Δευτέρα 31 Δεκεμβρίου 2012

Ένα μουσικό πόκερ με σαραντάχρονα τραγούδια της ελληνικής Ποπ-Ρόκ. 5 brani musicali dall’ anno 1972, di musica pop-rock greca. Dicendo addio all’ anno che va via.

Τέτοιες μέρες, και ειδικά παραμονή Πρωτοχρονιάς, κάποιοι έχουν το συνήθειο να χαρτοπαίζουν. Αμφιλεγόμενη συνήθεια, παλιά όσο δεν φανταζόμαστε. Μπερδεμένη μέσα στα προχριστιανικά πολυήμερα γλέντια για το χειμερινό Ηλιοστάσιο και τα ζάρια των Σατουρναλίων. Και οι παλιές συνήθειες δεν κόβονται. Αντίθετα συνήθως γίνονται παράδοσι ή μέρος της παράδοσης.
Εμείς πάντως, (και) εφέτος δεν θα έχουμε τραπέζι με τσόχα ή τέλος πάντων παιχνίδια τυχερά με τραπουλόχαρτα.
Αντ’ αυτού κλέβουμε και χρόνο για να γεμίσουμε την αποψινή σελίδα του ιστολογίου με ελληνική μουσική. Από το είδος της ποπ-ρόκ μουσικής που άκουγε η ελληνική νεολαία την δεκαετία του 70.
Με πέντε μουσικά κομμάτια που έρχονται από σαράντα χρόνια πίσω, από το σωτήριο έτος 1972, να μας ξυπνήσουν αναμνήσεις και αισθήματα…
Θα μπορούσε, ας πούμε, αυτό το προτεινόμενο από εμάς μουσικό πενταπόσταγμα να είναι ένα καλό χέρι στο αποψινό πρωτοχρονιάτικο τραπέζι; Έτσι τουλάχιστον θέλουμε.
Αν μιλήσουμε με όρους του Πόκερ, θα μπορούσε να είναι κάτι πού δυνατό. Ας πούμε πόκερ με 4 Βαλέδες και μια Ντάμα ( το των Νοστράδαμος). Ή φούλ του Άσου (όπου ο καθένας διαλέγει τις αντιστοιχίες του για τους Άσους και τα υπόλοιπα φύλλα)!

Αλλά ας ακούσουμε με την βοήθεια του μαγικού χρονοντούλαπου που λέγεται Γιουτιούμπ.

1. Aphrodite's Child - Aegean Sea (video)

2. Socrates Drank The Conium-Starvation 1972
3 POLL "AETOI" -1972-

4 MAD (Gr Psychedelic Rock) Τι ζητάς απ' τη ζωή. 1972

Τι ζητάς απ' τη ζωή

Πές μου πώς μπορείς κάθε λεπτό
να ‘σαι δυνατός στον κόσμο αυτό
στον κόσμο αυτό που δεν μας χωρεί.

Μα πως μπορείς;
Όταν σε ματώνει η πίκρα, όταν σε βαραίνει η λύπη,
νιώθεις πως δεν είσαι τίποτα.

Πές μου
Πότε έχεις γελάσει, πές μου πόσο έχεις κλάψει
Πές μου, τί ζητάς απ' τη ζωή...

5. ΝΟΣΤΡΑΔΑΜΟΣ - ΑΤΛΑΝΤΙΣ [ΧΑΜΕΝΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ]


ΑΤΛΑΝΤΙΣ [Χαμένη Πολιτεία]

Αυτή η πόλη μαγική
έρχεται στο μυαλό μου
που οι καμπάνες της υμνούν
την ομορφιά του κόσμου.

Χτισμένη σ’ άγνωστο νησί,
μαλαματένια κάστρα
ψάχνουν πολλοί για να τη βρουν
μα είναι μακριά σαν τ’ άστρα.

Πόλη, χαμένη πολιτεία,
βαθειά σ’ ωκεανού μαγεία
ο χρόνος δε σε σβήνει,
ο θρύλος σου θα μείνει.

Τώρα, χαμένη πολιτεία,
έβγα απ’ τα νερά τα κρύα
να δούμε τους ναούς σου,
τους δώδεκα θεούς σου.

Τώρα.. χαμένη πολιτεία
έβγα... απ’ τα νερά τα κρύα.
 

Δεν υπάρχουν σχόλια: