Αγόρευσι-μωσαϊκό! Η ελληνότροπη ομιλία του Κ. Ζουράρι στην Βουλή των Ελλήνων (09/02/2015). Βίντεο, κείμενο και σύντομος σχολιασμός. Il discorso di Kostas Zuraris (Costas Zouraris) al Parlamento Greco

«Κύριε πρόεδρε, τα σέβη μου!
Κυρίες και κύριοι βουλευταί και βουλευταί, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι και συναδελφοί,
υπάρχει καιρός του λέγειν (1) , υπάρχει καιρός του αντιλέγειν, υπάρχει καιρός του ψέγειν.
Σήμερα για μένα θα είναι ο καιρός του υμνείν αίνον-έπαινον, του υμνείν την Ιλιαδο-Ρωμιοσύνη .

Κυρίες Βουλευταί και κύριοι Βουλευταί,
έρχομαι από μακριά. Οι συλλέκτριες των κρόκων της Θήρας έρχονται δίπλα μου και παγεμένες δίπλα με τον βόρειο τον άνεμο οι Μυροφόρες με την χρυσή των αγγέλων αντανάκλαση (2).
Και επειδή, κύριοι βουλευταί και κυρίες βουλευτές ή βουλευτίνες, ή σύντροφοι ή συντρόφισσες, κύριοι και κυρίες, επειδή σήμερα, αύριο, παραπέρα, αυτές τις μέρες, όπως πάντοτε, αείποτε και συνεχώς, θα βυσσοδομούν πάλι η κουστωδία των δυσσεβών Βρυξελλών και εκείνος ο αρχέκακος όφις (3), ο Αλεμανός (4), γι αυτό ακριβώς θα πρέπει να ξαναγυρίσουμε στον καθ’ ημάς τρόπον.

Ποιός είναι ο τρόπος μας;
Αυτός: «Πάσαν γην και θάλασσαν εσβατόν τη ημετέρα τόλμη καταναγκάσαντες γενέσθαι μνημεία αΐδια καλών τε και κακών συγκατοικήσαντες» (5).
Και επειδή θα επανέλθουν πάλι οι δυσσεβείς και οι άλλοι Αλεμανοί και ως αρχέκακος όφις, εμείς ξέρουμε ότι θα συμπαραταχθούμε, θα συμπορευθούμε, θα συμπολεμήσουμε τη Υπερμάχω Στρατηγώ πού ’χει στα μάτια της ψηφιδωτό τον καημό της Ρωμιοσύνης (6).

Και βεβαίως εμείς διδάξαμε στην Οικουμένη, εμείς διδάξαμε πάντοτε, ες αεί και αείποτε (7) και ξανά και ξανά ότι σ’ αυτόν εδώ τον υπεράχρονο, τον χρονικώς υπεράχρονο τόπον, σ’ αυτόν τον τόπον στην κορυφήν του Ομήρου και στο ακροθίνιον (8) του Ολύμπου, εμείς οι Ολύμπιοι διδάξαμε εδώ ότι η Έρις γίνεται Έρως. Ναι! Η έρις γίνεται έρως, έρως ελευθερίας.
Και, φυσικά, ξέρουμε πολύ καλά ότι ξεκινούμε όπως πάντα εδώ και τρείς χιλιάδες [ΣΣ: χρόνια], ηττημένοι, αλλά ως ηττημένοι είμαστε αυτοί οι οποίοι θα ξαναδώσουμε σ’ αυτόν τον πλανήτη των πεπλανημένων πλανητών και των πλανήτων, θα δώσουμε την καθ’ ημάς, την καθ’ ημάς καθεστηκυίαν Πολιτείαν (9).
Και ποιά είναι καθ’ ημάς η καθεστηκυία Πολιτεία;
Μία και μόνη:
Σε τούτα εδώ τα μάρμαρα κακιά σκουριά δεν πιάνει.» (10)

Κώστας Ζουράρις ομιλία στην Βουλή! 09/02/2015 Κώστας Ζουράρις

Σχολιασμός:

1. «καιρὸς τοῦ λέγειν»: πατερικόν  πρβλ. Γρηγόριος  Νύσσης

2. «ΕΡΧΟΜΑΙ ΑΠΟ ΜΑΚΡΙΑ. Οἱ συλλέκτριες τῶν κρόκων τῆς Θήρας πορεύονται πλάι μου, κι ἀπό κοντά, παγεμένες μέ τόν ἄνεμο τόν βόρειο, οἱ Μυροφόρες, ὡραῖες μές στά τριανταφυλλιά τους καί τή χρυσή τῶν ἀγγέλων ἀντανάκλαση». [Ὀδ. Ἐλύτης, (Εν Λευκώ)]

3. Πρβλ. «Πάλιν ὁ δεινός καί ἀρχέκακος ὄφις, τήν ἑαυτοῦ κεφαλήν…» Γρηγόριος Παλαμάς (Περι εκπορεύσεως του Αγίου Πνεύματος, Λόγος Α΄)]

4. «Αλεμανός» = Γερμανός

5. « ἀλλὰ πᾶσαν μὲν θάλασσαν καὶ γῆν ἐσβατὸν τῇ ἡμετέρᾳ τόλμῃ καταναγκάσαντες γενέσθαι, πανταχοῦ δὲ μνημεῖα κακῶν τε κἀγαθῶν ἀίδια ξυγκατοικίσαντες.»  [Θουκυδίδης, (Περικλέους Επιτάφιος, 41)].

Μτφρ.: «…αλλά εξαναγκάσαμε με την τόλμη μας ολόκληρη τη θάλασσα και την ξηρά να γίνει προσιτή, ιδρύσαμε παντού αιώνια μνημεία και των συμφορών μας και των επιτυχιών μας.»

6.  «…./ στὰ γόνατα τῆς Ὑπερμάχου Στρατηγοῦ,

ποὺ εἶχε στὰ μάτια ψηφιδωτὸ τὸν καημὸ τῆς Ρωμιοσύνης,»

[Γ. Σεφέρης (Νεόφυτος Ο Έγκλειστος Μιλά)  ].

7. πάντοτε, «ες αεί και αεί ποτε» : συνώνυμα χρονικά επιρρήματα. Η εδώ καταχρηστική τους παράθεσι προφανώς ποιητική ή μάλλον ρητορική αδεία.

8. «ακροθίνιον»: το αρχικό κομμάτι, μεταφορικώς= το καλύτερο μέρος απο κάτι (πρβλ. Και το Θουκυδ. Ι, 132, 2)

9. «καθεστηκυίαν Πολιτείαν» : πρβλ. Το αριστοτελικόν Πολιτικά, β.5, κεφ.1

10. «Σε τούτα δω τα μάρμαρα κακιά σκουριά δεν πιάνει μηδέ αλυσίδα στου ρωμιού και στου αγεριού το πόδι.» Γ. Ρίτσος, (18 Λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας)