Τρίτη 17 Μαρτίου 2020

Ένα χθεσινό άρθρο για τις ψυχολογικές επιπτώσεις του κορωνοϊού, στην Καθημερινή. Un articolo sul giornale Kathimerini (16/03/2020); sul’ impatto psicologico della pandemia.

Το άρθρο που κυκλοφόρησε στο ένθετο «Υγεία – Επικαιρότητα» της χθεσινής "Καθημερινής" με τον τίτλο «Οι ψυχολογικές επιπτώσεις του κορωνοϊού: Μοναξιά και ψυχαναγκαστικές συμπεριφορές» το κρίναμε εξαιρετικά εύστοχο. Οι ψυχολογικές επιπτώσεις από ενδεχόμενη απόφασι της κυβέρνησης για υποχρεωτική απομόνωσι των πολιτών και απαγόρευσι της κυκλοφορίας τύπου ανομολόγητης "κατάστασης πολιορκίας", εγκυμονεί ποικίλους κινδύνους. Ακόμα και πολιτικοκοινωνικούς. Αλλά και οι ειδικοί περι την ψυχική υγεία, μας προειδοποιούν από την μεριά τους για την σοβαρότητα του εγχειρήματος.
Προφανώς δεν μιλάμε για «διακοπές». Αλλά άλλο «Καραντίνα» και άλλο …”Cocooning.

(ΣΣ. Αναδημοσιεύουμε το πρώτο μέρος του κειμένου. Η συνέχειά του βρίσκεται στην ηλεκτρονική έκδοσι της εν λόγω Εφημερίδας
.............................................................

Οι ψυχολογικές επιπτώσεις του κορωνοϊού: Μοναξιά και ψυχαναγκαστικές συμπεριφορές

Η απολύτως επιβεβλημένη απομόνωση στο σπίτι, η αποφυγή των κοινωνικών επαφών και η τακτική τήρηση μέτρων υγιεινής και αυτοπροστασίας λόγω της εξάπλωσης του κορωνοϊού έχουν αναπόφευκτες ψυχολογικές παρενέργειες σε ορισμένους ανθρώπους. Η ένταση της μοναξιάς και των ψυχαναγκαστικών συμπεριφορών, όπως το αδιάκοπο πλύσιμο των χεριών, είναι δύο από αυτές τις επιπτώσεις.

Οι επιστήμονες έχουν δείξει εδώ και καιρό ότι η κοινωνική απομόνωση και η μοναξιά συχνά - αλλά όχι πάντα- μπορούν να επιδράσουν αρνητικά και στη σωματική υγεία ενός ανθρώπου, όχι μόνο στην ψυχική. Οι άνθρωποι που νιώθουν αποκομμένοι από τους υπόλοιπους, σύμφωνα με προηγούμενες έρευνες, είναι πιθανότερο να κρυολογήσουν, να εμφανίσουν καρδιοπάθεια, μειωμένες νοητικές-γνωστικές λειτουργίες, κατάθλιψη και τελικά μικρότερο προσδόκιμο ζωής. Σε βάθος χρόνου η μοναξιά έχει συνέπειες ανάλογες του καπνίσματος ή της παχυσαρκίας.

Μια πρόσφατη μελέτη στο έγκριτο ιατρικό περιοδικό «The Lancet», με επικεφαλής τη δρ Σαμάνθα Μπρουκς του Τμήματος Ψυχολογικής Ιατρικής του Βασιλικού Κολλεγίου (King's) του Λονδίνου, η οποία αξιολογεί τα έως τώρα δεδομένα από όλες τις σχετικές έρευνες, βρήκε ότι η καραντίνα και η απομόνωση διαρκείας μπορούν να οδηγήσουν σε μετατραυματικό στρες, άγχος, κατάθλιψη, αλλά επίσης σε κόπωση, πτώση ηθικού του κοινού και δημόσια αντίδραση τελικά.

