Σάββατο 30 Ιουνίου 2012

Εσπερινό ΓΕΛ Χαλκίδος: Ιστολογικό ξεκίνημα στο τέλος της χρονιάς!

Νυχτερινό παραφιλολογικό σχόλιο για ένα καλοτάξιδο «καλωσόρισμα»

"Die Eule der Minerva beginnt erst mit der einbrechenden Dämmerung ihren Flug
Ένα "ΚΑΛΩΣΟΡΙΣΜΑ" - «Ξεκίνημα με μια …καλησπέρα!» τιτλοφορείται η εγκαινιαστικήανάρτησι του ιστολογίου του Εσπερινού Γενικού Λυκείου Χαλκίδος, ενός σχολείου στο οποίο για μια ακόμη χρονιά είχα την τιμή να διδάξω.
Ήτοι έχουμε  μία νέα αρχή στο …τέλος της χρονιάς!

Να γιατί, λοιπόν, μου ήρθε στο μυαλό (νυχτερινός συνειρμός!) η ρήση του Εγέλου (Georg Wilhelm Friedrich Hegel,1770 – 1831) στον υπότιτλο. 

Έστω κι αν –τώρα που το ξαναβλέπω πιο ολοκληρωμένα- ο τρόπος που ο ίδιος ο γερμανός φιλόσοφος σχολιάζει το ρηθέν του (εάν, βεβαίως, δεν προδίδει το νόημα η πρόχειρη μτφρ. μου: «Η φιλοσοφία φθάνει πάντα πολύ αργά. Ως σκέψις του κόσμου αύτη εμφανίζεται για πρώτη φορά στον κόσμο αφού η πραγματικότητα ολοκλήρωσε την διαδικασία του σχηματισμού της και έχει πλήρως συντελεσθή. [,,,] Το νυχτοπούλι της Αθηνάς αρχίζει την πτήσι του όταν πέφτει το λυκόφως.»*), ίσως να μην εξυπηρετεί την ευχετήρια (και οπωσδήποτε αισιόδοξη) διάθεσι του παρόντος δικού μου σχολίου.  
Το σφηνωμένο στο μυαλό μου εγελιανό ρητό παραπέμπει στην απαισιοδοξία σχετικά με το κατά πόσο μπορεί ο φιλοσοφικός στοχασμός να παρεμβαίνει αποτελεσματικά κατά την εξέλιξι των ανθρώπινων ενεργειών στον χρόνο. Όπως φαίνεται, λοιπόν, ο σημαντικός φιλόσοφος του  νεώτερου κόσμου και δή της ευρωπαϊκής σκέψης, ο κύριος εκπρόσωπος του γερμανικού ιδεαλισμού (που πριν 200 χρόνια υπηρετούσε ακόμα στην εκπαίδευσι της χώρας του ως Διευθυντής Γυμνασίου, όπως διαβάζω), αμφισβητεί με το λογοτεχνικό ένδυμα του στοχασμού του την προληπτικά έγκαιρη παρέμβασι του λόγου στο ιστορικό γίγνεσθαι…

Μα, τί κάθομαι και γράφω …νυχτιάτικα;

Καλό Καλοκαίρι στους συναδέλφους (και στους μαθητές) του Εσπερινού και  
Καλοτάξιδο το Ιστολόγιο στην μπλογκόσφαιρα!


* Georg Friedrich Hegel, Grundlinien der Philosophie des Rechts. Suhrkamp, Frankfurt am Main 1972, S. 14.

Πέμπτη 28 Ιουνίου 2012

28 Ιουνίου, 28 χρόνια πρίν: η (ανοικτή; ) επιστολή του Φίσερ στην Ιουδαïκή Εγκυκλοπαίδεια. 28 Giugno 1984; 28 anni fa: una lettera aperta di Fischer alla "Encyclopaedia Judaica"

Αφήνω τα εύληπτα παρεπόμενα στοιχεία της επιστολής, τα τυπικά της αλληλογραφίας, (όπως και τα περιττά φιλολογικά σχόλια), και προχωράω σε μια προσωπική μετάφρασι του κυρίως κειμένου της επιστολής του Μεγάλου Μπόμπυ, του τότε Παγκόσμιου Πρωταθλητή (για άλλους «φρενοβλαβή», για εμένα Πρώτου Παγκόσμιου Σκακιστή), στην Encyclopaedia Judaica, υπο ημερομηνίαν 28 Ιουνίου 1984:

Το πρωτότυπο:

AN OPEN LETTER FROM:
 BOBBY FISCHER
THE WORLD CHESS CHAMPION

TO: ENCYCLOPAEDIA JUDAICA
P.O. Box 50307 Pasadena, CA 91105
June 28, 1984

The Editors ENCYCLOPAEDIA JUDAICA JERUSALEM
The Macmillan Company
866 Third Avenue New York City, NY 10022

Gentlemen:

Knowing what I do about Judaism, I was naturally distressed to see that you erroneously featured me as a Jew in ENCYCLOPAEDIA JUDAICA. Please do not make this mistake again in any future editions of your voluminous, pseudo-authoritative publication. I am not today, nor have I ever been a Jew, and as a matter of fact, I am uncircumcised.

I suggest rather than fraudulently misrepresenting me to be a Jew, and dishonestly abusing my name and reputation as a kind of advertising gimmick to improve the image of your religion (Judaism), you try to promote your religion on its own merits — if indeed it has any! In closing,

I trust that I am not being unrealistically optimistic, in thanking you in advance for your anticipated cooperation in this matter.

Truly yours,

Bobby Fischer,
The World Chess Champion

Η μετάφρασί μου:


Κύριοι,

Γνωρίζοντας ό,τι δύναμαι περί Ιουδαϊσμού, μου προκάλεσε θλίψι, όπως είναι φυσικό, αυτό που είδα, το ότι εσφαλμένα με παρουσιάζετε σαν Εβραίο στην ΙΟΥΔΑÏΚΗ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ. Παρακαλώ όπως μη διαπράξετε εκ νέου αυτό το λάθος σε τυχόν μελλοντικές εκδόσεις της πολυτόμου και ψευδο-εγκύρου εκδόσεώς σας. Δεν είμαι κατά το παρόν, δεν ήμουν, ούτε έχω υπάρξη Εβραίος και, όντως, δεν είμαι περιτετμημένος.

Προτείνω, αντί απατηλώς να με παρουσιάζετε κατά τρόπον στρεβλωτικό ως Εβραίο, και να επιχειρείτε να βελτιώσετε την εικόνα της υμετέρας θρησκείας κακοήθως προσβάλλοντας το όνομα και την υπόληψί μου εν είδει διαφημιστικού τεχνάσματος, να κοιτάξετε να προωθήσετε την θρησκεία σας βασιζόμενοι στις δικές της αξίες – εάν πραγματικώς διαθέτει τοιαύτας.

Εν κατακλείδι, ευελπιστώ ότι δεν διατελώ αβασίμως αισιοδοξών, ευχαριστώντας σας εκ των προτέρων για την επι του θέματος προσδοκώμενη συνεργασία.

Αληθώς υμέτερος

Μπόμπυ Φίσερ
Ο Παγκόσμιος Πρωταθλητής στο Σκάκι

Μετάφρασι:  Αλέξ. Σοϊλεμέζης

Δευτέρα 25 Ιουνίου 2012

Άβαξ Και Πεσσοί: Καλό Καλοκαίρι με Σιμουλτανέ! Abaco e Pezzi: Auguri di Buone Vacanze con una simultanea.


