Στην προφανή διάθεσι αφιέρωσης του διαχειριστού για την αποφράδα ημέρα, Τρίτη και 29 Μαΐου σήμερα, μια (περιττή;) διευκρίνισι επι του ακαταλήπτου τίτλου της επετειακής ανάρτησής μας:
"Διπλό Χι", απλώς διότι σε κάθε τετράστιχο του στιχουργήματος κρύβεται ένα ...χαϊκού.
Απο την άλλη, παιγνιωδώς θα διερωτηθή κάποιος, το "Διπλό Χί" ακούγεται κάπως σαν "Χί Δύο". Η Πρόγνωσι καλύπτεται με ...διπλή; Εκ του ασφαλούς; Στάνταρ δέν έχουμε;
--Υπάρχει και στάνταρ, απαντάει ο Σελλενίδης! Και μάλιστα ακλόνητο! Το εξής ένα (Χαϊκού):
ΑΠΟΦΡΑΣ 565
Εγκαρτερείτε!
Το λοιπόν, ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
πάλι ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΟΛΙΝ!!
Α.Σ.
......................................................
ΚΑΙ ΞΑΝΑ ΠΑΡΘΕΝ (Ο ΝΑΟΣ)
Μάιο μήνα
(χειμέρια ταφόπλακα;)
στα στίφη τα βάρβαρα
η Πόλι "Εάλω".
Σπίθα σ' ασβόλη:
μια φλόγα ολόΛΑΜΠΡΗ
(έν Έαρ μελλούμενον)
θα φέρει κι άλλο!
Αλέξανδρος ΣΕΛΛΕΝΙΔΗΣ
(Χαλκίδα, 29.05.2018)
Αναρτήσεις
6 σχόλια:
Αυτός ο Σελλενίδης είναι δυσκολώτερος και από τον Ομηρον !!!
Δημήτριος Π.
Κατ' εξουσιοδότησιν Σελλενίδου, η απάντησις Δημητρίω:
Παρ΄όλο που πνευματικά είναι (ο Σ.) παραδομένος στο Φώς, κατα την όποια ποιητική του απόπειρα έκφρασης -παραδεχόμενος αδεξιότητά τινα ζηλοτύπου εραστού-- δέν ελκύεται τόσο απο το ανυπέρβλητο επικολυρικό μεγαλείο του Ομήρου, όσο γοητεύεται απο το αποφθεγματικό τού "σκοτεινού" Ηρακλείτου και συχνά απο παρεξηγήσιμες, ερμητικές και μάλλον ντεμοντέ τεχνοτροπίες, όπως ο σουρρεαλισμός. Μόττο του, ανομολόγητο κάποτε, το του Εφέσιου "Αρμονίη αφανής, φανερής κρείττων".
Όσο για τα στιχουργήματα-μινιατούρες, ή μάλλον αυτά τα ποιήματα-μπονσάι, τα χαϊκού, αντί άλλων φιλολογικών σχολίων, σου αφιερώνει το παρακάτω στιχάκι:
ΜΟΝΟΧΟΡΔΟ
Κουντρίζοντας χάη, κουρντίζονται άηχα άγχη.
ΑΛ. ΣΕΛΛΕΝΙΔΗΣ
(31.05.2018)
...................
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
1. Κουντρίζω = κουτουλάω, κτυπώ με το κεφάλι μου
2. Ο στίχος διαβάζεται και ως δεκαπεντασύλλαβος μεσοτονικός/αμφίβραχυς (υ_υ).
3. Εμπεριέχεται
α. Πλόύσια (έως κορεσμού) παρήχησις.
β. "Κρυπτόλεξον": η λ. Χαϊκού (hai-ku)
Τις εστιν ο "σκοτεινός" Ηράκλειτος ? και τις ο Εφέσιος ?. Η είναι ο ίδιος ?
Δημήτριος Π.
Ακριβώς. Ένας και ο αυτός!
Ηράκλειτος ??? ο "τα πάντα ρεί" ???,
Ούτος εστί ο "σκοτεινός" ποιητής ?
Δημήτριος Π.
Αυτός, για τον οποίο όχι μόνο έχουμε γράψει αποσπασματικά (ου μην αλλά δυναμικά) στο ιστολόγιο,
(βλ. :
http://neospalamedes.blogspot.com/search/label/%CE%97%CF%81%CE%AC%CE%BA%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CF%84%CE%BF%CF%82 ),
αλλά --μετά την προτρεπτική, όπως εκλαμβάνουμε, παρέμβασί σου, Δημήτριε-- θα εξαναγκασθούμε να ...ξαναγράψουμε!!
Εν ευθέτω χρόνω. Και επι τη ευκαιρία --μέχρι την υπεσχημένη εξόφλησι για νέα, προσεχώς, ανάρτησι περί αυτού του προσωκρατικού φιλοσόφου και ως εκ τούτου αρχαϊκού-- λάβε σχετικώς, σαν έναντι, ένα ακόμη ανέκδοτο σελλενίδειο...χαϊκού!
Β 52
Ο Χρόνος μικρό
Ρηγόπουλο που παίζει
αιώνια πεσσούς!
Α.Σ. (2018)
[Για την έμμετρη αυτή νεοελληνική απόδοσι του σχετικού ηρακλείτειου αποσπάσματος υπ. αρ. 52, ο ίδιος χαϊκοπλόκος, ο Αλέξανδρος Σελλενίδης, μας έστειλε, προαιρετικώς, και τον εξής ...υπότιτλο:
Ο ΑΝΑΞ ΠΑΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΕΣΣΟΙ ]
Δημοσίευση σχολίου