνώτατο
νομοθετικό σῶμα
τῆς
Ἱερᾶς
Ἀρχιεπισκοπῆς.
Ἡ
ἀρχή
τῶν
ἐργασιῶν
γίνεται πάντα μέ τήν εἰσηγητική
ὁμιλία
τοῦ
Ἀρχιεπισκόπου,
στήν ὁποία
ἐκτίθενται
«τά χάριτι Θεοῦ
συντελεσθέντα
ἔργα
καί προγράμματα» κατά τήν τετραετία
πού πέρασε. Οἱ Κληρικολαϊκές
Συνελεύσεις ἀποτελοῦν τό
ὄργανο
τῆς
Ἐκκλησίας,
τό ὁποῖο
καθορίζει τήν κοινή γραμμή σέ θέματα
θρησκευτικά, ἐκπαιδευτικά,
φιλανθρωπικά καί κοινωνικά. Πρόκειται
γιά Συνελεύσεις πού συμμετέχουν
Κληρικοί (¼) καί Λαϊκοί (¾) τῆς
Ἱερᾶς
Ἀρχιεπισκοπῆς...».
Τέλος
στον επίλογον γίνεται μία σύνοψις των
δραστηριοτήτων και των ιδρυμάτων και
του ποιμαντικού έργου της Εκκλησίας, η
οποία ενώνει τις Ελληνικές κοινότητες
της μακρινής χώρας, εν κατακλείδι δε
αναφέρεται: «...Ἡ
πορεία
τῆς
Ὀρθοδόξου
Ἐκκλησίας θεωρεῖται
Σταυροαναστάσιμη, μέ Σταυρό καί
Ἀνάσταση
στήν καθημερινή της πρακτική, ὡστόσο
μπορεῖ
ἀσφαλῶς
ὁ
πιστός νά
ἐγκαυχᾶται
ἐν
Χριστῷ
γιά
τήν πρόοδο τῆς
Ἐκκλησίας
μας ἐν
γῇ
ἀλλοτρία...».
[Σ.Σ. Όλο το πρωτότυπο κείμενο του καθηγητού Φραντζή: ΕΔΩ]
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΡΟΒΕΛΕΓΓΙΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου