Τέσσερις (2+2) στίχοι εις την Σταύρωσιν . Σε απλοελληνική ελεύθερη απόδοσι Αλ. Σελλενίδη. Quattro versi dalla celebrazione del Venerdi’ Santo (del rito ortodosso); tradotti in neogreco.

1. 
Ζῶν εἶ Θεὸς σύ, καὶ νεκρωθεὶς ἐν ξύλῳ, 
Ὦ νεκρὲ γυμνέ, καὶ Θεοῦ ζῶντος Λόγε. 

2. 
Κεκλεισμένας ἤνοιξε τῆς Ἐδὲμ πύλας, 
Βαλὼν ὁ Λῃστὴς κλεῖδα τό, Μνήσθητί μου. 

Τα δύο αυτά δίστιχα που διαβάζονται χύμα κατά την ανάγνωσι του αγιολογικού υπομνήματος (= Συναξάριον) της Μ. Παρασκευής από το Μηνολόγιο, είναι αρκετά απλά και εύληπτα. 
Τί τον έπιασε τον υπογράφοντα να αποπειραθή να αποδώση τα δύο δίστιχα σε νεοελληνικά μέτρα; 
Φιλολογικές …εμμονές; 


1. Στίχοι εις την Σταύρωσιν 
 
Σύ ζωντανός είσαι Θεός, τί κι άν νεκρώθηκες σε ξύλο;
Γυμνό σε στήσαν στον σταυρό, Λόγε και Γιέ Θεού, του όντος. 

2. Ἕτεροι εἰς τὸν εὐγνώμονα Λῃστὴν 

 Του Παραδείσου άνοιξε τις σφραγισμένες πύλες 
 πιστά ο Ληστής σαν έβαλε κλειδί το «Μνήσθητί μου»! 

(Για την έμμετρη δοκιμή: Αλέξανδρος Σελλενίδης)