Για την Εορτή της Μητέρας: Ένα ξένο ηθικοπλαστικό κειμενάκι και δύο οπτικοποιημένα ιντερνετικά ποιήματα όλο συγκίνησι. Per la festa della Mamma: Una storia moralistica e due poesie come fiori musicali sul YouTube (da una figlia)

Μάνα, συγγνώμη και …σ’ ευχαριστώ

Ένας νεαρός άνδρας πήγε να υποβάλει αίτηση για μια διευθυντική θέση σε μια μεγάλη εταιρεία . Αφού πέρασε την αρχική συνέντευξη , έπρεπε τώρα να συμφωνήσει και ο γενικός διευθυντής για την πρόσληψη.

Ο διευθυντής ανακάλυψε από το βιογραφικό του, ότι ο νεαρός είχε εξαιρετικές ακαδημαϊκές σπουδές. Ρώτησε, «Πώς κατάφερες να κάνεις αυτέ τις σπουδές; Μήπως πήρες υποτροφίες;»

«Όχι του απάντησε ο νεαρός».

«Ο πατέρας σου κατέβαλλε όλα αυτά τα δίδακτρα;» ρώτησε ξανά ο διευθυντής.
«Ο πατέρας μου, κύριε, πέθανε όταν ήμουν ενός έτους, η μητέρα μου ήταν αυτή που πλήρωνε τα δίδακτρά μου» Απάντησε.

« Που εργάζεται η μητέρα σου;»

«Η μητέρα μου εργάζεται ως καθαρίστρια ρούχων. Πλένει ρούχα για άλλους»

Ο διευθυντής ζήτησε τότε από το νεαρό να του δείξει τα χέρια του. Ο νεαρός έδειξε τα χέρια του. τα οποία ήταν λεία και πολύ απαλά.

«Έχεις βοηθήσει ποτέ τη μητέρα σου στο πλύσιμο των ρούχων;»

«Ποτέ, η μητέρα μου ήθελε πάντα να μελετώ και να διαβάζω όσο το δυνατόν περισσότερο. Εκτός αυτού, η μητέρα μου πλένει τα ρούχα πιο γρήγορα από μένα.

Ο διευθυντής είπε: «Θέλω να σου ζητήσω κάτι. Όταν πας σπίτι σήμερα, πήγαινε να καθαρίσεις τα χέρια της μητέρας σου και θα τα ξαναπούμε αύριο το πρωί».

Ο νεαρός θεώρησε ότι οι πιθανότητες να πάρει τη θέση, ήταν πολύ μεγάλες. Όταν πήγε πίσω στο σπίτι, ζήτησε από τη μητέρα του να τον αφήσει να καθαρίσει τα χέρια της. Η μητέρα παραξενεύτηκε και με ανάμεικτα συναισθήματα άπλωσε τα χέρια της προς το γιο της.

Ο νεαρός άρχισε να πλένει τα χέρια της μητέρας του σιγά-σιγά, ενώ δάκρυα έσταζαν από τα μάτια του όση ώρα το έκανε αυτό. Ήταν η πρώτη φορά που παρατήρησε ότι τα χέρια της μητέρας του ήταν τόσο ζαρωμένα, και ότι υπήρχαν τόσες πολλές μελανιές πάνω τους. Μερικές μελανιές μάλιστα ήταν τόσο οδυνηρές, που η μητέρα του βογκούσε όταν τις άγγιζε.

Ήταν η πρώτη φορά που ο νεαρός συνειδητοποίησε ότι ήταν αυτά τα χέρια που έπλεναν σε καθημερινή βάση ρούχα για να μπορέσει να πληρώσει τα δίδακτρά του. Οι μελανιές στα χέρια της, ήταν το τίμημα που η μητέρα έπρεπε να πληρώσει για την εκπαίδευσή του και το μέλλον του παιδιού της.

Μετά τον καθαρισμό των χεριών της μητέρας του, ο νεαρός άρχισε να πλένει σιγά – σιγά όλα τα ρούχα που είχαν στοιβαχτεί για πλύσιμο, μονολογώντας «Μάνα συγγνώμη και σ’ ευχαριστώ για όλα, Μάνα συγγνώμη και σ’ ευχαριστώ για όλα»… ενώ δάκρυα συνέχιζαν να τρέχουν από τα μάτια του.

Εκείνο το βράδυ, μητέρα και ο γιος έκατσαν και κουβέντιασαν για αρκετή ώρα.

Την άλλη μέρα το πρωί, όταν ο νεαρός πήγε στο γραφείο του διευθυντή συγκινημένος και βουρκωμένος, αυτός βλέποντάς τον έτσι, τον ρώτησε.