Όπως τονίζεται, «η καραντίνα είναι συχνά μια δυσάρεστη εμπειρία για όσους υποβάλλονται σε αυτήν. Η απομάκρυνση από αγαπημένα πρόσωπα, η απώλεια της ελευθερίας, η αβεβαιότητα για την εξέλιξη της νόσου, αλλά και η βαρεμάρα, μπορούν μερικές φορές να έχουν δραματικές συνέπειες». Αυτοκτονίες, θυμός και μηνύσεις έχουν κατά καιρούς ακολουθήσει προηγούμενες καραντίνες σε ξεσπάσματα επιδημιών. Γι' αυτό, οι ερευνητές τονίζουν ότι «τα δυνητικά οφέλη μιας υποχρεωτικής μαζικής καραντίνας πρέπει να ζυγιστούν προσεκτικά σε σχέση με το πιθανό ψυχολογικό κόστος».

Οι αορίστου χρόνου καραντίνες είναι πιθανότερο να έχουν περισσότερες αρνητικές παρενέργειες, γι' αυτό, σύμφωνα με τους επιστήμονες, πρέπει να περιορίζονται στο συντομότερο δυνατό χρονικό διάστημα και το κοινό να έχει από τις αρμόδιες αρχές μια σαφή εξήγηση για τα μέτρα και μια πειστική δικαιολόγηση των θυσιών του. Όπως λένε οι ερευνητές, «οι αρχές δημόσιας υγείας πρέπει να δίνουν έμφαση στο ότι η αυτο-απομόνωση αποτελεί αλτρουιστική επιλογή» (δηλαδή έμπρακτη απόδειξη ενδιαφέροντος για τους άλλους και όχι μόνο αυτο-προστασία).

Εν μέσω πανδημίας κορονοϊού, τα μέτρα κοινωνικής αποστασιοποίησης και αποφυγής των κοινωνικών επαφών (social distancing) είναι αναπόφευκτα και αναγκαία, καθώς μπορούν να σώσουν πολλές ζωές. Συνεπώς αποτελεί ατομική ευθύνη του καθενός να τα τηρήσει και να αναστείλει προσωρινά τις κοινωνικές τάσεις του για παρέες και διασκέδαση. Όσο περισσότερο πείθεται ο κόσμος ότι πρέπει όντως να φοβάται και όσο εμπεδώνεται παράλληλα ένα αίσθημα κοινωνικής ευθύνης, τόσο περισσότερο θα συμμορφώνεται.

Ευτυχώς στην εποχή του διαδικτύου, των ηλεκτρονικών μέσων κοινωνικής δικτύωσης, του Skype και των smartphones, είναι πολύ ευκολότερο από ό,τι στο παρελθόν να μένει κανείς σπίτι, χωρίς να νιώθει μόνος και αποκομμένος από τους συγγενείς, τους φίλους του και την κοινωνία γενικότερα. Η τεχνολογία συχνά έχει κατηγορηθεί ότι φέρνει μοναξιά, αλλά, όπως δείχνει και μια πρόσφατη έρευνα της Σχολής Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, είναι στο χέρι των περισσότερων ανθρώπων -με εξαίρεση τους ψηφιακά αναλφάβητους- να αξιοποιήσουν την τεχνολογία για να σπάσουν την απομόνωση.

Τώρα, εν μέσω της πρόκλησης της νόσου Covid-19, είναι η ώρα να φανεί πόσο χρήσιμη είναι η νέα τεχνολογία. Οι άνθρωποι μπορούν να εργάζονται και να συνεργάζονται από το σπίτι τους σχεδόν σαν να βρίσκονται στον ίδιο χώρο, μπορούν να μιλάνε πρόσωπο με πρόσωπο από τις οθόνες των συσκευών τους (Skype, video chat), μπορούν να δικτυωθούν με ποικίλους τρόπους και να ανταλλάξουν απόψεις, μπορούν να κάνουν ηλεκτρονικά μαθήματα σαν να βρίσκονται στην τάξη ή να παίξουν ομαδικά ηλεκτρονικά παιγνίδια.
(…)
(Όπου και η συνέχεια)

 

Δεν υπάρχουν σχόλια: