Άγγελοι, οι δικοί μας εξωγήινοι. Angeli, i nostri extraterrestri. Angels, our aliens!

Με αφορμή την αυριανή μεγάλη γιορτή για την Εκκλησία μας, την σύναξι «Των Αρχιστρατήγων Μιχαήλ Και Γαβριήλ, και ΠΑΣΩΝ ΤΩΝ ΑΣΩΜΑΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ», έχουμε μιλήση άλλοτε στο ιστολόγιο σχετικά με τους Αρχαγγέλους. Σήμερα φιλοξενούμε ένα πρόχειρο σημείωμα με μερικές γενικότερες/σκόρπιες σκέψεις για τα ανώτερα από εμάς, αλλά εν πολλοίς άγνωστα και μυστηριώδη αυτά έλλογα πλάσματα του Θεού, τους Αγγέλους.

Κατά την ημετέραν κοσμογονίαν, την της χριστιανικής παραδόσεως, υπάρχουν πράγματι στο Σύμπαν πλάσματα μή υλικά, τα οποία σε ανύποπτο χρόνο (ας πούμε πρό …Big Bang) δημιουργήθηκαν από τον Δημιουργό μας : «Εν αυτώ (ενν. εν τω Τριαδικώ Θεώ) εκτίσθη τα πάντα, τα εν ουρανοίς και τα επί της γής, τα ορατά και τα αόρατα (…) τα πάντα δι’ αυτού και εις αυτόν» (Παύλος)
Ανάμεσα σ’ αυτά τα αόρατα όντα, κυρίαρχη θέσι κατέχουν οι Άγγελοι, πνευματικές οντότητες με σώμα μή υλικό, προφανώς αποτελούμενο από κάποιο είδος ενέργειας, εξ ού και το φωτοβολούν πρόσωπο ή η λάμψι από την συνολική τους παρουσία. «Πνεύματα ασώματα» λοιπόν, τα οποία μπορούν να υλοποιούνται στον χωροχρόνο μας, να παρουσιάζονται με ανθρώπινη μορφή καθώς και με ρούχα.

Η ύπαρξι των αγγέλων αναφέρεται συχνά στα θρησκευτικά κείμενα, Παλαιά και Καινή Διαθήκη, αλλά και στα απόκρυφα, όμως δεν παύει να καλύπτεται από ένα πυκνό –γοητευτικό πάντως- πέπλο μυστηρίου.
Είναι άγνωστο λ.χ. πού ακριβώς μένουν. «Καί εν ουρανώ διαιτώνται παρά Θεώ ιστάμενοι και δοξολογούντες» (προφανώς αυτή η ιδιότητα είναι η συμβολικώς αναφερόμενη ως «άρτος» τους) καί στην γή κατεβαίνουν.
Κάποιοι άνθρωποι μπορούν να τους δούν –αν και όχι όλοι: κατά την αξιοσύνη τους ή κατά Θείαν οικονομίαν.
Χαρακτηριστική είναι και η δοξασία ότι σε κάθε νεογέννητον άνθρωπο αντιστοιχεί και ένας φύλακας άγγελος.

Δεν είναι υποκείμενοι σε φθορά, το ενεργειακό τους ‘σώμα’ τούς χαρίζει ανύποπτες για εμάς δυνατότητες μετακίνησης στον υλικό μας κόσμο, αλλά ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑΧΟΥ ΠΑΡΟΝΤΕΣ. Η ιδιότητα αυτή ανήκει μόνον στον Δημιουργό Θεό μας.
Στις εξωγήινες αυτές οντότητες ενεργούσε αρχικά (πριν αποκαλυφθή στους ανθρώπους και πιθανώτατα και πριν την δημιουργία τους) το Άγιο Πνεύμα (: Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος). Από το Πνεύμα, λέει ο Γρηγόριος, προερχόταν η τελείωσι και ο φωτισμός τους, καθώς και η δυσκινησία τους προς το κακό.

Είναι σαφώς ανώτεροι πνευματικά – διανοητικά από τον άνθρωπο και διαφέρουν από αυτόν στο ότι η θέλησί τους είναι σταθερά και αμετάβλητα αγαθή και μάλιστα έχουν συνείδησι, την ίδια στιγμή κατά την οποία είναι ως πρόσωπα ελεύθερα (δηλαδή δεν είναι «πνευματικά ρομπότ»)!