Με μια αποχαιρετιστήρια συνάντηση πρίν από τις καλοκαιρινές διακοπές έκλεισαν οι αγωνιστικές υποχρεώσεις για τους μαθητές, αθλητές, αλλά και τους ανθρώπους στην διοίκηση του σκακιστικού τμήματος του Α.Ε. Κέντρου «Άβαξ και Πεσοί».
Το τρίωρο πρόγραμμα του τελευταίου Σαββάτου, προχθές, περιλάμβανε εκτός από μια σύντομη αποχαιρετιστήρια ομιλία του Προέδρου, αναψυκτικό και …αγώνα σιμουλτανέ μεταξύ των παρευρεθέντων.
Συγκεκριμένα ο Πρόεδρος του Συλλόγου και αρχηγός της ομάδας, ΥΜ, κ. Αλέξανδρος Σοϊλεμέζης, έπαιξε ταυτόχρονο αγώνα («σιμουλτανέ») σε δεκατέσσερις σκακιέρες. 
Η συνάντηση, όπως διαπιστώσαν οι παρευρισκόμενοι γονείς και φίλοι, είχε και αγωνιστικά πολύ μεγάλο ενδιαφέρον, καθώς σε πολλές περιπτώσεις η αντίσταση που προέβαλαν οι νεαροί αντίπαλοί του ήταν τέτοια που καί την αγωνία ανέβασε καί υποχρέωσε τον 54χρονο Υποψήφιο Μαίτρ να βάλη τα δυνατά του.


Τελικά από τους 14 αντιπάλους που αντιμετώπισε ο κ. Σοϊλεμέζης νίκησε 10, έφερε 3 ισοπαλίες (με Μίλτο Μεταξά, Κατερίνα Μπεληγιάννη και Γιώργο Σοϊλεμέζη) και σημείωσε και μία ήττα. 
.
.
 

(Εννοείται πως δεν μπόρεσε να ξεπεράση νικηφόρα το εμπόδιο της μικρούλας Στελίνας Γραμματικού, η οποία σαν αυριανή πρωταθλήτρια όχι μόνο δεν δέχθηκε πρόταση ισοπαλίας αλλά μετά από λίγο του έφαγε και την Βασίλισσα, αναγκάζοντάς τον σε ...εγκατάλειψη)!



.
.
.





Δημοσιεύουμε παρακάτω δύο από τις παρτίδες του Σιμουλτανέ.
Αλεξ. Σοϊλεμέζης - Π. Αρισ. Σοϊλεμέζης 1-0
Play chess online
Alessandro Soilemesis - Giorgio Soilemesis 0,5-0,5



Στην σύντομη αποχαιρετιστήρια ομιλία του ο Πρόεδρος έκανε σύντομη αναφορά στις δύο μεγάλες επιτυχίες της χρονιάς για την Ομάδα του Άβαξ Και Πεσσοί, (δεύτερη θέση στο Ομαδικό Παίδων Κορασίδων ΤΕΣΣΑΣ 2011 (Νοε) και επίσης δεύτερη θέση στο μεγάλο Πρωτάθλημα το Ομαδικό ΤΕΣΣΑΣ 2012, όπου πρωτεύσαμε στον Όμιλό μας μπροστά από την Ευβοϊκή Ένωση Σκακιστών και τον Σ.Ο. Θήβας) και εξήγησε επίσης τους λόγους για την μη συμμετοχή της ομάδας μας στην τελική φάση του Πανελλήνιου Πρωταθλήματος. 
Στην συνέχεια εξήρε το ήθος και την επιμέλεια όλων των παρευρισκομένων και ευχαριστώντας τους αθλητές-αθλητές του συλλόγου (και τους γονείς τους) για την συμπαράσταση και την συμμετοχή τους στην εφετινή επιτυχή προσπάθεια, ευχήθηκε σε όλους καλή Πρόοδο και Καλό Καλοκαίρι!

Α-Ζ

Δευτέρα 18 Ιουνίου 2012

Για τον πατριωτισμό και την Ορθοδοξία (: κείμενο Κ. Χολέβα, ως απάντηση σέ παρερμηνεῖες" ). Sul patriotismo e l’ ortodossia, articolo di K. Cholevas


Η Ορθόδοξη Εκκλησία και ο υγιής πατριωτισμός

(πάντηση σέ παρερμηνεες)

Προσφάτως προβλήθηκαν ρισμένες τεκμηρίωτες καί προκλητικές πόψεις «μοντέρνων» θεολόγων, ο ποοι κατηγορον καί παρερμηνεύουν τή διαχρονική στάση τς ρθοδόξου κκλησίας ναντι το πατριωτισμο και τς θνικς ταυτότητος. Θεωρον τι κακς ναφερόμαστε στήν ρθοδοξία ς στοιχεο τς πολιτιστικς μας ταυτότητος καί πί πλέον λέγουν τι ο γνες τς κκλησίας πέρ τς θνικς λευθερίας πρξαν μία παρένθεση, ποία πρέπει νά κλείσει. ρθότατα καί μέ πλόυσια πιχειρήματα πήντησε δη Σεβ. Μητροπολίτης Πειραις κ. Σεραφείμ. Προσωπικά θά θελα πλς νά σημειώσω ρισμένες στορικές παρατηρήσεις ες πίρρωσιν τν πόψεων το Σεβασμιωτάτου.
πό τήν ρχαιότητα δη ρόδοτος χει παραδεχθε τι θρησκεία ποτελε θεμελιδες συστατικό τς ταυτότητος νός θνους. Θεωρε ς νωτικά στοιχεα τν διασπασμένων λληνικν πόλεων-κρατν τήν κοινή καταγωγή, τήν κοινή γλσσα, τήν κοινή θρησκεία καί τά μοειδ (μότροπα) θη καί θιμα. ξ λλου κατά τίς δύο χιλιετίες τς Χριστιανικς ζως το Γένους μας λληνες καί ξένοι χουν καταγράψει τήν μεγάλη πίδραση τς ρθοδοξίας πί τς θνικς καί πολιτιστικς μας διοπροσωπίας. είμνηστος Βρετανός Βυζαντινολόγος Στβεν Ράνσιμαν πίστευε τι λληνισμός πεβίωσε πί Τουρκοκρατίας κυρίως χάρις στήν σύνδεσή του μέ τόν πνευματικό πλοτο τς ρθοδοξίας. Ζάκ Λακαριέρ, Γάλλος συγγραφεύς πού κοιμήθη πρό λίγων τν, σημειώνει: Μέσα στήν ρθοδοξία λληνας νιώθει σάν στό σπίτι του. Ο γωνιστές το 1821 σέ λες τίς θνικές Συνελεύσεις το γνος ζητον γραπτς νά σχύσουν στήν λεύθερη λλάδα ο Νόμοι τν ρθοδόξων Χριστιανν Ατοκρατόρων, δηλαδή τν Βυζαντινν. δέ πρτος Κυβερνήτης μας, ωάννης Καποδίστριας, ταν ρωτται πο ξένους ποιόν λαό διοικε, γράφει τι τό λληνικό θνος ποτελεται πό κείνους, ο ποοι πιστεύουμε στήν νατολική ρθόδοξη κκλησία καί μιλομε τήν λληνική γλσσα τν πατέρων μας.
Χαρακτηριστικότατη πόδειξη τς συμβολς τς ρθοδοξίας στή διαφύλαξη τς θνικς ταυτότητος ποτελε περίπτωση τν τουρκοφώνων τς Καππαδοκίας καί το Πόντου. ν καί πί Τουρκοκρατίας ατοί ο μοεθνες μας χασαν τή γλσσα τους και μιλοσαν στό σπίτι τουρκικά , ρθόδοξη Πίστη καί Θεία Λειτουργία τούς κράτησαν μέσα στό Γένος καί στήν λληνικότητα. ντιθέτως ποιος χανε τήν πίστη του χανόταν καί γιά τό θνος. Τούρκευε φράγκευε πως λεγαν τότε. Ο ξισλαμισμένοι γίνονταν φανατικοί Τορκοι και μαινόμενοι δικτες τν Ρωμην.
κκλησία μαχόταν γιά τήν θνική λευθερία καί τήν ταυτότητα το Γένους μας καί πρίν πό τήν λωση το 1453. Κακς λέγουν ο «μοντέρνοι» θεολόγοι τι ατή σύνδεση ταν μία ναγκαστική λύση λόγ δουλείας καί πρέπει τώρα νά σπάσει, νά διαρραγε. Θυμίζω τι δη πό τήν ποχή το καθίστου μνου, τόν 7ο αἰῶνα μ.Χ. ο πρόγονοί μας εχαριστον τήν Θεοτόκο γιά τήν πέμβασή της πέρ τς Κωνσταντινουπόλεως καί κατά τν βάρων. Πατριάρχης Σέργιος περιήρχετο τά τείχη καί νίσχυε θικά τούς μυνομένους μέ τήν εκόνα τς Παναγίας. πίσης γιος θανάσιος θωνίτης τόν 10ο αἰῶνα βρέθηκε δίπλα στόν Στρατηγό καί μετέπειτα Ατοκράτορα Νικηφόρο Φωκ καί μέ τίς προσευχές καί συμβουλές του τόν βοήθησε νά κδιώξει τούς Σαρακηνούς ραβες πό τήν Κρήτη. Τόν 12ο αἰῶνα ξ λλου τήν μυνα τς Θεσσαλονίκης κατά τν Νορμανδν νέλαβε ρχιεπίσκοπος Εστάθιος μαζί μέ τούς παδας Δημητρίου, δηλαδή τά παιδιά το Κατηχητικο. Τόν 13ο αἰῶνα Κύπριος γιος Νεόφυτος γκλειστος πό τή σπηλιά του στήν Πάφο γράφει πατριωτικά κείμενα κατηγορντας τούς Σταυροφόρους, τούς Σαρακηνούς καί λλους εσβολες τς Κύπρου καί τονίζοντας τι ο Κύπριοι νήκουν στή Ρωμανία, δηλαδή στό Βυζαντινό κράτος. (Βλέπε τό κείμενό του «Περί τν κατά χώραν Κύπρον σκαιν» πού περιλαμβάνευται στόν Ε΄τόμο τν πάντων το γίου, κδοση τς ερς Σταυροπηγιακς Μονς γίου Νεοφύτου Πάφου).
Δέν πρόκειται, λοιπόν, γιά παρένθεση, λλά γιά μία πνευματική, στορική καί πολιτιστική πραγματικότητα. μως χρειάζεται καί μία λλη διευκρίνιση. τι ρθόδοξη κκλησία μας καί ο γιοί της ποδέχονται τόν γι πατριωτισμό καί καταδικάζουν τόν θνοφυλετισμό, τόν ρατσισμό καί τήν μισαλλοδοξία. Μέγας Βασίλειος πολλές φορές τόνιζε τι ταν περήφανος γιά τήν καταγωγή τς μητρός του πό ρχαα λληνικά γένη, γεγονός πού ναφέρει καί γιος Γρηγόριος Θεολόγος στόν πιτάφιο πρός τόν Βασίλειο. μως ατή λληνική του συνείδηση δέν μπόδιζε τόν Μ. Βασίλειο νά περιθάλπει νθρώπους κάθε φυλς καί θρησκεύματος στά φιλανθρωπικά δρύματα τς Βασιλειάδος. Τόν γι πατριωτισμό ξηγε θαυμάσια γιος Γρηγόριος Θεολόγος στήν 37 η πιστολή του ( βλέπε 37ο τόμο τς Πατρολογίας το Migne). κε γράφει : «Μητέρα τιμν τν σίων. Μήτηρ δέ λλη μέν λλου , κοινή δέ πάντων πατρίς». Δηλαδή εναι διον τν ευσεβν νθρώπων νά τιμον τή μητέρα τους. μως κάθε νθρωπος χει δαιφορετική μητέρα. Κοινή μητέρα λων μας εναι πατρίδα, ρα πρέπει νά τήν γαπομε πως ακριβς καί τή μητέρα μας. Τό διο πνεμα μέ διαφορετικά λόγια ποδίδει καί μακαριστός Γέρων Πασιος γιορείτης λέγων: «Η πατρίδα εναι μία μεγάλη οκογένεια».τσι, λοιπόν, μες ο Χριστιανοί γαπομε τήν πατρίδα καί σεβόμαστε τήν λληνικοτητα, χωρίς νά μισομε ήν πατρίδα τν λλων καί χωρίς νά ποτιμομε τήν πολιτιστική ταυτότητα κάθε διαφορετικο λαο νθρώπου.
δημιουργική συμβολή τς ρθοδοξίας στήν λευθερία καί στήν πολιτιστική μας ταυτότητα συνεχίζεται καί μετά τήν Τουρκοκρατία διαψεύδοντας πλήρως τούς θεωρητικούς τς παρενθέσεως. Τό 1896 γιος Νεκτάριος, πίσκοπος Πενταπόλεως, θαυματουργός , γραφε σέ μία περισπούδαστη πραγματεία του περί τς λληνικς Φιλοσοφίας τά ξς: «Ναί, λλην γεννήθη κατά Θείαν Πρόνοιαν διδάσκαλος τς νθρωπότητος.... Τοτο τό ργον κληρώθη ατ... Μαρτύριον μακροβιότης ατο, ξ ς δυνάμεθα διστάκτως νά συμπεράνωμεν καί τήν αωνιότητα ατο, διά τό αώνιον ργον το Χριστιανισμο, δι’ ο συνεδέθη λληνισμός».
Καί τό 1940 στήν ποποιία τν Βορειοηπειρωτικν βουνν λληνας φαντάρος βλεπε τή Παναγία μαυροφορεμένη νά τόν βοηθε. χι, φυσικά, πό μίσος πρός τούς ταλούς, λλά πειδή κείνη τή στιγμή μυνόμενη λλάς εχε τό δίκιο μέ τό μέρος της.
Μόνο μέσα στήν λληνορθόδοξη Παράδοση διατηρομε τόν γι πατριωτισμό καί ποφεύγουμε τά δύο κρα: Τόν ρατσισμό καί τόν θνομηδενισμό. ς διαφυλάξουμε ς κόρην φθαλμου τήν ελογημένη πίδραση τς ρθοδοξίας πί τς θνικς μας ταυτότητος.

 Κωνσταντνος Χολέβας
  Πολιτικός πιστήμων

Σάββατο 16 Ιουνίου 2012

Οι αυριανές εκλογές και ο Ηλίθιος (του Ντοστογέφσκυ) . Le Elezioni in Grecia domani e “l’ Idiota” di Fedor (Fyodor Mikhailovich) Dostoevskij


Είχαμε καιρό στο ιστολόγιο να λάβουμε συνεργασία από τον φίλο «Nick Georgiou» (Χ. Γ.). Με χαρά αναρτούμε το άρτι παραληφθέν (μόλις χθές) κείμενό του. Είναι τόσο επίκαιρο όσο και αληθινό! Άλλωστε κι εμείς θα πάμε να ψηφίσουμε. Και βέβαια είμαστε αναφανδόν με το μέρος του πρίγκιπα Μίσκιν.

 .
.
.
Ο Ηλίθιος

Δεν ξέρω γιατί,  αλλά τις τελευταίες μέρες  διαβάζω  τον Ηλίθιο του Ντοστογιέφσκι. Ειδικά αφού ψηφίσεις στις ελληνικές βουλευτικές εκλογές, όταν  μπαίνεις  πιο βαθιά στους χαρακτήρες του έργου του μεγάλου δημιουργού  αισθάνεσαι …σαν το πρίγκιπα Μίσκιν. Δεν είμαι  -όπως δεν ήταν και  εκείνος - διανοητικά καθυστερημένος. Ούτε καν  με πιάνουν επιληπτικές κρίσεις. Οι μόνες κρίσεις που με πιάνουν είναι  αυτές που θέλω να εκφραστώ γράφοντας, όπως τώρα καλή ώρα.
Όπως μου είπε μια Ρωσίδα που ζει από τα είκοσι της  στην Ελλάδα, τα έργα του Φιοντόρ τα διδάχτηκε ως παιδίσκη όταν μεγάλωνε στη χώρα της  - κάτι σαν την Ιλιάδα και την Οδύσσεια που διδάσκονται τα ελληνόπουλα. Και δεν είναι απλά τα ονόματα π.χ. Γκαβρίλα Αρνταλιόνοβιτς, Ιβάν Φιοντόροβιτς Επάντσιν, Σεμιόν Παρφιόνοβιτς  Ραγκόζιν ή Ναστάζια Φιλίπποβνα, που σε εξιτάρουν. Είναι οι χαρακτήρες.
Ναι, αγαπητέ μου αναγνώστη, είμαι ηλίθιος σαν τον πρίγκηπα Λεβ Νικολάγεβιτς Μίσκιν. Θέλω να βλέπω την καλή πλευρά των πραγμάτων, για αυτό θα πάω να ψηφίσω. Όπως έλεγε ο ίδιος ο Ντοστογιέφσκι, μέσω του Μίσκιν, δεν υπάρχει χειρότερο βασανιστήριο  από το να ξέρει  ο μελλοθάνατος  ότι θα τον σκοτώσουν τελεσίδικα  την τάδε μέρα. Κι αν όπως  μας φοβίζουν  ότι  έρχεται το τέλος μας, προσδιορίσουν και την ημερομηνία και την ώρα και τη στιγμή  που θα γίνει αυτό, τότε ο φόβος θα γίνει εφιάλτης, και πολύ περισσότεροι δεν θα αντέξουν. Ακόμα και οι σκληροί δολοφόνοι λυγίζουν μπρος στη θέα της γκιλοτίνας και κλαίνε, λίγο πριν ακούσουν το λεπίδι  να σφυρίζει κατερχόμενο προς το λαιμό τους...

Δεν θα τους δώσουμε τέτοια χαρά: Θα ψηφίσουμε γιατί έχουμε κάτι να πούμε. Είμαστε ηλίθιοι, αλλά γι’ αυτό μάς  εκτιμάνε και μας φοβούνται κατά βάθος!  

 Nick Georgiou

Παρασκευή 15 Ιουνίου 2012

«Αγαυριάστως»: 'κλεφταρματολίτικο' στιχούργημα του Αλ. Σελλενίδη


ΑΓΑΥΡΙΑΣΤΩΣ

Με τους γιούς μου στο παζάρι.
Αραδιάζοντας μαργαριτάρια
- Πάντοτε για τις έμορφες μαλάματα, γιορντάνια-
Και αδειάζοντας το γιοματάρι
Ακονίζω γιαταγάνια.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΣΟΪΛΕΜΕΖΗΣ - ΣΕΛΛΕΝΙΔΗΣ

Τετάρτη 13 Ιουνίου 2012

«Το ΌΧΙ σου να πεις»: ένα ακόμα ποίημα του Ι. Παναγάκου. “Il tuo "no!", va detto”; una poesia patriotica di Ioannis Panagakos


ΤΟ ΟΧΙ ΣΟΥ ΝΑ ΠΕΙΣ
... κι αν έρθει ώρα να χαθώ στου ήλιου τ’ ανηφόρι, δεν με πειράζει και μου αρκεί, να δω τον ήλιο να χαράζει!

Κλαίω για σε, πικρά, πατρίδα αγαπημένη·
για τα ωραία, τα μεγάλα που περάσαν
που τίποτα στο τώρα πια δεν απομένει
-οι φίλοι σου τα έργα σου, πώς τα ξεχάσαν –
και τώρα σε λαβύρινθο καλά κλεισμένη
χωρίς τους μίτους σου που σου τους υφαρπάσαν,
μια ευκαιρία έχεις, μόνο, μην ξεχάσεις:
το Όχι σου να πεις, ολόρθη· δε θα χάσεις.
  
Ιωάννης Παναγάκος

Άνχης (ΠΖ) ε.α. – Σ.Σ.Ε./1971
Δάσκαλος Σκακιού – Λογοτέχνης
Μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών

Πέμπτη 7 Ιουνίου 2012

Νεοέλληνες Λογοτέχνες περί Κομματοκρατίας Α΄ (Ροΐδης-Σουρής) Letterati neogreci sui partiti e la partitocrazia in Grecia I. (Roidis)


Κατά Ροΐδη, αιτία της γέννησης και της δράσης των κομμάτων "εν Ελλάδι", είναι «η θαυμαστή συμφωνία με την οποία τα μέλη τους επιθυμούν το ίδιο πράγμα, το να τρώνε από το δημόσιο».
Όσο για τον ορισμό που δίνει στον όρο «Κόμμα»:
«Ομάδα ανθρώπων που ξέρουν να διαβάζουν και να ανορθογραφούν, που έχουν πόδια και χέρια γεμάτα υγεία, αλλά που μισούν κάθε εργασία και οι οποίοι ενώνονται κάτω από έναν οποιονδήποτε αρχηγό ζητώντας να τον κάνουν πρωθυπουργό με τον σκοπό να τους παρέχει τα μέσα να ζούν χωρίς να σκάβουν»!!  

Απολαύστε το πρωτότυπο:
 
"Αλλαχού τα κόμματα γεννώνται, διότι εκεί υπάρχουσιν άνθρωποι διαφωνούντες και έκαστος άλλα θέλοντες. Εν Ελλάδι συμβαίνει ακριβώς το ανάπαλιν• αιτία της γεννήσεως και της πάλης των κομμάτων είναι η θαυμαστή συμφωνία, μεθ’ ης πάντες θέλουσι το αυτό πράγμα, να τρέφωνται δαπάνη του δημοσίου. 
Αν υπήρχε λεξικόν της νεοελληνικής γλώσσης, νομίζομεν ότι ο ορισμός της λέξεως «κόμμα» ήθελεν είναι ο ακόλουθος: «Ομάς ανθρώπων ειδότων ν’ αναγινώσκωσι και ν’ ανορθογραφώσιν, εχόντων χείρας και πόδας υγιείς αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες, ενούμενοι υπό ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν’ αναβιβάσωσιν αυτόν διά παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παράσχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι»".


Εμμανουήλ Ροΐδης

 [«Πολιτικόν δελτίον», Ασμοδαίος, 8.6.1875. Άπαντα, Β΄. Ερμής, 1978. 138].

Τρίτη 5 Ιουνίου 2012

«Το κύκνειο άσμα της Κύπρου», άρθρο του Δ. Καζάκη για το νέου τύπου Σχέδιο Ανάν στην Μεγαλόνησο. "Cipro, il suo canto del cigno"; l' isola dell' Afrodite davanti al EFSF (testo di D. Kazakis)


Το κύκνειο άσμα της Κύπρου

 Του Δ. Καζάκη
   Τι συμβαίνει με την Κύπρο;  Σύμφωνα με την ειδησεογραφία, αντιμέτωπη με την εκπνοή της προθεσμίας στο τέλος Ιουνίου για την ανακεφαλαιοποίηση του κυπριακού τραπεζικού συστήματος, η Λευκωσία δεν αποκλείει προσφυγή στους ευρωπαϊκούς μηχανισμούς στήριξης εάν δεν εξασφαλιστούν τα απαραίτητα κεφάλαια: «Υπάρχει ένα τελευταίο δίχτυ, το δίχτυ του EFSF, και εάν καταστεί αναγκαίο θα χρησιμοποιηθεί» ανέφερε ο διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας της Κύπρου Πανίκος Δημητριάδης σε συνέντευξή του σήμερα στους Financial Times.

Σύμφωνα με τον ίδιο ωστόσο, δεν έχει αποκλειστεί η ολοκλήρωση της ανακεφαλαιοποίησης να γίνει με χρηματοδότηση από τον ιδιωτικό τομέα ή με δάνειο από άλλη χώρα. Παράλληλα, ανέφερε, η Λευκωσία βρίσκεται σε συνομιλίες με τις ευρωπαϊκές αρχές για παράταση της προθεσμίας της 30ης Ιουνίου μέχρι τον Αύγουστο. Όπως σημειώνει η εφημερίδα, η Κύπρος ευελπιστεί πως δεν θα χρειαστεί να ενταχθεί σε «πλήρες» πρόγραμμα διάσωσης. Πάντως, οι Βρυξέλλες έχουν επανειλημμένα τονίσει πως οποιαδήποτε στήριξη, έστω και μόνο για την στήριξη τραπεζών, θα πρέπει να συνοδεύεται από όρους.
Οι αναφορές Δημητριάδη απηχούν πρόσφατες δηλώσεις του προέδρου Δημήτρη Χριστόφια, ο οποίος προ ημερών ανέφερε... πως δεν μπορεί να αποκλειστεί το ενδεχόμενο προσφυγής σε ευρωπαϊκή στήριξη. Τελικά ο Χριστόφιας το έκανε το θαύμα του. Αφού οριοθέτησε και εκχώρησε την ΑΟΖ της Κύπρου, είναι έτοιμος να πουλήσει και την Κυπριακή δημοκρατία.
«Η Κύπρος φαίνεται όλο και περισσότερο ότι θα καταστεί η τέταρτη χώρα της ευρωζώνης που θα ζητήσει οικονομική ενίσχυση βάσει του προσωρινού ταμείου διάσωσης της Ευρώπης, καθώς νωρίτερα αυτό το μήνα παλεύει απεγνωσμένα να προστατεύσει το τραπεζικό της σύστημα από την διεύρυνση της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα, η οποία απειλεί να καταπιεί το μικρό γειτονικό νησί της,» γράφει η The Wall Street Journal (2/6). Και το σκηνικό έχει στηθεί.
Για την κατρακύλα της Κύπρου φταίει η Ελλάδα και επομένως ότι κι αν συμβεί από εδώ και μπρος στους «αδελφούς Κυπρίους» πρέπει απλά να ρίχνουν το φταίξιμο στους Ελλαδίτες. Ήρθε η ώρα για τους Κυπρίους να πληρώσουν σε σκληρό ευρώ, το αντίτιμο, το τίμημα της διατεταγμένης αμεριμνησίας που διαδίδει το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα του νησιού από την εποχή που έγινε φανερή η χρεοκοπία της Ελλάδας. Όποιος παρακολουθούσε την κυρίαρχη κυβερνητική και πολιτική προπαγάνδα στην Κύπρο, γνωρίζει ότι μπροστά της ακόμη και η Μέρκελ μοιάζει πρωταθλητής του φιλελληνισμού. Σε μια περίπτωση που έτυχε ο γράφων να συμμετάσχει από τηλεφώνου και για λίγο σε μια από τις εκπομπές της τηλεόρασης του ΡΙΚ για το ελληνικό πρόβλημα, έμεινε κατάπληκτος με την ευκολία με την οποία είχαν υιοθετηθεί ακόμη και τα πιο αισχρά επιχειρήματα εναντίον της Ελλάδας και των Ελλήνων. Κι όλα αυτά γιατί δεν ήθελαν ούτε καν ν’ ακούσουν το αίτημα περί διαγραφής των χρεών.
Ο προηγούμενος διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας της Κύπρου ο Αθανάσιος Ορφανίδης (Μάιος 2007 – Μάιος 2012), ήταν από τους κεντρικούς τραπεζίτες της ΕΚΤ που πρωταγωνίστησε στην επιβολή του καθεστώτος δουλοπαροικίας του χρέους στην Ελλάδα και υπερθεμάτισε στην μετατροπή της χώρας σε «ευρωπαϊκό προτεκτοράτο», προκειμένου οι δανειστές να πάρουν τα λεφτά τους. Ήταν τόσο πορωμένος που όταν τέθηκε επίσημα το θέμα του «κουρέματος» του ελληνικού χρέους, αυτός αρθρογραφούσε εναντίον του όχι για να πει ότι δεν πρόκειται να ωφελήσει την χώρα και τον λαό της, αλλά για να ισχυριστεί ότι αυτό θα πλήξει τους δανειστές της Ελλάδας και επομένως είναι απαράδεχτο.
Όλο αυτό το διάστημα της Ελληνικής τραγωδίας, από τις αρχές Μαΐου 2010 έως σήμερα, το επίσημο πολιτικό κατεστημένου της Κύπρου δεν στάθηκε ούτε μια φορά στο πλευρό του δοκιμαζόμενου Ελληνικού λαού. Αντίθετα, ενίσχυε με κάθε τρόπο τις πολιτικές, τα μνημόνια και τις δανειακές συμβάσεις εναντίον της Ελλάδας. Είναι τυχαίο λέτε που το κυβερνών «αριστερό» και «αδελφό κόμμα» του ΚΚΕ, το ΑΚΕΛ, δεν βρήκε να πει ούτε μια λέξη εναντίον όσων συμβαίνανε εναντίον του ελληνικού λαού;
Όσο για τον Κυπριακό λαό, τον αποκοίμιζαν συστηματικά λέγοντας: «μην σε νοιάζει για τους Ελλαδίτες, αυτοί φταίνε και καλά να πάθουν». Κι αν καμιά φορά τολμούσε να ρωτήσει κανείς, «μα καλά με ποιο δικαίωμα οι δανειστές αφαιρούν την εθνική κυριαρχία από ένα κράτος κι έναν λαό επειδή χρωστά;», τότε απαντούσαν υιοθετώντας στη νιοστή δύναμη όλες τις χυδαιότητες που γράφονται και λέγονται εναντίον των Ελλήνων.
Βέβαια, όσοι γνωρίζουν τα πράγματα, ξέρουν πολύ καλά ότι αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα είναι μια γενικευμένη και σε βάθος αναίρεση των όρων κυριαρχίας όλων των κρατών μελών της ευρωζώνης. Κάτι που παλιά συνέβαινε κυρίως με στρατιωτικοπολιτικά μέσα, ενώ σήμερα με όρους ελεγχόμενης χρεοκοπίας και μηχανισμών «στήριξης». Αυτό απαιτεί σήμερα η διάσωση των τραπεζών και των αγορών. Τώρα ήρθε η ώρα της Κύπρου.  Ποιο είναι το βασικό πρόβλημα της Κύπρου; Το γεγονός ότι ο κρατικός προϋπολογισμός δεν επαρκεί για την διάσωση των τραπεζών διαμέσου της γνωστής «ανακεφαλαιοποίησης». Ήδη η δεύτερη μεγαλύτερη τράπεζα της Κύπρου (Λαϊκή Τράπεζα της Κύπρου) επεδίωξε και πέτυχε με απόφαση της Κυπριακής Βουλής την χρηματοδοτική υποστήριξη της κυπριακής κυβέρνησης για μια προγραμματισμένη αύξηση κεφαλαίου πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ, «κάτι που θα ωθήσει τα δημόσια οικονομικά του νησιού βαθιά στο κόκκινο και να το αναγκάσει να επιτύχει τους στόχους του φετινού προϋπολογισμού,» όπως επισημαίνει The Wall Street Journal. Ο Κύπριος εργαζόμενος και φορολογούμενος καλείται να επωμιστεί τις ζημιές της κερδοσκοπίας με ομόλογα και χρέη στα οποία είχε επιδοθεί η συγκεκριμένη τράπεζα και όχι μόνο. Κι επειδή δεν θα είναι η μόνη φορά που θα συμβεί αυτό, ούτε η μόνη τράπεζα που θα το απαιτήσει, τα δημοσιονομικά του νησιού προβλέπεται να βουλιάξουν, η προσφυγή τον οίκο χρεοκοπημένων χωρών της ευρωζώνης, δηλαδή το ΕΤΧΣ θεωρείται μάλλον σίγουρο.
Η Κύπρος βρίσκεται ήδη υπό την άγρια πίεση των αγορών, όπως ακριβώς βρισκόταν η Ελλάδα το 2010. Το 10ετές κυπριακό ομόλογο έχει εκτιναχθεί γύρω στο 14%, πράγμα που κάνει απαγορευτική την πρόσβαση στις διεθνείς αγορές κεφαλαίου για δανεισμό του Κυπριακού κράτους. Στα τέλη του περασμένου έτους, η χώρα διαπραγματεύθηκε ύψους € 2,5 δισ. διμερές δάνειο από τη Ρωσία, προκειμένου να αποφύγει την προσφυγή στον «μηχανισμό στήριξης» της ευρωζώνης. Τώρα, η Κύπρος βρίσκεται σε συνομιλίες με την Κίνα για άλλο διμερές δάνειο, από ένα αξιοσέβαστο ποσό, που μοιάζει απίθανο να υλοποιηθεί στο χρονικό διάστημα που έχει ανάγκη η Κύπρος.
Ακόμη όμως κι αν επιτευχθεί, το πρόβλημα παραμένει. Η διάσωση της Λαϊκής Τράπεζας από τον κρατικό προϋπολογισμό εκτιμάται ότι θα εκτινάξει το πρωτογενές έλλειμμα πάνω από το 10% επί του ΑΕΠ, ενώ το δημόσιο χρέος καλπάζει ήδη. Το 2011 ξεπέρασε το 68% επί του ΑΕΠ που για την Κυπριακή δημοκρατία είναι πρωτοφανές. Με τις αγορές να την δανείζουν με εξωφρενικά επιτόκια – αν και με κριτήριο το % επί του ΑΕΠ, το δημόσιο χρέος της Κύπρου, είναι ασήμαντο εν συγκρίσει με άλλες χώρες της ευρωζώνης – και με τις δανειακές ανάγκες του Κυπριακού κράτους να καλπάζουν λόγω χρηματοδοτικών ενισχύσεων των Κυπριακών τραπεζών, είναι σίγουρο ότι πολύ σύντομα θα αναγκαστεί η Κύπρος να καταφύγει στο ΕΤΧΣ.
Τις τελευταίες ημέρες, οι Κύπριοι αξιωματούχοι αρχίζουν και προετοιμάζουν την κοινή γνώμη ότι η διάσωση από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας μπορεί να είναι επικείμενη. Ο υπουργός Οικονομικών Βάσος Σιαρλής δήλωσε στο κρατικό ραδιόφωνο την περασμένη εβδομάδα ότι η «αποφυγή της EFSF είναι Νο 1 προτεραιότητα μας.» Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση της Κύπρου ήδη προετοιμάζεται για την προσφυγή στον μηχανισμό στήριξης της ευρωζώνης. Και τότε οι Κύπριοι εργαζόμενοι θα μάθουν από πρώτο χέρι τι σημαίνει πολιτική των μνημονίων και αποικιοκρατικές δανειακές συμβάσεις.
