Τρίτη 20 Ιανουαρίου 2009

Η ΡΕΒΑΝΣ ΤΟΥ ΑΝΕΠΙΣΗΜΟΥ ΦΙΛΙΚΟΥ (ΣΕ 9 ΣΚΑΚΙΕΡΕΣ) ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΒΟΪΚΗ: ΑΠΡΟΣΜΕΝΗ ΝΙΚΗ ΜΕ 5,5 – 3,5! La ‘rivincita’ dell’ incontro AMICHEVOLE con l’ U.S.E.:

Η 'ΡΕΒΑΝΣ' ΤΟΥ ΑΝΕΠΙΣΗΜΟΥ ΦΙΛΙΚΟΥ (ΣΕ 9 ΣΚΑΚΙΕΡΕΣ) ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΒΟΪΚΗ: ΑΠΡΟΣΜΕΝΗ ΝΙΚΗ ΜΕ 5,5 – 3,5!
La ‘rivincta’ dell’ incontro AMICHEVOLE con l’ U.S.E.: inaspettata vittoria.

Ο φόρτος υποχρεώσεων και κυρίως η αυξημένη προσοχή του Ιστολογίου μας στο Μεσογειακό Πρωτάθλημα (για την κάλυψι του οποίου αποτολμούμε την πρόκλησι σε σύγκρισι και την απευθύνουμε σε οποιονδήποτε ενδιαφερόμενο ελληνικό –κι όχι μόνο διαδικτυακό / ιδιωτικό- φορέα, διεκδικώντας από κάθε άποψι πρωτιά)

[Φωτο: Οι πρώτες δύο σκακιέρες των ομάδων]

δεν μας επέτρεψε να αναφερθούμε εγκαίρως σε ένα πολύ σημαντικό γεγονός:
Ο Σύλλογός μας «Αθλητικό Εκπολιτιστικό Κέντρο ‘ΑΒΑΞ και ΠΕΣΣΟΙ’», ανταποκρινόμενος στην φιλική πρόσκλησι της Ευβοϊκής Ένωσης Σκακιστών συμμετείχε σε νέα (μετά την πρώτη στο τέλος των Χριστουγεννιάτικων διακοπών) φιλική σκακιστική συνάντησι (νεοελληνιστί μάτς), η οποία διεξήχθη σε εννέα σκακιέρες σε γνωστό Ξενοδοχείο της Χαλκίδας.
Επρόκειτο για άμεση ανταπόδοσι της φιλοξενίας μας από το ιστορικότερο Σκακιστικό Σωματείο της Εύβοιας και απτή απόδειξι πως αποκαταστάθηκε ένα κλίμα αμοιβαίας φιλίας και σεβασμού ανάμεσά μας.
Αυτό βεβαίως είναι το μέγιστον, γι’ αυτό και το αποτέλεσμα της αγωνιστικής συνάντησης, συμπτωματικά νικηφόρο για εμάς, έρχεται σε δεύτερη μοίρα, καθόσον, επιπλέον, επρόκειτο και στις δύο περιπτώσεις:


Α. Για φιλική συνάντησι ανεπίσημου χαρακτήρα (δεν έγινε χρήσι χρονομέτρων, όπου φυσικά θα υστερούσαμε κατά πολύ.
Β. Είχε σχεδιασθή ως αγώνας προετοιμασίας για τους νεότερους κυρίως σκακιστές των δύο Συλλόγων (η Ευβοϊκή είχε 3-4 ελλείψεις στις σκακιέρες ενηλίκων, όπου σαφώς υπερτερεί).


Γ. Είχαμε την τύχη με το μέρος μας (τρείς νίκες από πολύ χειρότερες θέσεις!).
Δ. Δύο παίκτες με δελτίο σε άλλο Σύλλογο, (ο ένας στον Σκακιστικό Όμιλο Καλλιθέας, και ο άλλος στην ΑΕΚ), συμπεριλήφθηκαν στην σύνθεσι της ομάδος του «ΑΒΑΞ και ΠΕΣΣΟΙ»!

Μετά την ευχάριστη αυτή εξέλιξι στις σχέσεις των δύο Συλλόγων, ήταν αναμενόμενο οι δύο αντίστοιχοι Πρόεδροι των Διοικητικών Συμβουλίων, να συναντηθούν όχι μόνο πάνω στις σκακιέρες (ως πραγματικοί σκακιστές), αλλά και σε επίσημες εκδηλώσεις, όπως η προχθεσινή κοπή της Πίττας μας. Έπεται συνέχεια…

(Και για το αναμνηστικό του πράγματος),
ΟΙ ΠΑΙΚΤΕΣ και ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΦΙΛΙΚΟΥ:

1. Παναγιώτης Γιαννούτσος – Δημήτρης Προβελέγγιος 1-0
2. Παναγιώτης Σαββόπουλος – Κυριάκος Λιακόπουλος 1-0
3. Γιάννης Βασιλείου - Κωνσταντίνος Σοϊλεμέζης 0-1
4. Άκης Κυμουρτζής - Ιωακείμ Παύλου 0-1
5. Αντώνης Παύλου - Γιώργος Σοϊλεμέζης 0- 1
6. Αναστασία Τσαγανάκη – Μαρία Νικοσλαβινού 1-0
7. Βασίλης Αρβανίτης – Μιλτιάδης Μεταξάς 1 – 0
8. Ανδρέας Μανζτούτας - Κωνσταντίνος Μπουρνάζος 1-0
9. Γιάννης Σφυρίδης – Βαγγέλης Καλαϊτζής 0,5 – 0,5



[Φωτο: Με τον Πάρι στα …τσικό χάσαμε, αλλά ευτυχώς δεν μέτρησε αυτό το αποτέλεσμα].

2 σχόλια:

Ηλίας Οικονομόπουλος είπε...

Όντως η κάλυψη των Μεσογειακών ήταν εξαιρετική και σας αξίζουν θερμά συγχαρητήρια! Και δεν το λέω για να το πω, εξηγούμαι!
Όσο για τον αγώνα με την ιστορική Ευβοϊκή, και πάλι συγχαρητήρια και στους δυο σας γιατί είναι πολύ καλό να θυμόμαστε πότε πότε ότι το σκάκι είναι και παιχνίδι παρέας, όπου δεν είναι όλα χρησιμοθηρικά. Είναι πολύ ευχάριστο να βλέπει κανείς τέτοιους αγώνες.

ΝΕΟΣ ΠΑΛΑΜΗΔΗΣ < ΑΒΑΞ ΚΑΙ ΠΕΣΣΟΙ είπε...

Ευτυχώς που υπάρχουν ακόμα Ιστολόγοι που συνδυάζουν την πνευματική καλλιέργεια με την λεβεντιά.! Αυτοί είναι οι αληθινά μεγάλοι για μένα.
ΗΛΙΑ,
Για την συναδελφική σου αλληλεγγύη και τα ανυπόκριτα λόγια αναγνώρισης σ’
Ε Υ Χ Α Ρ Ι Σ Τ Ω !

Για κάποιους άλλους –και δεν μιλάω για τους ανάξιους λόγου ή τους πλιατσικολόγους του χώρου- αρχίζω από καιρό, να αμφιβάλλω. Τους βλέπει ο ‘πάσα ένας’ να είναι οχυρωμένοι στο ιδεολογικοθρησκευτικοπολιτικό τους ιστογκέτο και να ανταλλάσσουν επισκέψεις και …συμπάθεια. Αυτό, φυσικά, θα ήταν συγχωρητέο αν δεν είχε και συνέχεια:
Στους άλλους, ακόμα και σ’ εκείνους που σαν κι εμένα είναι ανένταχτοι και ‘αυτοκρατορικά’ αυτοκαθοριζόμενοι, που δεν είναι του συναφιού τους, την αρχική καχυποψία την αντικαθιστούν με ηχηρή αδιαφορία. Κι αν μπορούσαν θα τους περιόριζαν ακόμη με κανα ηλεκτρονικού τύπου φράχτη. Μακριά από κάθε δεοντολογία , λοιπόν, αποσιωπούν συστηματικά κάθε αξιόλογη προσπάθεια του άλλου. (Όποτε μπορούν λεηλατούν και κάτι).
Αν είναι επαγγελματίες και δεν το κάνουν ερασιτεχνικά, όπως εμείς, θα το κατανοούσα. Αλλά η δικιά μας τρέλα, το ψώνιο που λέει η γυναίκα μου και ο μεγάλος μου γιός, αυτή η αγχολυτική-δημιουργική προσπάθεια [που συνδυάζει προσωπική επιβεβαίωσι, (διογένεια;) αναζήτησι ανθρώπινης σχέσης, (δονκιχωτική;) επικοινωνία και -δεν ξέρω εγώ- τι άλλο] που μας κάνει να χάνουμε τον ύπνο μας, να στραβωνόμαστε στο διάβασμα κλπ -να μην τα λέμε σε ομοιοπάσχοντες- δεν στοχεύει στο να πάρη το ψωμί από το στόμα κανενός…

Να μην ακούσω μόνο, αυτοί οι ζερβοαδέξια στρατευμένοι να μιλάνε για ρατσισμό και άλλες πολιτικές θολοτούμπες και να κατακεραυνώνουν την …αδικία και τις …διακρίσεις!

Συγγνώμη, ευγενικέ Ηλία, αλλά …παρασύρθηκα.