Πέρασαν 15 χρόνια απο την ανάρτησι με την αναστάσιμη προσευχή. Αυτήν με την σταυροαναστάσιμη ἀνύμνησι που αφού πρωτοακούσαμε απαγγελόμενη στόν Ὄρθρο τῆς Κυριακῆς μετά τό πέρας τοῦ ἑωθινού Εὐαγγελίου, οι χριστιανοί συνηθίζουμε να χρησιμοποιούμε επι το σαρανταήμερο που εκτείνεται μέχρι την Πέμπτην της Αναλήψεως κάθε μεταπασχαλινής περιόδου.
Καλώς ή κακώς είπα να την επαναλάβω σε κάπως πιο προσωπικό τόνο. Στο πρώτο ενικό...
Ανάστασιν Χριστού θεασάμενος
Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενος,
προσκυνήσω ἅγιον, Κύριον, Ἰησοῦν
τὸν μόνον ἀναμάρτητον.
Τὸν Σταυρόν σου, Χριστὲ, προσκυνῶ
καὶ τὴν ἁγίαν σου Ἀνάστασιν
ὑμνῶ καὶ δοξάζω·
σὺ γὰρ εἶ Θεὸς εμοῦ,
ἐκτὸς σοῦ ἄλλον οὐκ οἴδα,
τὸ ὄνομά σου ὀνομάζω.
[Δεῦτε πάντες οἱ πιστοί,
προσκυνήσωμεν τὴν τοῦ Χριστοῦ ἁγίαν ἀνάστασιν·
ἰδοὺ γὰρ ἦλθε διὰ τοῦ Σταυροῦ
χαρὰ ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ.]
Διὰ παντὸς εὐλογῶν τὸν Κύριον,
ὑμνῶ τὴν ἀνάστασιν αὐτοῦ·
Σταυρὸν γὰρ ὑπομείνας δι᾿ εμέ,
θανάτῳ θάνατον ὤλεσεν.
Α.Σ.
Αναρτήσεις