Η κυβέρνηση της Κύπρου, επίσης, προσπαθεί να πείσει για ένα νέο πακέτο μέτρων λιτότητας εντός των επόμενων 10 ημερών, προκειμένου δήθεν να αποφύγει το νησί το ΕΤΧΣ. Μέσα σ’ αυτόν τον κουρνιαχτό εκβιασμών και αποπροσανατολισμού το Κυπριακό Κοινοβούλιο θα ψηφίσει σύντομα να υιοθετηθεί το νέο δημοσιονομικό σύμφωνο της Ευρώπης. Κι έτσι η Κυπριακή Δημοκρατία θα πάψει να υπάρχει για να μετατραπεί, τουλάχιστον δημοσιονομικά και οικονομικά, σε ευρωπαϊκό προτεκτοράτο. Οι Κύπριοι θα ζήσουν ένα δημοσιονομικό Σχέδιο Ανάν, που ούτε καν περίμεναν.
Τα μέτρα λιτότητας της κυβέρνησης Χριστόφια, που σίγουρα θα επιβαρύνουν την ήδη εύθραυστη οικονομία του νησιού, η οποία αναμένεται να συρρικνωθεί το 2012 πάνω από 1,2% με ταυτόχρονη αύξηση της ανεργίας, εμφανίζονται απαραίτητα για να αποκατασταθεί υποτίθεται η εμπιστοσύνη των αγορών και για να αποτραπούν οι μεγαλύτερες περικοπές που οι εταίροι της Κύπρου θα ζητήσουν σε αντάλλαγμα για ένα σχέδιο διάσωσης από το ΕΤΧΣ. Με άλλα λόγια, τα ίδια και τα ίδια παραμύθια.
Τα παπαγαλάκια δίνουν και παίρνουν: «Η Κύπρος έχει αρχίσει να αισθάνονται τις επιπτώσεις της ελληνικής κρίσης και δεν μπορούν να έχουν άλλη διέξοδο από το να ζητήσει ευρωπαϊκή βοήθεια», λέει ο Άλεξ Αποστολίδης, καθηγητής Οικονομικών στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο Λευκωσίας. «Υπήρξε μια μείωση όλων των άλλων επιλογών που ήταν διαθέσιμες, στο σημείο όπου η προσφυγή στο ΕΤΧΣ φαίνεται όλο και πιο πιθανή, σχεδόν αναπόφευκτη.»
Η αλήθεια βέβαια είναι τελείως διαφορετική. Ο μηχανισμός χρεοκοπίας που βιώνει σήμερα η Κύπρος είναι το ίδιο το ευρώ και η ένταξή της στην ευρωζώνη. Με την υιοθέτηση του ευρώ, οι ανάγκες ρευστότητας της Κυπριακής οικονομίας μετατράπηκαν σε ανάγκες δανεισμού και κερδοσκοπίας για τις τράπεζες. Έτσι, μια οικονομία που διακρινόταν πριν το ευρώ για τα χαμηλά επίπεδα δανεισμού – ιδιωτικού και δημόσιου – που εξυπηρετούσε μάλιστα με το δικό της εξαιρετικά πολύτιμο εθνικό νόμισμα, την Κυπριακή λίρα, βρέθηκε μέσα σε λίγα από την ένταξη της στην ευρωζώνη να πνίγεται στα χρέη. Είναι χαρακτηριστικό ότι ενώ το 2000 το ιδιωτικό χρέος στην Κύπρο δεν υπερέβαινε το 60% επί του ΑΕΠ, το 2007 είχε ήδη φτάσει στο 200% επί του ΑΕΠ, ενώ το 2011 εκτινάχθηκε στο 308,7% επί του ΑΕΠ της Κύπρου!
Το ιδιωτικό αυτό χρέος που βαραίνει κατά κύριο λόγο τις τράπεζες καλείται σήμερα ο Κυπριακός λαός να το φορτωθεί μέσα από τον κρατικό προϋπολογισμό. Γιατί; Διότι έτσι γίνεται μέσα στην ευρωζώνη. Πρώτα οι τράπεζες και μετά τα κράτη και οι λαοί.
Η είσοδος στην ευρωζώνη, η οποία από άποψη αρχιτεκτονικής είναι ο παράδεισος των τραπεζών, επέβαλε καθεστώς πλήρους ασυδοσίας και για τις Κυπριακές τράπεζες. Έτσι τους επέτρεψε να συσσωρεύουν και να κερδοσκοπούν με ιδιωτικό χρέος χωρίς κανένα όριο. Το αποτέλεσμα είναι σήμερα να μην γνωρίζει κανείς ποια είναι η πραγματική κατάσταση των τραπεζών.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι μια πρόσφατη συνέντευξη του Πανίκου Δημητριάδη, νέου διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας της Κύπρου, που δόθηκε στις 27 Μαΐου 2012 στην εφημερίδα Ο Φιλελεύθερος. «Έχετε αναλάβει διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας στην πιο δύσκολη περίοδο του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Σκέφτεστε να προχωρήσετε σε έρευνα για να δείτε τι έφταιξε από την πλευρά της εποπτικής Αρχής και ποιο είναι το μερίδιο ευθύνης των διοικητικών συμβουλίων;» ρωτά η δημοσιογράφος. «Πράγματι θα προχωρήσουμε το συντομότερο δυνατό σε έρευνες από ανεξάρτητους εμπειρογνώμονες πρώτον για να επανέλθει η εμπιστοσύνη των επενδυτών στο κυπριακό τραπεζικό σύστημα, κάτι που θα διευκολύνει τα μέγιστα την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών με ιδιωτικά κεφάλαια, και δεύτερον για να ικανοποιηθεί το αίσθημα δικαίου μεταξύ των φορολογουμένων οι οποίοι καλούνται σήμερα να στηρίξουν το τραπεζικό σύστημα. Ασφαλώς, η έρευνα θα πρέπει να γίνει και για ένα επιπρόσθετο λόγο, να μην επαναληφθούν τα λάθη που έγιναν στο παρελθόν,» απάντησε ο νέος διοικητής.
Μιλάμε για τον διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας. Αν αυτός δεν γνωρίζει σε ποια κατάσταση επακριβώς βρίσκεται το τραπεζικό σύστημα της χώρας, τότε βράστα! Όσο για την έρευνα από «ανεξάρτητους εμπειρογνώμονες», αυτή δεν αφορά το ξεκαθάρισμα της κατάστασης, αλλά την προετοιμασία του τραπεζικού συστήματος της Κύπρου για νέες «συνεργασίες» και συγχωνεύσεις με επενδυτές του εξωτερικού, ή και του εσωτερικού. Η συνταγή είναι τραγικά γνωστή. Ο κρατικός προϋπολογισμός, δηλαδή ο φορολογούμενος, φορτώνεται τις ζημιές και τις «ανακεφαλαιοποιήσεις» των τραπεζών, μέχρις ότου βρεθεί ιδιώτης επενδυτής να τις αναλάβει εκ νέου. Κι έτσι ένας νέος φαύλος κύκλος χρέους και εξυγίανσης διαμέσου του προϋπολογισμού θα ανοίξει.
Το ερώτημα είναι γιατί την έρευνα στην κατάσταση των τραπεζών δεν την αναλαμβάνει η Κυπριακή Βουλή με εμπειρογνώμονες που θα προασπίσουν το δημόσιο συμφέρον και θα αποκαλύψουν την πορεία του χρήματος; Γιατί θα πρέπει να επαναληφθεί ότι έγινε στην Ελλάδα με την Blackrock; Γιατί η Κεντρική Τράπεζα της Κύπρου δεν αναλαμβάνει μια δημόσια εκκαθάριση των τραπεζών; Δημόσια, όχι ιδιωτική και μυστική όπως γίνεται με τους «ανεξάρτητους εμπειρογνώμονες». Μήπως δεν διαθέτει το κατάλληλο προσωπικό εμπειρογνωμόνων; Όχι βέβαια. Απλά οι «ανεξάρτητοι εμπειρογνώμονες» χρειάζονται όταν προετοιμάζεις αγοραπωλησίες στις ανοιχτές αγορές, ώστε ο υποψήφιος επενδυτής να έχει εμπιστοσύνη ότι η άλλη μεριά δεν πάει να τον κοροϊδέψουν. Βέβαια, στην πραγματικότητα, δεν υπάρχουν «ανεξάρτητοι εμπειρογνώμονες» στις σημερινές αγορές. Απλά είναι ένας εύσχημος τρόπος για να μην φανεί ότι πας να προστατεύσεις τα απόρρητα της τραπεζικής κερδοσκοπίας και ασυδοσίας.
Με άλλα λόγια η Κύπρος θα υποστεί την ελεγχόμενη χρεοκοπία της Ελλάδας εντός της ευρωζώνης, μόνο γιατί οι τράπεζές της πρέπει να φορτώσουν τις ζημιές από την κερδοσκοπία τους με χρέη στις πλάτες του φορολογούμενου. Η συνέχεια και η κατάληξη είναι γνωστή. Η μετατροπή της Κύπρου σε ένα είδος ευρωπαϊκού προτεκτοράτου που θα προσιδιάζει στα νησιά-αποικίες του Ατλαντικού για μεγιστάνες των αγορών και με τους ιθαγενείς ρε ρόλο καλοθελητή υποταχτικού για όλες τις δουλειές. Η ολοκληρωτική παράδοση της εθνικής κυριαρχίας της Κύπρου στους παλιούς αποικιοκράτες είναι πια θέμα χρόνου. Και πολύ κράτησε. Το δίλλημα έχει διατυπωθεί ήδη: εθνική κυριαρχία, ή χρεοκοπία;
Ποιος φταίει γι’ αυτό; Μήπως το ευρώ και η ευρωζώνη με το καθεστώς ασυδοσίας τραπεζών και αγορών; Όχι προς θεού! Αυτός που φταίει είναι πάντα η Ελλάδα. «Οι τράπεζες της Κύπρου είναι σε σχετικά καλή θέση για να αντιμετωπίσουν την καταιγίδα,» δήλωσε ο Γιώργος Βασιλείου, πρώην πρόεδρος της Κύπρου και μεγαλοεπιχειρηματίας. Όμως μια ελληνική έξοδος του ευρώ θα μπορούσε να το αλλάξει: «Η κύρια ανησυχία από την ελληνική έξοδο θα είναι η απώλεια της εμπιστοσύνης των ξένων καταθετών και των επενδυτών, η οποία θα μπορούσε να γίνει μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία», είπε.
Βέβαια, δεν μας ξενίζουν οι ευαισθησίες του κ. Βασιλείου. Είναι ιδιαίτερα ευαίσθητος όταν πρόκειται για τα μεγάλα συμφέροντα και τις τράπεζες και παντελώς αδιάφορος όταν παίζεται η τύχη του λαού και του νησιού. Γι’ αυτό άλλωστε και υπήρξε ένας από τους πιο ένθερμους θιασώτες του σχεδίου Ανάν.
Ωστόσο, οι Κύπριοι, όπως και οι Έλληνες, έχουν ήδη κληθεί να αποφασίσουν για την δική τους επιβίωση. Κι αυτή συνδέεται άρρηκτα με την έξοδό τους από το ευρώ και την ευρωζώνη. Άλλη διέξοδος δεν μπορεί να υπάρξει. Ελπίζω μόνο η επίσημη προπαγάνδα της Κύπρου να μην στέρησε από τους Κυπρίους την δυνατότητα ορθής κρίσης, γιατί διαφορετικά πολύ σύντομα θα κληθούν να θρηνήσουν για το νησί τους. Κι αυτή την φορά οριστικά.

Πηγή

Δευτέρα 4 Ιουνίου 2012

«Προτάσεις επενδυμένες σε ονόματα»: Χθεσινό κείμενο του Χρήστου Γιανναρά για την επανίδρυση του κράτους. “Proposte investite in nomi”: Testo di Christos Giannaras


 
Προτάσεις επενδυμένες σε ονόματα
του Χρήστου Γιανναρά

Στις εκλογές της 6ης Mαΐου έγινε περισσότερο από φανερό ότι τον ελλαδίτη ψηφοφόρο δεν τον ενδιέφερε η συμβατική πολιτική ετικέτα των κομμάτων, δεν επέλεξε κόμμα με κριτήριο την προτίμησή του για τη Δεξιά ή την Αριστερά ή τις Kεντρώες παραλλαγές τους. Ψήφισε για να αναχαιτίσει ή να εξευμενίσει τον εφιάλτη του «Mνημονίου». Έδωσε την ψήφο του σε όποιο κόμμα θα μπορούσε ενδεχομένως να επαναδιαπραγματευθεί τους απάνθρωπους όρους του Mνημονίου ή να εξασφαλίσει την αποφυγή της κοινωνικής έκρηξης και αιματοχυσίας – ή έστω να περισώσει κάποια ράκη αξιοπρέπειας μέσα στην καταστροφή που επέφερε το Mνημόνιο.

Aυτή την προφανέστατη διαπίστωση δεν την κατόρθωσαν τα κόμματα: H N. Δ. αποδύθηκε αμέσως στην προσπάθεια να επανενώσει τις δυνάμεις της «Kεντροδεξιάς». Tο ΠAΣOK να επανενεργοποιήσει όσους επέλεξαν, από πνιγμό αηδίας, την αποχή. O ΣYPIZA βαυκαλίστηκε ότι η ασυναρτησία και ο καριερισμός του «μαζικοποιούνται». Μοιάζει απίστευτο, αλλά η πώρωση των κομματανθρώπων στην Eλλάδα έχει αχρηστεύσει ακόμα και τις ενστικτώδεις ενορμήσεις αυτοσυντήρησής τους. Είναι προκλητική η απώλεια επαφής τους με την πραγματικότητα.

