Δευτέρα 30 Αυγούστου 2010

Οι βασικές ονομασίες για το σκάκι στην ψευτο-Μακεδονική (Makedonski). I termini di base che usa x gli scacchi la lingua pseudo-macedone.

I termini di base che vengono usati nella cosidetta "lingua macedone"

Ήμουν έτοιμος να ασχοληθώ με την ολοκλήρωσι ενός ημιτελούς άρθρου για ένα περιοδικό με το εύπεπτο θέμα «οι βασικές ονομασίες των σκακιστικών πεσσών στις νεολατινικές γλώσσες», όταν ανάμεσα στις σημειώσεις μου βρήκα ένα ξένο και μή αποδελτιωμένο σχετικό άρθρο, το οποίο ανάμεσα σε δείγματα από δεκάδες γλώσσες του κόσμου περιλάμβανε και την βασική ορολογία για το σκάκι που χρησιμοποιούν οι ομιλητές του «μακεδόνσκι», της λεγόμενης «μακεδονικής».
Μιλάμε για τους εξής οκτώ όρους: το όνομα του παιχνιδιού, τις ονομασίες των έξι διαφορετικών ειδών των πεσσών (τα κομμάτια και τα πιόνια) συν την αναγγελία της απειλής του βασιλιά:

ΕΛΛΗΝΙΚΑ
Greek 1 Σκάκι, Ζατρίκιο 2.Βασιλιάς, Ρήγας 3.Βασίλισσα, Ντάμα 4. Πύργος, Κάστρο 5. Ίππος, Άλογο, -άκι 6. Αξιωματικός, τρελός, φού 7. πιόνι, Στρατιώτης 8. ρουά, σάχ
[Σημ. Με μικρότερο μέγεθος γραμματοσειράς οι δεύτερες ισοδύναμες ή λιγότερο συνήθεις ονομασίες]

Ιδού:
Makedonski
Macedonian
1. Шах “šah” 2. крал “kral” 3. кралица “kralitsa” 4. топ “top” 5. коњ
“konj” 6. ловец “lovets” 7. пион “pion” 8. шах “šah”
[Σημ. Δίπλα από την αναγραφή των σχετικών λέξεων–όρων όπως εμφανίζονται στην κυριλλική γραφή, καταγράφουμε και την φωνητική απόδοσι με τους λατινικογενείς χαρακτήρες εντός εισαγωγικών].

Κοιτάζω, λοιπόν, και επιχειρώ να επιβεβαιώσω την γενικώς αποδεκτή άποψι (αυτήν που μεταξύ άλλων πρεσβεύει και ο πάλαι ποτέ καθηγητής μου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Γεώργιος Μπαμπινιώτης) ότι τα «μακεδονικά» είναι σλάβικη διάλεκτος, συγγενής της Βουλγαρικής γλώσσας.

Bulgarian 1.шах, шахмат "šah, šahmat" 2.цар "tsar" 3.дама, царица "dama, tsaritsa" 4.топ "top" 5.кон "kon" 6.офицер "ofitser" 7.пешка "peška" 8. шах "šah"

Αποτέλεσμα: Τέσσερα στα οκτώ!? Όχι και τόσο καλό ποσοστό. Θα περίμενα κάτι μεγαλύτερο.
Είναι, άραγε, οι μή ταυτιζόμενοι όροι, οι ονομασίες δηλαδή για τον Ρ, την Β, τον Α και τον Σ (για να θυμηθώ και τον αείμνηστο Σιαπέρα που στο βιβλίο του «το Σκάκι», αξεπέραστο σκακιστικό αναγνωστικό για γενιές και γενιές σκακιστών, περιλαμβάνει –έστω προαιρετικά- στην σημειογραφία και ένα σίγμα ως αρχικό γράμμα για το πιόνι) εγχώριοι; Μπάς και τα ονόματα αυτά είναι αρχαία «Μακεδονικά» ή, έστω, μήπως πρόκειται για ιδιωματικές λέξεις-διαλεκτικά στοιχεία κάποιας ιδιότυπης ντοπιολαλιάς, οπότε θα άξιζαν μεγαλύτερης προσοχής εκ μέρους μας και βέβαια σπουδής;
Ρίχνω μια ματιά και στα αντίστοιχα ονόματα της Σερβικής:

Serbian 1.шах 2.краљ 3.дама 4.топ 5.коњ, скакач 6.ловац 7.пешак, пион 8. шах

Ώπα! Bingo! (: η ώρα του …Οικονομίδη;) Έχουμε ταύτισι 95% ή κάνω λάθος;
Μια ακόμα οφειλόμενη συγκριτική ματιά στην κροατική, αδελφή της σερβικής, και βρίσκουμε και την ταύτισι του βουλγαρικού пешкаpeska”, κροατ. “piezak” (Χήρα Μήτση: «Άμα υποψιαστώ ότι προέρχονται αμφότερα από το ελληνικό, «πεζικό» ή «πεζικάριος», θα …πεθάνω»! ):

Croatian 1.šah 2.kralj 3.dama 4.top 5.konj, skakač 6.lovac 7.pješak 8.šah

Το μόνο τελικά που έμεινε αταύτιστο ήταν το “kralitsa”, η ονομασία για την Β (Βασίλισσα). «Σερσέ λα …φάμ»; Τζίφος για τους Βαρδασκανοδαρδανούς! Ούτε η κατάληξι «-ίτσα» αποδεικνύεται αρκετά αρχαία ή ακραιφνώς «μακεδονική». Η αντίστοιχη για την Β ονομασία που χρησιμοποιούν οι Βούλγαροι αρκούντως εύγλωττη: tsaritsa”, δηλαδή το θηλυκό του ” tsar”. Η ίδια λογική για τους «μακεδονόφωνους» των Σκοπίων ή των υπερουράνιων τόξων: το αρσενικό της σερβοκροατικής краљ (“krali”, ισοδύναμο του “kral”) στον αντίστοιχο τύπο του θηλυκού.

Συμπέρασμα:
Καμμία πρωτοτυπία! Η λεγόμενη, αυθαιρέτως, «Μακεδονική γλώσσα» δεν διασώζει στους βασικούς όρους για το παιχνίδι του σκακιού ΚΑΝΕΝΑΝ προσλαβικό όρο. Άπαν το σχετικό λεξιλόγιο είναι σλαβικό, όπως ίσως και το σχετικά εκ του ασφαλούς γεωπολιτικό παιχνίδι που έπαιξε μέχρι πρόσφατα το σημερινό κρατίδιο-μόρφωμα. Αλλά αυτό ήταν μέχρι πριν από μερικές δεκαετίες, πρίν δηλαδή τα μπερδέψη και μπουρδουκλωθή με τις νέες ισορροπίες των Μεγάλων Δυνάμεων, οι οποίες εξυπηρετούνται (ακόμα) από το μικρό, αγαπημένο τους προτεκτοράτο.
Βέβαια αυτή η ανυπόστατη εθνικά βαλκανική κρατική οντότητα, η μακεδονική σαλάτα του άλλοτε κυρίως σλάβικου πιάτου της «Μακεδονίας του Πιρίν», όσο εξακολουθεί να επιλέγει το vivere pericolosamente (να θυμηθώ ξανά και τα ιταλικά μου), το να φουσκώνει με νοθευμένο αέρα, με κλεμμένη εθνική υπερηφάνεια, κάνοντας άνομα όνειρα για σκέτες «Μακεδονίες» ή «Μακεδονίες του Αιγαίου» κινδυνεύει να σκάση σαν μια γελοία σαπουνόφουσκα ή αμερικάνικο τσούινγκαμ. Καλύτερη αυτή η λύσι για το πολιτισμικά τροποποιημένο προτεκτοράτο, από το να διαλέξη η αμείλικτη Ιστορία να το πνίξη στο ίδιο του το σάλιο ή –μή γένοιτο, επίσης- στο ίδιο του το αίμα…

Αλέξανδρος Σοϊλεμέζης

ΥΓ Ας ρίξουμε και μια ανακεφαλαιωτική ματιά στην αρχή της ανάρτησης: βλέπουμε τώρα μια σιωπηλή εικόνα ή πρόκειται για ένα εύγλωττο στερεόγραμμα;



[Titel: Die wichtigsten Begriffe(Termini) fuer Schach im Pseudo-Mazedonischen

Thema: In diesem Beitrag wird ueber die acht Termini fuer Schach in der sogennanten “Mazedonischen” Sprache diskutiert. Dabei handelt es sich sowohl um den Namen des Spieles,den Namen der sechs verschiedenen Schachfiguren (Stuecke und Bauern) als auch um die Ankuendigung der Gefahr fuer die Koenigsfigur.
Ergebnis: Nichts Ungewoehnliches! Die sog. willkuerliche Sprache Mazedoniens bewaehrt in den wichtigsten Begriffen des Schachspiels keinen vorslawischen Terminus. Der ganze Wortschatz ist slawisch teils serbisch teils bulgarisch. So wird die allgemein anerkannte Behauptung bestaetigt, dass “mazedonisch”ein slawischer Dialekt ist, der dem Bulgarischen und Serbokroatischen verwandt ist. ]

Κυριακή 29 Αυγούστου 2010

Πολιτική εξουσία και παρακράτος. Επαληθεύοντας μια παραπομπή και μια διατύπωσι στο «Παράπονον του νεκροθάπτου» του Ροΐδη.Verificando una citazione...

Riscontrando una citazione dal racconto “Il lamento di un becchino” di Emanuele Roidis

Το θέμα μάς ενδιέφερε, την προχθεσινή ανάρτησι την διαβάσαμε, το κείμενο σε γενικές γραμμές καλό, ως συνήθως. Ο τίτλος πάντως ήταν αυτό που λέμε όλα τα λεφτά:
«Το παρακράτος στηρίζει την εξουσία. Με 11ήμερη άδεια από τις φυλακές ο “ληστής”».
Ευχαρίστως παραπέμπουμε για την είδησι στο φιλικό, άλλωστε, ιστολόγιο. Όμως άλλο μας παρακίνησε να ασχοληθούμε με την συγκεκριμένη ανάρτησι και με το θιγόμενο στο κείμενο τεράστιο κοινωνικό πρόβλημα πολιτικής-παρακράτους. Ένας από τους (πολλούς) σχολιαστές της εν λόγω ανάρτησης παρατηρεί επιδοκιμαστικά (και σε ειρωνικό ύφος), παραπέμποντας σε νεοέλληνα λογοτέχνη:
«Στηρίζει η εξουσία παλιανθρώπους; Απο κλέφτες και ληστές, έως δολοφόνους; Μα, τί λέτε!!!
Προφανώς θα διαβάσατε το “Παράπονον του νεκροθάπτου” εκείνου του κόπανου, του Ροΐδη, και τρέχει η φαντασία σας!»
Και σπεύδει να προσθέση την επεξήγησι με την λογοτεχνική του αναφορά:
«Υγ: Εννοώ το απόσπασμα: “… Δημάρχους, υπουργούς, και άλλους προστάτας δολοφόνων!”»


Εμείς που έχουμε υπ’ όψι μας καί τον συγγραφέα της "Πάπισσας" ή μάλλον της «Παπίσσης Ιωάννας» καί το "συριανό" διήγημα –έχοντας μάλιστα αναφερθή σ’ αυτό και σε παλαιότερη ανάρτησί μας- αισθανθήκαμε την ανάγκη (φιλολογική καχυποψία) να επαληθεύσουμε την παραπομπή.
Καταφεύγοντας λοιπόν στο πρωτότυπο
κείμενο του διηγήματος “Το παράπονον του νεκροθάπτου” (διαδικτυακώς δύνασθε και υμείς –και αξίζει!- να το αναγνώσητε ως έχει εις την συλλογήν ¨Συριανά Διηγήματα"), διαπίστωσα πως δεν αποδίδεται ακριβώς και κατά γράμμα η ροΐδιος διατύπωσι. Αλλά μόνον κατά το πνεύμα. Προφανώς ο καλοπροαίρετος σχολιαστής παρέπεμπε –πράγμα απολύτως δεδικαιολογημένον- από μνήμης.
Εμείς όμως, για του λόγου το αληθές, αναδημοσιεύουμε το –ας πούμε- επίμαχο απόσπασμα:



“…Ο σωρός ήταν ο Γιάννης μου, εκείνος πού μ' έλεγε πως θα κάνη υπότροφο ο βουλευτής. Τον είχε στείλη, η μάννα του να ψουνήση και τον επλάκωσεν ένας άμαξας, που έτρεχε σαν κυνηγημένος λαγός σέ στενό δρόμο γεμάτο κόσμο•
Ο Γιάννης πέθανε μετά δυο ώρες. Όλοι τον έκλαιαν κι' αναθεμάτιζαν τ' αμάξια και την αστυνομία. Ο νεκροσκόπος μας έλεγε πως έκαμε τον λογαριασμό και πως ανάλογα του πληθυσμού περισσοτέρους ανθρώπους σκοτώνουν οι αμαξάδες εις τας Αθήνας, παρά αι τίγρεις εις τας Ινδίας. Γιατί όμως να μη κάμη το κέφι του κι' ο αμαξάς, αφού έχει κι' εκείνος προστασία, τα δικαίωμα δηλαδή να μας σακατεύη με το αμάξι του, καθώς ο χασάπης κι' ο μανάβης να μας αρρωστούν με τη σαπίλα και την αποφορά τους;
Αξαπλώνοντας το πέμπτο μου παιδί κοντά εις τ' αδέλφια του, εσυλλογούμουν με πίκρα και με καϋμό, πως εις το νεκροταφείον της Βάθειας δεν θα είχα ούτε καν την παρηγοριά να σκάψω το λάκκο κανενός υπουργού, βουλευτή, νομάρχη, δημοτικού συμβούλου, ή άλλου προστάτη των φονιάδων, γιατί όλους αυτούς τους πηγαίνουν εις το αρχοντικό νεκροταφείο…”

Και για μια ακόμα φορά καταθέτουμε τον θαυμασμό μας για την συγγραφική ιδιοφυΐα και την πολιτική τόλμη του μεγάλου συγγραφέα Εμμανουήλ Ροΐδη!

Σάββατο 28 Αυγούστου 2010

Ποιος είναι ο νέος σύμβουλος του Πρωθυπουργού μας, Mr Tommaso Padoa-Schioppa; Από τα ιταλικά στα ελληνικά (Μεταφραστ. δοκιμές & κακόπιστες ερωτήσεις:)

PADOA-SCHIOPPA CONSIGLIERE ECONOMICO DI PAPANDREOU

"3 Αυγούστου. – Ο Τομάζο Παντόα-Σκιόππα σύμβουλος της ελληνικής κυβέρνησης. Σε ανακοίνωσι που κυκλοφόρησε στην Αθήνα από το γραφείο του πρωθυπουργού, διαβάζουμε πως ο πρώην υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης του Ρομάνο Πρόντι και διοικητικό μέλος της κεντρικής ευρωπαϊκής Τράπεζας (ΚΕΤ), θα είναι σύμβουλος του πρωθ. Γεώργιου Παπανδρέου για την οικονομική πολιτική. «Κατόπιν αποφάσεως του πρωθυπουργού – αναφέρει το ανακοινωθέν- ο Tommaso Padoa-Schioppa αναλαμβάνει καθήκοντα πρωθυπουργικού συμβούλου για τα οικονομικά και συγκεκριμένα για την μακροοικονομία, την φορολογία, τις τράπεζες και την διαχείρισι του χρέους».
Το ενημερωτικό σημείωμα που βγήκε από το πρωθυπουργικό γραφείο εξηγεί μεταξύ άλλων πως ο Παντόα-Σκιόππα θα είναι σύμβουλος του πρωθυπουργού «στα ζητήματα τα σχετικά με την εφαρμογή του προγράμματος της ελληνικής οικονομικής πολιτικής, ανατρέχοντας στην παγκόσμια κατανόησί του», γύρω από τα πολιτειακά και χρηματιστηριακά ζητήματα και ενώνοντάς την με «την σημαντική εμπειρία του ως policy maker του πιο υψηλού διεθνούς επίπεδου».
Η ανακοίνωσι της προσλήψεώς του έφθασε στην Αθήνα την ώρα που είναι σε εξέλιξι μια αποστολή εμπειρογνωμόνων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (BCE) και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (FMI) για την διαπίστωσι της εφαρμογής των μέτρων που ζητήθηκαν τον Απρίλιο από τις Βρυξέλλες σε ανταλλαγή με το δάνειο των 110 δισεκατομμυρίων ευρώ το οποίο συμφωνήθηκε με την Ελλάδα για να εξορκισθή το ρίσκο της χρεοκοπίας
".


Η ανακοίνωσι της παραπάνω είδησης στον ιταλόφωνο ιστό συνοδεύτηκε από ποικίλα σχόλια. Άς μεταφράσουμε μερικά:
(Από την ίδια ιστοσελίδα):

1. ΧΑΧΑΧΑΧΑ Βρισκόμαστε στο τέλος του κωμικού επεισοδίου…Η Ελλάδα είναι όντως στο επιδόρπιο με το φρουτάκι! Όταν δεν έχεις τίποτ’ άλλο να χάσης, πάς στα τυφλά! ΧΑΧΑΧΑ

2. Ο Padoa-Schioppa στην Ελλάδα; Όχι… Έλεος,,, Είναι ήδη στα μαύρα τους χάλια από μόνοι τους…

3. Κακόμοιροι Έλληνες…


4. Περισσότερο κάτω από αυτό μπορούν μόνο να …σκάψουν. Και ο Παντοασκιόππα τους υποσχέθηκε φτυαριές ή μάλλον …φτυάρια για όλους…

5. Τι άτυχοι εμείς οι Ιταλοί που δεν τον έχουμε πιά!!!

6. Έτσι θα πάνε οριστικά κατά διαόλου. Μπράβο τους…

Τα επόμενα 2 (απο ...λογοκριμένη σελίδα) χρειάζονται τουλάχιστον διαπιστευμένο μεταφραστή:

1.Vediamo se indovinate a quale etnia appartiene questo cervellone dei banchieri della globalizzazione..

2. Adesso non vi sono più dubbi.
Finalmente si fa chiarezza su quale fine vogliono fargli fare la Grecia,
La Grecia vuole imparare a fare i bilanci come li compila l'italia.
Prima di far soffrire i cittadini hanno pensato che è meglio stabilire altri metodi di calcolo economico.
La Grecia diede a roma i suoi dei, e adesso roma ricambia inviando un ministro (appartenente al popolo eletto) della religione della ricchezza virtuale.

Forse è meglio rinfrescare la memoria, le banconote con la Y sono greche.



Άλλη κακόβουλη (ως δεξιόστροφη) ιστοσελίδα έγραφε την 11 Ιουνίου:

«…Το 1993 η Ομάδα Μπίλντερμπεργκ συγκεντρώθηκε στην Ελλάδα για να αντιμετωπίση, εν πλήρη σιωπή, το πρόβλημα Ιταλία. Ανάμεσα στους 115 που συμμετέσχον ήταν παρόντες για την Ιταλία οι Carlo Alberto Ciampi, Lamberto Dini, Gianni Agnelli, Antonio Maccanico, Tommaso Padoa-Schioppa, Mario Monti, Renato Ruggiero. Μαθεύτηκε μόνο πως οργανώθηκε ένα «Συμβούλιο των 12», αποτελούμενο από 12 μέλη της Bilderberg τέτοιου αναστήματος που να έχουν πρόσβασι σε κάθε κυβέρνησι” και επομένως είναι εύκολο να υποθέση κανείς πως και σε αυτήν την κυβέρνησι [ΣΣ: Ο ιταλός αρθρογράφος αναφέρεται κυρίως στον κεντροδεξιό πολιτικό Gianfranco Fini και την συμμετοχή του στην σημερινή κυβέρνησι Μπερλουσκόνι] υπάρχουν άνθρωποι “αναστήματος” του εβραιο-μασονικού γκρούπ της Bilderberg, φυσικά δεν γνωρίζουμε ποιοί είναι και ποιες είναι οι στρατηγικές τους (…)
Το απίστευτο ιταλικό δημόσιο χρέος κατ’ αυτόν τον τρόπο διεθνοποιείται από την κυβέρνησι Τσιάμπι και ο έλεγχός του περνάει, αυτομάτως, στην μεγάλη παγκόσμια οικονομία. Νά που έχουμε φτάση, η διεθνοποίησι του επίφοβου δημόσιου χρέους της Ιταλίας βρίσκεται στο έλεος της υψηλής παγκόσμιας ιουδαιο-μασονικής οικονομίας, η οποία οποιαδήποτε στιγμή μπορεί να μας εκβιάση με απροκατάληπτες χρηματιστηριακές μανούβρες και να μας ρίξη στην πείνα, όπως ήδη έχει κάνει στην Ελλάδα».


Και το άρθρο του κ. Antonio de Rogatis τελείωνε με το political incorrect ερώτημα:

«Οφείλουμε λοιπόν να αναρωτηθούμε, είμαστε ακόμη εν δημοκρατία; Πόσο μετράει η θέλησι του λαού; Είναι σωστό ομάδες εξουσίας να συγκεντρώνονται με απόλυτη μυστικότητα προκειμένου να αποφασίσουν για τις τύχες μας; Υπάρχουν άνδρες πολιτικοί ή μή, που να μπορούν να επιλύουν αυτά τα προβλήματα χρηματοπιστωτικής δουλείας;
Εάν όλες οι απαντήσεις είναι αρνητικές, νομίζω πως μόνο ένα ευρύ λαϊκό κίνημα μπορεί να γκρεμίση αυτά τα περιφράγματα που μας καθιστούν σκλάβους της πιο αισχρής δικτατορίας, εκείνης της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας (των χρηματιστηρίων), η οποία κατευθύνεται από την ιουδαϊκή μασονία
».
.........................................................

Απαγορευμένες ερωτήσεις:
 Πόσο μισθό θα πάρη ο ιταλός σοφός;
 Δεν υπήρχε Έλληνας ίσης αξίας Οικονομολόγος στην Ελλάδα, την Κύπρο ή την Ομογένεια για αυτήν την θέσι;
 Με θητεία μόλις 2 χρόνων και αμφιλεγόμενη δράσι στην πολιτική σκηνή της γείτονος χώρας ο κ. Σκιόππα θεωρήθηκε ο πιο κατάλληλος εμπειρογνώμων;
 Έχοντας κλείση τα 70 χρόνια ηλικίας, δεν θα έπρεπε να είναι συνταξιούχος; Είναι ηθικά πρέπον να εργάζεται και να πληρώνεται σε αυτήν την περίπτωσι;
 Έπαιξε κανέναν ρόλο η καταγωγή ή το θρήσκευμα της γυναίκας του;
 Πόσο τυχαίο είναι ότι ο Τομμάζο Παντόα-Σκιόππα είναι ομόσταυλος των αστέρων της παγκόσμιας Λέσχης-ελίτ μαζί π.χ. με τους Almunia Joaquín, Alogoskoufis George, Babacan Ali, Diamantopoulou Anna, Kissinger Henry για να περιοριστούμε σε 5 τυχαία ονόματα του προπέρσινου meeting;




"... Dovremmo avere il coraggio di dire che le tasse sono una cosa bellissima"
(Μτφρ.: "Θα έπρεπε να έχουμε το θάρρος να λέμε οτι οι φόροι είναι κάτι πανέμορφο")
Tommaso Padoa Schioppa

Περαστικά μας!

Τρίτη 24 Αυγούστου 2010

“Το κοχύλι” μικρή παιδική ιστορία (Συνεργασία) και ένα σχόλιο για την κατα κυριολεξίαν Παιδική Λογοτεχνία στα αζήτητα.

Πρόσφατα είχα την χαρά να πιάσω θέμα συζήτησης σε μια απο τις συναντήσεις μας με τον αγαπητό Γιώργο Παπαντωνάκη, καθηγητή του Αιγαίου Πανεπιστημίου, συναφές με την ειδικότητά του, την παιδική λογοτεχνία. Κάποια στιγμή μετά την πολλοστή αναφορά στα μεγάλα ονόματα -όχι όλα γνωστά μου- του νεοελληνκού συγκεκριμένου αυτού λογοτεχνικού χώρου, εξέφρασα στον φίλο καθηγητή την απορία μου, κατα πόσον αποτελεί αντικείμενο επιστημονικής μελέτης και απασχολεί την Πανεπιστημιακή έρευνα η άλλη πλευρά του όρου ¨Παιδική Λογοτεχνία”: το σύνολο δηλαδή των λογοτεχνικών έργων που είναι γραμμένα απο παιδιά και απευθύνονται σε μικρούς ή μεγάλους. Δεν με εξέπληξε η απάντησι του καθ' ύλην ειδικού, οτι δεν ασχολείται ακόμη η έρευνα τόσο συστηματικά με αυτήν την πλευρά των λογοτεχνημάτων που είναι προϊόντα της γνήσιας παιδικής ευαισθησίας και φαντασίας.. Οι λόγοι -όπως μου εξήγησε και ο καθηγητής- πολλοί...

Όμως εμείς σ’ εκείνη την συντακτική επιτροπή του μικρού μας περιοδικού “Νέος Παλαμήδης”, είχαμε αποφασίση (όσο κυκλοφορούσαμε) να αφιερώνουμε μια – δυο σελίδες στις όποιες καλλιτεχνικές απόπειρες (και τις όποιες, εννοείται, λογοτεχνικές αναζητήσεις) των παιδιών (του συλλόγου κυρίως) και μαζεύαμε ποικίλο υλικό. Ανάμεσα σ' αυτό το υλικό προεξέχουσα θέσι είχαν τα λογοτεχνικά πρωτόλεια των παιδιών που ανταποκρινόντουσαν στην διαρκή πρόσκλησί μας για συνεργασία.
Σήμερα δημοσιεύουμε ένα απο αυτά τα σύντομα γραπτά, μιας μικρής μας φίλης, που μας έχει στείλη κι άλλα, αλλά μας είπε να διαλέξουμε αυτό ...“γιατί είναι πιο καλοκαιρινό”!

ΜΙΑ ΠΑΙΔΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΑΝ ΠΑΡΑΜΥΘΙ
Το κοχύλι
Μια φορά κι έναν καιρό υπήρχε σε μία θάλασσα ένα κοχύλι. Αυτό το κοχύλι ήταν πολύ ευτυχισμένο που ζούσε και μεγάλωνε με την οικογένειά του, .όμως είχε ένα παράπονο. Το παράπονό του ήταν οτι δεν είχε φίλους .Ούτε έναν φίλο να παίξει να γελάσει, ακόμα και να κάνει ζαβολιές.
Μια μέρα την ώρα που σκεφτότανε πόσο ευτυχισμένο ήτανε που ζούσε με την οικογένεια και πόσο δυστυχισμένο που δεν είχε φίλους, το ρεύμα της θάλασσας έγινε πολύ δυνατό, τόσο που το σήκωσε και το παρέσυρε πολύ μακριά από το σπίτι και την οικογένειά του. Είχε βρεθεί στην αμμουδιά μιας όμορφης παραλίας.
Το κοχύλι άρχισε να ψάχνει την οικογένειά του, αλλά συνειδητοποίησε πως δε βρισκόταν πια στο βυθό της θάλασσας. Χάρηκε όταν σκέφτηκε ότι μπορεί να κάνει φίλους, αλλά και λυπήθηκε για την οικογένειά του που δεν ήταν εκεί.
Ξαφνικά πλησίασε ένας άνθρωπος, συγκεκριμένα ένα όμορφο και καλοσυνάτο κορίτσι. Με πλατύ χαμόγελο, άσπρα δόντια, κατακόκκινα μάγουλα, καταγάλανα μάτια και καστανά μακριά μαλλιά με ένα τσιμπιδάκι στο πλάι.
Το κοχύλι χάρηκε τότε, γιατί αυτό το κορίτσι μπορεί να ήτανε η πρώτη φίλη που θα έκανε.
Το κορίτσι άπλωσε το χέρι για να πιάσει το κοχύλι. Το έβαλε στην παλάμη του, το θαύμασε, το πήρε και έφυγε.
Κανείς δεν ξαναείδε αυτό το πανέμορφο κοχύλι που ήταν χωρίς φίλους, αλλά μερικοί λένε ότι εκεί που είναι περνάει θαυμάσια!

Ευαγγελία Κανέλλου

Σάββατο 21 Αυγούστου 2010

Η πρώτη αναφορά των Πεσσών στην Χίπ-Χόπ μουσική (σε τραγούδι των Α/Ε)! La prima menzione del gioco dei Pessi nella musica Hip Hop (in un brano dei AΕ

Η πρώτη αναφορά του παιχνιδιού των Πεσσών στην Χίπ-Χόπ μουσική (σε τραγούδι των Α/Ε)! La prima menzione del gioco dei Pessi ("Pessoi") nella musica Hip Hop (in un brano dei Artemis/Eftimis)


Όσο κι αν είναι περιορισμένης, για κάποιους, αξίας το εύρημά μας, εμείς οφείλουμε να το καταγράψουμε: Στους γνωστούς για τις πατριωτικές ανησυχίες, αλλά και ποιητικές αρετές Έλληνες ράπερς, Αρτέμη και Ευθύμη, (τους οποίους, σημειωτέον, και σε άλλη ανάρτησι είχαμε αναφέρη –χιουμοριστικά- ως συνθέτες ενός τραγουδιού με «σκακιστικό» ενδιαφέρον) υπάρχουν πολλές ευθείες παραπομπές ανάμεσα στις στιχουργικές συνθέσεις τους στο αρχαιο ελληνικό πολιτιστικό σύμπαν. Ο ελληνικός (με κάποια αναπόφευκτα για το μουσικό είδος ξενικά γλωσσικά στοιχεία συν κάποια hip-Hop κλισέ-) στίχος, ραπάροντας με την συνηθισμένη στους απανταχού ράπερς τάσι για πρωτοτυπία μέχρι εντυπωσιασμού, φιλοξενεί συχνά-πυκνά ανάμεσα στις ρίμες ονόματα και θέματα (λογοτεχνικούς τόπους, ρητά, εύπεπτες εγκυκλοπαιδικές παραπομπές κλπ) απο το αρχαιοελληνικό γίγνεσθαι.
Και απο την προσωπική μας επαφή με τα ποικίλα ραψωδούμενά τους συμπεραίνουμε οτι η ενασχόλησί τους με το -όποιας ευρύτητας- αρχαιογνωστικό υλικό είναι συνειδητή. Πιστεύουν -κι αυτοί όπως κάποιοι απο εμάς- στην Ελληνική Διαχρονία “...κι αφού ή γραμμή πηγαίνει πίσω μέχρι τον Ορφέα,
τιμής ένεκεν, γυρίζω από τα νέα στα αρχαία"!
Σε ένα, λοιπόν, τραγούδι τους με τον τίτλο “Οι στίχοι μας ποτέ δε σταματάνε” βρήκαμε ανάμεσα σε άλλα ενδιαφέροντα την περιγραφή της παράστασης του παιχνιδιού των ΠΕΣΣΏΝ, που εφηύρε ο ήρωάς μας, ο Παλαμήδης!

Μιλάμε για το πολύ κοινό θέμα στις αγγειογραφίες των κλασσικών χρόνων, με δύο ομηρικούς ήρωες “πεττεύοντας”. Το εν λόγω τραγούδι των Αρτέμη/Ευθύμη ενσωματώνει σε δύο στίχους την παρουσίασι της πιο φημισμένης απο όλες τις σχετικές παραστάσεις: Του περίφημου αγγειογράφου Εξηκία, όπου αναπαρίστανται Αίας και Αχιλλεύς να παίζουν το επιτραπέζιο άθυρμα των πεσσών και μάλιστα καταγράφεται στην παράστασι και το αποτέλεσμα του ριξίματος των κύβων (4-3 υπερ του Αχιλλέως), όπως πιστεύει ο υποφαινόμενος. Αυτήν μάλιστα την παράστασι είχε διαλέξη ο ίδιος για βάσι του σήματος κατα την ίδρυσι του πρώτου συλλόγου του, ενώ και κατα την ίδρυσι του β΄ χρονολογικά συλλόγου του, πάλι μιαν ανάλογη παράστασι διάλεξε για το σήμα, αλλά άλλου αυτήν τη φορά αρχαίου αγγειογράφου)...
Ιδού το απόσπασμα:
"...Κι όπως ο Αίας παίζει πεσσούς με τον 'Αχιλλέα,
σ’ έναν αμφορέα φιλοτεχνημένο από τον Εξηκία
έτσι παίζω με κάθε ομοιοκαταληξία
ράπερς αντιδρούν και παθαίνουν
ηλεκτροπληξία!"

Όπως και να το κάνουμε αυτή η αναφορά στο παιχνίδι των Πεσσών είναι η πρώτη σε τραγούδι όχι μόνο του είδους της ράπ, (και κατα πάσα πιθανότητα όχι μόνο απολαμβάνει την μοναδικότητά της στον σχετικά καινοφανή μουσικό χώρο), αλλά επιπλέον και γενικότερα αποτελεί την πρώτη σχετική αναφορά στην νεοελληνική στιχουργία κάθε μουσικού είδους (ενώ και στην καταξιωμένη ποίησι συνεχίζουμε –έστω δύσπιστοι- την σχετική έρευνα).
Kι αν οι Α/Ε φλερτάρουν (όπως όλοι λίγο-πολύ οι καλλιτέχνες του χώρου) ενίοτε με την αμετροέπεια, την φανφάρα ή και την ευτέλεια, πάντως δεν τους λείπει συχνά η καλλιέπεια και ένα γνήσιο αγωνιστικό ήθος στο ύφος...
Το βίντεο





Τα λόγια
Οι στίχοι μας ποτέ δε σταματάνε

Στίχοι: Αρτέμης
Μουσική: Dj MCD

Επιμελώδημα α' :
(Αρτέμης)
Νά, νά, νά, νά, νά, νά, νά, Νά, ναί, 'μαι, ναί!
Νά, ναί, 'μαι ναί! Νά, ναί, 'μαι ναί,!
Νά, ναί, 'μαι! Ναί, 'μαι! Ναί, 'μαι!
Ναί, 'μαι! Ναί, 'μαι! Ναί, 'μαι!
Νά, ναί, 'μαι, ναί! Νά, ναί, 'μαι ναί!
Νά, ναί, 'μαι ναί,!
Νά, ναί, 'μαι! Ναί, 'μαι! Ναί, 'μαι! Ναί, 'μαι!
Ναί, 'μαι! Ναί, 'μαι!
Νά, ναί, 'μαι, ναί! Νά, ναί, 'μαι ναί!
Νά, ναί, 'μαι ναί,!
Νά, ναί, 'μαι! Ναί, 'μαι! Ναί, 'μαι!
Ναί, 'μαι! Ναί, 'μαι! Ναί, 'μαι!
Νά 'μαι! Κι οι στίχοι μου ποτέ δε σταματάνε!

(Αρτέμης)
Χρόνια τώρα,
στίχοι πληθώρα,
κολλάς αχώρα,
δεν μ' ανακόπτεις την φόρα,
ούτε με τα κόλπα της kamora,
όρα!
την φάση να θάλλει και πάλι σαν τον ιβύσκο,
με το που δίνω σε κυκλοφορία νέο δίσκο!
(Ευθύμης)
Με τον ζήλο στο στήθος
και με το ήθος στο ύφος.
και με τον ήχο σ' όλο των
χρωμοσωμάτων το μήκος,
έχω τον στίχο στο χείλος,
παίζω κιθάρες και keybords
φέρω τον μύθο στο ύβος
και δίχως άλλο το πλήθος.

(Αρτέμης)
Κι όπως ο Αίας παίζει πεσσούς με τον 'Αχιλλέα,
σ' έναν αμφορέα φιλοτεχνημένο από τον Εξηκία

έτσι κι εγώ παίζω με κάθε ομοιοκαταληξία
ράπερς αντιδρούν λές και παθαίνουν
ηλεκτροπληξία!
(Ευθύμης)
θέλει τέχνη και λέγειν αν θέλεις λόγια να λέγεις,
αν θέλεις λέξεις να πλέξεις
κι από την άλλη να έχεις χέρι στο μείκτη,
στις μείξεις, να βρεις beats για να ρίξεις,
να δείξεις skills για ν' αξίζει να συγκριθείς.
Δεν νομίζεις;
(Αρτέμης)
Πολλοί ρωτάνε πώς διάγω.
Λοιπόν, διάγω ευ,
κι ας μην με παίζουν στα fm και στα uhf,
το στυλ μου παραμένει ελεύθερο,
τέλος του πρώτου μέρους,
πάμε για το δεύτερο! Και...

(Επιμελώδημα α')

Επιμελώδημα β':
Δεν τελειώνουν οι ρίμες,
και δεν τελειώνουν οι ρίμες
κι ας μεταφέρουν ευθύνες,
κι ας τις βαραίνουν οι μνήμες
Δεν τελειώνουν οι στίχοι,
και δεν τελειώνουν οι στίχοι
Ψάχνουνε μέσα στα πλήθη,
κάποιον να βγαίνει από τη λήθη.
(Αρτέμης)
Είναι το ραπ φαινόμενο, μαινόμενο,
με το μικρόφωνο φλεγόμενο,
το στυλ το μή αναμενόμενο,
με κάθε μου λεγόμενο,
ανοίγω νέο μέτωπο και νέο πόλεμο,
το κάθε χτύπημά μου επώδυνο!

(Ευθύμης)
Με παλλόμενο λόγο και με δονούμενο νου
επανακινούμε το μένος από το μέλος ωθούμενο
Φέρνω στίχο τρεχούμενο,
στυλ χωρίς προηγούμενο.
Μένω νούμερο ένα, μένεις απλά ένα νούμερο.
(Αρτέμης)
ομοιοτέλευτο, στ' ομοιοτέλευτο,
ρηγνύω κέλευθο, μετά την κέλευθο,
MC' s χάνουνε τον έλεγχο,
κρύβονται όπως ό Ευρυσθεύς,
όταν είδε τον Κέρβερο!
Eν καιρώ μην αναμένεις κάτι εύκαιρο.
(Ευθύμης)
Και θέλω τόσο να δώσω σ' όλο τον κόσμο καμπόσο
από τον πόθο πού νοιώθω σαν νά 'χω κόμπο
στον κόρφο
κι από την νόσο πού τόσο καιρό νοσώ
ν' αναρρώσω.
Αυτό που ζω κι αναγιγνώσκω
ποθώ να το μεταδώσω.

(Αρτέμης)
Γι' αυτό μοιραία πρέπει να σηκώσεις την κεραία
είναι ή παρέα πού διατηρεί την φάση ακεραία,
κι αφού ή γραμμή πηγαίνει πίσω μέχρι τον Ορφέα,
τιμής ένεκεν, γυρίζω από τα νέα στα αρχαία!
Έπου θεώ, Όρκω μή χρώ,
Τέχνη χρώ, Επί ρώμη μή καυχώ
Βίας μή έχου, ευτυχίαν εύχου '.
Κακίας απέχου, παιδείας αντέχου!
Καί...

(Επιμελώδημα α')

(Επιμελώδημα β')

Κι όταν λέω χέρια ψηλά, τα χέρια ψηλά! (x4)
Κι όταν λέω χέρια ψηλά... γιατί το κάνεις;
Το 'χα πει και δέκα χρόνια πριν το πει ο Χατζηγιάννης.
(Αρτέμης)
Δεν τραγουδώ άμπρα-κατάμπρα σαν την Μαριάννα
Κάνω πάταγο σαν Παλαιστίνιος στην ιντιφάντα
Το ποσοστό είναι γνωστό,
στο ξαναείπα!
Στο δίνω εκατό τοις εκατό,
όπως το θέλει κι η Χρύσπα!
ρίμα για δείγμα
και βγαίνει μείγμα-δυναμίτης
πιο πολύ κι απ' ό,τι θά 'θελε να ήταν ο Τσαλίκης!
(Ευθύμης)
Γι' αυτό να πάτε να μάθετε να μιλάτε
και νά 'ρθετε να πουλάτε πως τάχατε τ' αγαπάτε.
Όσο κι αν το κουνάτε δεν βαραίνει.
Τ' ανάλαφρο τσιφτετέλι μένει αδιάφορο,
μένει αδιάφορο, σαν την Έλλη.
(Αρτέμης)
Κι αφού οι χίπ χόπ καδένες,
είναι μπλεγμένες με γαρδένιες,
κι έχουν αλλάξει οι συνισταμένες,
αφιερωμένο αυτό το τραγούδι πείτε σε 'κείνη,
όχι από Πλούταρχο,
αλλά από Αρτέμη κι Ευθύμη! Και...

Παρασκευή 20 Αυγούστου 2010

ΤΟ Μανιφέστο ενός συναγωνιστή: «ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΙΔΕΑ ΠΟΥ ΛΕΓΕΤΑΙ ΠΑΤΡΙΔΑ» του Ιωάννη Παναγάκου. Il "manifesto" di un compagno di lotta...

ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΙΔΕΑ ΠΟΥ ΛΕΓΕΤΑΙ ΠΑΤΡΙΔΑ.

"Όσοι το χάλκεον χέρι
βαρύ του φόβου αισθάνονται,
ζυγόν δουλείας ας έχωσι
θέλει αρετήν και τόλμην
η ελευθερία
."
Ανδρέας Κάλβος

Μέσα στον ορυμαγδό της αλλαγής του κόσμου και τον πόνο ψυχής του σήμερα, που χάνει σαν άμμο μέσα από τα δάχτυλά του τις αξίες του χθες, έρχονται στιγμές, που μου λεν κάποιοι φίλοι:
«Τί αγωνίζεσαι, άνθρωπε! Δεν καταλαβαίνεις ότι το ποτάμι μας είναι στραβό, ότι είναι ο φταίχτης, αυτό που έχει στραβές όχθες, και, σα λαός, πρέπει να πληρώσουμε! Να πληρώσουμε, γιατί ο ρους μας, ρεμπελεύοντας στα "ρόζνοα", "ρόζπνοα" και "ροζοφανή" ρεζιλέματα των “realities”, "ρουτίνιασε τη ρουτίνα του στο ραχατλίδικο ραγιαδισμό και στον παχυδερμιαίο ωχαδερφισμό· στο ρυπαρό ρασιοναλιστικό ρεαλισμό, αλλά κι ακόμα, στην ρεπιασμένη και ρηξοθέμιδα ρουσφετολογία, στις χρηματικές ή χρηματιστηριακές ραδιουργίες, ρεμούλες και ρεγάλα, ως και στην αλλαξοραχιαία τρυφηλότητα"!
Εξάλλου, στη διακυβέρνηση των πέντε ηπείρων τα ατομικά δικαιώματα δε μετράνε, αφού, σαν αποστήματα τα σπάνε, ενώ και τα εθνικά θέματα δε χωρούν κι ούτε χωράνε ως έχουν, αλλά, σαν "ομελέτα", τα μαγειρεύουν κατά τις ορέξεις τους! Δεν βλέπεις ότι η υπόθεση είναι χαμένη!
Η παγκόσμια διακυβέρνηση είναι εδώ και δεν αστειεύεται. Δεν σου το δείχνει, ξεκάθαρα, το ξεθάρρεμα των μουγκρητών των υποχθόνιων οντοτήτων! Τί θέλεις τώρα; καμιά εξορία στης ιστορίας τα περίχωρα; ή σε κάποιο σκαρί Αιγαιοπελαγίτικο, όπου το Ελληνικό σου διαβατήριο δε θα έχει, πλέον, καμιά ισχύ!
Δεν το βλέπεις ότι θα βγεις ζημιωμένος; Γιατί "δεν κάθεσαι … στ’ αυγά σου"! Και εν τέλει, γιατί αγωνίζεσαι! Ποιός είναι ο λόγος»!
Απαντώ, λοιπόν, και λέω…
Παίρνω την άδεια από τον ουρανό της καρδιάς μου, και με την αξίνα του πνεύματος, σκαλίζω διασαλπίζοντας την ΑΛΗΘΗ αλήθεια στους τόμους των σαλπισμάτων των αιώνων, με τούτα τα, εντελέχεια έχοντα, και εκ Θεού, αείποτε, εκπορευόμενα και εντελλόμενα ρήματα:
Ακόμα κι αν των αιώνων, ο μεγαλύτερος φταίχτης, ήμουν! Ακόμα κι αν δε στάθηκα πάντοτε, στο ύψος του υψηλού προορισμού μου. Κι αν εθελοτυφλούσα στο κατρακύλημα του σκάφους μου, ακόμα και τότε. Κι αν, ακόμα, ναρκώθηκα από συβαρίτικους επίπλαστους παραδείσους. Κι αν έβλαψα τον εαυτό μου, ιδιοχείρως. Ακόμα και τότε: Θέλω, ως εννοιόσημος και ενδόκαρπος λαός, αυτεξούσιος να είμαι! να μη με ορίζουν άλλοι!
Δικαιούμαι να έχω και να εφαρμόζω, απαρέγκλιτα, το Σύνταγμά μου. Αυτό που έφτιαξα με αγάπη, ιδρώτα, πόνο και αίμα, μέσα από τις προαιωνίως αιώνιες παρακαταθήκες των προγόνων μου· από την αυτοθυσία του τιτάνα Προμηθέα και των ημίθεων Ορφέα και Ηρακλή· από τη σύλληψη και εφαρμογή των πανανθρώπινων οραματισμών των πολιτών, πρώτα, και πολιτικών, ύστερα, Σόλωνα και Λυκούργου, Κλεισθένη και Περικλή· από τις ένθεες θεωρήσεις, της ψυχής και του σύμπαντος κόσμου, των φιλόσοφων Πυθαγόρα και Ηράκλειτου, Σωκράτη, Πλάτωνα και Αριστοτέλη, και από τα υψηλόθωρα δημιουργήματα τόσων άλλων, πανυφήλιου ακτινοβολίας προσωπικοτήτων, ων ουκ έστι αριθμός, μέχρι τους αστερισμούς των κοινοτήτων των Αμπελακίων και της Χάρτας και του Θούριου του Ρήγα, το ελπιδόχρωο, ανθρωπογενές και φιλάνθρωπο, πρώτο Σύνταγμα της Επιδαύρου, τα αγνά και λαμπερά, διαχρονικώς, ήθη, έθιμα και παραδόσεις του τόπου αυτού, κι ακόμα, τους άχραντους πόθους του Έλληνα, όπως αυτοί αναβρύζουν από τα δημοτικά τραγούδια του, και τους αμέτρητους πηγαίους αγώνες του απλού λαού, για αγάπη και δημοκρατία, για δικαιοσύνη, για ελευθερία, ανεξαρτησία, μέσα από το σεβασμό κάθε υπόστασης.
Επιπλέον, δεν απεγκλιμάτισα κανένα περιβάλλον, τουλάχιστον συνειδητά, και δεν εγκλημάτησα κατ’ ουδενός, πολύ δε περισσότερο, δεν δημιούργησα με βόμβες, εκατόμβες θυμάτων αθώων, είτε παγκόσμιες συρράξεις, προκαλώντας, είτε αναλαμβάνοντας καθήκοντα παγκόσμιου αστυνόμου ή τρομοκράτη. Κι ακόμα, ουδέποτε έχτισα οποιοδήποτε κοσμοφόνο ή ρεβανσιστικό ράιχ.
Κι αν, διψασμένο ποτάμι εγώ, χρωστώ σε κάποιους, υλικές ασημαντότητες, οι πιστωτές μου, αυτές οι ορφνόνερες ορδές κυνηγών υποψήφιων θυμάτων, δεν είναι λιγότερο άμοιροι ευθυνών από μένα!

Έπειτα, δε ζήμιωσα κανένα, περσσότερο, απ’ ό,τι, η συναλλαγή μαζί του, ζήμιωσε και πλήγωσε βάναυσα τα μύχια μου και κάθε προοπτική αληθούς προόδου του έρμου αυτού τόπου! Ούτε, φυσικά, το αγνάντι θεατό χρέος μου είναι το πραγματικώς υπάρχον, αυτό που θα είχα την υποχρέωση να πληρώσω, αν οι ερπετόκυνες των παγκόσμιων αρχόντων δεν έδειχναν με τα ιοβόλα τους δήγματά το γνωστό σενάριο! Και, πάντως, δε θα υπήρχε αυτή η ανάγκη και δε θα υπέκυπτα ως κράτος, αν, ως κράτος, δεν τελούσα υπό ζυγόν θιάσου, πρωτοφανούς αθλιότητας, ασελγούντος επί παντός ζωτικού στοιχείου, κάθε ικμάδας, της πατρίδας μου, με προφανή, απεριφράστως, σκοπό, την εξόντωσή της· θιάσου, δωσίλογου, συναποτελούμενου εξ εκπροσώπων της παγκόσμιας κλίκας αταξίας πραγμάτων και απαξίας ιδεών, εντεταλμένων να διαφεντεύουν, με αυτή τη συνταγή, ως επίσημοι κυβερνήτες μου, τον τόπο, έως την πλήρη αποθεμελίωσή του! Αυτοί, οι υποτιθέμενοι Έλληνες κυβερνήτες μου (ουχ ήττον Εφιάλτες), εκλεγμένοι, δήθεν, με δημοκρατικές διαδικασίες, στην πραγματικότητα, όμως, έχοντας υφαρπάσει την λαϊκή ψήφο με δόλια μέσα!
Όμως, υπάρχει Νέμεση! Η Θεία Αρμονία του Σύμπαντος, η οποία ως Θεία Δίκη, ως Λόγος Αγάπη - Λόγος Θεού, ως το απόλυτο Φως των αιώνων, θα επιφέρει την κάθαρση. Μέσα από τη θετική ενέργεια και ακτινοβολία που, ως πνεύμα, πρέπει να εκπέμψω, κάνοντας πράξη τον αρχαίο χρησμό "συν Αθηνά και χείρα κίνει".
Έχει καταγραφεί, ήδη, πλειστάκις, στις αετόρραχες σελίδες της ιστορικής αξιοπρέπειας, πως "του Έλληνα ο τράχηλος ζυγόν δεν υπομένει"! Γι’ αυτό, λοιπόν, αγωνίζομαι…
Αγωνίζομαι για μια πάμφωτη ιδέα που λέγεται Πατρίδα! Να! Αυτή η ίδια μου φεγγοβολά και μου δείχνει το δρόμο. Αυτή που είν’ ο φωτοδότης, η καρδιά και η ουσία της Ευρώπης· όλων των μεγάλων, πνευματικά, πολιτειών της ανθρωπότητας· αυτή η παγκόσμια πατρίδα που λέγεται Ελλάδα!
Είμαι κι εγώ, μια στάλα από τους πόθους της διαδρομής σου πατρίδα
. Στάλα τη στάλα να φτιάξουμε το μεγάλο ποτάμι που θα φέρει το γαλάζιο σκάφος μας στη θάλασσα του προορισμού του! Χωρίς κλυδωνισμούς, σκαμπανεβάσματα και πισωγυρίσματα! Με όλα τα διαμαντένια στολίδια του Αιγαιοπελαγίτικου γιορντανιού σου να κοσμούν το στήθος σου με τον αγέρωχο παφλασμό του Αιγαιογάλαζου χαμογέλιου τους. Με μια, μόνο, Μακεδονία, Ελληνίδα βυζάστρα, που μαζί με τις ομογενείς και ομογάλακτες αδερφές της, την Θράκη και την Ήπειρο, θα αποτελούν ένα ενιαίο σύνολο με τα υπόλοιπα κύτταρά σου· να τραγουδάν, και ν’ αντιλαλούν τα πελάγη, το αγερόχρωμο τραγούδι αυτής της γης, της Ελληνίδας γης, πατρίδα φιλημένη! ΜΑΝΑ ΠΑΤΡΙΔΑ!
Με οδηγεί το φωτοβόλο πνεύμα του Ελληνισμού· το πνεύμα αυτό που δίδαξε την, μέχρι αυτοθυσίας, ανιδιοτελή αγάπη στο σύνολο και στο συνάνθρωπο!
Με εμπνέει η ανθρωπιά αυτού του λαού που, μέσα από τη μοναδικότητα και απλότητα της μονάδας, ανακάλυψε, με το υψιμέλαθρο πνεύμα του, τη σύνθεση και το όλον· και από το πλήθος, την ποσότητα και τη δύναμη, με την ψυχότροφη φλόγα της αγάπης, ξεχώρισε και σεβάστηκε το άτομο, τον ανίσχυρο, τον διαφορετικό.
Με πυργώνουν οι αρχές της Ελληνικής κοινωνίας, αυτής, που έλαβε ένα σκληρό και ισχυρό και ανελέητο «εγώ» και το μετέτρεψε στο πράο, αλλά και πανίσχυρο θώρακα του «εμείς».
Αγωνίζομαι και κλαίω για τα τραύματά σου πατρίδα!
Όμως, δε θα συμπλεύσω με την άναρχη εξουσιάζουσα Αρχή. Το χατίρι στους καταπιεστές σου, δεν θα το κάνω. Όσο μπορώ θα αντισταθώ στην άρνηση και στο σκότος που σε πνίγουν, με πνίγουν, αγαπημένη.

Δε θα κρίνω άλλον Συνέλληνα. Θα σεβαστώ όλες τις απόψεις. Αγαπώ όλους τους ανθρώπους· όχι, μόνο, αυτούς που, ως άνθη, ανθίζουν δίπλα μου ανθίζοντας τη μέρα μου· αλλά, ακόμα, κι αυτά τα μαραμένα λούλουδα της υφηλίου, τους άμοιρους λαθρομετανάστες, αυτούς που, άθελά τους, γίνονται το όχημα της εγκαθίδρυσης καθεστώτος ημισελήνου στον τόπο μου· του καθεστώτος που θα με κάνει ιθαγενή και πρόσφυγα στην πατρίδα μου!
Λατρεύω το θείο πολίτευμα που υποτίθεται ότι έχουμε - και που τόσο, τόσο μου λείπει – με κορωνίδα του το Σύνταγμα που κατάφωρα παραβιάζεται· μισώ δε, την κάθε μορφής τυραννία και βία.
Αλλά, ίσως και γι’ αυτούς τους λόγους, κι επειδή, είναι πλέον φανερό, ότι όλοι αυτοί οι θεατρίνοι βαρόνοι της ελιτίστικης "νομενκλατούρας" της νέας τάξης, απεργάζονται, όχι μόνο, τον ηθικό, αλλά και τον φυσικό θάνατο της πατρίδας μου, το στιλέτο στο στήθος ή στην πλάτη της, ΔΕΝ θα είμαι ζωντανός για να το δω μπηγμένο!! Αν καταφέρουν, τελικά, να έμπουν, πλησίστιοι, για την ολοκλήρωση των σχεδίων τους, η σημαία μου ΔΕΝ θα κυματίζει στο μπαλκόνι του σπιτιού μου για να τους υποδεχτεί, έστω μεσίστια. ΘΑ ΜΟΥ ΣΦΟΥΓΓΙΖΕΙ ΤΟ ΑΙΜΑ ΠΟΥ ΘΑ ΡΕΕΙ ΑΠ’ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΣΤΟΝ «ΤΑΝ Η ΕΠΙ ΤΑΣ» ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ!

Υ.Γ. 1. Αδερφοί μου Συνέλληνες, σας ευχαριστώ για να μηνύματα συμπαράστασης που μου στέλνετε κατά καιρούς, γι’ αυτές τις προαιώνιες Ελληνικές σκέψεις, ιδέες, στάση ζωής. Ευχαριστώ ακόμα και όσους πατριώτες ανθυπομειδιούν ειρωνικώς, θεωρώντας τα, γραφικά όλα αυτά, αλλά, κρύβονται πίσω απ’ το δάχτυλό τους, μην τολμώντας να τα αντικρούσουν στον εαυτό τους! Χαίρομαι, γιατί θα συμφωνήσω μαζί τους, αφού, πράγματι, αν τά ’βλεπα τα δεδομένα, μ’ αυτή την νοοτροπία, την ιδική τους, θα αντιδρούσα, κι εγώ, με τον ίδιο τρόπο. Αλλά, ας μην ξεχνάμε ότι, ακριβώς, αυτή η νοοτροπία, μας έφερε εδώ, στην τραγική κατάσταση που είμαστε τώρα. Καιρός, λοιπόν, ν’ αλλάξετε κι εσείς αδέρφια μου και να θυμηθείτε τον πραγματικό σας εαυτό, αφήνοντας ελεύθερο να εκφραστεί το ορμέφυτο του Έλληνα που μένει αναλλοίωτο στο διηνεκές! Αυτή, την αληθινά ανυπέρβλητη δύναμη, που μας έκανε τους ημίθεους της παγκόσμιας ιστορίας. Μόνο, έτσι, θα νικήσουμε!

Υ.Γ. 2. Κι εσείς, ω! εκπρόσωποι, ω! συνοδοιπόροι των καταπιεστών μου, που καγχάζετε σαδιστικά και απροκάλυπτα! Καιρός να μελετήσετε λίγο ιστορία και να αναλογιστείτε, τί θα επακολουθήσει, αν πιάσουν τόπο αυτά τα λόγια. Τότε, σίγουρα, δε θα γελάτε, αλλά θα πικροκλαίτε! Κι αν, θα προλάβετε, κιόλας!

Υ.Γ. 3. Και νά ’τος ο άνεμος της ιστορίας! Τον αφουγκράζομαι που καλπάζει στο πεπρωμένο του! Κι εμείς; Τί περιμένουμε εμείς; Για να φανούμε συνεπείς στην υπόσχεση, στον όρκο, στο χρέος!

Υ.Γ. 4. Συνέλληνες, εμπρός, ξανά, να ορθώσουμε νέες Θερμοπύλες. Και είθε, όλοι μαζί, να τις μετατρέψουμε σε Μαραθώνες και Σαλαμίνες! Μα αν, δεν είναι το βόλεμα του καιρού, κι οι Θερμοπύλες πέσουν, ας περιγράψουμε, για άλλη μια φορά, με το αίμα μας, αυτό που θα σημάνει, τελικά, την αναγέννηση του Γένους. Αυτό που οι εννέα ρίγες της Σημαίας μας συμβολίζουν. Αυτό που σηματοδοτεί και η λέξη ΕΛΛΗΝ, ως ιστορία, ως ιδέα, ως ελπίδα, ως οντότητα: «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ή ΘΑΝΑΤΟΣ»…

Κι ας γίνουμε όλοι Σαμουήλ, κι οι γειτονιές μας Κούγκι!
Κι ας γίνει ο δρόμος μας χορός, στο δρόμο του Ζαλόγγου!

Κι ας αποθάνει το εγώ, μετά των αλλοφύλων!
Για ν’ ανασάνει η Ελευθεριά, στο ματωμένο χώμα!

και να αναγεννηθούμε, όπως ο Φοίνικας, που αναγεννάται από τις στάχτες του…
γιατί, αληθινά ζει, μόνο, όποιος το θάνατο μπορεί να αψηφήσει…

Υ.Γ. 5. Όσοι μπορούν να σηκώσουν τη σημαία της ΑΓΑΠΗΣ και της ΑΛΗΘΕΙΑΣ, της ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ και της αληθούς ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, της ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ και της ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ, και να πέσουν γι’ αυτή, ας είναι, αν πέσω πριν απ’ αυτούς, ο εκτελεστής της διαθήκης μου.

Ιωάννης Παναγάκος
Άνχης (ΠΖ) ε.α. – Σ.Σ.Ε./1971
Δάσκαλος Σκακιού – Λογοτέχνης
Μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών

Ποιά ζωή αξίζει να ζεις και τί νόημα έχει, χωρίς λευτεριά και αξιοπρέπεια!

[ΣΣ. Ο ίδιος ο συγγράψας συνοδεύει το κείμενό του με το παρακάτω βοηθητικό για τον αναγνώστη του λεξιλόγιο]
Λεξιλόγιο:
ρεμπελεύοντας: τεμπελιάζοντας.
ρόζνοο: διανόημα, σχετικό με «ροζ» θεάματα.
ρόζπνοο: που έχει πνοή σχετική και επηρεασμένη από «ροζ» θεάματα.
ροζοφανές: που έχει εμφάνιση σχετική με «ροζ» θεάματα.
ρασιοναλιστικός: που έχει σχέση με τον ορθολογισμό.
ρεπιασμένη: ερειπωμένη.
ρηξοθέμιδα: από το αρχαίο «ρηξόθεμις», αυτή που έχει διαρρήξει τις σχέσεις της με τη δικαιοσύνη, η παρανομία.
ρεμούλα: διαρπαγή, λεηλασία, κλεψιά, πλιάτσικο, διαγούμισμα.
ρεγάλο: δώρο, φιλοδώρημα.
αλλαξοραχιαία: αλλαξοκ…
τρυφηλότητα: η ιδιότητα του τρυφηλού, δηλαδή, αυτού που αγαπάει τις υλικές απολαύσεις ή που είναι γεμάτος από αυτές.
διασαλπίζω: κοινοποιώ, διακηρύττω, διατυμπανίζω, διαλαλώ.
εντελέχεια: η ενυπάρχουσα σε κάθε ον τάση προς την τελειότητα, η ζωτική αρχή που διέπει και διαμορφώνει τα όντα.
συβαρίτικος: τρυφηλός, γεμάτος αποχαύνωση.
εννοιόσημος: που έχει την αληθή έννοια του ονόματος το οποίο φέρει και όχι επίπλαστη.
ενδόκαρπος: αυτός που βγάζει καρπούς.
ρεβανσιστικός: που έχει σχέση ή ανήκει στο ρεβανσισμό, δηλαδή, σε πολιτική στάση που καθορίζεται από πνεύμα εκδικήσεως.
ράιχ: το γερμανικό κράτος.
ορφνόνερο: νερό ορφνό, δηλαδή σκοτεινό.
αγνάντι: απέναντι, αντίκρυ.
θεατό: που το βλέπουνε.
ερπετόκυνες: ερπετά – σκυλιά.
δήγμα: δάγκωμα, δαγκωνιά.
γιορντάνι: περιδέραιο.
αγερόχρωμος: που έχει χρώμα αγέρα.
υψιμέλαθρος: που έχει οικοδομηθεί υψηλά, που κατοικεί στα ύψη.

Πέμπτη 19 Αυγούστου 2010

Ένα εύκολο σκακιστικό πρόβλημα του Κάρλο ΝτεΓράντι στο Gameknot (και το blog του). Un problema di Carlo DeGrandi a Gameknot.

Έχουμε αναφερθή στον παγκοσμίως γνωστό σκακιστικό ιστοχώρο, τον λεγόμενο «Παιχνιδόκομβο» (ή νεοελληνιστί «Γκαίημ(κ)νοτ» : Gameknot), όπου μπορεί κανείς να παίξη (και) διαδικτυακό σκάκι με κάποιον άλλον (άγνωστο ή γνωστό του χρήστη), και μάλιστα δωρεάν, με μια απλή εγγραφή.
Ο υποφαινόμενος πού και πού δοκιμάζει τις αντοχές του παίζοντας καμμιά παρτίδα (ή και παραπάνω ενίοτε – εφόσον του είναι εφικτόν). Επίσης προσπαθεί να λύνει τα συνήθως εύκολα σκακιστικά προβλήματα ή τους συνδυασμούς, που κατά καιρούς δημοσιεύουν χρήστες του εν λόγω ιστοχώρου με μορφή μηνιαίου διαγωνισμού ασκήσεων («διαγωνισμός σπαζοκεφαλιάς» με μία άσκησι την ημέρα: Daily contest puzzle).
Στον διαγωνισμό λύσης του Μαΐου, ο οποίος ήταν και ο τελευταίος εν όψει καλοκαιριού, δημοσιεύθηκε την τελευταία μέρα (31.05.2010), το παρακάτω σκακιστικό πρόβλημα- "puzzle":

CHESS PROBLEM "Patience pays"
WHITE TO MOVE, Mate in 3

[k1N5/Pp6/8/8/6p1/8/7K/7B w - - 0 1]

wKh2,Nc8,Bh1,Pa7/bKa8,Pb7,g4

#3 (3+4)


Πρόκειται για ένα τριάρι με 7 μόνο πεσσούς, όπου ο Μαύρος έχει δύο μόνο πιόνια β7 και η4) και τον Βασιλιά του στην γωνία, στο α8, χωρίς ελεύθερα τετράγωνα, ενώ ο Λευκός έχει εκτός από τον Βασιλιά του (απομακρυσμένο στο θ2), ένα πιόνι (στο α7), έναν Ίππο (στο γ8) και έναν Αξιωματικό ο οποίος βάλλει –αρχικώς χωρίς αποτέλεσμα- από την άλλη άκρη της διαγωνίου , το θ1.

Στο αρκετά εύκολο αυτό και λιτό πρόβλημα, ο συνθέτης αξιοποιεί την ιδέα της δραστηριοποίησης του Βασιλιά στο φινάλε με έναν θεαματικό τρόπο, αφού αυτός ο πεσσός με την κίνησί του θα δώση και την χαριστική βολή στον αντίπαλό του.
Η ευκολία του προβλήματος δεν ήταν μόνο η προσωπική εντύπωσι του γράφοντος, αλλά πιστοποιήθηκε και την επόμενη μέρα όταν ο κόμβος παρέθεσε τα σχετικά με τον καθημερινό διαγωνισμό επίσημα στοιχεία. Σύμφωνα με αυτά, λοιπόν, το πρόβλημα το έλυσαν 1302 από τους 1925 χρήστες (δηλ. το 67%) που εκείνο το 24ωρο δοκίμασαν να το λύσουν. Οι ίδιοι (να μην ξεχνάμε οτι πρόκειται σε μεγάλο ποσοστό για ερασιτέχνες και χαμηλού αγωνιστικού επιπέδου σκακιστές κάθε ηλικίας) του έβαλαν και ως χαρακτηρισμό 2 από 5 αστέρια, δηλαδή: εύκολο.
Πού είναι το ενδιαφέρον του ζητήματος; Μα στο ότι αμέσως μετά την λύσι φανερώθηκε αυτόματα, εκτός από τον χρήστη που το είχε διαλέξη καί το όνομα του συνθέτη.

Φανταστήτε την έκπληξι του γράφοντος, όταν είδε ότι συνθέτης του συμπαθητικού αυτού προβλήματος-γρίφου είναι ένας Έλληνας και μάλιστα φίλος του ιστολογίου: ο Κάρλο ΝτεΓκράντι!!
Ο σεβαστός και συνάμα αγαπητός Κάρλο ΝτεΓκράντι (Carlo de Grandi) που μας τίμησε και με την αφιλοκερδή του συνεργασία στο περιοδικό μας «Νέος Παλαμήδης», είναι όχι μόνο συγγραφέας και σκακιστικός αρθρογράφος, αλλά και γνωστός συνθέτης προβλημάτων έχοντας συνθέση (και δημοσιεύση σε διάφορα σκακιστικά περιοδικά κατά καιρούς) περισσότερα από 100 προβλήματα.
Ο συνταξιούχος πια φίλος Κάρλο έχει εδώ και κανα χρόνο το δικό του ιστολογιο (ονόματι Papaveri48). Στις πολύ ενδιαφέρουσες σελίδες του, όπου ήδη έχει δεχθή σχεδόν 16.000 επισκέψεις, μπορεί κανείς να βρή όχι μόνο πρωτότυπες αναρτήσεις με θέματα γύρω από το καλλιτεχνικό σκάκι ή από το άλλο συγγενές πεδίο των σκακιστικών (ιστορικών και αξιοπερίεργων) αναζητήσεων και ερευνών, αλλά και απο τα άλλα του προσωπικά ενδιαφέροντα, με αποκορύφωμα τους μαθηματικούς γρίφους.

Ας είναι αυτή η σημερινή συγκυρία και μια αφορμή να τον επισκεφθούμε στον φιλόξενο ιστοχώρο του!

Δευτέρα 16 Αυγούστου 2010

Η ομιλία του Οικουμενικού μας Πατριάρχη Βαρθολομαίου στην χθεσινή ιστορική Θ. Λειτουργία στην Μονή Σουμελά ( ένα βίντεο και μια αναφώνησι)

La omelia del Patriarca Ecumenico s.S. Bartolomeo, alla messa storica di ieri a Monastero della Madonna di Sumela (a Trebisonda di Pontos)

Ήμασταν σε αναζήτησι του κειμένου της ομιλίας του Οικουμενικού μας Πατριάρχη από την πρώτη στιγμή που συγκινημένοι παρακολουθήσαμε (κατά το μεγαλύτερο μέρος) την Θεία Λειτουργία από τηλεοράσεως (εύγε στην ΕΡΤ3!) χθές το πρωί.
Τώρα που την βρήκαμε (έστω και ως παραπομπή, μια και δεν μπορούμε να το αντιγράψουμε) αναδημοσιεύουμε την πηγή με το κείμενο, αλλά και αναρτούμε το βίντεο-ιστορικό ντοκουμέντο πια- από το «Γιουτιούμπι».
Θα συνεχίσουμε την αναζήτησι όχι μόνο της καταληκτικής ομιλίας του Παναγιωτάτου Πατριάρχου, εκείνης της γεμάτης συγκίνησης ομιλίας από στήθους, της «αποφώνησής» του στην λήξι της τελετής, αλλά και την όλο πάθος και προγονικό σέβας εξ ίσου συγκλονιστική ομιλία (που προηγήθηκε) του πόντιου στην καταγωγή Μητροπολίτη Δράμας.
Επι του παρόντος να αναφωνήσουμε καί στον Σεβασμιώτατο κ. Παύλο το Άξιος!!

ΔΙΑΒΑΣΤΕ Το κείμενο της ομιλίας του Παναγιωτάτου στο εξαιρετικό ιστολόγιο «Στον ίσκιο του Ήσκιου»

ΔΗΤΕ Το σχετικό απόσπασμα σε ΒΙΝΤΕΟ στο You Tube:




(Η φωτογραφία στην αρχή της ανάρτησης είναι του κ. Νικολάου Μαγγίνα. Αξίζει να δήτε και άλλες θαυμάσιες φωτογραφίες του απο τον εορτασμό στην Μονή Σουμελά, πάντα στο ίδιο προαναφερθέν ιστολόγιο)

Κυριακή 15 Αυγούστου 2010

Δεκαπενταύγουστος 2010 υπο την σκέπη της Παναγίας Σουμελά. Ενημερωτκό σημείωμα Θ. Κωτσίδη (αναδημοσίευσι + 1 βίντεο). Dormizione della Madonna...

La festa d' oggi della Dormizione della Madonna: giornata storica con la messa al Monastero di Panagia Sumela (prima volta dopo 88 anni) che celebrera' ufficialmente Bartolomeo, il Patriarca Ecumenico.
Στου Μελά το Μοναστήρι ογδόντα οκτώ χρόνια μετά είναι όλα έτοιμα για ένα νέο και ιστορικής σημασίας θρησκευτικό προσκύνημα. Πόντιοι και μη θα δώσουν κατά εκατοντάδες (ή μάλλον χιλιάδες) το παρών σήμερα 15 Αυγούστου 2010 στις εγκαταστάσεις της θρυλικής Ι. Μονής. Οι τοπικές αρχές (για εμάς ακόμα αρχές κατοχής) επέτρεψαν ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ την ανεμπόδιστη προσέλευσι ορθοδόξων προσκυνητών για να εορτάσουν την κορυφαία θρησκευτική γιορτή τους, την Κοίμησι της Παναγίας Θεοτόκου ( = «Μικρό Πάσχα»). Ο ίδιος ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος και άλλοι εκτός Τουρκίας ορθόδοξοι Ιεράρχες θα είναι επικεφαλής χοροστατούντες κατά την τέλεσι της πρώτης αυτής Θείας Λειτουργίας από το 1922. ( Έχει προγραμματισθή και απ’ ευθείας, «ζωντανή», τηλεοπτική μετάδοσι από την ΕΡΤ3, 9.00-12.00 π.μ.)…
Το παρακάτω κείμενο του κ. Κωτσίδη είναι αρκούντως διαφωτιστικό επι του σημαντικότατου αυτού θέματος και στα περισσότερα σημεία μας καλύπτει. Εξ ού και η αναδημοσίευσι (αφού πρώτα επιλέξαμε ένα εισαγωγικό βίντεο).
Χρόνια Πολλά! και Του χρόνου στην Πόλι!

Ένα ομιλούν βίντεο:
ΠΑΝΑΓΙΑ ΣΟΥΜΕΛΑ PANAGIA SUMELA





Το κείμενο:
Δεκαπενταύγουστος 2010... Ας μας αφήσουν να προσευχηθούμε για εμάς και για τους προγόνους μας...

του Θεόφιλου Κωτσίδη

Ο υποχρεωτικός ξεριζωμός χιλιάδων Μικρασιατών από την πατρίδα τους (Ιωνία- Πόντος – Καππαδοκία), δεν ξεπεράστηκε ποτέ από την πρώτη γενιά προσφύγων. Οι αναμνήσεις, η νοσταλγία, η αγάπη του καθενός για τη δική του πατρίδα, ο πόνος της απώλειας και κυρίως ο τρόπος που αποχωρίστηκε ο καθένας τον τόπο του και τα αγαπημένα του πρόσωπα, μετέδωσαν στις επόμενες γενιές το χρέος της ψυχικής και πνευματικής επανασύνδεσης, ή τουλάχιστον της γνωριμίας με την πατρώα γη. Τελευταία τους επιθυμία, λίγο χώμα από την πατρίδα, να σκεπάσει τον τάφο τους…

Τα τελευταία 10-15 χρόνια, ολοένα και αυξάνονται τα κύματα περιηγητών-προσκυνητών στους «Αγίους Τόπους» των προγόνων μας. Πόλος έλξης, η θρυλική και πανάρχαια Τραπεζούντα, με τα αμέτρητα μνημεία της και κυρίως τα τρία ξακουστά μοναστήρια της: Παναγία Σουμελά, Άγιος Ιωάννης Βαζελώνας και Άγιος Γεώργιος Περιστερεώτας. Η Παναγία Σουμελά από τη δεκαετία του '70 περιήλθε στην Εφορία Αρχαιοτήτων Τραπεζούντας και έκτοτε λειτουργεί ως μουσείο. Δε νοείται επισκέπτης στην περιοχή Τραπεζούντας να μην επισκεφτεί το Μοναστήρι της Παναγίας Σουμελά, που είναι και το πιο προσβάσιμο. Τα άλλα δύο Μοναστήρια, είναι ακόμη ερείπια.

Στην Παναγία Σουμελά, με σχετική προφορική άδεια από τους φύλακες, επιτρεπόταν το άναμμα κεριών και προσευχές με τελετουργικό τρόπο, πολλές φορές με συνοδεία ιερωμένων. Αυτές οι σεμνές προσκυνηματικές τελετές, είχαν γίνει θεσμός.

Το 15Αύγουστο του 2008, επισκέφτηκαν το Μοναστήρι εκατοντάδες προσκυνητές, κυρίως από Ρωσία και άλλες χώρες της πρ. Σοβιετικής Ένωσης, αλλά και από την Ελλάδα, με έξοδα του Βουλευτή της Ρωσικής Δούμας- Αντιπροέδρου Σ.Α.Ε. Ανατ. Ευρώπης και επιχειρηματία ποντιακής καταγωγής κ. Ιβάν Σαββίδη. Οι ιερωμένοι που τον συνόδευαν, προσευχήθηκαν στα ρωσικά, ενώ στα ελληνικά επαναλάμβαναν συνέχεια το Χριστός Ανέστη!!! Αυτό εξέπληξε και αιφνιδίασε τους Ποντίους προσκυνητές από Ελλάδα, που βρέθηκαν εκεί με δικά τους έξοδα.
Τα χειρότερα ήρθαν το 15Αύγουστο του 2009. Επανάληψη του ίδιου σκηνικού, με έξοδα και πάλι σου κ. Ιβάν Σαββίδη. Τον συνόδευαν πάσης φύσεως πολιτικοί και «παράγοντες». Επισκέφθηκαν αυθημερόν την Παναγία Σουμελά, πολιτικοποιώντας πλήρως με τις ενέργειές τους μια κατεξοχήν σεμνή θρησκευτική τελετή. «Πολιτικά» απάντησε αυτή τη φορά και η Τουρκία, ταπεινώνοντας τους εκ Ρωσίας ιερωμένους, αφού τους εξανάγκασε –εφαρμόζοντας τον ισχύοντα κεμαλικό νόμο- να βγάλουν τα άμφια και να κυκλοφορούν με μακό μπλουζάκια και απαγορεύοντας την προσευχή που ήδη είχε ξεκινήσει με τον «από μηχανής Θεό», που βρέθηκε εκεί την κατάλληλη στιγμή, φορώντας άμφια (επιτρέπεται μόνο κατά τη διάρκεια θρησκευτικής τελετής), τον Πατέρα Βησσαρίωνα, του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως.

Η βίαιη διακοπή της προσευχής εκ μέρους της κας Νιλγκιούν Γιλμαζέρ, η απογοήτευση των περισσοτέρων προσκυνητών και η διάσταση του θέματος σε όλα τα τηλεοπτικά και έντυπα μέσα Ελλάδας και Τουρκίας, ανάγκασε την Τουρκία να εξετάσει το θέμα πιο προσεκτικά. Έτσι, στις 8 Σεπτεμβρίου έγινε σύσκεψη τεσσάρων υπουργών στην Τραπεζούντα, για να δοθεί λύση. Κοινή εκτίμηση των υπουργών Επικρατείας κ. Εγιεμέν Μπαγίς, Εσωτερικών κ. Μπεσίρ Αταλάι, Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου και Δικαιοσύνης κ. Σαντουλάχ Εργκίν, ήταν να ανοίξει η Μονή για θρησκευτικές λειτουργίες και θρησκευτικό προσκύνημα, στα πλαίσια της θρησκευτικής ελευθερίας.

Μετά από σχετικές τροποποιήσεις κανονισμών στα υπουργεία Εξωτερικών-Εσωτερικών-Πολιτισμού & Τουρισμού, η Παναγία Σουμελά γίνεται το 18ο μνημείο που έχει δοθεί άδεια να τελούνται θρησκευτικές λειτουργίες. Εξάλλου, στις 22 Οκτωβρίου 2009, 16 πρέσβεις ευρωπαϊκών χωρών επισκέφθηκαν το Μοναστήρι της Παναγίας Σουμελά, όπου ο πρέσβης της Σουηδίας (προεδρεύουσα της Ε.Ε.) στην Άγκυρα κ. Christer Asp δήλωσε : «…Μείναμε έκθαμβοι από την επίσκεψη στη Μονή Παναγία Σουμελά… Το να ληφθεί απόφαση να ανοίξει για θρησκευτικό προσκύνημα στους πιστούς, εναπόκειται στην τουρκική κυβέρνηση, την τοπική αυτοδιοίκηση και τις τοπικές αρχές…».
Αρχές του 2010, με αφορμή επίσκεψη νέων ποντιακής καταγωγής στην Παναγία Σουμελά, γράφονται και πάλι σχετικά άρθρα σε πολλές τουρκικές εφημερίδες (Hurriyet, Sabah, Vatan κ.ά.) και τηλεοπτικά κανάλια (NTV, Kral Karadeniz κ.ά.). Θεωρείται δεδομένο ότι θα δοθεί η πολυπόθητη άδεια.

Η επιβεβαίωση ήρθε επισήμως το Μάιο του 2010 και αφού προηγουμένως η Α.Θ.Π. Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος, με ενέργειές του προς τον υπουργό Πολιτισμού και Τουρισμού κ. Ερτουγρούλ Γκιουνάι, άλλαξε την αρχική απόφαση για άδεια τελέσεως λειτουργίας, από το πρώτο 15θήμερο του Σεπτεμβρίου, σε άδεια για 15 Αυγούστου.

Όπως γίνεται αντιληπτό, πρόκειται για ιστορικής σημασίας απόφαση και πρέπει να τη διαφυλάξουμε ως «κόρη οφθαλμού». Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι όσες φορές έγινε προσπάθεια πολιτικοποίησης θρησκευτικών τελετών, είχε αντίθετα από τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα.

Ο 15Αύγουστος στην Παναγία Σουμελά, δεν προσφέρεται για ψηφοθηρία και πολιτική εκμετάλλευση. Ο 15Αύγουστος στην Παναγία Σουμελά δεν είναι σήμερα εμποροπανήγυρις. Ο 15Αύγουστος στην Παναγία Σουμελά δεν μπορεί (ειδικά την πρώτη φορά μετά από 88 χρόνια) να σταθεί αφορμή ακόμη και για πολιτιστικές δραστηριότητες.

Για μας είτε Πόντιοι λεγόμαστε, είτε Μαυροθαλασσίτες, είτε Καραντενιζλήδες, η Παναγία Σουμελά είναι το σύμβολο της Παγκόσμιας Μάνας, το σύμβολο της Ενότητας των λαών, είναι Μητέρα όλων μας. Ο 15Αύγουστος ανήκει σ΄ Εκείνη και μόνο σ΄ Εκείνη και παρακαλούμε τους αξιότιμους κυρίους πολιτικούς μας να αφήσουν ΕΜΑΣ να προσευχηθούμε
στη Μεγαλόχαρη για εμάς και για τους προγόνους μας…

Σάββατο 14 Αυγούστου 2010

Το Σιμουλτανέ του Νίκου Σκαλκώτα και η νίκη του Κωνσταντίνου (Β΄ Φωτογραφίες). Simoultanea di Nikos Skalkottas ad “Abacco e Pezzi” (Commenti e Foto)

Simoultanea di Nikos Skalkottas ad “Abacco e Pezzi” (Parte seconda) e la partita vinta da Kostantino Soilemesis.
Για το Σιμουλτανέ του Νίκου Σκαλκώτα στην αποχαιρετιστήρια εκδήλωσι στον Σύλλογό μας τελευταίο Σάββατο του Ιουνίου, έχουμε αναφέρει μόνο τα πολύ γενικά.
Καιρός είναι να αναφερθούμε με δυο-τρείς ακόμα ουσιώδεις λεπτομέρειες.
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο «Άβαξ και Πεσσοί» διοργανώνει Σιμουλτανέ,
και ούτε η πρώτη που αναλαμβάνει να το κάνει ο πάντα καταδεκτικός Νίκος Σκαλκώτας. Ιδιαίτερα λαμπρή ως ανάμνησι μένει στην μνήμη μας εκείνο το πρώτο του Σιμουλτανέ στην Χαλκίδα, και μάλιστα σε δημόσιο χώρο, κατά την λήξι του 3ου Ομαδικού Σχολικού Πρωταθλήματος Χαλκίδος που έγινε στις 10 Ιουνίου 2007.
Αυτή τη φορά ο αρχιπροπονητής του Συλλόγου μας και Διεθνής Μαίτρ, αντιμετώπισε συνολικά 20 αντιπάλους (μεταξύ αυτών και τα δύο πιτσιρικάκια, η Ελευθερία και ο Δημητράκης, και κανα δυό καθυστερημένα αφιχθέντες γυμνασιόπαιδες σαν τον Μίλτο Μεταξά).

Ο αγαπητός σε όλους πρώην Πρωταθλητής Ελλάδος, δεν χρειάστηκε πολλές παρακλήσεις από τους μικρούς στην πλειονότητα αθλητές μας και πολύ πρόθυμα (παρ’ όλο τον αιφνιδιασμό όλων μας λίγο πρίν την έναρξι και την μικροκαθυστέρησι) παραχώρησε σε όλους τους αντιπάλους του τους πεσσούς με τα λευκά χρώματα και μαζί την πρώτη κίνησι.
Κατά τον τρίωρο σχεδόν αγώνα αρνήθηκε ευγενικά αρκετές προτάσεις ισοπαλίας, αλλά προς ικανοποίησι όλων των αντιπάλων του, υπέγραψε –ως αναμνηστικό αυτόγραφο- όλα τα παρτιδόφυλλα που του προσκόμιζαν στο τέλος.
Με την πάροδο των 2 πρώτων ωρών, μόνο έξι-εφτά παρτίδες απέμεναν να ολοκληρωθούν στην αίθουσα που είχε αρχίση να αδειάζει.
Αναμετρώμενοι με την ανωτερότητα του αντιπάλου, αλλά και με την κούρασι, ο ένας μετά τον άλλο, Γιάννης Σφυρίδης, Παναγιώτης Σαββόπουλος, Γιώργος Σοϊλεμέζης, Βαγγέλης Ρακαντάς, Μίλτος Μεταξάς και ο Δημήτρης Προβελέγγιος, αναγκάσθηκαν παρά τον ωραίο αγώνα και την γενναία αντίστασι που προέβαλαν, να υπογράψουν την εγκατάλειψί τους, γύρω στις 30 κινήσεις.


Μόνος απέμεινε σε κάποια στιγμή να μάχεται με ήρεμο πείσμα και ακατάβλητο σθένος ο Κωνσταντίνος Σοϊλεμέζης, ο πιο παλιός σκακιστής του φυτωρίου {πάντα δίπλα στον πατέρα του από την ίδρυσι και του πρώτου συλλόγου μας, την Σ.Α.Χ. «Παλαμήδης ο Ευβοεύς»} από όπου ξεπήδησε και η παιδοπαρέα του «Άβαξ Και Πεσσοί», αλλά που όμως, εδώ και 3 χρόνια, είναι αθλητής του γεμάτου επιτυχίες Σκακιστικού Τμήματος της ΑΕΚ.
Ο Κωνσταντίνος, λοιπόν, παίζοντας μια έξοχη παρτίδα, κατάφερε να εκμεταλλευθή μια ανακρίβεια του Νίκου Σκαλκώτα στο μέσον του παιχνιδιού και να διαχειρισθή με μεγάλη ψυχραιμία το πλεονέκτημα της θέσης. Προς γενική έκπληξι των αγωνιώντων για την έκβασι θεατών, η κατάληξι της παρτίδας δεν ήταν η ισοπαλία, αλλά η ιπποτική εγκατάλειψι του Νίκου Σκαλκώτα στην 45η κίνησι.
Η ΠΑΡΤΙΔΑ


Play online chess


ΤΡΙΑ ΠΑΡΤΙΔΟΦΥΛΛΑ
Γιώργος Σ. - Ν. Σκαλκώτας
Δημήτρης Προβελέγγιος - Νίκος Σκαλκώτας
Κωνσταντίνος Σ. - Ν. Σκαλκώτας

Με αυτό τον απρόσμενο τρόπο, με μηδέν ισοπαλίες, αλλά με μία ήττα σε βάρος του αρχιπροπονητή μας, έληξε το Σιμουλτανέ που σηματοδότησε την έναρξι της καλοκαιρινής περιόδου και την πολυπόθητη αγωνιστική ανάπαυλα εν όψει του φθινοπώρου.
Η ευχή που επικράτησε στην λήξι της όμορφης εκδήλωσης: Καλό Καλοκαίρι, και εις άλλα με υγεία!

Αντί αφιερώματος στην επέτειο της τουρκικής εισβολής: Το αγαλματένιο τραγούδι Καρπασία του Καζούλη. 36 anni dall’ invasione turca in Cipro (14.09.1974

Το ψάχναμε μανιωδώς τουλάχιστον 2 χρόνια στο You Tube. Το εκπληκτικό τραγούδι του Βασίλη Καζούλ(λ)η με τον λιτό τίτλο Καρπασία.
Δεν είναι καθόλου περίεργο σε εμάς το ότι είναι χρόνια κι αυτό εξαφανισμένο από το προσκήνιο της παγκοσμιοποιούμενης καθημερινότητας που εργάζεται συστηματικά υπέρ της καπιταλιστικά νοούμενης ελληνοτουρκικής προσέγγισης και λοιπών φιλικών πολυπολιτισμικών λοβοτομήσεων.
{Το είπαμε πως το αναζητούσαμε σε βίντεο για το ιστολόγιό μας και στον αδελφό του σεμνού τραγουδοποιού, τον Σταύρο, τον οποίο προ μηνός κατά την διάρκεια του In-Country Program, κατά αγαθή σύμπτωσι, συναντήσαμε.}
Σήμερα, επι τέλους, το αναρτούμε συγκινημένοι.
Ακούστε το, αλλά και διαβάστε, παρακαλούμε, τους γεμάτους γνήσια συγκίνησι και αγαλμάτινο λυρισμό στίχους
. Και δεν χρειάζεται από μεριά μας ούτε μία λέξι παραπάνω για αυτά τα 36 χρόνια επάρατης τουρκικής εισβολής στην ακόμα ακρωτηριασμένη Κύπρο μας, που για κάποιους επιλήσμονες και μικρόψυχους κείτ(ετ)αι ακόμα μακράν

ΚΑΡΠΑΣΙΑ - ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΑΖΟΥΛΛΗΣ
La canzone Karpassia di Vassilis Kazoullis


ΟΙ ΣΤΙΧΟΙ:
I VERSI

Καρπασία

Στην αγκαλιά σου ο πάππους μου εκοιμήθη
κι η μάμμη η χρυσοπαραμυθένια
και ο λυγμός που κρύβω μές' στα στήθη
γιαλοί κι ερημοκλήσια αγιασμένα.

Στην Καρπασία μια φορά θυμάμαι
μικρό παιδί στα γόνατα σου νά 'μαι
και στου μοναστηριού το δρόμο κάτω
αρχάγγελος χτυπούσε τα φτερά του.

Σαν τη δασκάλα με τα μαύρα ρούχα
ελεύθερος ξανά θέλω να ζήσω
να κλάψω την παλιάν αγάπη πού 'χα
την πόρτα του σπιτιού μου να φιλήσω.

Εμπόροι των εθνών παλιά και τώρα
μαύρες σκιές στα μέρη που φωτίζει
μα βλέπουν στις πηγές πάνω απ' τη χώρα
τ' Αι Γιώργη το σπαθί ν' αντιφεγγίζει.

Στην Καρπασία μια φορά θυμάμαι
μικρό παιδί στα γόνατά σου νά 'μαι
και στου μοναστηριού το δρόμο κάτω
αρχάγγελος χτυπούσε τα φτερά του.

(Στίχοι και μουσική:) Βασίλης Καζούλλης

Πέμπτη 12 Αυγούστου 2010

Βίλχελμ Στάινιτς: Επετειακό εγκυκλοπαιδικό σημείωμα και μια του βραβευμένη παρτίδα.Wilhelm /William Steinitz il primo campione mondiale agli scacchi

110 χρόνια συμπληρώνονται σήμερα απο τον θάνατο ενός απο τους μεγαλύτερους σκακιστές του παρελθόντος, του Στάινιτς. Ο εβραιοτσεχοαυστριακοαμερικανός Wilhelm ή William Steinitz είναι ο πρώτος παγκόσμιος πρωταθκητής στην ιστορία του σκακιού. Γεννήθηκε στην Πράγα το 1836 και πέθανε στην Νέα Υόρκη τις 12 Αυγούστου του τελευταίου έτους του 19ου αιώνα.
Για την ουσιώδη συμβολή του στο ποζισιονέλ σκάκι έχει χαρακτηρισθή “πατέρας του σύγχρονου σκακιού”. Είναι ένας χαρακτηρισμός τον οποίο του τον αναγνωρίζει και ο Κασπάροβ, ο οποίος επιπλέον έχει γράψη ότι “με τον Στάινιτς αρχίζει η εποχή του σύγχρονου σκακιού. Η συμβολή του πρώτου παγκόσμιου πρωταθλητή στην εξέλιξι του σκακιού συγκρίνεται με τις μεγάλες επιστημονικές ανακαλύψεις του 19ου αιώνα”.
Ο Στάινιτς έμαθε να παίζει σκάκι απο την ηλικία των 12 ετών, αλλά το ενδιαφέρον του για το βασιλικό παιχνίδι αναπτύχθηκε κατα την διάρκεια των σπουδών του στο Πολυτεχνείο της Βιέννης.
Μάλιστα φαίνεται ότι απο ένα σημείο και μετά εκμεταλλεύτηκε την σκακιστική του δεξιοτεχνία παίζοντας στα βιεννέζικα καφέ επί χρήμασι εξασφαλίζοντας τοιουτοτρόπως τα έξοδα των σπουδών του.
Σε ηλικία 26 ετών είχε ήδη ανακηρυχθή πρωταθλητής Βιέννης και την ίδια χρονιά δήλωσε συμμετοχή στο περίφημο Τουρνουά του Λονδίνου (1862), το οποίο διεξήχθη κατά την διάρκεια της Παγκόσμιας Έκθεσης που για δεύτερη φορά φιλοξενήθηκε εκεί. Το τουρνουά το κέρδισε ο Γερμανός Άντολφ Άντερσεν, ο Στάινιτς ήλθε έκτος, αλλά κέρδισε το βραβείο για την ομορφότερη παρτίδα (εναντίον του Augustus Mongredien, ενός ισχυρού λονδρέζου σκακιστή, γαλλικής καταγωγής, ο οποίος στο Τουρνουά ήλθε 11ος ανάμεσα σε 14).

ΒΡΑΒΕΙΟ ΟΜΟΡΦΟΤΕΡΗΣ ΠΑΡΤΙΔΑΣ ΤΟΥΡΝΟΥΑ ΛΟΝΔΙΝΟΥ 1862
Wilhelm Steinitz - Augustus Mongredien





Κατα τα δικά του λεγόμενα, το νικηφόρο μάτς (+ 5 -3 =1) με τον πέμπτο του Τουρνουά, τον Ιταλό Σεραφίνο Ντυμπουά (Serafino Dubois) υπήρξε η αφορμή για την απόφασί του να ασχοληθή αποκλειστικά με το σκάκι. Για τον σκοπό αυτό μετακόμισε στην Αγγλία δεδομένου οτι η αγγλική πρωτεύουσα ήταν η Μέκκα του ευρωπαϊκού (και όχι μόνο) σκακιού εκείνο τον καιρό.

Σύντομα ήρθε η πολυαναμενόμενη στιγμή της αναμέτρησης με τον ισχυρότερο σκακιστή της εποχής του, τον Άντερσεν (Adolf Anderssen), ο οποίος ήταν κάτι σαν νούμερο ένα στον κόσμο, ειδικά απο την στιγμή που είχε κατακτήση την πρώτη θέσι στο πρώτο μεγάλο διεθνές σκακιστικό τουρνουά της ιστορίας (Λονδίνο, 1851).
Το συγκλονιστικό όπως αναμενόταν και όπως αποδείχθηκε μάτς, διεξήχθη στην βρετανική πρωτεύουσα το έτος 1866, τελείωσε την 10η Αυγούστου υπέρ του Στάινιτς με 8-6, νίκη που συνιστά την έναρξι, όπως θεωρούσε και ο ίδιος, της «αυτοκρατορίας» του ως παγκόσμιος πρωταθλητής.
Ένας άτυπος τίτλος ακόμη, ο οποίος όμως θα λάβη πιο επίσημη υπόστασι και θα κατακτηθή και αυτός από τον τρομερό αυστριακό σκακιστή, τον επονομαζόμενο στην αρχή και «αυστριακός Μόρφυ», είκοσι (20!) χρόνια αργότερα στην Νέα Υόρκη. Ο Στάινιτς που τρία χρόνια νωρίτερα είχε μεταναστεύση στις Ηνωμένες Πολιτείες (όπου και μετά από μια πενταετία θα γίνη Αμερικανός και θα αλλάξη επισήμως το όνομά του σε William) αντιμετώπισε από την αρχή του έτους 1886, σε ένα μάτς αντικειμενικά των 2 κορυφαίων σκακιστών της εποχής εκείνης, τον ισχυρότατο Εβραιοπολωνό σκακιστή Γιοχάνες Τζούκερτορτ (Johannes Zukertort ). Μια συνάντησι πραγματικά ιστορική, στην οποία ο ίδιος Στάινιτς είχε δώση τον χαρακτήρα Παγκόσμιου Πρωταθλήματος.
Με την δραματική (για τον Τζούκερτορτ) κατάληξι και την περιπετειώδη, αλλά τελικά πειστική επικράτησι του αυστριακοαμερικανού, με 10-5 νίκες, ο Στάινιτς αυτοανακηρύχθηκε (και πράγματι ευρύτερα αναγνωρίζεται ως πρώτος) Παγκόσμιος Πρωταθλητής στο σκάκι, έναν τίτλο που τον κατείχε επι 8 χρόνια, μέχρι που ( αφού τρείς φορές τον είχε επιτυχώς υπερασπισθή: 2 εναντίον του Ρώσου Μιχαήλ Τσιγκόριν, και μία εναντίον του Ούγγρου Ισιντόρ Γκάνσμπεργκ) τον έχασε οριστικά από τον Γερμανό Εμάνουελ Λάσκερ (με την ίδια μεγάλη διαφορά με τη οποία είχε κερδίσει τον Τζούκερτορτ).

Εκείνη η χρονιά του 1894, ήταν το τέλος της αυτοκρατορίας του Στάινιτς, που είχε διάρκεια 27 περίπου ετών.
Να σημειώσουμε τελειώνοντας πως από τότε μέχρι και το 1946 η αποδοχή των υποψηφιοτήτων για την διεκδίκησι του παγκόσμιου τίτλου ήταν δικαίωμα του κατόχου και αυτός όχι μόνο διάλεγε/αποδεχόταν τον διεκδικητή, αλλά υπαγόρευε και τους όρους διεξαγωγής της «μονομαχίας»! (Κατανοείται έτσι καλύτερα και η επιμονή του Φίσερ να παραγκωνίση την FIDE και να υποβάλη τους όρους του, που δεν ήταν άλλοι από την διεξαγωγή ενός μάτς με τον Κάρποφ στις δέκα νίκες)
Ο Στάινιτς παρ’ όλη την λάμψη του τίτλου του, τις επιτυχίες και την συγγραφή βιβλίων και άρθρων (υπήρξε ακόμα και ιδρυτής σκακιστικού περιοδικού) δεν είχε ευτυχές τέλος στην ζωή του, αφού πέθανε σε μια ψυχιατρική κλινική του Μανχάταν (μετά από πολλούς μήνες νοσηλείας), πάμπτωχος. Ήταν η 12η Αυγούστου του 1900