Γιατί τους τιμούμε εν γένει;
Η χριστιανική Εκκλησία τιμά τους Αγγέλους αποδίδοντάς τους σεβασμό και τιμή ανάλογη με εκείνη των Αγίων, ενώ στις ιερές ακολουθίες συμπεριλαμβάνονται ευχές σχετικά με την υπέρ μας μεσολάβησί τους. Σε κάθε θεία λειτουργία προσευχόμαστε στον Κύριο να μας χαρίση «Άγγελον ειρήνης, πιστόν οδηγόν, φύλακα των ψυχών και των σωμάτων ημών»
«Αλλά η κατεξοχήν τιμή των αγγέλων γίνεται στη Θεία Λειτουργία. Εκεί, ο λαός του Θεού στη γη και οι στρατιές του ουρανού με ένα στόμα, σε μία κοινή λειτουργική σύναξη προσφέρουν στο Θεό δοξολογία. Μαζί με τους ιερείς συνέρχονται στο θυσιαστήριο και συλλειτουργούν τη θεϊκή αγαθότητα. Μαζί κυκλώνουν την αγία Τράπεζα και τα τίμια δώρα, διά χειρός αγγέλου αναφέρονται εις οσμήν ευωδίας πνευματικής στο υπερουράνιο και νοερό θυσιαστήριο».
Άλλωστε οι Άγγελοι είναι με το μέρος μας, αφού γίνεται «χαρά ενώπιον των αγγέλων» όταν ένας αμαρτωλός απο εμάς μετανοεί.
Για τους Αγγέλους γράφει κάπου ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς: «Κάθε νοερή λοιπόν φύση, όλοι δηλαδή οι Άγγελοι, είναι δούλοι μαζί μ’ εμάς και κατ’ εικόνα του Δημιουργού. Αν και είναι ανώτεροι από μας, γιατί δεν έχουν σώμα και πλησιάζουν περισσότερο την εντελώς ασώματη και άκτιστη φύση. Ή μάλλον, όσοι απ’ αυτούς φύλαξαν την τάξη τους και αποδέχονται το σκοπό για τον οποίο έγιναν, αν και ομόδουλοί μας, είναι σεβαστοί σ’ εμάς και πολύ ανώτεροί μας κατά την τάξη.»
Και διευκρινίζει αναφερόμενοςκαι στους Αγγέλους του σκότους:
«Εκείνοι όμως που δε φύλαξαν την τάξη τους, αλλά επαναστάτησαν και αθέτησαν το σκοπό για τον οποίο έγιναν, πήγαν όσο γινόταν πιο μακριά από εκείνους που πλησιάζουν το Θεό και ξέπεσαν από την τιμή που είχαν. Και καθώς προσπαθούν να συμπαρασύρουν κι εμάς στην έκπτωση, δεν είναι μόνον αχρείοι και άτιμοι, αλλά και αντίθετοι, και στο ανθρώπινο γένος ολέθριοι και εχθρικότατοι»
[Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς: 150 φυσικά, θεολογικά, ηθικά και πρακτικά κεφάλαια (κεφ. 27)]

Στον δικό μας χωροχρόνο παρουσιάζονται με σταθερή βούλησι που έχει οπωσδήποτε συνδεθή με την προς τον Θεό πίστι και ολόψυχη προσφορά.
Από ένα (χρονικό;) σημείο και μετά οι Άγγελοι φαίνεται ότι με την άνευ όρων ελεύθερη επιλογή τους να υπακούσουν στο θείο σχέδιο της δημιουργίας (και η πλάσι του άνθρωπου πρέπει να έπαιξε κάποιο ρόλο επ’ αυτού), δέχθηκαν την Θεία Χάρι και από τότε έμειναν μόνιμα ‘προσανατολισμένοι’ στο Θείο θέλημα και το μυστήριο της Αγάπης.
Είναι σημαντικό ότι ΔΕΝ ΑΜΑΡΤΑΝΟΥΝ, σαν να έχουν ήδη και τετελεσμένως κριθή, είναι πια «ακίνητοι προς την αμαρτίαν».
Βεβαίως, το πώς ακριβώς είναι η ζωή τους (όπως συμβαίνει και με την εν γένει θριαμβεύουσα Εκκλησία) δεν γνωρίζει κανείς.
Για το έργο τους πάντως, η Παράδοσι αναφέρεται για αέναη δοξολογία του Θεού και την ενεργή υπακοή στο θέλημά Του.

Μαζί με την προστασία των ευσεβών, ένα κομμάτι της Παράδοσης, προφανώς ιουδαϊκής ή λαϊκής προέλευσης, μιλάει για παραδειγματική τιμωρία των ασεβών.
Και μπορεί η απανταχού λαϊκή ευσέβεια ακόμα και των χριστιανικών αιώνων να αναζητεί την προς τιμωρίαν των αδίκων και αμετανοήτων αμαρτωλών χρησιμοποίησί τους, όμως η αγαπητική φύσι του από τον Θεάνθρωπο αποκαλυμμένου Τριαδικού Θεού είναι ξένη προς την κάθε ανθρώπινη εμπάθεια (π.χ. μνησικακία, εκδικητικότητα κτό) και κάθε έννοια σχετικά με την βία, κακία και εν γένει αρνητικότητα.

Πόσοι είναι οι Άγγελοι; Κι αυτό άγνωστο. Πάντως «μυριάδες»!
Και δεν είναι όλοι το ίδιο. Καί η Γραφή καί συγγράμματα Πατέρων της Εκκλησίας,
αναφέρονται σε διαφορετικές κατηγορίες αγγέλων, τάξεις.
Γνωστή είναι η (κατά τριάδες, "Ιεραρχίες" ή "Ταξιαρχίες") εννιαμερής κατάταξι του Διονυσίου Αρεοπαγίτου με τα συμβολικά μάλλον ονόματα:
Σεραφείμ, Χερουβείμ, Θρόνοι,
Κυριότητες, Δυνάμεις, Εξουσίαι,
Αρχαί, Αρχάγγελοι, Άγγελοι.


Οι Άγγελοι ως υπεράνθρωπα όντα –έστω και με την μορφή δαιμόνων-
Αναφέρονται ακόμα και σε προχριστιανικές πολιτισμικές παραδόσεις.

Αστείρευτη πηγή έμπνευσης για τις γενιές των ανθρώπων: Τέχνη, Ζωγραφική, Ποίησι και εν γένει Λογοτεχνία, συχνά ακτινοβολούν κάτι απο το υπερκόσμιο φώς τους …

(Συνεχίζεται…)