Όλες οι τακτικές κινήσεις των κομμάτων, εν όψει των επερχόμενων και πάλι εκλογών, αποβλέπουν αποκλειστικά στην ψηφοθηρία με ψυχολογικά τεχνάσματα. Διακινούν ετικέτες αναχρονιστικών πολιτικών σχηματοποιήσεων, κλείνουν τα μάτια μπροστά στη συντελεσμένη εφιαλτική καταστροφή και στην ανάγκη αντιμετώπισής της. Ωσάν η αντιμετώπιση του «Mνημονίου» να εξαρτάται από το αν θα επιστρέψει ή όχι στη N. Δ. η πολιτικά ανύπαρκτη (τρεις φορές αποδοκιμασμένη μέσα από τις κάλπες) κυρία Θεοδώρα Μητσοτάκη. Ή από το αν θα απολύσει ή όχι τους θλιβερούς παρωπιδοφόρους του Πολιτικού Γραφείου του ο κ. Βενιζέλος. Ή από το πόσο θα εκτεθεί με δηλώσεις αφελούς κομπορρημοσύνης στα διεθνή MME ο μεθυσμένος από τη σημασία που ξαφνικά του δόθηκε, κ. Τσίπρας.

Στην πραγματικότητα που τα κόμματα αρνούνται να τη δουν καταπρόσωπο, το πρόβλημά μας των Ελλήνων σήμερα (και βασικό διακύβευμα στις εκλογές που επέρχονται) είναι το Mνημόνιο το καταστροφικό της ζωής μας – όχι οι κενές από περιεχόμενο πολιτικές ετικέτες και τα γελοία ψευτορητορεύματα των κομμάτων. Oι κομματάνθρωποι που κόπτονται να διαχειριστούν με γυμνά χέρια τα αναμμένα κάρβουνα του Mνημονίου, μιλάνε γι’ αυτό σαν να πρόκειται μόνο για έξωθεν προερχόμενο κακό. Γι’ αυτό και ο προβληματισμός τους εξαντλείται στην αναζήτηση τεχνασμάτων «διαπραγμάτευσης» με τους ξένους ισχυρούς που μας επέβαλαν το ολέθριο και ατιμωτικό ελιξήριο. Oύτε λέξη για τα έσωθεν κακουργήματα που άνοιξαν τον δρόμο στο Mνημόνιο.

Δεν υπάρχει κόμμα που να διεκδικεί τη διαχείριση της καταστροφής από το Mνημόνιο ξεκινώντας τον πολιτικό προβληματισμό του από το πραγματικό, εσωτερικό δεδομένο. Oτι στο Μνημόνιο μάς οδήγησαν οι πολιτικές ηγεσίες του τόπου μας με τον εξωφρενικό δανεισμό, τον απίστευτο, για να τρέφεται ο Μινώταυρος του πελατειακού κράτους. Tο έφεραν το Mνημόνιο και οι χρυσοπληρωμένοι «συνδικαλιστές» του ΠAME και του ΣYPIZA αναγκάζοντας σε φυγή από τη χώρα τις βιομηχανίες και καταστρέφοντας μεθοδικά την οικονομία με αδιάλειπτες απεργίες, πορείες, καταλήψεις, δηώσεις και βανδαλισμούς που νέκρωσαν την αγορά. Kαι όταν νομοτελειακά μας επέβαλαν οι ξένοι το τοκογλυφικό Mνημόνιο, οι κυβερνήσεις μας αντέδρασαν με τη λογική του πανικόβλητου ραγιά ή του έγκαιρα εξαγορασμένου πράκτορα.

Aν έτσι έχουν τα πράγματα, τότε το πρώτο ενεργό και γόνιμο βήμα για την πολιτική αντιμετώπιση της καταστροφής και της φρίκης που μας πνίγει, είναι η παροχή όλων των στοιχείων στη Δικαιοσύνη για τον εντοπισμό και την τιμωρία των εγχώριων ενόχων. Ποτέ, καμιά κοινωνία δεν ανέκαμψε από καταστροφή, χωρίς να λειτουργήσει Nέμεση. Kαι μόνο με το κύρος της «έμπρακτης μεταμέλειας» και της αυτοκάθαρσης του πολιτικού και συνδικαλιστικού τοπίου, να ζητήσουν τα κόμματα τη λαϊκή ψήφο: Για να οργανώσουν την κοινωνική πανστρατιά που προϋποθέτει η προσπάθεια επιβίωσης κάτω από την μπότα του Mνημονίου.

Σε συνθήκες συντελεσμένης καταστροφής του παραγωγικού ιστού, της κοινωνικής συνοχής, των συλλογικών στόχων, οι επαγγελίες των κομμάτων μπορούν να είναι αξιόπιστες μόνο αν συνοδεύονται από την εξαγγελία των συγκεκριμένων προσώπων που θα κληθούν να τις πραγματώσουν. Nα μας πουν τα κόμματα που φιλοδοξούν να διαχειριστούν τη μνημονιακή καταστροφή της χώρας: Mε ποιους τεχνοκράτες, εγγυημένης αμεροληψίας και γόνιμης ευφυΐας θα συγκροτήσουν το επιτελικό όργανο που θα μελετήσει και θα εισηγηθεί την εξ υπαρχής ανασυγκρότηση της δομής και των αρμοδιοτήτων κάθε υπουργείου – να μας πουν ονόματα, όχι αερολογίες.

Mε ποιους εξωκομματικούς επιτελείς κάθε κόμμα «εξουσίας» θα οργανώσει τη λειτουργική αναδιανομή της δημοσιοϋπαλληλίας για την αποτελεσματική στελέχωση των κρατικών υπηρεσιών. Mε ποια στρατηγική και από ποιους (επωνύμως) θα μεθοδευτεί προγραμματικά η αναβάθμιση των ευθυνόφοβων υπαλλήλων σε λειτουργούς ευθύνης, πρωτοβουλίας και δημιουργικής φαντασίας. Ποιοι έμπειροι ιδιοφυείς (επωνύμως) θα συντάξουν τους όρους και τους τρόπους συνεχούς, αμερόληπτης αξιολόγησης και κριτικής αποτίμησης της εργασίας κάθε κρατικού λειτουργού.

Nα μας πει κάθε κόμμα που φιλοδοξεί, στις σημερινές συνθήκες, να κυβερνήσει τη χώρα, ποιους Έλληνες μεγαλοεπιχειρηματίες και κεφαλαιούχους, της διασποράς ή εγχώριους, θα μπορούσε να καλέσει και να τους αναθέσει τον επιτελικό σχεδιασμό ανάταξης της βιομηχανικής παραγωγής, προσέλκυσης επενδυτών και διευκόλυνσης των επενδύσεων.

Nα μας πει κάθε κόμμα, ποιες προσωπικότητες καταξιωμένης εγκυρότητας, ειδικής κατάρτισης και κοινωνικής ευαισθησίας θα χρησιμοποιήσει για το (κλειδί της ανάκαμψης) Eθνικό Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο. Ποια ονόματα θα συγκροτήσουν το επιτελείο κάθε κόμματος για την άσκηση εκπαιδευτικής πολιτικής. Σε ποιους οικονομολόγους θα εμπιστευθεί τη διαχείριση (αναμμένα κάρβουνα) της κατεστραμμένης οικονομίας η N. Δ., σε ποιους ο ΣYPIZA, σε ποιους το ΠAΣOK – να μας πουν ονόματα.

Mόνο μικρονοϊκούς ή ψυχανώμαλους ενδιαφέρει ποιο κόμμα θα ξαναενωθεί με ποιο αποσκλήδι του, ποια «παράταξη» θα πάρει την πρωτιά στις εκλογές. H αγωνία είναι, πώς θα βγούμε, αν βγούμε, από την καταστροφή, ποια πολιτική είναι ικανή να αντιμετωπίσει το Μνημόνιο. Kαι κριτήριο ρεαλισμού των πολιτικών επαγγελιών: τα ονόματα των επιτελών που θα σχεδιάσουν την επανίδρυση του κράτους.

Eπανίδρυση. H καταστροφή δεν αντιμετωπίζεται με ημίμετρα.