«Το Ραντεβού Του Κανέλλου» φιλοζωικό ποίημα του Ι. Παναγάκου. “L’ appuntamento di un cane”: poesia di G. Panagakos

Όπως πληροφορηθήκαμε. εχθές Σάββατο 11/10/14 επρόκειτο να γίνη απονομή των βραβείων του 4ου Διεθνούς Λογοτεχνικού Διαγωνισμού Ζωοφιλίας του Φιλοζωικού Συλλόγου Φθιώτιδας και των εκδόσεων "Οιωνός". 
Ένας από τους εκλεκτούς φίλους του ιστολογίου, λογοτέχνης και σκακιστής, ο Ιωάννης Παναγάκος συμμετέσχε στον διαγωνισμό και βραβεύθηκε. Αναδημοσιεύουμε με χαρά το ποίημα με το οποίο διακρίθηκε και τον συγχαίρουμε!

........................................................................ 

ΤΟ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΤΟΥ ΚΑΝΕΛΛΟΥ

Ένα σκυλί καθότανε έξω απ’ το Κέντρο Υγείας,

Κανέλλο τον ελέγανε και ρούπι δεν κουνούσε.

Ολημερίς κι ολονυχτίς, με ζέστη ή με κρύο,

σαν κάποιον να περίμενε, κάτι να λαχταρούσε…

Τον κύρη του περίμενε, κι αυτόν ελαχταρούσε`

μα εκείνος δεν φαινότανε. Πάνε πολλές ημέρες

που μπήκε μέσα άρρωστος, μα γιατρειά δεν βρήκε`

κι απόθανε` κι ο σκύλος του ακόμα περιμένει…

Χρόνια και χρόνια κι αν περνούν, τί κι άλλα τόσ’ αν έρθουν!

Χρυσίζει ο ήλιος την αυγή, ροδίζει το βραδάκι,

φυσάει Νοτιάς, λυσσάει Βοριάς, μα κείνον δεν τον μέλλει`

προσμένει και δεν νοιάζεται για ζέστη, πόνο ή πείνα.

Δε στέργει στην απόλαυση, σ’ ό,τι καλό του τάζουν…

Σαν νά ’ν’ λουλούδι που ανθεί στων ουρανών την πόλη!

Τί κι αν τον διώχνουν το πρωί, τί κι αν τους δρόμους κλείνουν,

πάλι εκεί ξαναγυρνά, εις το στερνό αντίο,

στην πόρτα αυτή που έκλεισε το τελευταίο βλέμμα`

σ’ αυτήν τα μάτια του αγρυπνούν, ψάχνουν και δεν κοιμούνται

κι αναζητούν, φεγγοβολούν, φεγγίζουν, καθρεφτίζουν

αιώνια πίστη, δόσιμο και άδολη αγάπη.

Δώδεκα χρόνια πέρασαν, δώδεκα χρόνια πάνε…

Και ο Κανέλλος γέρασε και ο Κανέλλος πάει`

πιστός στον φίλο αφέντη του, πιστός μέχρι το τέλος.

Αχ, νά ’ταν έτσι οι άνθρωποι, να παίρναν απ’ τον σκύλο,

πίστη να είχαν στην ψυχή κι αγάπη στην καρδιά τους!

Σαν τον Κανέλλο, ως ο Τζακ, ο Ντικ ή κι ο Αζόρ μας!

Κι απ’ την ουράνια μέθεξη, του πνεύματος την πόλη,

να μπολιαζόταν ο άνθρωπος μ’ αυτή τη φλόγα αγάπης

που είν’ σπουδαία, ως χαραυγή, μεγάλη, ως Γαλαξίας,

πλάτεμα, πού ’ναι της στοργής, και της Λαμπρής, λαμπάδα

και είναι ιδέα προσφοράς, αλτρουισμού, θυσίας,

μια ιδέα-πνεύμα, έννοια-φως, που ο κύων μέσα του έχει!

 Ιωάννης Παναγάκος

(ΣΣ: Πρόκειται για αληθινή ιστορία η οποία διαδραματίστηκε στην πόλη Κάντιθ της Ισπανίας, τις δεκαετίες του 1980 και 1990)