«Για πες μου λοιπόν, τι έγινε χθες στο σπίτι σου; Τι έκανες; Έμαθες κάτι καινούργιο;»

Ο νεαρός απάντησε: «Καθάρισα τα χέρια της μητέρας μου, αλλά και έπλυνα τελικά όλα τα ρούχα που είχε για πλύσιμο»

«Τώρα κατάλαβα και εκτίμησα την προσπάθεια της μητέρας μου. Χωρίς τη μητέρα μου, δεν θα ήμουν αυτό που είμαι σήμερα. Συνειδητοποίησα με την πράξη αυτή, πόσο σημαντική είναι η βοήθεια που σου προσφέρουν οι άλλοι. Έχω καταλήξει να εκτιμώ την αξία και τη σημασία που έχει το να βοηθά ο ένας τον άλλο στην οικογένεια και στην κοινωνία»

Ο διευθυντής τότε του είπε: «Αυτό είναι που ψάχνω σε ένα συνεργάτη. Θέλω να προσλάβω ένα άτομο που δεν θα σκέφτεται μόνο τον εαυτό του, που μπορεί να γνωρίζει και να εκτιμά τη βοήθεια, τις προσπάθειες και τα δεινά των άλλων, για να επιτευχθούν κάποια πράγματα στη ζωή και δεν θα θέτει τα χρήματα ως μοναδικό στόχο του στη ζωή του. Έχεις προσληφθεί»!

 


Για το ηθικό δίδαγμα του κειμένου βλ. το πρωτότυπο στην πηγή.

.............................................................
.............................

1. «Της μάνας μου το πρωινό φιλί» (Ποίημα ΚαΤερίνης Τζι σε μουσική Γ. Μαρκόπουλου)

Της μάνας μου το πρωινό φιλί

Με ξύπνησε ξημέρωμα μια αύρα μια πνοή
στο μάγουλο φτερούγισε της μάνας μου φιλί.
Το χάδι της με γέμισε με αγάπη και στοργή
και πίσω ξαναγύρισα ξανάγινα παιδί.
Μ' ένα φιλί και μια ευχή και το χαμόγελο της
σαν ξύπνησα τον ήλιο μου είδα στο πρόσωπο της.

Σου έφερα ροδόνερο σιγά μου ψιθυρίζει
για να πλυθείς και να λουστείς και να γλυκομυρίζεις.
Στέγνωσε τα μαλλάκια σου στις κεντητές πετσέτες
που 'χουν χρωματιστά πουλιά αστέρια και βιολέτες.
Απ' τα κεντίδια κόκκινο, πάρε σαν ένα χάδι
στα μάγουλα σου ακούμπησε ν' αφήσει κοκκινάδι.

Άσε λυμένα τα μαλλιά, στους ώμους ν' ανεμίζουν
σαν τα φυσάει ο άνεμος αυτά να παιχνιδίζουν.
Φόρεσε τ' άσπρο φόρεμα και το λευκό μαντήλι
και το βαφτιστικό σταυρό ακούμπησε στα χείλη.
Βάλε στο μέρος της καρδιάς το πρωινό φιλί μου
κι έλα για λίγο να σε δω, άστρο και γιασεμί μου.

Έλα και σου 'χω έτοιμα φτερά για να πετάξεις
τα όνειρα σου, μάτια μου, για να τα κάνεις πράξεις
στον ουρανό φτερούγησε σε θάλασσες σε δάση.
Μα όσο μακριά μου κι αν πετάς ποτέ να μη ξεχάσεις
στις προσευχές θα βρίσκεσαι και μες στην αγκαλιά μου
στη σκέψη και στα όνειρα στους χτύπους της καρδιάς μου.

Την πρωινή μου την ευχή σου στέλνω πριν χαράξει
από το μάτι του κακού αυτή να σε φυλάξει.
Κι όταν ξυπνάς κάθε πρωί, τον ήλιο σαν κοιτάξεις
στην αγκαλιά του πρωινού ποτέ να μη ξεχάσεις.
Να ψάχνεις μέσα στη ζωή τα άνθη τα λευκά της
και την ευχή μου θα τη βρεις μέσα στη μυρωδιά της!

ΚαΤερίνη T.

2. «Να έρχεσαι, Mάνα...» Ένα (οπτικοποιημένο και επενδυμένο μουσικά στο YouTube) συγκινητικό ποίημα μιας κόρης για την μάνα της

Νά 'ρχεσαι, μάνα

Στη μανούλα μου που δεν είναι πια κοντά μου...

Απόψε θά ‘μαι μόνη μου
τα φώτα μου θα σβήσω
και θα σε βλέπω νά ‘ρχεσαι
τα μάτια μου σαν κλείσω.

Μάνα μου φτάνεις γελαστή
το χέρι σου μ' απλώνεις
μ' ένα απαλό σου άγγιγμα
το δάκρυ μου στεγνώνεις.

Πώς να σ' αγγίξω, που άυλη
χαμογελάς μπροστά μου,
σαν άγγελος κατάλευκος
έλα στην αγκαλιά μου.

Μόνη μου απόψε σου μιλώ
μόνη μες τα σκοτάδια,
ψιθυριστά, συλλαβιστά,
και σε γεμίζω χάδια.

Νά ‘ρχεσαι, μάνα, πιο συχνά
την αύρα σου να νοιώθω
την στοργική σου τη ματιά
έχω ανάγκη τόσο!

ΚαΤερίνη T.