Ένα κι ένα ποιήματα (από Πρεβελάκη και Σελλενίδη)

Για τα πρόσφατα γενέθλια Ιστολογίου και διαχειριστού δύο ποιήματα. Ένα από την «Γυμνή Ποίηση» του Π. Πρεβελάκη γραμμένο το 1933, και ένα …λίγο νεώτερο, ανέκδοτο προ τριακονταετίας στιχούργημα, του Αλέξανδρου Σελλενίδη.

Per il recente doppio compleanno, del 'Neos Palamedes" e del suo amministratore, una piu' una poesie. La prima che s' intitola "Presentimento" e' di Pantelis Prevelakis (dalla raccolta "Poesia nuda" del 1933), e l' altra e' di Alex. Sellenidis, un brano ineditto di trent' anni fa'.


ΠΡΟΑΙΣΘΗΜΑ

Οι λαχτάρες φουσκώνουν το στήθος μου
καθώς σπόροι το νοτερό χώμα.
Ένα δάσος φυσάει πάνω απ’ τα μαλλιά μου!...
Με προσμένει ένα αύριο
λιτό και πλούσιο
σαν ψωμί μουσκεμένο στο κρασί,
στοχασμοί και πράξεις
τυπωμένοι από τη βούλα
της αιωνιότητας.

Παντελής Πρεβελάκης («Η Γυμνή Ποίηση», 1933)

@@@@@@@@@@@@@@@

ΔΙΑΨΕΥΣΙ (ΟΛΙΓΟΠΙΣΤΙΑΣ;)

Ένας βράχος.
Έρχονται πολλοί τον κοιτούνε
μερικοί δύσπιστα τον κτυπάνε και φεύγουν.
Φυσικά τον κατάλαβαν αμέσως,
φαινόταν από μακρυά,
πως δεν μοιάζει σαν εκείνον της Γραφής.

Κι ο έρημος απομένει μόνος.
Κανείς τόσο κοντά
δεν τον πλησίασε να ’δή
στο μέρος της καρδιάς
τα πληγιασμένα σημάδια,
ν’ ακούση από μέσα πώς κελαρύζει
σαν μυστική πληγή
το ματωμένο ρυάκι

(που αργά –αδιόρατα- τον στραγγίζει
Και αδιαμαρτύρητα τον διαβρώνει…)

Α.Σ. (1981)